Overzicht
Week 28 t / m 40 brengen de aankomst van het derde trimester. Deze spannende tijd is zeker de thuisrek voor aanstaande moeders, maar het is ook een tijd waarin complicaties kunnen optreden. Net zoals de eerste twee trimesters hun eigen uitdagingen kunnen brengen, kan ook de derde.
Prenatale zorg is vooral belangrijk in het derde trimester, omdat de soorten complicaties die zich op dit moment kunnen voordoen, gemakkelijker kunnen worden beheerd als ze vroeg worden ontdekt.
Je zult waarschijnlijk om de week naar je verloskundige gaan van 28 tot 36 weken en dan eenmaal per week totdat je kleintje arriveert.
Wat is zwangerschapsdiabetes?
Maar liefst 9,2 procent van de zwangere vrouwen in de Verenigde Staten heeft zwangerschapsdiabetes.
Zwangerschapsdiabetes treedt op omdat de hormonale veranderingen van de zwangerschap het voor uw lichaam moeilijker maken om insuline effectief te gebruiken. Wanneer insuline zijn werk niet kan doen om de bloedsuikerspiegel te verlagen tot normale waarden, is het resultaat abnormaal hoge glucosewaarden (bloedsuikerwaarden).
De meeste vrouwen hebben geen symptomen. Hoewel deze aandoening meestal niet gevaarlijk is voor de moeder, levert het verschillende problemen op voor de foetus. Specifiek kan macrosomie (overmatige groei) van de foetus de kans op een keizersnede en het risico op geboorteblessures vergroten. Wanneer glucosespiegels goed worden gecontroleerd, is macrosomie minder waarschijnlijk.
Aan het begin van het derde trimester (tussen week 24 en 28) moeten alle vrouwen worden getest op zwangerschapsdiabetes.
Tijdens de glucosetolerantietest (ook bekend als de screening glucose challenge test), zult u een drankje consumeren dat een bepaalde hoeveelheid glucose (suiker) bevat. Op een later tijdstip zal uw arts uw bloedsuikerspiegel testen.
Voor de orale glucosetolerantietest moet u ten minste acht uur vasten en daarna 100 milligram glucose hebben, waarna uw bloedsuikerspiegel wordt gecontroleerd. Die niveaus worden gemeten één, twee en drie uur nadat u de glucose hebt gedronken.
De typische verwachte waarden zijn:
- na vasten, lager is dan 95 milligram per deciliter (mg / dL)
- na één uur is lager dan 180 mg / dL
- na twee uur is lager dan 155 mg / dL
- na drie uur is lager dan 140 mg / dL
Als twee van de drie resultaten te hoog zijn, heeft een vrouw waarschijnlijk zwangerschapsdiabetes.
Behandeling
Zwangerschapsdiabetes kan in sommige gevallen worden behandeld met een dieet, veranderingen in levensstijl en medicijnen. Uw arts zal veranderingen in het voedingspatroon aanbevelen, zoals het verminderen van uw inname van koolhydraten en het verhogen van fruit en groenten.
Het toevoegen van low-impact oefeningen kan ook helpen. In sommige gevallen kan uw arts insuline voorschrijven.
Het goede nieuws is dat zwangerschapsdiabetes meestal verdwijnt tijdens de postpartumperiode. Bloedsuikers worden na levering zeker gecontroleerd.
Een vrouw met zwangerschapsdiabetes heeft echter een hoger risico op diabetes later in het leven dan een vrouw die geen zwangerschapsdiabetes heeft gehad.
De aandoening kan ook van invloed zijn op de kansen van een vrouw om weer zwanger te worden. Een arts zal waarschijnlijk aanbevelen om de bloedsuikerspiegel van een vrouw te controleren om er zeker van te zijn dat ze onder controle zijn voordat ze probeert een andere baby te krijgen.
Wat is pre-eclampsie?
Pre-eclampsie is een ernstige aandoening die regelmatige prenatale bezoeken nog belangrijker maakt. De aandoening treedt meestal op na 20 weken zwangerschap en kan ernstige complicaties voor moeder en baby veroorzaken.
Tussen 5 en 8 procent van de vrouwen ervaart de aandoening. Tieners, vrouwen van 35 jaar en ouder, en vrouwen die zwanger zijn van hun eerste baby hebben een hoger risico. Afro-Amerikaanse vrouwen lopen een groter risico.
symptomen
Symptomen van de aandoening zijn onder meer hoge bloeddruk, eiwit in de urine, plotselinge gewichtstoename en zwelling van de handen en voeten. Elk van deze symptomen verdient nadere beoordeling.
