Ik ben een zwarte vrouw met baarmoederfibroïden. Deze niet-kankerachtige gezwellen, ook wel intramurale fibromen genoemd, begrenzen de spierwand van mijn baarmoeder. Technisch goedaardig dreigen ze uit te groeien tot grotere, pijnlijke massa's die me uiteindelijk van het vermogen om kinderen te baren kunnen beroven.
Fibromen komen veel voor bij alle vrouwen, maar onderzoek wijst uit dat het voor Afrikaanse vrouwen aanzienlijk waarschijnlijker is om baarmoedervleesbomen te ontwikkelen. In feite staat African American, naast een familiegeschiedenis van fibromen, bovenaan de lijst met oorzaken van de aandoening. En zwarte vrouwen lopen niet alleen meer risico op het ontwikkelen van vleesbomen. Ze hebben ook de neiging om meer ernstige symptomen te ervaren.
Terwijl ik mijn nieuwe diagnose bekijk en de behandelingsmogelijkheden onderzoek, denk ik na over de incidenten die me tot dit punt hebben geleid. De tekenen van de toestand waren er, maar ik was er nooit helemaal bewust van tot mijn diagnose. Het is belangrijk voor zwarte vrouwen om te weten wat het unieke risico is dat ze hebben voor baarmoederfibroïden en de reikwijdte van hun opties te begrijpen om fibroids het hoofd te bieden.
Frustratie en pijn
Voor mijn eigen diagnose, wist ik niet veel over vleesbomen - behalve dat ze ervoor zorgden dat mijn moeder een hysterectomie kreeg.
Het hebben van Afro-Amerikaanse roots kan hier heel goed iets mee te maken hebben gehad. Voor zwarte vrouwen ontwikkelen fibroïden zich op jongere leeftijd en worden groter dan voor andere vrouwen. Dientengevolge, hebben fibroids meer waarschijnlijk om extreme pijn, onvruchtbaarheidskwesties te veroorzaken, en tot een hysterectomie te leiden.
Hoe maakte mijn race me vatbaarder voor reproductieve problemen? Mijn diagnose verwarde me. Ik begreep niet waarom zwart zijn mijn risico verhoogde. Ik wilde terugkeren naar de? Normale? dagen van mijn puberteit, toen ik een studieboek voor normale periodes was.
Ik zou uiteindelijk leren dat mijn moeder en ik niet de enigen in mijn familie waren die met deze aandoening te maken hadden. Hoewel complicaties zeldzaam zijn, hadden baarmoederfibromen een grote invloed op mijn vrouwelijke familieleden. Ze hadden procedures gehad variërend van fibroid-reductie tot baarmoederverwijdering. Ik vroeg me af of ik het volgende verhaal zou vertellen. Als baarmoederfibromen de loop van mijn leven zouden veranderen. Als ik ooit nog een kind zou krijgen.
Opgroeien? Gewoon?
Ik heb mezelf altijd als gelukkig beschouwd in het voortplantingsgebied. Dit komt vooral omdat ik altijd geweest ben? Ik heb mijn eerste menstruatie gehad bij een? leeftijd. Ik had een? Normaal? 28-daagse cyclus, en ik kon een? Regulier? Onderhouden? gewicht voor mijn korte gestalte. Is alles in mijn leven gebleven? tot mijn eerste kind werd geboren. Plotseling merkte ik dat ik vaker naar de dokter ging dan dat ik meer pijn kon doen dan ik me kon herinneren. Nadat ik erachter was gekomen dat ik placenta had vastgehouden, had ik geen verwachtingen dat ik 'gewoon' was? nog een keer.
Aanhoudende pijn
Ik had altijd rugpijn, heftige menstruatiekrampen en pijn tijdens seks. Maar zoveel vrouwen hebben dezelfde problemen waarvan ik dacht dat ze er gewoon bij hoorde? Veel van de dingen die ik las over aan de baarmoeder gerelateerde gezondheidsproblemen, zoals endometriose en polycysteus ovariumsyndroom, waren gekoppeld aan onregelmatige menstruaties. En omdat mijn menstruatie altijd een voorspelbare cyclus van 28 dagen had, geloofde ik dat er niets aan de hand was. Dus toen ik af en toe kramp begon te krijgen, was ik ongemakkelijk, maar niet gealarmeerd.
Rond zes maanden na de bevalling begon ik af en toe krampachtige gewaarwordingen te krijgen.
