Gezondheid en welzijn raken ieder van ons anders. Dit is het verhaal van één persoon.
Heb je de film ooit gezien? Een beetje van de hemel ?? Het karakter van Kate Hudson wordt gediagnosticeerd met kanker en wordt verliefd op haar arts.
Wel, dat was mijn leven tijdens de behandeling van kanker. Behalve dat ik niet stierf en het geen HIPAA-overtreding was, omdat de betreffende arts gewoon een inwoner was van de ICU.
Het was in het begin liefde? Dokter, ik heb meer Dilaudid en 2 milligram Ativan nodig !? zicht.
Ik weet niet zeker waarom, maar daten tijdens mijn behandelingen met kanker was niet zo moeilijk voor mij. Als farmaceutisch vertegenwoordiger van een groot internationaal farmaceutisch bedrijf bracht ik het grootste deel van mijn tijd al door in het ziekenhuis. Sterker nog, mijn vrienden zouden me vaak belachelijk maken voor hoeveel ik van dokters hield, en zeiden dat ik er uiteindelijk mee zou trouwen.
Mensen die in de gezondheidszorg werken, zijn over het algemeen erg empathisch, omdat ze alles hebben gezien. Ze respecteren je en begrijpen wat je doormaakt. Natuurlijk, sommige mannen die ik ontmoette kwamen naar mijn appartement om al mijn eten op te eten en het toilet op te staan. (Hij was een definitief nee voor mij.) Maar anderen zouden gewoon tegen me praten, of mijn hond met me uitlaten, zelfs na een nachtdienst. Bijna elke nachtdienst.
Dat was mijn ICU-arts. Hij gaf me een nieuw perspectief op het leven. En ik denk dat ik hem ook een nieuw perspectief heb gegeven.
Helaas wordt het leven gecompliceerd, vooral voor patiënten en artsen, en het sprookje verliep niet zoals gepland. Maar ik zal altijd een speciale kleine plaats in mijn hart hebben voor degene die weg is gekomen.
Eén ding dat me vaak wordt gevraagd, is: hoe is het om te daten met kanker? Nou, net als kanker en behandeling is het voor iedereen anders. We reageren allemaal op onze eigen manier op de curveballs van het leven. En zoals ik al heb opgemerkt, was het voor mij vrij eenvoudig.
Wat niet gemakkelijk was, was verrassend, daterend nadat mijn kankerbehandelingen waren beëindigd.
Het leven na kanker is niet wat je denkt dat het is
Begrijp me niet verkeerd. Het leven na kanker is geweldig. Om te beginnen, ik leef! Maar het zijn niet alle regenbogen en vlinders. Tenzij je al een relatie hebt tijdens chemo, ben je er gewoon niet klaar voor om de wereld van dating na de behandeling opnieuw in te gaan. (Dit is mijn mening, en je kunt die van jezelf hebben. Ik was er zeker niet klaar voor.) Het is anderhalf jaar geleden sinds mijn laatste chemosessie en ik weet nog steeds niet of ik er helemaal klaar voor ben.
Deel op PinterestOmdat je door kankerbehandeling te ondergaan, jezelf verliest. Vaarwel, ik ben mezelf kwijt! Ik ben niet dezelfde persoon als toen ik voor het eerst het ziekenhuis binnenstapte. Ik herken dat meisje niet eens.
Het eerste behandelingsjaar is zo'n achtbaan. Je geest is bijna volledig ingehaald door het feit dat de toekomst zo onbekend is. Als dat allemaal voorbij is, wikkel je je nog steeds over het feit dat je gedwongen werd je eigen sterfelijkheid te verwerken. Je was bijna dood. Je was eigenlijk vergiftigd. Je bent elke fysieke identiteit kwijtgeraakt die je ooit had en je kunt jezelf niet eens in de spiegel herkennen.
Je hebt waarschijnlijk ook te maken met veel emotionele en fysieke bijwerkingen. Het is niet gemakkelijk om je haar, wimpers en wenkbrauwen te verliezen en dat aan iemand uit te leggen. Dit gaat gepaard met veel onzekerheid.
Je gaat jezelf in de war maken, je zult denken dat je terugvalt, je zult meltdowns hebben.
