Wat is CES precies?
Aan het onderste uiteinde van je wervelkolom bevindt zich een bundel zenuwwortels die de cauda equina wordt genoemd. Dat is Latijn voor? Paardenstaart.? De cauda-equina communiceert met je hersenen en zendt zenuwsignalen heen en weer over de sensorische en motorische functies van je onderste ledematen en de organen in je bekkengebied.
Als deze zenuwwortels worden geperst, kunt u een aandoening ontwikkelen die cauda equina syndrome (CES) wordt genoemd. Het is een zeldzame aandoening, die naar schatting 1 op 33.000 tot 100.000 mensen treft. CES beïnvloedt de controle die u heeft over uw blaas, benen en andere lichaamsdelen. Indien onbehandeld, kan dit leiden tot ernstige complicaties op de lange termijn.
Blijf lezen om te achterhalen welke symptomen de aandoening veroorzaakt, hoe deze wordt beheerd en meer.
Wat zijn de symptomen?
CES-symptomen kunnen lang duren om zich te ontwikkelen en kunnen in ernst variëren. Dit kan de diagnose bemoeilijken.
In de meeste gevallen zijn de blaas en de benen de eerste gebieden die door CES worden getroffen.
U kunt bijvoorbeeld problemen hebben met het vasthouden of loslaten van urine (incontinentie).
CES kan pijn veroorzaken of verlies van gevoel aan de bovenkant van uw benen, evenals uw billen, voeten en hielen. De veranderingen zijn het meest duidelijk in het? Zadelgebied? of de delen van je benen en billen die een zadel zouden raken als je op een paard zou rijden. Deze symptomen kunnen ernstig zijn en, indien niet behandeld, na verloop van tijd verergeren.
Andere symptomen die kunnen wijzen op CES zijn:
- intense lage rugpijn
- zwakte, pijn of een verlies van gevoel in een of beide benen
- darmincontinentie
- verlies van reflexen in uw onderste ledematen
- seksuele disfunctie
Als u een van deze symptomen ervaart, moet u een arts raadplegen.
Wat veroorzaakt CES?
Een hernia is een van de meest voorkomende oorzaken van CES. Een schijf is een kussen tussen de botten in je wervels. Het bestaat uit een geleiachtig interieur en een stoer uiterlijk.
Een hernia ontstaat wanneer het zachte interieur door de harde buitenkant van de schijf naar buiten steekt. Naarmate je ouder wordt, verzwakt het schijfmateriaal. Als de slijtage ernstig genoeg is, kan een schijf scheuren als u probeert iets zwaars op te tillen of zelfs maar de verkeerde kant op draait.
Wanneer dit gebeurt, kunnen zenuwen in de buurt van de schijf geïrriteerd raken. Als de schijfbreuk in uw lagere lendewand groot genoeg is, kan deze tegen de cauda equina duwen.
Andere mogelijke oorzaken van CES zijn:
- laesies of tumoren op uw lagere wervelkolom
- spinale infectie
- ontsteking van je onderrug
- spinale stenose, een vernauwing van het kanaal waar uw ruggenmerg zich bevindt
- aangeboren afwijkingen
- complicaties na spinale chirurgie
Wie loopt er risico voor CES?
Mensen die CES het meest waarschijnlijk ontwikkelen, zijn patiënten met een hernia, zoals oudere volwassenen of atleten in zware sporten.
Andere risicofactoren voor een hernia omvatten:
- overgewicht of obesitas hebben
- een baan hebben die veel zwaar tillen, draaien, duwen en zijdelings buigen vereist
- met een genetische aanleg voor een hernia
Als je een ernstige rugblessure hebt gehad, bijvoorbeeld als gevolg van een auto-ongeluk of een val, loop je ook een hoger risico voor CES.
Hoe wordt CES gediagnosticeerd?
Wanneer u uw arts ziet, moet u uw persoonlijke medische geschiedenis opgeven. Als uw ouders of andere naaste familieleden rugklachten hebben gehad, deel die informatie dan ook. Uw arts wil ook een gedetailleerde lijst met al uw symptomen, ook wanneer deze zijn gestart en de ernst ervan.
Tijdens uw afspraak zal uw arts een lichamelijk onderzoek uitvoeren. Ze zullen de stabiliteit, kracht, uitlijning en reflexen van je benen en voeten testen.
U wordt waarschijnlijk gevraagd om:
- zitten
- staan
- loop op je hielen en tenen
- til je benen op terwijl je ligt
- buig naar voren, naar achteren en naar de zijkant
Afhankelijk van uw symptomen kan uw arts ook uw anale spieren controleren op tonus en gevoelloosheid.
Mogelijk wordt u geadviseerd om een MRI-scan van uw onderrug te maken. Een MRI gebruikt magnetische velden om beelden te produceren van de wortels en het weefsel van uw ruggenmergzenuw rond uw wervelkolom.
