Wat is cyanide?
Cyanide is een van de meest beroemde vergiften - van spionagans tot moordmysteries, het heeft een reputatie opgebouwd dat het een bijna onmiddellijke dood veroorzaakt.
Maar in het echte leven is cyanide iets gecompliceerder. Cyanide kan verwijzen naar elke chemische stof die een koolstof-stikstof (CN) binding bevat, en het kan op enkele verrassende plaatsen worden gevonden.
Het wordt bijvoorbeeld aangetroffen in veel veilig plantaardig voedsel, zoals amandelen, lima bonen, soja en spinazie.
Je kunt ook cyanide vinden in bepaalde nitrilverbindingen die worden gebruikt in medicijnen zoals citalopram (Celexa) en cimetidine (Tagamet). Nitrillen zijn niet zo giftig omdat ze het koolstof-stikstof-ion niet gemakkelijk afgeven, wat als een gif in het lichaam fungeert.
Cyanide is zelfs een bijproduct van het metabolisme in het menselijk lichaam. Het wordt bij elke ademhaling in kleine hoeveelheden uitgeademd.
Dodelijke vormen van cyanide omvatten:
- natriumcyanide (NaCN)
- kaliumcyanide (KCN)
- waterstofcyanide (HCN)
- cyanogen chloride (CNCl)
Deze vormen kunnen verschijnen als vaste stoffen, vloeistoffen of gassen. Je zult waarschijnlijk een van deze vormen tegenkomen tijdens een brand in het gebouw.
Blijf lezen om te leren herkennen van de symptomen van cyanidevergiftiging, wie het meeste risico loopt en welke behandelingsopties beschikbaar zijn.
Wat zijn de symptomen van cyanide vergiftiging?
Symptomen van toxische blootstelling aan cyanide kunnen binnen enkele seconden tot enkele minuten na blootstelling optreden.
U kunt ervaren:
- algemene zwakte
- misselijkheid
- verwarring
- hoofdpijn
- moeite met ademhalen
- beslaglegging
- verlies van bewustzijn
- hartstilstand
Hoe ernstig u bent getroffen door cyanide-vergiftiging, hangt af van:
- de dosis
- het type cyanide
- hoe lang je werd blootgesteld
Er zijn twee verschillende manieren waarop u blootstelling aan cyaniden kunt ervaren. Acute cyanide vergiftiging heeft onmiddellijke, vaak levensbedreigende effecten. Chronische cyanidevergiftiging is het gevolg van blootstelling aan kleinere hoeveelheden in de loop van de tijd.
Acute cyanide vergiftiging
Acute cyanide vergiftiging is relatief zeldzaam en het merendeel van de gevallen komt door onbedoelde blootstelling.
Wanneer het optreedt, zijn de symptomen plotseling en ernstig. U kunt ervaren:
- moeite met ademhalen
- beslaglegging
- verlies van bewustzijn
- hartstilstand
Als u vermoedt dat u of een geliefde een acute cyanide-vergiftiging heeft, zoek dan onmiddellijk medische hulp bij noodgevallen. Deze toestand is levensbedreigend.
Chronische cyanidevergiftiging
Chronische cyanidevergiftiging kan optreden als u gedurende een aanzienlijke periode wordt blootgesteld aan 20 tot 40 delen per miljoen (ppm) waterstofcyanidegas.
Symptomen zijn vaak geleidelijk en nemen in ernst toe naarmate de tijd vordert.
Vroege symptomen kunnen zijn:
- hoofdpijn
- slaperigheid
- misselijkheid
- braken
- duizeligheid
- felrode flush
Bijkomende symptomen kunnen zijn:
- verwijde pupillen
- klamme huid
- langzamere, minder diepe ademhalingen
- zwakker, sneller puls
- krampen
Als de aandoening niet gediagnosticeerd en onbehandeld blijft, kan dit leiden tot:
- langzame, onregelmatige hartslag
- verlaagde lichaamstemperatuur
- blauwe lippen, gezicht en ledematen
- coma
- dood
Wat veroorzaakt cyanidevergiftiging en wie loopt er risico?
Cyanidevergiftiging is zeldzaam. Wanneer dit toch gebeurt, is dit meestal het gevolg van rookinhalatie of accidentele vergiftiging bij het werken met of rond cyanide.
U loopt mogelijk risico op accidentele blootstelling als u op bepaalde gebieden werkt. Veel anorganische cyanidezouten worden in de volgende industrieën gebruikt:
- metallurgie
- plastic productie
- uitroking
- fotografie
Chemici lopen mogelijk ook risico, omdat kalium en natriumcyaniden gewone reagentia zijn die in laboratoria worden gebruikt.
U loopt mogelijk ook risico op cyanidevergiftiging als u:
- gebruik buitensporige hoeveelheden nagellakremover die organische cyanideverbindingen bevatten zoals acetonitril (methylcyanide)
- inname van overmatige hoeveelheden bepaald plantaardig voedsel, zoals abrikozenpitten, kersenblokken en perzikputten
Hoe wordt de diagnose cyanide vergiftiging gediagnosticeerd?