Prenatale bezoeken zijn essentieel omdat screening tijdens deze bezoeken symptomen zoals hoge bloeddruk en verhoogd eiwit in de urine kan detecteren. Indien onbehandeld, kan pre-eclampsie leiden tot eclampsie (toevallen), nierfalen en soms zelfs de dood bij de moeder en de foetus.
Het eerste teken dat uw arts meestal ziet is hoge bloeddruk tijdens een routinematig prenataal bezoek. Ook kan tijdens een urineonderzoek eiwit in uw urine worden gedetecteerd. Sommige vrouwen kunnen meer gewicht krijgen dan verwacht. Anderen ervaren hoofdpijn, visusveranderingen en pijn in de bovenbuik.
Vrouwen mogen de symptomen van pre-eclampsie nooit negeren.
Zoek dringende medische hulp als u snel zwelling in de voeten en benen, handen of gezicht krijgt. Andere noodsymptomen omvatten:
- hoofdpijn die niet met medicijnen verdwijnt
- verlies van gezichtsvermogen
- ? Floaters? in je visie
- ernstige pijn aan uw rechterkant of in uw maagstreek
- gemakkelijk blauwe plekken
- verminderde hoeveelheden urine
- kortademigheid
Deze verschijnselen kunnen wijzen op ernstige pre-eclampsie.
Bloedonderzoek, zoals lever- en nierfunctietests en bloedstollingstesten, kan de diagnose bevestigen en kan ernstige ziekten detecteren.
Behandeling
Hoe uw arts pre-eclampsie behandelt, hangt af van de ernst en hoe ver u in de zwangerschap bent. De bevalling van uw baby kan nodig zijn om u en uw kleintje te beschermen.
Uw arts zal verschillende overwegingen met u bespreken, afhankelijk van uw weken zwangerschap. Als u uw uitgerekende datum nadert, is het misschien het veiligst om de baby te brengen.
U moet mogelijk ter observatie in het ziekenhuis blijven en uw bloeddruk beheren totdat de baby oud genoeg is voor de bevalling. Als uw baby jonger is dan 34 weken, krijgt u waarschijnlijk medicijnen om de longontwikkeling van uw baby te versnellen.
Pre-eclampsie kan na de bevalling worden voortgezet, hoewel de meeste vrouwen na de bevalling minder klachten krijgen. Soms wordt bloeddrukmedicatie echter kort na de bevalling voorgeschreven.
Diuretica kunnen worden voorgeschreven voor de behandeling van longoedeem (vocht in de longen). Magnesiumsulfaat dat vóór, tijdens en na de bevalling wordt gegeven, kan helpen om epileptische risico's te verminderen. Een vrouw die vóór de bevalling al symptomen van pre-eclampsie heeft gehad, blijft worden gecontroleerd nadat de baby is geboren.
Als u pre-eclampsie heeft gehad, loopt u een groter risico om de aandoening te krijgen bij toekomstige zwangerschappen. Bespreek altijd met uw arts hoe u uw risico kunt verlagen.
Oorzaak en preventie
Ondanks jaren van wetenschappelijk onderzoek, is de ware oorzaak van pre-eclampsie niet bekend en is er ook geen effectieve preventie. De behandeling is echter al tientallen jaren bekend en dat is de bevalling van de baby.
De problemen die samenhangen met pre-eclampsie kunnen doorgaan, zelfs na de bevalling, maar dit is ongebruikelijk. Tijdige diagnose en levering is de beste manier om ernstige problemen voor moeder en baby te voorkomen.
Wat is vroegtijdige bevalling?
Vroegtijdige bevalling vindt plaats wanneer u begint te hebben met samentrekkingen die cervicale veranderingen veroorzaken voordat u 37 weken zwanger bent.
Sommige vrouwen lopen een groter risico op vroeggeboorte, inclusief degenen die:
- zijn zwanger van veelvouden (tweelingen of meer)
- een infectie van de vruchtzak hebben (amnionitis)
- hebben overtollig vruchtwater (polyhydramnio)
- hebben een eerdere vroeggeboorte gehad
symptomen
Tekenen en symptomen van vroegtijdige bevalling kunnen subtiel zijn. Een aanstaande moeder kan ze doorgeven als onderdeel van de zwangerschap. Symptomen zijn onder meer:
- diarree
- frequent urineren
- onder rug pijn
- beklemming in de onderbuik
- vaginale afscheiding
- vaginale druk
Natuurlijk kunnen sommige vrouwen zwaardere arbeidssymptomen ervaren. Deze omvatten regelmatige, pijnlijke samentrekkingen, lekken van vocht uit de vagina of vaginale bloedingen.
