Jennifer Fugo hoeft geen foto's te zien om te onthouden wat er gebeurde op de ochtend van dinsdag 11 september 2001. Ze leefde ermee.
Fugo was op dat moment een student aan de Parsons School of Design in New York City. Ze was getuige van de brandende torens, asoverdekte straten en mensen die rennen voor hun leven. Dezelfde afbeeldingen en clips die flitsten op tv, internet en gedrukte publicaties waren voor haar een spookachtige realiteit.
Dat is waarom Fugo elk jaar op de verjaardag van de terroristische aanslagen een verzoek indient op sociale media:? Ik verzoek u respectvol te overwegen dat sommige mensen die in NYC zaten en deze verschrikkelijke beproeving zoals ik hebben meegemaakt, niet de volgende uitgaven willen doorbrengen week blokkeert al je berichten omdat het schokkend is om terug te gaan en die vreselijke dag opnieuw te beleven.?
? 9/11 was letterlijk mijn ergste nachtmerrie uitkomen tijdens het leven in New York City tijdens de universiteit ,? Fugo, een klinische voedingsdeskundige in Philadelphia, zegt. Bijna 3000 mensen stierven en meer dan 6.000 anderen raakten gewond op 9/11. Het heeft jaren geduurd voordat de PTSS die in me was ingebed langzaam verdwenen was, maar sommige dingen - zoals het zien van de tweelingtorens die elk jaar in brand vliegen op de verjaardag van de aanval - zijn nog steeds schokkend.?
Sociale media en zijn traumatische impact
Shawna Young, een gelicentieerde huwelijks- en gezinstherapeut in Indianapolis, Indiana, zegt dat Fugo's ervaring met artikelen of afbeeldingen op sociale media die posttraumatische stressstoornis (PTSS) veroorzaken, niet ongewoon is. Mensen die onlangs zijn getroffen door de verwoestende orkanen Harvey, Irma en Maria, kunnen bijvoorbeeld ook lijden lang nadat huizen zijn herbouwd en steden herstellen van de catastrofes. Hetzelfde geldt voor overlevenden van massale schietpartijen, zoals die van de tragedie in Las Vegas, de dodelijkste massaschieten in de moderne Amerikaanse geschiedenis.
Het zijn niet alleen mensen die het trauma uit de eerste hand ervaren. Een onderzoek uit 2015 naar de effecten van het bekijken van gewelddadige nieuwsgebeurtenissen wees uit dat 22 procent van de 189 deelnemers ernstig werd getroffen. Deze personen hadden nog nooit eerder een trauma ervaren. Ze waren ook niet aanwezig bij de traumatische gebeurtenissen. Maar ze scoorden nog steeds hoog op klinische metingen van PTSS. Mensen die aangaven vaker online naar deze gebeurtenissen te kijken, waren het meest getroffen.
Dr. Gerard Lawson, een erkende professionele adviseur en voorzitter van de American Counseling Association, zegt dat de aard van PTSS vaak verkeerd wordt begrepen. Veel mensen zouden PTSS kunnen associëren als een reactie op een directe blootstelling aan een traumatische gebeurtenis. Hoewel dat vaak het geval is, kunnen veel mensen die getuige zijn van een traumatische gebeurtenis ook PTSS ervaren.
? Een van de dingen die uniek is voor sociale media, is dat iedereen hun perspectief kan bijdragen aan het verhaal? Zegt Lawson. ? Dus terwijl traditionele media sommige redactionele oordelen gebruiken over het feit of bepaalde afbeeldingen al dan niet te grafisch zijn, heeft social media geen dergelijke filters. De andere complicatie is dat sociale media ook bedreven zijn in het verstrekken van de constante stroom van dat soort informatie, en het is gemakkelijk om overweldigd te raken.?
De genade van sociale media
Maar in de nasleep van de tragedie kunnen sociale media ook een onverwacht krachtige hulpbron zijn. Rebecca Reinbold, een PR-consultant in St. John, Amerikaanse Maagdeneilanden, heeft persoonlijk de voor- en nadelen van digitaal delen ervaren. Haar familie begint hun leven opnieuw op te bouwen nadat de orkaan Irma hun nieuwe huis verwoestte en beschadigde.
Reinbold en haar 4-jarige zoon werden geëvacueerd naar Los Angeles toen het nieuws over de orkaan opdook. Ze geeft toe dat sociale media een tweesnijdend zwaard is gebleken voor haar en haar buren. De visuele herinneringen zijn een pijnlijke slag voor haar nieuwe realiteit. Maar volgens haar is sociale media ook een integraal onderdeel van het helpen van bewoners bij het coördineren van evacuatie-inspanningen vóór de storm. Sociale media wekten ook aandacht voor kritieke hulp nadat de storm voorbij was.
? Talrijke foto's die uw nieuwsfeed overspoelen van de vernietiging en verwoesting kunnen het moeilijk maken om zich positief te voelen of zelfs weten hoe of waar te beginnen met het opnieuw opbouwen van uw oude leven? ze zegt.
? [Maar] het heeft ontheemden die geëvacueerd hebben, in staat gesteld een gevoel van kameraadschap te hebben en samen te komen en te delen in deze vreselijke en levensveranderende ervaring. Het heeft toegestaan voor het delen van goed nieuws en een glimp van hoop, zoals mensen delen van multiplex en benodigdheden, of lokale restaurants, zoals The Longboard en Cruz Bay Landing, die al sinds de eerste dag gratis maaltijden aan de bewoners verstrekken? Zegt Reinbold.
St. John's inheemse en gepensioneerde basketballer Tim Duncan gebruikte ook zijn invloed op sociale media. Hij heeft meer dan $ 2 miljoen ingezameld voor hulpverlening, pleitend in een blogpost en niet te vergeten over de Maagdeneilanden - en anderen in het Caribisch gebied.?
De afhaalmaaltijden
In een tijd dat het bijna onmogelijk is om de verbinding te verbreken, is de rol van sociale media een gecompliceerde en evoluerende rol.
First-person accounts en experts waarschuwen voor de emotionele stress die digitaal delen kan creëren voor mensen die hun traumatische ervaringen in het verleden willen verlaten. Maar als het met zorg gebeurt, kan het bewustzijns- en hulpinspanningen doen groeien in tijden van nood.
Misschien is een goede vuistregel hier om een oud gezegde te gebruiken:? Less is more.?
Het schrijven van Caroline Shannon-Karasik is opgenomen in verschillende publicaties, waaronder Good Housekeeping, Redbook, Prevention, VegNews en Kiwi-magazines, evenals SheKnows.com en EatClean.com. Ze schrijft momenteel een verzameling essays. Meer is te vinden op carolineshannon.com. Je kunt haar bezoeken op Twitter en Instagram.