Na 14 maanden van verpleging, dacht ik dat mijn frequente uteruscontracties de terugkeer van mijn oude markeerden? vriend.
? Mijn lichaam heeft problemen om zichzelf te reguleren? Ik zou bij mezelf denken. Toen bedacht ik me dat alle problemen die ik had met de vastgehouden placenta mijn voortplantingscyclus hadden kunnen beïnvloeden. Dus begon ik te praten met holistische beoefenaars en een plan te bedenken.
Een natuurlijke remedie
Tijdens een familiebezoek naar Colorado leidde nieuwsgierigheid me naar een apotheek. Ik was niet van plan iets te kopen, ik wilde gewoon weten wat de homeopathische wereld te bieden had. Maar toen de beoefenaar commentaar gaf op mijn huid en de omstandigheden die verband hielden met dat symptoom, was ik verkocht.
Ik heb haar alles verteld. Ik vertelde haar over mijn traumatische geboorte-ervaring en de behouden placenta. Ik vertelde haar over de frequente bloedeloze krampen die ik had ervaren. En ik vertelde haar over mijn geschiedenis van pijnlijke menstruatie. Ze raadde frambozenblaadjes aan en een assortiment kruiden waarvan gedacht werd dat het reproductieve problemen zou helpen en menstruatie-menstruatie zou versnellen. Ik had nog nooit losse bladthee gehad. Ik was opgewonden om aan de slag te gaan.
Na een paar dagen begon ik te krampen. Ik had wat lichtvlekken, wat me opwond. Ik was er zeker van dat mijn periode eindelijk terug was en dat ik kon leven zoals voorheen. Maar na een paar uur vermenigvuldigde de pijn en kon ik niet lopen. Ik wist dat er iets mis was. Het was tijd om een dokter te bellen.
Een diagnose
Ik was nooit groot geweest bij het innemen van medicijnen, maar ik wist dat er iets moest gebeuren. Ik maakte een afspraak met mijn gynaecoloog om te begrijpen wat er aan de hand was. Na het bespreken van de pijn, adviseerde ze een echografie. Een paar dagen na mijn echo riep de dokter het nieuws op: ik had meerdere baarmoederfibroïden. Ze was er bijna zeker van dat ze de oorzaak waren van mijn pijn. Plotseling waren al die jaren van ingewikkelde perioden logisch.
Ergens naar uitkijken
Ik huilde en liep rond om de pijn te verminderen. Mijn frequente beweging maakte mijn man wakker, en hij drong erop aan dat we naar de spoedeisende zorg gingen. Ondanks het feit dat ik extreme pijn had, vonden de artsen niets. De arts voorgeschreven spierverslappers en we gingen naar huis. De volgende drie dagen moest ik de hele dag door spierontspanners gebruiken om te kunnen functioneren.
Tijdens mijn cyclus van ibuprofen en spierverslappers herinnerde ik me mijn thee en de voordelen van frambozenblad. Ik had niets te verliezen, dus ik begon het te drinken. Al snel verving thee elk ander drankje dan water.Binnen twee weken kreeg ik mijn menstruatie voor de eerste keer in twee jaar. Ik had veel pijn, maar het voelde de moeite waard. Er was hoop om te zijn? Regelmatig? nogmaals.
Mijn diagnose is nieuw, maar mijn complicaties zijn dat niet. Ik ben van plan om een laparoscopie en hysteroscopie te ondergaan om te zien of mijn vleesbomen kunnen worden beheerd met veranderingen in het dieet of dat ze moeten worden verwijderd. Naarmate de tijd verstrijkt, geloof ik echt dat de thee helpt. Zelfs als die hulp een placebo-effect is, krijg ik gemoedsrust. Fibromen kunnen complicaties veroorzaken, maar met homeopathische en medische oplossingen is er hoop.
Voor andere vrouwen die er zijn, moedig ik je aan om je familiegeschiedenis te leren kennen en te luisteren naar wat je lichaam je vertelt. Mijn familiegeschiedenis en mijn aanleg voor baarmoederfibromen waren tekenen die ik miste. Of ik ze had kunnen voorkomen of niet, maakt nu niet uit. Ik heb geleerd dat het belangrijk is om je lichaam en je opties te kennen, zodat je de controle hebt over je toekomst.
Rochaun Meadows-Fernandez is een freelance schrijver die is gespecialiseerd in gezondheid, sociologie en opvoeding. Ze brengt haar tijd door met lezen, houdt van haar familie en bestudeert de maatschappij. Volg haar artikelen op haar schrijver pagina.