Behandeling
Baby's die te vroeg geboren worden, lopen risico's voor gezondheidsproblemen omdat hun lichaam geen tijd heeft gehad om zich volledig te ontwikkelen. Een van de grootste zorgen is longontwikkeling omdat de longen zich tot ver in het derde trimester ontwikkelen. Hoe jonger een baby is, hoe groter de mogelijke complicaties.
Artsen weten de precieze oorzaak van vroegtijdige bevalling niet. Het is echter belangrijk dat u zo snel mogelijk zorg ontvangt. Soms kunnen medicijnen zoals magnesiumsulfaat helpen om vroeggeboorte te stoppen en de bevalling te vertragen.
Elke dag dat uw zwangerschap wordt verlengd verhoogt uw kans op een gezonde baby.
Artsen geven vaak een steroïde medicatie aan moeders wiens vroegtijdige bevalling begint vóór 34 weken. Dit helpt de longen van uw baby te rijpen en vermindert de ernst van longziekten als uw bevalling niet kan worden gestopt.
Steroid medicatie heeft zijn piekeffect binnen twee dagen, dus het is het beste om levering te voorkomen gedurende minimaal twee dagen, indien mogelijk.
Alle vrouwen met vroegtijdige bevalling die niet zijn getest op de aanwezigheid van groep B streptokokken, moeten antibiotica krijgen (penicilline G, ampicilline of een alternatief voor diegenen die allergisch zijn voor penicilline) tot de bevalling.
Als vroeggeboorte na 36 weken begint, wordt de baby gewoonlijk toegediend omdat het risico op longziekte bij prematuren erg laag is.
Voortijdige breuk van membranen (PROM)
Breuk van de vliezen is een normaal onderdeel van de bevalling. Het is de medische term om je te zeggen: water is gebroken.? Het betekent dat het vruchtwaterzak rond je baby is gebroken, waardoor het vruchtwater naar buiten kan stromen.
Hoewel het normaal is dat de zak tijdens de bevalling breekt, kan het ernstige complicaties veroorzaken als het te vroeg gebeurt. Dit wordt vroegtijdige / voortijdige breuk van membranen (PROM) genoemd.
Hoewel de oorzaak van PROM niet altijd duidelijk is, is soms een infectie van de vruchtvliezen de oorzaak en andere factoren, zoals genetica, spelen een rol.
Behandeling
De behandeling voor PROM varieert. Vrouwen worden vaak gehospitaliseerd en krijgen antibiotica, steroïden en medicijnen om de bevalling te stoppen (tocolytics).
Wanneer PROM optreedt na 34 weken of langer, kunnen sommige artsen aanbevelen de baby af te leveren. Op dat moment zijn de risico's van prematuriteit minder dan de infectierisico's. Als er tekenen van infectie zijn, moet arbeid worden geïnduceerd om ernstige complicaties te voorkomen.
Af en toe ervaart een vrouw met PROM hersmeltingen van de membranen. In deze zeldzame gevallen kan een vrouw haar zwangerschap op korte termijn voortzetten, hoewel nog steeds onder nauwkeurige observatie.
De risico's verbonden aan vroeggeboorte nemen aanzienlijk af als de foetus bijna op is. Als PROM optreedt in het bereik van 32 tot 34 weken en het resterende vruchtwater laat zien dat de longen van de foetus voldoende volwassen zijn geworden, kan de arts in sommige gevallen het leveren van de baby bespreken.
Met verbeterde kinderopvang op intensive care, doen veel te vroeg geboren baby's die in het derde trimester zijn geboren (na 28 weken) het heel goed.
Problemen met de placenta (previa en abruption)
Bloeden in het derde trimester kan verschillende oorzaken hebben. De ernstiger oorzaken zijn placenta previa en placenta abruptie.
Placenta previa
De placenta is het orgaan dat je baby voedt terwijl je zwanger bent. Meestal wordt de placenta na uw baby afgeleverd. Vrouwen met placenta previa hebben echter eerst een placenta die de opening naar de baarmoederhals blokkeert.
