Overzicht
Wanneer een persoon het humaan immunodeficiëntievirus (HIV) contracteert, kan de timing invloed hebben op de HIV-testresultaten. Hoewel tests nauwkeuriger zijn geworden, kan geen van hen direct na het contract een hiv-infectie detecteren.
De afweermechanismen van het lichaam komen in actie na het contracteren van HIV. Het immuunsysteem begint antilichamen te ontwikkelen om het virus aan te vallen. Deze productie van HIV-antilichamen wordt seroconversie genoemd. Vóór seroconversie zijn er mogelijk geen detecteerbare niveaus van HIV-antilichamen in het bloed van een persoon.
Vóór seroconversie kon een hiv-bloedtest een vals-negatief resultaat opleveren. Een positieve HIV-antilichaamtest zal niet verschijnen voordat het lichaam voldoende HIV-antilichamen heeft gemaakt om te worden gedetecteerd.
Hoe lang duurt seroconversie?
Het tijdsbestek tussen wanneer een persoon contact opneemt met HIV en wanneer tests de infectie kunnen detecteren, wordt de vensterperiode genoemd. Het immuunsysteem van iedereen is anders. Dit maakt het moeilijk om te voorspellen hoe lang deze fase zal duren.
Wetenschappers hebben sinds de beginperiode van de HIV-epidemie gevoelige bloedonderzoeken ontwikkeld. Het is nu mogelijk om eerder dan ooit tevoren HIV-antilichamen en andere hiv-componenten te detecteren. Volgens de Johns Hopkins Bloomberg School of Public Health testen de meeste mensen zich positief binnen een paar weken nadat ze HIV hebben gecontracteerd. Voor anderen kan dit tot 12 weken duren.
Ervaren mensen symptomen vóór seroconversie?
Tijdens de raamperiode kan een persoon symptomen ontwikkelen die lijken op de griep of andere veel voorkomende virussen, waaronder:
- gezwollen lymfeklieren
- hoofdpijn
- uitslag
- koorts
De symptomen kunnen van enkele dagen tot enkele weken duren. En ze kunnen variëren van mild tot ernstig. Maar het is mogelijk om het vroege stadium van de infectie te doorstaan zonder enige symptomen te ervaren. Gedurende deze tijd kan een persoon zich misschien niet eens realiseren dat ze HIV hebben opgelopen.
Kan HIV tijdens de raamperiode worden overgedragen?
Het is belangrijk om te weten dat mensen HIV kunnen overdragen vóór seroconversie.
De tijd tussen blootstelling en de eerste reactie van het immuunsysteem is een periode van? Acute HIV-infectie.? Na de eerste overdracht is de hoeveelheid HIV in het lichaam extreem hoog. Dat geldt ook voor het risico van overdracht van het virus. Dat komt omdat het lichaam de antilichamen die nodig zijn om het te bestrijden, nog moet produceren en het is nog niet behandeld.
Tijdens deze fase hebben de meeste mensen geen idee dat ze HIV hebben gekregen. Zelfs als ze zijn getest, hebben ze mogelijk een vals negatief resultaat ontvangen. Dit kan leiden tot praktijken met bekende risicofactoren, zoals seks zonder condoom, waarbij een persoon het virus onbewust zou kunnen verspreiden onder andere mensen.
Iedereen die denkt dat ze recent zijn blootgesteld, moet dit aan hun zorgverlener vertellen. Ze kunnen de virale lading van HIV controleren of een preventieve behandeling voor een maand voorschrijven.
Te nemen stappen na blootstelling aan HIV
Iedereen die denkt dat ze mogelijk zijn blootgesteld aan HIV, moet worden getest. Als de eerste testresultaten negatief zijn, plant u een vervolgtest.
Vraag een zorgverlener of neem contact op met de lokale afdeling voor volksgezondheid om te weten te komen waar te testen. Testsites kunnen anoniem of vertrouwelijk worden getest, afhankelijk van de wetgeving in de staat en de omgeving. Anoniem betekent dat namen niet worden geregistreerd door de testsite en dat alleen de persoon die wordt getest toegang heeft tot de resultaten. Vertrouwelijk betekent dat een zorgaanbieder toegang heeft tot de resultaten en dat de resultaten kunnen worden vastgelegd in het medische dossier van een persoon op de testsite.
Praat met een zorgverlener over profylaxe na blootstelling en profylaxe vóór blootstelling.
De acties van mensen kunnen helpen de verspreiding van het virus te stoppen. Totdat iemand zeker weet dat ze HIV-vrij zijn, moeten ze seksueel contact vermijden of een condoom gebruiken tijdens seks. Het is ook belangrijk om het delen van naalden met anderen te vermijden.
Ga naar GetTested.cdc.gov om een nabijgelegen HIV-testsite te vinden.
Wat houdt de HIV-test in?
De Centers for Disease Control and Prevention (CDC) bevelen aan dat alle mensen in de leeftijd tussen 13 en 64 minstens één keer worden getest op hiv. Mensen met bekende risicofactoren moeten jaarlijks of vaker worden getest.
HIV-tests zijn zeer nauwkeurig, maar geen enkele test kan het virus onmiddellijk na overdracht detecteren. Hoe snel een test hiv kan detecteren, hangt af van wat de test zoekt: antistoffen, antigenen of het virus zelf.
