Illustratie door Bretagne, Engeland Gezondheid en welzijn raken ieder van ons anders. Dit is het verhaal van één persoon.
Toen Wayne en ik elkaar voor het eerst ontmoetten, waren we kinderen met zorgeloze levens en kinderverliefdheid. Ik zou naar zijn huis gaan om met zijn vrienden een bordspel te spelen; hij zou naar de mijne komen om een film te kijken. Het inademen van smoothies bij Jamba Juice samen was onze definitie van serieus worden.?
We zijn niet naar dezelfde school geweest, dus het praten met elkaar aan de telefoon voor een paar uur achter elkaar was het hoogtepunt van mijn dag. Ik denk dat we het vooral hadden over de nieuwste fantasieromans die we hadden gelezen of over de boeken die hij wilde schrijven.
Hij kon fantastische, fantastische landen bedenken met woorden en tekeningen, en ik wist dat ik in de wereld van zijn schepping wilde leven.
We waren er zeker van dat de grootste uitdaging die we ooit zouden tegenkomen uiteengereten zou worden toen Wayne's familie 3.000 mijl ten oosten van Californië verplaatste.
Fast-forward zeven jaar, en we hebben weer contact gemaakt toen ik een telefoontje van hem ontving terwijl hij aan boord was van een vliegdekschip 3.000 mijl naar het westen in het midden van de Stille Oceaan. Ondanks jaren van stilte tussen ons, dacht ik dat onze vriendschap zou oppikken waar hij was gebleven.
In die vroege dagen van daten, hebben we niet zitten en hebben een formeel gesprek over post-traumatische stressstoornis (PTSS). Maar al snel werd duidelijk dat de uitdagingen van onze jeugd op het punt stonden om achterhaald te zijn.
Meer hulpeloos voelen naarmate de tijd verstreek
Een paar maanden na het daten begon ik de kenmerkende symptomen van PTSS in Wayne op te merken.
We waren iemand tegengekomen die hij bediende terwijl hij werd ingezet. Zodra we weer alleen waren, zou Wayne zich niet kunnen concentreren op ons gesprek, zichtbaar rammelen en niet willen praten over wat hem emotioneel maakte.
Ik begon te begrijpen dat bepaalde onderwerpen gewoon verboden waren, en dat deed veel pijn. Soms merkte ik dat hij nachtmerries had en soms praatte hij in zijn slaap en was hij overstuur. Deze dingen schokten me wakker. Ik klikte in een geruststellende partnermodus, maar het lukte me niet om te helpen. Hij wilde er niet over praten, hoeveel ik ook maar de wens uitsprak om te luisteren. Hij wilde geen knuffels, aandacht of sympathie.
Ik kon hem op deze momenten zelfs niet overhalen om een videogame te spelen (een van zijn favoriete dingen om te doen). Plots leek alles wat ik had geleerd om op je partner te leunen verkeerd. Waarom was mijn schouder niet stevig genoeg om op te huilen?
Ik worstelde ook om de reacties van Wayne op aanrakingen en geluiden te begrijpen. Sluipen achter hem om hem een knuffel te geven (of zelfs maar zijn hand te nemen) was een enorm nee-nee. Hij rukte rond met geweld, vuist omhoog en klaar om in actie te komen en elke fysieke bedreiging die hij zou vinden te verminderen. (Gelukkig zou hij snel beseffen dat het alleen zijn vriendin was van 4'11?)
De eerste keer dat ik bij hem was toen we het geluid van vuurwerk hoorden exploderen - maar de bron van het geluid niet kon zien - dacht ik dat hij nooit zou herstellen. Nogmaals, ik voelde me verslagen - en als een mislukking als een partner - toen ik de pijn niet kon verzachten.
Wat heeft mij geholpen bij het daten met iemand met PTSS
Om dat daten van daten door te komen en onze relatie intact te houden, moest ik veel lessen leren.
Laat de verwachtingen los
Lange tijd hield ik vast aan oneerlijke verwachtingen die waren gesteld door het zien van trofeeën miljoenen keren in films: een enkele persoon doet pijn. Ze vinden de perfecte partner die hun pijn wegneemt. De prins vindt de eigenaar van de glazen slof en zijn leven is voltooid. Nog lang en gelukkig, het einde.
Ik laat mijn sprookjesachtige verwachtingen pijn en misverstanden veroorzaken. Ik bleef wachten op Wayne om emotioneel open te staan voor het trauma dat hij had meegemaakt. Ik maakte beschuldigingen over zijn gebrek aan liefde toen hij dat niet deed. Ik hield vast aan aannames dat na een beetje meer tijd samen de nachtmerries zouden verdwijnen.