Artsen weten de exacte oorzaak van deze aandoening niet. Vrouwen die eerder een keizersnede hebben gehad of baarmoeder operaties lopen een groter risico. Vrouwen die roken of een groter dan normale placenta hebben lopen ook een groter risico.
Placenta previa verhoogt het risico op bloedingen voor en tijdens de bevalling. Dit kan levensbedreigend zijn.
Een veel voorkomend symptoom van placenta previa is fel rood, plotse, overvloedige en pijnloze vaginale bloeding, die meestal optreedt na de 28e week van de zwangerschap. Artsen gebruiken meestal een echografie om placenta previa te identificeren.
De behandeling hangt af van de vraag of de foetus te vroeg is en de mate van bloeding.Als de bevalling niet te stoppen is, de baby in nood verkeert of als er levensbedreigende bloeding is, is onmiddellijke keizersnede aangewezen, ongeacht de leeftijd van de foetus.
Als het bloeden stopt of niet te zwaar is, kan de toediening vaak worden voorkomen. Dit geeft de foetus meer tijd om te groeien als de foetus op korte termijn is. Een arts beveelt meestal een keizersnede aan.
Dankzij moderne obstetrische zorg, echografie en de beschikbaarheid van bloedtransfusie, doen vrouwen met placenta previa en hun baby's het meestal goed.
Placenta abrupt
Placenta-abruptie is een zeldzame aandoening waarbij de placenta vóór de bevalling van de baarmoeder scheidt. Het komt voor bij maximaal 1 procent van de zwangerschappen. Placenta-abruptie kan foetale dood tot gevolg hebben en kan ernstige bloedingen en shock bij de moeder veroorzaken.
Risicofactoren voor placenta-abruptie zijn onder meer:
- vergevorderde maternale leeftijd
- cocaïnegebruik
- suikerziekte
- zwaar alcoholgebruik
- hoge bloeddruk
- zwangerschap met veelvouden
- vroegtijdige vroegtijdige breuk van de vliezen
- eerdere zwangerschappen
- korte navelstreng
- roken
- trauma aan de maag
- baarmoeder uitzetting als gevolg van overtollig vruchtwater
Placenta-abruptie veroorzaakt niet altijd symptomen. Maar sommige vrouwen ervaren zware vaginale bloedingen, hevige buikpijn en sterke weeën. Sommige vrouwen hebben geen bloeding.
Een arts kan de symptomen van een vrouw en de hartslag van de baby evalueren om mogelijke foetale nood te identificeren. In veel gevallen is een snelle keizersnede nodig. Als een vrouw overtollig bloed verliest, heeft ze misschien ook een bloedtransfusie nodig.
Intra-uteriene groeirestrictie (IUGR)
Soms groeit een baby niet zoveel als wordt verwacht in een bepaalde fase van de zwangerschap van een vrouw. Dit staat bekend als intra-uteriene groeirestrictie (IUGR). Niet alle kleine baby's hebben IUGR - soms is hun grootte te wijten aan de kleinere grootte van hun ouders.
IUGR kan resulteren in symmetrische of asymmetrische groei. Baby's met asymmetrische groei hebben vaak een hoofd van normale grootte met een kleiner lichaam.
Maternale factoren die tot IUGR kunnen leiden, zijn onder meer:
- anemie
- chronische nierziekte
- placenta previa
- placenta-infarct
- ernstige diabetes
- ernstige ondervoeding
Fetussen met IUGR zijn mogelijk minder in staat de stress van de bevalling te verdragen dan zuigelingen van normale grootte. IUGR-baby's hebben ook de neiging minder lichaamsvet te hebben en meer moeite om hun lichaamstemperatuur en glucosewaarden (bloedsuikerspiegel) na de geboorte te behouden.
Als er groeiproblemen worden vermoed, kan een arts een echografie gebruiken om de foetus te meten en een geschat foetaal gewicht berekenen. De schatting kan worden vergeleken met het bereik van normale gewichten voor foetussen van vergelijkbare leeftijd.
Om te bepalen of de foetus klein is voor zwangerschapsduur of groeibeperking, wordt een reeks echografieën gedaan om de gewichtstoename of het gebrek daaraan te documenteren.
Een gespecialiseerde echografie monitoring navelstrengbloed flow kan ook bepalen IUGR. Vruchtwaterpunctie kan worden gebruikt om te controleren op chromosomale problemen of infectie. Het volgen van het hartpatroon van de foetus en het meten van het vruchtwater zijn gebruikelijk.
