HIV- en integraseremmers
Integraseremmers zijn een antiretrovirale behandeling (ART), die in korte tijd een lange weg heeft afgelegd. Vanwege deze vooruitgang is HIV nu een beheersbare ziekte voor de meeste mensen.
Hier is een diepgaande blik op hoe HIV het lichaam infecteert, hoe integraseremmers de infectie beheersen en hoe zorgverleners meten hoe effectief deze geneesmiddelen zijn.
HIV-infectie begrijpen
Integraseremmers beïnvloeden de manier waarop HIV in het lichaam werkt. Om een beter begrip te krijgen, laten we de HIV-infectie vanaf het begin onderzoeken.
HIV wordt overgedragen tussen mensen door de uitwisseling van lichaamsvloeistoffen zoals bloed, sperma, rectale en vaginale vloeistoffen en moedermelk. Het wordt niet overgedragen via speeksel.
Zodra het virus in het lichaam aanwezig is, tast HIV bepaalde witte bloedcellen aan, de zogenaamde CD4-cellen of T-cellen. Dit zijn de cellen die het immuunsysteem vertellen schadelijke organismen zoals virussen en bacteriën aan te vallen. HIV neemt zichzelf op in deze T-cellen en neemt de controle over hen over.
HIV doet dit door een enzym te maken dat integrase wordt genoemd. Integrase laat toe dat het DNA van het virus wordt samengevoegd met het DNA van de T-cellen. Vervolgens kan het HIV bepalen wat de cellen doen. Zonder behandeling kan HIV uiteindelijk teveel T-cellen overnemen. Als dit gebeurt, kunnen de T-cellen niet langer het immuunsysteem signaleren om bepaalde infecties en andere ziekten, waaronder kankers, te bestrijden.
Over integraseremmers
Integraseremmers vertrouwen op het feit dat HIV integrase nodig heeft om te repliceren. Deze medicijnen verhinderen dat HIV integrase kan maken. Zonder de hulp van dit enzym kan HIV de T-cellen niet overnemen om zichzelf te kopiëren. Met een combinatie van andere hiv-medicijnen kunnen integraseremmers helpen de hiv-infectie onder controle te houden.
De Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) heeft in 2007 het gebruik van integraseremmers goedgekeurd. De integraseremmers die momenteel op de markt zijn, omvatten:
- raltegravir (Isentress)
- dolutegravir (Tivicay)
- elvitegravir
Dolutegravir en elvitegravir zijn beschikbaar in de volgende combinatie medicijnen:
- Genvoya (elvitegravir, emtricitabine, tenofovir alafenamide fumarate, cobicistat)
- Stribild (elvitegravir, emtricitabine, tenofovirdisoproxilfumaraat, cobicistat)
- Triumeq (dolutagravir, abacavir, lamivudine)
- Juluca (dolutegravir, rilpivirine)
Integraseremmers worden vaak gebruikt als de eerste medicatie voor de behandeling van HIV-infectie. Meestal worden ze gebruikt met andere medicijnen, vaak in één combinatiepil. De andere geneesmiddelen in deze combinatiepillen helpen andere manieren om te hinderen die HIV werkt. De gecombineerde werking van deze geneesmiddelen in dit regime met één tablet helpt om HIV op veel verschillende manieren tegelijk te stoppen.
Potentiële bijwerkingen
Integraseremmers hebben minder bijwerkingen dan andere HIV-geneesmiddelen omdat ze werken op het virus zelf, niet op de cellen die door HIV worden geïnfecteerd. De meest voorkomende bijwerkingen van integraseremmers zijn onder meer:
- diarree
- misselijkheid
- vermoeidheid
- hoofdpijn
- slapeloosheid
Zelden ervaren sommige mensen meer ernstige bijwerkingen. Deze kunnen omvatten ernstige huidreacties en wijdverspreide ontsteking.
Als een persoon die een integrase-inhibitor gebruikt lastige bijwerkingen begint te krijgen, moet hij niet stoppen met het gebruik van het medicijn zonder eerst met zijn behandelaar te praten. Het onderbreken of veranderen van antiretrovirale geneesmiddelen kan meer kwaad dan goed doen. De medicijnen kunnen minder effectief worden, of het virus kan helemaal resistent worden tegen de medicijnen. Dit betekent dat de medicijnen niet meer zullen werken om het virus te behandelen.
Mensen met hiv moeten hun zorgverlener raadplegen over andere geneesmiddelen voordat ze stoppen of een medicatie veranderen. De aanbieder kan mogelijk een andere optie aanbieden.
Het meten van de respons op therapie
Tijdens de behandeling van een HIV-infectie zal een zorgverlener van tijd tot tijd bloedonderzoeken uitvoeren, meestal om de drie tot zes maanden. Twee specifieke metingen helpen hen te begrijpen hoe de integraseremmers in het lichaam werken om de HIV-infectie onder controle te houden. Deze metingen zijn virale belasting en T-celtelling.
Virale belasting
Virale belasting is de hoeveelheid HIV in een bepaald bloedmonster. Een zorgverlener stuurt het bloedmonster naar een lab, waar ze meten hoeveel hiv-kopieën er in één milliliter van het monster zitten. Hoe lager de virale lading, hoe minder hiv in het lichaam.
Een niet-detecteerbare virale lading is wanneer de kopieën van HIV in het bloedmonster minder zijn dan de kleinste hoeveelheid die de laboratoriumtest kan detecteren. Een niet-detecteerbare virale lading betekent echter niet dat het virus is genezen. HIV kan nog steeds voorkomen in lichaamsvloeistoffen, dus een persoon met een niet-detecteerbare virale lading zal nog steeds voor onbepaalde tijd HIV-behandeling moeten voortzetten.
T-celtelling
Een aantal T-cellen meet het aantal T-cellen in het bloed. Het is een algemene manier om het immuunsysteem te controleren. Over het algemeen geldt: hoe meer T-cellen in het lichaam, hoe meer bescherming het lichaam heeft tegen infecties.
Een belangrijk ding om te onthouden is dat het aantal T-cellen in het lichaam voortdurend verandert. Dit geldt voor iedereen, zelfs mensen zonder HIV-infectie. Het hebben van iets lagere niveaus van T-cellen op één testresultaat betekent niet noodzakelijk dat HIV-medicijnen niet werken. Ziekte, vaccinaties, vermoeidheid, stress en zelfs het tijdstip van de dag kunnen allemaal het aantal T-cellen beïnvloeden.
Apothekersadvies
Integraseremmers moeten op een consistent niveau in het lichaam blijven om het meest effectief te zijn. Om ervoor te zorgen dat het medicijn optimaal werkt, moeten mensen met hiv:
- Neem de integraseremmer precies in zoals voorgeschreven door uw zorgverlener.
- Vraag de goedkeuring van hun arts voordat u een integraseremmer inneemt met een ander medicijn. Andere medicijnen kunnen van invloed zijn op de manier waarop HIV-medicijnen werken.Dit omvat medicijnen op recept en vrij verkrijgbare medicijnen zoals calcium, aluminiummagnesiumzuurremmers en ijzer, evenals vitamines en supplementen.
Als het wordt ingenomen zoals voorgeschreven, kunnen integraseremmers een effectieve langetermijnbehandeling van de HIV-infectie bieden.