Toen deze dingen niet gebeurden, voelde ik dat het probleem bij mij lag.
Het was ook belangrijk om mezelf eraan te herinneren dat in het geval van PTSS de tijd niet alle wonden heelt.
Omdat PTSS geassocieerd is met specifieke trauma's of traumatische gebeurtenissen, was het gemakkelijk voor mij om in de val te lopen dat ik geloofde dat hoe verder de trauma die Wayne kreeg, verder weg zou gaan, hoe meer de conditie zou vervagen. Dit is tenslotte mijn ervaring in het licht van pijnlijke gebeurtenissen. Maar ik heb geen PTSS.
In sommige gevallen repareert de tijd de dingen niet. Maar het geeft ons de mogelijkheid om te groeien en de manier waarop we omgaan te veranderen - dit geldt zowel voor de persoon met PTSS als voor hun partner. Nu weet ik dat er soms momenten zijn waarop ik Wayne moet laten handelen, hoe hij ook moet.
Wanneer ik de benauwdheid in zijn gezicht zie toenemen, kan ik zijn hand grijpen, maar ik herinner mezelf eraan niet beledigd te zijn als hij zwijgt.
Leer de triggers
Sommige triggers leer je via directe communicatie, maar andere moet je misschien uit de eerste hand ervaren.
Die eerste keer dat we vuurwerk hoorden terwijl we in een souvenirwinkel waren, werd onze zorgeloze tijd snel angstig. Op dat moment leerde ik het belang van het verbinden van harde geluiden met een beeld van wat ze veroorzaakt. Toen we eenmaal buiten waren en in staat om de bron van het geluid te zien, konden we samen genieten van het scherm.
Met Wayne zou geen troostrijke conversatie het geruststellende zicht op een onschuldig vuurwerk vervangen. Maar iedereen met PTSS is anders. Sommigen hebben mogelijk meer menselijke interactie nodig, zoals een handpers of eenvoudige woorden van zekerheid, wanneer ze worden geactiveerd.
Mijn vriend Kaitlyn houdt zich ook bezig met PTSS. Ze vertelde me dat wanneer haar PTSS wordt geactiveerd, ze een? Angst-lus kan ervaren? en blijf voortdurend stilstaan bij gedachten die haar pijn doen.
In deze tijden kan fysieke aanraking van haar partner geruststellend zijn:? Als? Ik kan een onderwerp dat ik vind niet triggeren omdat het pijn veroorzaakte uit het trauma van de kindermishandeling, het is het beste om mijn hand in mijn hand te drukken en me te laten zeggen 'Ik hou van jou'?
Vraag om hulp
Als je met iemand met PTSS gaat daten, is een van de belangrijkste dingen die je kunt doen communiceren. Hoewel dit betekent dat met elkaar moet worden gecommuniceerd, kan het vaak ook gaan om een gesprek met iemand anders.
Bij meer dan één gelegenheid gingen Wayne en ik naar counseling. Als ik erop terugkijk, besef ik dat misschien de begeleiding zelf niet altijd hielp. Maar we hadden allebei een bereidheid om te proberen te spreken boekdelen over onze toewijding aan elkaar.
Zelfs als je geen counsellor ziet, helpt het om met anderen te praten als je hulp nodig hebt.
Het is belangrijk dat de mensen die u uitnodigt mensen zijn die u vertrouwt. Kaitlyn vertelde me hoe haar relatie achteruitging nadat een derde partij erbij betrokken was geraakt, omdat die persoon iemand bleek te zijn die Kaitlyn later leerde dat ze niet kon vertrouwen.
Dus waar zijn we nu?
Ik begrijp niet altijd hoe Wayne en ik onze tijd daten hebben doorgemaakt, maar op de een of andere manier wel.
Mijn perspectief op PTSS (en andere mentale gezondheidscondities) is aanzienlijk veranderd als gevolg van onze relatie. Er zijn enorme uitdagingen, maar er zijn ook threads die samenkomen om een zilveren voering te creëren.
PTSS kan kracht opbouwen
Wayne blijft een van de sterkste mensen die ik ken.
Zoveel als ik zou willen, zou ik kunnen zeggen dat zijn militaire inzet de enige traumatische gebeurtenissen in zijn leven waren, dit is niet waar. Zoals ik heb gezien hoe hij andere trauma's heeft aangepakt sindsdien, heb ik me gerealiseerd hoe voorbereid hij is geworden om te gaan met ondenkbare tragedies.