Als een baby stopt met groeien in de baarmoeder, kan een arts aanbevelen aan inductie of een keizersnede. Gelukkig ontwikkelen de meeste groeiremmende baby's zich normaal na de geboorte. Ze hebben de neiging om twee jaar oud te worden.
Zwangerschap na de zwangerschap
Ongeveer 7 procent van de vrouwen levert na 42 weken of later. Elke zwangerschap die langer dan 42 weken duurt, wordt als post-termijn of als postdatums beschouwd. De oorzaak van zwangerschap na de zwangerschap is onduidelijk, hoewel hormonale en erfelijke factoren worden vermoed.
Soms wordt de vervaldatum van een vrouw niet correct berekend. Sommige vrouwen hebben onregelmatige of lange menstruatiecycli waardoor de ovulatie moeilijker te voorspellen is. Vroeg in de zwangerschap kan een echografie helpen om de vervaldatum te bevestigen of aan te passen.
Zwangerschap na de zwangerschap is over het algemeen niet gevaarlijk voor de gezondheid van de moeder. De zorg is voor de foetus. De placenta is een orgaan dat is ontworpen om ongeveer 40 weken te werken. Het biedt zuurstof en voeding voor de groeiende foetus.
Na 41 weken zwangerschap werkt de placenta waarschijnlijk minder goed, en dit kan resulteren in een verminderd vruchtwater rond de foetus (oligohydramnion).
Deze aandoening kan compressie van de navelstreng veroorzaken en de toevoer van zuurstof naar de foetus verminderen. Dit kan worden weerspiegeld in de foetale hartmonitor in een patroon dat late vertragingen wordt genoemd. Er is een risico op plotselinge foetale sterfte wanneer de zwangerschap na de bevalling plaatsvindt.
Als een vrouw eenmaal 41 weken zwanger is, heeft ze meestal foetale hartslagmeting en een meting van het vruchtwater. Als de test lage fluïdumniveaus of abnormale hartslagpatronen van de foetus vertoont, wordt er arbeid geïnduceerd. Anders wordt spontane bevalling verwacht tot niet meer dan 42 tot 43 weken, waarna het wordt geïnduceerd.
Meconium aspiratiesyndroom
Het andere risico is meconium. Meconium is de stoelgang van de foetus. Het komt vaker voor als de zwangerschap na de bevalling is. De meeste foetussen met een stoelgang in de baarmoeder hebben geen problemen.
Een gestresste foetus kan het meconium echter inhaleren, waardoor een zeer ernstige vorm van longontsteking en, in zeldzame gevallen, de dood ontstaat. Om deze redenen werken artsen om de luchtweg van een baby zoveel mogelijk schoon te maken als het vruchtwater van een baby meconium-bevlekt is.
Malpresentatie (stuitligging, dwarse leugen)
Naarmate een vrouw haar negende zwangerschapsmaand nadert, zet de foetus zich over het algemeen in een positie naar beneden in de baarmoeder. Dit staat bekend als vertex of cephalic presentatie.
De foetus zal eerst de grond of voeten zijn (bekend als stuitligging) bij ongeveer 3 tot 4 procent van de zwangerschappen voor de volledige periode.
Af en toe zal de foetus zijwaarts liggen (transversale presentatie).
De veiligste manier voor een baby om geboren te worden is als eerste of in de vertexpresentatie.Als de foetus in de stuitligging of transversaal is, is de beste manier om problemen met de bevalling te voorkomen en een keizersnede te voorkomen, proberen de foetus te draaien (of te vertillen) tot vertexpresentatie (hoofd naar beneden). Dit staat bekend als externe cephalic-versie. Het wordt meestal geprobeerd na 37 tot 38 weken, als de malpresentatie bekend is.
Externe cephalic versie is enigszins als een stevige massage van de buik en kan ongemakkelijk zijn. Het is meestal een veilige procedure, maar enkele zeldzame complicaties zijn placenta-abruptie en foetale nood, waardoor een keizersnede nodig is.
Als de foetus met succes is omgedraaid, kan worden gewacht op spontane bevalling of kan arbeid worden geïnduceerd. Als het niet lukt, wachten sommige artsen een week en probeer het opnieuw. Als dit niet lukt na een nieuwe poging, bepalen u en uw arts het beste type bevalling, vaginaal of keizersnede.
Metingen van de botten van het moederkoren en echografie om het foetale gewicht te schatten, worden vaak verkregen als voorbereiding op stuitbevalling in de bevalling. Transverse foetussen worden geleverd door een keizersnede.