HIV-tests maken gebruik van bloedafname, een vingerstokje of een zwabber. Het type monster dat wordt gebruikt, is afhankelijk van de test.
Deze drie soorten diagnostische tests worden gebruikt om HIV te detecteren:
- Antilichaamtest. Deze test zoekt naar de aanwezigheid van HIV-antilichamen of eiwitten die het lichaam produceert wanneer zich een HIV-infectie ontwikkelt. De meeste HIV-sneltesten en hiv-thuistesten maken gebruik van antilichaamdetectie. Voor deze test kan een bloedafname, een vingerprik of een mondstaafje worden gebruikt.
- Antigeen / antilichaamtests. Antigenen zijn stoffen die het immuunsysteem activeren wanneer het HIV-virus zich in de acute infectiefase bevindt. Antigenen worden vrijgegeven voordat antilichamen worden ontwikkeld, dus dit type kan worden gebruikt voor eerdere detectie. Deze test kan ook een bloedafname, een vingerprik of een mondstaafje gebruiken.
- Nucleïnezuurtest (NAT). Een dure optie, een NAT kan het genetisch materiaal van het virus zelf opzoeken in bloedmonsters. Deze test wordt meestal opgeslagen voor het bevestigen van een positieve diagnose of voor mensen met een hoog risico op blootstelling of verschillende bekende risicofactoren. Een NAT gebruikt meestal een bloedmonster of een mondstaafje dat van de binnenkant van de wang wordt genomen.
Antilichaam- en antigeen / antilichaamtests worden meestal eerst gebruikt omdat ze minder duur zijn en gemakkelijker toe te dienen. Ze kunnen ook sneller tekenen van HIV ontdekken.Een NAT-test kan worden gebruikt om een positief resultaat op een antilichaam- of antigeen / antilichaamtest te bevestigen, of als deze tests negatief zijn en er een sterk vermoeden bestaat voor een nieuwe HIV-infectie.
Home Tests voor HIV
Thuis testen wordt sterk aangemoedigd vanwege het gemak en de vertrouwelijkheid ervan. In feite bleek uit één onderzoek dat thuis testen de naleving van de aanbeveling voor regelmatig testen stimuleerde, vooral in populaties met bekende risicofactoren.
Mail-in HIV-tests gebruiken een bloedstaal van een vingerprik. Het monster wordt naar een erkend laboratorium gestuurd voor testen en de resultaten zijn mogelijk al binnen één werkdag beschikbaar.
Snelle thuistests bieden accurate resultaten in slechts 20 minuten vanuit huis. Mondelinge vloeistofmonsters worden het vaakst gebruikt.
Zoek naar HIV-testkits voor thuisgebruik die door de FDA zijn goedgekeurd. Gerenommeerde hiv-zelftesten worden vaak geleverd met vertrouwelijke counseling en een referral-service om individuen te helpen bij het opvolgen van aanvullende tests in het geval een test positief is.
Behandeling en nazorg
Iemand die HIV-positief test, moet de behandeling bespreken met zijn huidige primaire zorgverlener, of zij kan de medewerkers die de hiv-test hebben uitgevoerd om een verwijzing voor hiv-zorg en -behandeling vragen.
Wacht niet om met de behandeling te beginnen. Vroege diagnose en eerdere en effectievere behandelingsopties helpen mensen met HIV om langer en gezonder te leven dan ooit tevoren. De huidige richtlijnen in de Verenigde Staten bevelen aan om de behandeling meteen te starten na het testen van het positieve om het immuunsysteem te behouden.
Een zorgaanbieder schrijft medicijnen voor om hiv te behandelen. Ze kunnen ook informatie verstrekken over bekende risicofactoren. Het is ook belangrijk voor iemand die positief getest heeft om iedereen op de hoogte te stellen waarmee ze seksueel contact hebben gehad, zodat ze ook kunnen worden getest. Het is ook belangrijk om condooms te gebruiken om te voorkomen dat het virus wordt doorgegeven aan anderen.
Studies hebben aangetoond dat een persoon die leeft met HIV en die een reguliere antiretrovirale therapie heeft die het virus reduceert tot een niet-detecteerbaar niveau in het bloed, NIET in staat is om HIV door te geven aan een partner tijdens seks. De huidige medische consensus is dat? Undetectable = Untransmittable.?
Afhalen
Iedereen die vermoedt dat ze aan hiv zijn blootgesteld, moet niet wachten om te handelen. Ze moeten een afspraak maken met een zorgverlener, hen vertellen wanneer ze mogelijk zijn blootgesteld en een hiv-bloedtest ondergaan.
Houd er rekening mee dat timing belangrijk is. Geen enkele test kan een hiv-infectie detecteren onmiddellijk na het contracteren van het virus. Het kan tot 12 weken duren voordat HIV-antilichamen detecteerbaar worden in het bloed.
Als een persoon bij zijn eerste test een negatief resultaat krijgt, moet hij zijn zorgverlener vragen of en wanneer hij een vervolgtest moet plannen.
En onthoud, het is mogelijk om het virus aan anderen door te geven, zelfs voordat het detecteerbaar wordt, en zelfs na het starten van antivirale medicijnen, totdat het virus is teruggebracht tot niet-detecteerbare niveaus. Neem maatregelen om anderen te beschermen door seks te oefenen met een condoom en gedeelde naalden te vermijden.
