Wat is chemische vertering?
Als het gaat om de spijsvertering, is kauwen slechts de helft van de strijd. Terwijl voedsel vanuit je mond naar je spijsverteringsstelsel reist, wordt het afgebroken door spijsverteringsenzymen die het veranderen in kleinere voedingsstoffen die je lichaam gemakkelijk kan opnemen.
Deze afbraak staat bekend als chemische spijsvertering. Zonder dit zou je lichaam geen voedingsstoffen kunnen opnemen van het voedsel dat je eet.
Lees verder voor meer informatie over chemische spijsvertering, inclusief hoe het verschilt van mechanische spijsvertering.
Hoe verschilt chemische spijsvertering van mechanische spijsvertering?
Chemische en mechanische spijsvertering zijn de twee methoden die uw lichaam gebruikt om voedsel af te breken. Mechanische spijsvertering omvat fysieke beweging om voedsel kleiner te maken. Chemische vertering maakt gebruik van enzymen om voedsel af te breken.
Mechanische spijsvertering
Mechanische spijsvertering begint in uw mond met kauwen, beweegt vervolgens naar karnen in de maag en segmentatie in de dunne darm. Peristaltiek is ook onderdeel van mechanische spijsvertering. Dit verwijst naar onvrijwillige samentrekkingen en ontspanning van de spieren van uw slokdarm, maag en darmen om voedsel af te breken en het door uw spijsverteringsstelsel te laten gaan.
Chemische spijsvertering
Chemische spijsvertering omvat de afscheiding van enzymen in het hele spijsverteringskanaal. Deze enzymen verbreken de chemische bindingen die voedseldeeltjes bij elkaar houden. Hierdoor kan voedsel worden opgesplitst in kleine, verteerbare delen.
Hoe ze samenwerken
Zodra voedseldeeltjes je dunne darm bereiken, blijven de darmen bewegen. Dit helpt de voedseldeeltjes in beweging te houden en stelt meer van hen bloot aan spijsverteringsenzymen. Deze bewegingen helpen ook om het verteerde voedsel in de richting van de dikke darm te brengen voor eventuele uitscheiding.
Wat is het doel van chemische spijsvertering?
Digestie omvat het nemen van grote porties voedsel en het afbreken ervan tot micronutriënten die klein genoeg zijn om door cellen te worden geabsorbeerd. Kauwen en peristaltiek helpen hierbij, maar ze maken deeltjes niet klein genoeg. Dat is waar chemische spijsvertering binnenkomt.
Chemische vertering breekt verschillende voedingsstoffen, zoals eiwitten, koolhydraten en vetten, af in nog kleinere delen:
- vetten afbreken tot vetzuren en monoglyceriden.
- Nucleïnezuren af te breken in nucleotiden.
- Polysacchariden of koolhydraatsuikers, opsplitsen in monosacchariden.
- eiwitten af te breken in aminozuren.
Zonder chemische spijsvertering zou je lichaam geen voedingsstoffen kunnen opnemen, wat leidt tot vitaminetekorten en ondervoeding.
Sommige mensen missen bepaalde enzymen die worden gebruikt bij de chemische spijsvertering. Mensen met lactose-intolerantie produceren bijvoorbeeld meestal niet voldoende lactase, het enzym dat verantwoordelijk is voor het afbreken van lactose, een eiwit dat voorkomt in melk.
Waar begint de chemische spijsvertering?
Chemische spijsvertering begint in je mond. Terwijl je kauwt, geven je speekselklieren speeksel vrij in je mond. Het speeksel bevat spijsverteringsenzymen die het proces van chemische spijsvertering starten.
Spijsverteringsenzymen in de mond zijn onder andere:
- Lingual lipase. Dit enzym breekt triglyceriden af, een soort vet.
- Speekselamylase. Dit enzym breekt polysacchariden af, een complexe suiker die een koolhydraat is.
Op welk pad volgt chemische spijsvertering?
Chemische spijsvertering stopt niet alleen met enzymen in je mond.
Hier is een blik op enkele van de belangrijkste registers van het spijsverteringsstelsel met betrekking tot chemische spijsvertering:
Maag
In uw maag scheiden unieke hoofdcellen spijsverteringsenzymen af. Een daarvan is pepsine, dat eiwitten afbreekt. Een andere is maaglipase, dat triglyceriden afbreekt. In uw maag absorbeert uw lichaam in vet oplosbare stoffen, zoals aspirine en alcohol.
Dunne darm
De dunne darm is een belangrijke plaats voor chemische vertering en absorptie van belangrijke voedselcomponenten, zoals aminozuren, peptiden en glucose voor energie. Er zijn veel enzymen die vrijkomen in de dunne darm en van de nabijgelegen pancreas voor de spijsvertering. Deze omvatten lactase om lactose en sucrase te verteren om sucrose of suiker te verteren.
Dikke darm
De dikke darm laat geen spijsverteringsenzymen vrij, maar het bevat wel bacteriën die voedingsstoffen verder afbreken. Het absorbeert ook vitaminen, mineralen en water.
het komt neer op
Chemische spijsvertering is een essentieel onderdeel van het spijsverteringsproces. Zonder dit zou je lichaam geen voedingsstoffen kunnen opnemen van het voedsel dat je eet. Terwijl mechanische spijsvertering fysieke bewegingen omvat, zoals kauwen en spiersamentrekkingen, gebruikt chemische spijsvertering enzymen om voedsel af te breken.
