Wat veroorzaakt Crohn's?
De exacte oorzaken van de ziekte van Crohn zijn niet bekend. Dieet en stress werden ooit als verantwoordelijk beschouwd. We begrijpen nu echter dat de oorzaken van deze aandoening veel complexer zijn.
Onderzoek suggereert dat het een interactie is van factoren, dat een defectieve immuunrespons, genetica en het milieu (inclusief micro-organismen en voedsel) waarschijnlijk allemaal een rol spelen bij de ontwikkeling van de ziekte.
Immuunsysteem
Een hoofdkenmerk van de ziekte van Crohn is chronische ontsteking. Ontsteking is het resultaat van een werkend immuunsysteem en de reactie op externe indringers zoals virussen, bacteriën, parasieten en alles wat het lichaam als vreemd bestempelt.
Sommige onderzoekers geloven dat de ziekte van Crohn kan beginnen als een normaal antwoord op een externe indringer. Vervolgens wordt het immuunsysteem niet afgesloten nadat het probleem is opgelost, resulterend in een chronische ontsteking.
Een andere observatie is dat de bekleding van het darmkanaal abnormaal is wanneer er sprake is van overmatige ontsteking. Deze veranderingen lijken te interfereren met hoe het immuunsysteem functioneert. Wanneer uw immuunsysteem normale delen van uw lichaam aanvalt, wordt dit een auto-immuunziekte genoemd.
Deze abnormale voering kan ook een rol spelen in de overreactie van het lichaam op andere dingen in de omgeving. Het immuunsysteem kan worden geactiveerd door bepaalde eiwit- of koolhydraatstructuren op sommige voedingsmiddelen te verwaarlozen voor een binnenvallend organisme of een deel van het eigen weefsel van uw lichaam.
Genetica
Meer dan 160 genlocaties zijn geïdentificeerd in relatie tot IBD (inflammatory bowel disease). Er is ook een overlap in genetische veranderingen tussen individuen met de ziekte van Crohn en mensen met colitis ulcerosa. Wetenschappers zijn ervan overtuigd dat genetica een grote rol speelt in de ontwikkeling van de ziekte van Crohn.
De Crohn's en Colitis Foundation of America (CCFA) zegt dat volgens studies 5 tot 20 procent van de mensen met de ziekte van Crohn een eerstegraads familielid (een ouder, kind of broer of zus) met de ziekte hebben.
De ziekte van Crohn komt vaker voor bij mensen van Noord-Europese en Angelsaksische afkomst en komt vaker voor bij Joden van Europese afkomst, ook wel Ashkenazische Joden genoemd, dan bij de rest van de bevolking.
Crohn komt veel minder vaak voor in Midden- en Zuid-Europa en minder nog in Zuid-Amerika, Azië en Afrika.
Het begint vaker voor te komen in zwarten en Latijns-Amerikanen die in Noord-Amerika wonen. Dit en ander bewijs suggereert sterk dat erfelijkheid alleen niet altijd verantwoordelijk is.
Milieu
Crohn komt vaker voor in geïndustrialiseerde landen en in stedelijke gebieden. Mensen die in noordelijke klimaten leven, lijken een groter risico te hebben om de ziekte te ontwikkelen. Dit suggereert dat omgevingsfactoren zoals vervuiling, stressfactoren voor het immuunsysteem en een westers voedingspatroon een rol kunnen spelen.
Onderzoekers geloven dat wanneer bepaalde genen een interactie aangaan met bepaalde dingen in de omgeving, de kans op het ontwikkelen van de ziekte van Crohn groter wordt.
Het roken van sigaretten
Volgens de Journal of Crohn's and Colitis suggereert onderzoek dat mensen die roken, meer kans hebben om de ziekte van Crohn te ontwikkelen dan niet-rokers. Het verhoogde risico is waarschijnlijk te wijten aan de interactie tussen roken en het immuunsysteem, samen met een verscheidenheid aan andere genetische en omgevingsfactoren.
Als u echter Crohn en rook heeft, is de kans groter dat u vaker opflakker bent, meer last van medicatie hebt en operaties moet ondergaan.
Een 10-jaar durende studie toonde aan dat mensen met de ziekte van Crohn die rookten 29 procent meer kans hadden op een operatie dan degenen met Crohn die niet rookten.
De afhaalmaaltijden
De oorzaken van de ziekte van Crohn zijn complex. Daarom is er niets dat iemand kan doen om de ziekte te voorkomen. Het immuunsysteem, de genetica en de omgeving spelen allemaal een rol.
Het begrijpen van de oorzaken kan wetenschappers echter helpen nieuwe behandelingen aan te pakken en het verloop van de ziekte te verbeteren.