Wayne heeft me verteld dat hij vindt dat mensen hem misschien als ontbrekend kunnen zien als hij de uitdagingen van het leven aanpakt op een manier die voor hem het meest natuurlijk is. Ongeacht wat hij zegt, ik denk dat anderen hem geruststellend vinden. Ik weet dat ik het doe.
PTSS kan empathie creëren
Het is vrij goed ingeburgerd dat we de meeste empathie hebben voor mensen zoals wij. Wat PTSD aan Wayne heeft gegeven, is een enorme hoeveelheid empathie voor anderen die erdoorheen gaan.
Sterker nog, toen ik dit stuk aan het schrijven was, stuurde hij me een lijst met bronnen waarvan hij wilde dat ik zeker weet dat hij de sociale media opneemt en op de site zet om hem eraan te herinneren dat hij beschikbaar was mocht hij of zij moeten praten.
PTSS kan ons leren over relatieverwachtingen
Ongeacht met wie je uitgaat, je zult problemen krijgen als je ingaat op een vooropgezet idee van hoe liefdes eruit ziet. Om eerlijk te zijn, dit is een levenslange strijd voor mij, zelfs nog steeds.
Maar mijn ervaring met Wayne helpt me herinneren dat liefde er niet altijd uitziet zoals jij denkt dat het zou moeten.
PTSS kan stereotypen afbreken
Ik had veel stereotypen voor ogen toen ik PTSS hoorde noemen. Ik ben hierin niet de enige.
Mijn vriendin Anna heeft PTSS. Toen ik haar om advies vroeg over het daten van iemand met PTSS, vertelde ze dat het belangrijk is om te weten dat elke persoon met PTSS anders is, andere triggers heeft en reageert op triggers anders.
In die zin heb ik gepraat met mensen met PTSS die vinden dat ze niet hebben verdiend? hun diagnose omdat ze niet in oorlog zijn geweest. In werkelijkheid gaat het bij PTSS minder om de aard van het trauma dan om de omvang van de impact.
Ja, de DSM-5 geeft wel specifieke criteria als het gaat om het trauma zelf, maar de definitie is veel breder dan de meeste van ons denken. Mensen met PTSS zijn van alle geslachten, leeftijden, rassen, beroepen en relatiestatus.
Hulpbronnen voor hulp
Een afspraak maken met iemand met PTSS zal niet het gemakkelijkste zijn wat je zult doen, maar met wat communicatie en teamwerk kan het ongelooflijk lonend zijn.
Als uw partner PTSS heeft, zijn hier enkele dingen om te onthouden.
Praat met uw zorgverlener of een hulpverlener over steungroepen in uw omgeving. Ga zo mogelijk samen. Als uw partner geen supportgroep wil bijwonen, kan het nog steeds nuttig zijn om alleen aanwezig te zijn.
Het is niet jouw taak om? Op te lossen? je partner. Frustraties om dit niet te kunnen doen, zullen waarschijnlijk alleen maar in de weg zitten. Ga in plaats daarvan met u mee en leer hoe u hen het best kunt ondersteunen.
Er zijn bronnen beschikbaar. Penseel geen verontrustende tekens opzij, denktijd zal alles helen.
Er zijn specifieke hotlines of anonieme chats voor veteranen, mensen die seksueel zijn aangevallen of verkracht, diegenen die werden onderworpen aan kindermishandeling, getuigen van geweldsdelicten en meer.
Sommige van deze bronnen omvatten:
- Nationaal centrum voor PTSS
- ClinicalTrials.gov (voor informatie over klinische proeven met nieuwe behandelingen voor PTSS)
- PTSD United
- YesICAN (communityforums voor degenen die kindermishandeling hebben meegemaakt)
- Verkrachting, misbruik en Incest National Network (RAINN) (hotline is 800-656-HOPE)
Zelfmoordpreventie
- Als u denkt dat iemand direct risico loopt op zelfbeschadiging of een ander persoon pijn doet:
- ? Bel 911 of uw lokale alarmnummer.
- ? Blijf bij de persoon tot hulp arriveert.
- ? Verwijder alle geweren, messen, medicijnen of andere dingen die schade kunnen veroorzaken.
- ? Luister, maar oordeel, betuig, bedreig of schreeuw niet.
- Als jij of iemand die je kent overweegt om zelfmoord te plegen, vraag dan hulp bij een hotline voor crises of zelfmoordpreventie. Probeer de National Suicide Prevention Lifeline op 800-273-8255.
Jessica is een in San Francisco gevestigde schrijver, redacteur en advocaat voor patiënten met een zeldzame ziekte. Als ze niet op haar werk is, vindt ze het leuk om de Sierra Nevada-bergketen te verkennen en te fotograferen met haar echtgenoot en Australische herder Yama.
