Wat is een BUN-test?
Een bloedureum-stikstof (BUN) -test wordt gebruikt om te bepalen hoe goed uw nieren werken. Dit gebeurt door de hoeveelheid ureumstikstof in het bloed te meten. Ureumstikstof is een afvalproduct dat in de lever wordt aangemaakt wanneer het lichaam eiwitten afbreekt. Normaal filteren de nieren dit afval weg en door te urineren wordt het uit het lichaam verwijderd.
BUN-niveaus nemen meestal toe als de nieren of lever beschadigd zijn. Te veel ureumstikstof in het bloed kan een teken zijn van nier- of leverproblemen.
Waarom is een BUN-test gedaan?
Een BUN-test is een bloedtest die het meest wordt gebruikt om de nierfunctie te beoordelen. Het wordt vaak gedaan samen met andere bloedonderzoeken, zoals een bloedonderzoek van creatinine, om een juiste diagnose te stellen.
Een BUN-test kan helpen bij het vaststellen van de volgende aandoeningen:
- lever schade
- ondervoeding
- slechte circulatie
- uitdroging
- urinewegobstructie
- congestief hartfalen
- maagbloeding
De test kan zelfs worden gebruikt om de effectiviteit van dialysebehandeling te bepalen.
BUN-tests worden ook vaak uitgevoerd als onderdeel van regelmatige controles, tijdens ziekenhuisopnamen, of tijdens of na behandeling voor aandoeningen zoals diabetes.
Terwijl een BUN-test de hoeveelheid ureumstikstof in het bloed meet, wordt de oorzaak van een hoger of lager dan gemiddeld ureum-stikstofgetal niet geïdentificeerd.
Hoe bereid ik me voor op een BUN-test?
Voor een BUN-test is geen speciale voorbereiding vereist. Het is echter belangrijk om uw arts te vertellen of u een recept of vrij verkrijgbare medicijnen gebruikt. Bepaalde medicijnen kunnen uw BUN-niveaus beïnvloeden.
Sommige medicijnen, waaronder chlooramfenicol of streptomycine, kunnen uw BUN-waarden verlagen. Andere geneesmiddelen, zoals bepaalde antibiotica en diuretica, kunnen uw BUN-waarden verhogen.
Veel voorgeschreven medicijnen die uw BUN-niveaus kunnen verhogen, zijn onder andere:
- amphotericine B (AmBisome, Fungizone)
- carbamazepine (Tegretol)
- cefalosporinen, een groep antibiotica
- furosemide (Lasix)
- methotrexaat
- methyldopa
- rifampin (Rifadin)
- spironolacton (Aldactone)
- tetracycline (Sumycin)
- thiazidediuretica
- vancomycin (Vancocin)
Vertel het uw arts als u een van deze medicijnen gebruikt. Uw arts zal deze informatie overwegen bij het beoordelen van uw testresultaten.
Hoe wordt een BUN-test uitgevoerd?
Een BUN-test is een eenvoudige test waarbij een klein bloedmonster wordt genomen.
Voordat een bloedonderzoeker bloed gaat afnemen, reinigt een technicus een gedeelte van uw bovenarm met een antiseptisch middel. Ze zullen een elastische band om je arm binden, waardoor je aderen opzwellen van bloed. De technicus plaatst vervolgens een steriele naald in een ader en zuigt bloed af in een buis die aan de naald is bevestigd. U kunt lichte tot matige pijn voelen als de naald naar binnen gaat.
Zodra ze voldoende bloed hebben verzameld, zal de technicus de naald verwijderen en een verband aanbrengen over de prikplaats. Ze sturen je bloedmonster naar een laboratorium om te testen. Uw arts zal met u contact opnemen om de testresultaten te bespreken.
Wat betekenen de resultaten van een BUN-test?
De resultaten van een BUN-test worden gemeten in milligram per deciliter (mg / dL). Normale BUN-waarden zijn meestal afhankelijk van geslacht en leeftijd. Het is ook belangrijk op te merken dat elk laboratorium verschillende bereiken heeft voor wat normaal is.
Over het algemeen vallen normale BUN-niveaus binnen de volgende bereiken:
- volwassen mannen: 8 tot 24 mg / dL
- volwassen vrouwen: 6 tot 21 mg / dL
- kinderen van 1 tot 17 jaar oud: 7 tot 20 mg / dL
Normale BUN-niveaus voor volwassenen ouder dan 60 zijn iets hoger dan de normale niveaus voor volwassenen onder de 60 jaar.
Hogere BUN-niveaus kunnen aangeven:
- hartziekte
- congestief hartfalen
- een recente hartaanval
- maagbloeding
- uitdroging
- hoge eiwitniveaus
- nierziekte
- nierfalen
- uitdroging
- obstructie in de urinewegen
- spanning
- schok
Houd er rekening mee dat sommige medicijnen, zoals bepaalde antibiotica, uw BUN-waarden kunnen verhogen.
Lagere BUN-niveaus kunnen aangeven:
- Leverfalen
- ondervoeding
- ernstig tekort aan eiwitten in de voeding
- overhydratie
Afhankelijk van uw testresultaten kan uw arts ook andere tests uitvoeren om een diagnose te bevestigen of behandelingen aan te bevelen. Een goede hydratatie is de meest effectieve manier om BUN-niveaus te verlagen. Een eiwitarm dieet kan ook helpen de BUN-niveaus te verlagen. Een medicatie zou niet worden aanbevolen om BUN-niveaus te verlagen.
Abnormale BUN-niveaus betekenen echter niet noodzakelijk dat u een nieraandoening heeft. Bepaalde factoren, zoals uitdroging, zwangerschap, hoge of lage eiwitinname, steroïden en veroudering, kunnen van invloed zijn op uw niveaus zonder een gezondheidsrisico aan te geven.
Wat zijn de risico's van een BUN-test?
Tenzij u op zoek bent naar zorg voor een medische noodsituatie, kunt u meestal terugkeren naar uw normale activiteiten na het nemen van een BUN-test. Vertel het uw arts als u een bloedziekte heeft of als u bepaalde medicijnen gebruikt, zoals bloedverdunners. Dit kan ertoe leiden dat u meer bloedt dan verwacht tijdens de test.
Bijwerkingen geassocieerd met een BUN-test zijn onder andere:
- bloeden op de prikplaats
- blauwe plekken op de prikplaats
- ophoping van bloed onder de huid
- infectie op de prikplaats
In zeldzame gevallen worden mensen duizelig of licht nadat ze bloed hebben afgenomen. Breng uw arts op de hoogte als u na de test onverwachte of langdurige bijwerkingen ervaart.
De afhaalmaaltijden
Een BUN-test is een snelle en eenvoudige bloedtest die gewoonlijk wordt gebruikt om de nierfunctie te evalueren. Abnormaal hoge of lage BUN-niveaus betekenen niet noodzakelijk dat u problemen heeft met de nierfunctie. Als uw arts vermoedt dat u een nieraandoening of een andere gezondheidstoestand heeft, zullen zij extra tests bestellen om een diagnose te bevestigen en de oorzaak vast te stellen.