Uw arts kan ook een myelogram imaging-test aanbevelen. Voor deze test wordt een speciale kleurstof geïnjecteerd in het weefsel rondom uw wervelkolom. Er wordt een speciale röntgenfoto gemaakt om eventuele problemen met uw ruggenmerg of zenuwen te tonen die worden veroorzaakt door een hernia, tumor of andere problemen.
Is een operatie vereist?
Een CES-diagnose wordt meestal gevolgd door een operatie om de druk op de zenuwen te verminderen. Als de oorzaak een hernia is, kan een bewerking op de schijf worden uitgevoerd om materiaal dat op de cauda-equina drukt te verwijderen.
De operatie moet binnen 24 of 48 uur na het begin van ernstige symptomen worden uitgevoerd, zoals:
- ernstige lage rugpijn
- plotseling verlies van gevoel, zwakte of pijn in een of beide benen
- recente aanvang van rectale of urine-incontinentie
- verlies van reflexen in je onderste ledematen
Dit kan helpen bij het voorkomen van onomkeerbare schade aan de zenuwen en invaliditeit. Als de aandoening niet wordt behandeld, kunt u verlamd raken en permanente incontinentie ontwikkelen.
Welke behandelingsopties zijn er na een operatie?
Na de operatie zal uw arts u regelmatig controleren op uw herstel.
Volledig herstel van eventuele CES-complicaties is mogelijk, hoewel bepaalde mensen enkele slepende symptomen hebben. Als u symptomen blijft hebben, moet u dit aan uw arts vertellen.
Als CES invloed heeft gehad op uw vermogen om te lopen, zal uw behandelplan ook fysiotherapie omvatten. Een fysiotherapeut kan je helpen je kracht terug te krijgen en je oefeningen te geven om je pas te verbeteren. Een ergotherapeut kan ook behulpzaam zijn als alledaagse activiteiten, zoals aankleden, worden beïnvloed door CES.
Specialisten om te helpen met incontinentie en seksuele disfunctie kunnen ook deel uitmaken van uw herstelteam.
Voor een langdurige behandeling kan uw arts bepaalde geneesmiddelen aanbevelen voor pijnmanagement:
- Recept pijnstillers, zoals oxycodon (OxyContin), kunnen direct na de operatie behulpzaam zijn.
- Vrij verkrijgbare pijnstillers, zoals ibuprofen (Advil) of acetaminophen (Tylenol), kunnen worden gebruikt voor dagelijkse pijnverlichting.
- Corticosteroïden kunnen worden voorgeschreven om ontsteking en zwelling rond de wervelkolom te helpen verminderen.
Uw arts kan ook medicijnen voorschrijven voor een betere blaas- of darmcontrole. Gemeenschappelijke opties zijn onder meer:
- oxybutynin (Ditropan)
- tolterodine (Detrol)
- hyoscyamine (Levsin)
Misschien profiteert u van blaastraining. Uw arts kan strategieën aanbevelen om u te helpen uw blaas opzettelijk te legen en uw risico op incontinentie te verlagen. Glycerine zetpillen kunnen u helpen uw darmen leeg te maken wanneer u dat wilt.
Meer informatie: Incontinentie bij volwassenen "
Wat zijn de vooruitzichten?
Na de operatie kunnen uw zintuigen en motorische controle langzaam terugkeren. Met name de blaasfunctie kan de laatste zijn die volledig herstelt. U heeft mogelijk een katheter nodig totdat u de volledige controle over uw blaas terugkrijgt. Sommige mensen hebben echter vele maanden of zelfs een paar jaar nodig om te herstellen. Uw arts is uw beste bron voor informatie over uw individuele vooruitzichten.
Leven met CES
Als de functie van de darmen en de blaas niet volledig herstellen, moet u mogelijk een paar keer per dag een katheter gebruiken om ervoor te zorgen dat u uw blaas volledig kwijtraakt. Je zult ook veel vocht moeten drinken om een urineweginfectie te helpen voorkomen. Beschermende kussens of luiers voor volwassenen kunnen nuttig zijn bij het omgaan met blaas- of darmincontinentie.
Het is belangrijk om te accepteren wat je niet kunt veranderen. Maar u moet proactief zijn met betrekking tot symptomen of complicaties die behandelbaar kunnen zijn na uw operatie. Overleg zeker uw opties met uw arts in de komende jaren.
Emotionele of psychologische counseling kan u helpen bij het aanpassen, dus praat met uw arts over de opties die voor u beschikbaar zijn. De steun van uw familie en vrienden is ook erg belangrijk. Door ze mee te nemen in uw herstel, kunnen ze u helpen begrijpen waar u dagelijks mee te maken heeft en hen in staat stellen om u beter te helpen bij uw herstel.