Dit is OK. Dit is allemaal normaal! Het wordt beter. Het zal tijd kosten, maar het zal beter worden. Maar het is moeilijk om dit uit te leggen aan iemand die het nooit heeft meegemaakt. Het is moeilijk om zelfs de energie te vinden. Ze kunnen het onmogelijk krijgen, toch?
Een verplichting om niet te settelen
Tijdens remissie, kom je te weten wat je wilt dat je leven inhoudt. Het is een tijd om je op jezelf te concentreren en weer van jezelf te houden - want als je niet van jezelf houdt, hoe kan dan iemand anders?
Je moet leren je eigen held te zijn, want niemand zal binnenkomen en je redden. Je moet op eigen benen staan. Je moet leren hoe om weer op eigen benen te staan.
Het is nu twee jaar geleden dat ik mijn diagnose kanker kreeg. Ik heb mijn slechte dagen, dat is zeker, maar voor het grootste deel, ben ik nu in orde. Ik zie het leven gewoon heel anders dan de meeste, waardoor dating moeilijk wordt. Ik waardeer mijn tijd meer, ik waardeer het leven meer, ik waardeer mezelf meer.
Ik weet hoe kort het leven is. Ik weet hoe het is om wakker te worden op een ICU en te horen krijgen dat je kanker hebt in elk orgaan van je lichaam en dat je gaat sterven. Ik weet hoe het is om mijn dagen door te brengen in een pool van chemotherapie die vecht voor je leven.
Toen ik ziek was, realiseerde ik me dat ik in elke relatie waarin ik ooit was geweest, was gaan wonen, en ik had spijt dat ik zo veel was gaan wonen. Na kanker kan ik me gewoon niet vestigen. Ik ben gedateerd, maar niets ernstigs. De laatste man met wie ik uitging was erg aardig. Maar aan het eind van de dag was deze gedachte altijd in mijn gedachten: als ik morgen ziek zou worden of zou sterven, zou ik dan de persoon zijn met wie ik wil zijn? Zou ik gewoon tijd hebben gedood?
Ik wil dat de persoon bij wie ik ben, ervoor zorgt dat ik me levend voel. Ik wil ze levend laten voelen. Als ik naar iemand kijk en geen magie voel, of er twijfels over heb, voel ik niet de behoefte om door te gaan. Het leven is gewoon te verdomd kort om genoegen te nemen met iets minder, en ik denk dat dat een verbazingwekkend iets is dat kanker ons leert.
Ik ben tenslotte niet bijna gestorven om vast te zitten in iets dat niet alles voor mij is.
Ik ben er vast van overtuigd dat het universum altijd een plan voor ons heeft. Misschien heeft het universum met me geknoeid - grapje - maar het is prima. Het leven is bedoeld om geleefd te worden. Ik geniet van het leven, en ik heb geen haast om in iets serieus te springen.
Iets dat kankerpatiënten over de rest van de wereld hebben, is dat we allemaal begrijpen hoe kort het leven is, hoe belangrijk het is om gelukkig te zijn. Je ridder in een glanzend harnas zal komen, en de mijne ook. Verspil je tijd niet om je zorgen te maken of hij wel of niet geeft? dat je kanker hebt of hebt gehad. De slechte zorgen, de goeden zullen niet twee keer nadenken.
Haast je niet en neem geen genoegen met een ridder wiens glanzende pantser is gemaakt van aluminiumfolie. Het leven is daar gewoon te kort voor.
Jessica Lynne DeCristofaro is een overlevende van Hodgkin's lymfoom in stadium 4B. Nadat ze haar diagnose had ontvangen, ontdekte ze dat er geen echte handleiding voor mensen met kanker bestond. Dus besloot ze er een te maken. Tijdens haar eigen kankerreis op haar blog, Lymphoma Barbie, breidde ze haar geschriften uit in een boek.? Talk Cancer to Me: My Guide to Kicking Cancer's Booty.? Daarna ging ze op zoek naar een bedrijf genaamd Chemo Kits, dat kankerpatiënten en overlevenden voorziet van chique chemotherapie? Opvragen? producten om hun dag op te fleuren. DeCristofaro, afgestudeerd aan de University of New Hampshire, woont in Miami, Florida, waar ze werkt als een farmaceutisch vertegenwoordiger.