Als u symptomen van acute cyanide-vergiftiging ondervindt, moet u onmiddellijk medische hulp inschakelen.
Als u symptomen van chronische cyanide-vergiftiging ondervindt, raadpleegt u meteen uw arts. Na het bespreken van uw symptomen, zal uw arts een lichamelijk onderzoek uitvoeren.
Ze zullen ook bloedtests uitvoeren om uw:
- Methemoglobinewaarde. Methemoglobine wordt gemeten als er bezorgdheid is over rookinhalatie.
- Bloed koolmonoxide concentratie (carboxyhemoglobinewaarde). Uw koolmonoxideconcentratie in het bloed kan aangeven hoeveel rook inademing heeft plaatsgevonden.
- Plasma- of bloedlactaatniveau. Cyanide bloedconcentraties zijn meestal niet op tijd beschikbaar om acute cyanide-vergiftiging te diagnosticeren en te behandelen, maar ze kunnen later een bevestiging van vergiftiging bieden.
Welke behandelingsopties zijn beschikbaar?
De eerste stap om een vermoeden van cyanide-vergiftiging te behandelen is om de bron van blootstelling te identificeren. Dit helpt uw arts of andere zorgverlener om de juiste decontaminatiemethode te bepalen.
In het geval van een brand of een ander noodgeval, zal het reddingspersoneel beschermende uitrusting zoals gezichtsmaskers, oogschilden en dubbele handschoenen gebruiken om het gebied binnen te komen en u naar een veilige locatie te brengen.
Als u cyanide heeft ingenomen, kunt u actieve kool toegediend krijgen om het toxine te absorberen en het veilig uit uw lichaam te verwijderen.
Cyanidenblootstelling kan de zuurstofinname beïnvloeden, zodat uw arts 100 procent zuurstof kan toedienen via een masker of endotracheale tube.
In ernstige gevallen kan uw arts een of twee antidota toedienen:
- cyanide tegengifkit
- hydroxocobalamine (Cyanokit)
De cyanide-tegengifkit bestaat uit drie samen gegeven medicijnen: amylnitriet, natriumnitriet en natriumthiosulfaat.Het amylnitriet wordt gedurende 15 tot 30 seconden door inhalatie toegediend, terwijl natriumnitriet gedurende drie tot vijf minuten intraveneus wordt toegediend. Intraveneus natriumthiosulfaat wordt ongeveer 30 minuten toegediend.
Hydroxocobalamin zal cyanide ontgiften door zich eraan te binden om niet-toxisch vitamine B12 te produceren. Dit medicijn neutraliseert cyanide langzaam genoeg om een enzym genaamd rhodanese in staat te stellen cyanide in de lever verder te ontgiften.
Kan cyanidevergiftiging leiden tot complicaties?
Indien onbehandeld, kan acute of chronische cyanidevergiftiging veroorzaken:
- beslaglegging
- hartstilstand
- coma
In sommige gevallen kan cyanide vergiftiging de dood tot gevolg hebben.
Als u vermoedt dat u of een geliefde symptomen van ernstige cyanide-vergiftiging ondervindt, zoek dan onmiddellijk medische hulp bij noodgevallen.
Wat zijn de vooruitzichten?
Uw vooruitzichten hangen af van het type cyanide dat aanwezig is, de dosis en hoe lang u bent blootgesteld.
Als u een acute of chronische blootstelling op laag niveau hebt gehad, zijn de vooruitzichten meestal goed. Vroegtijdige diagnose en behandeling zijn de sleutel tot het verminderen van uw risico op complicaties.
Matige niveaus van acute of chronische blootstelling kunnen ook worden opgelost met snelle diagnose en behandeling.
In ernstige gevallen zijn de symptomen vaak plotseling en levensbedreigend. Onmiddellijke medische noodhulp is noodzakelijk.
Hoe cyanidevergiftiging te voorkomen
Er zijn manieren om uw risico op blootstelling aan cyanide te verminderen. Jij kan:
- Neem de juiste voorzorgsmaatregelen tegen een huisbrand. Installeer en onderhoud rookmelders. Vermijd het gebruik van ruimteverwarmingstoestellen en halogeenlampen en vermijd roken in bed.
- Childproof uw huis. Als u jonge kinderen heeft, is het belangrijk om uw huis veilig te houden, vooral als u het risico loopt op beroepsmatige blootstelling. Houd containers waarin giftige chemicaliën zijn vastgezet en de kasten die ze op slot hebben gehouden.
- Volg de arbeidsveiligheidsvoorschriften. Als u met cyanide werkt, gebruikt u verwijderbaar absorberend papier om werkoppervlakken af te lijnen. Houd hoeveelheden en containerformaten in het werkgebied zo klein mogelijk. Je moet er ook voor zorgen dat je alle chemicaliën in het laboratorium of in de fabriek achterlaat. Breng geen mogelijk besmette kleding of werkkleding mee naar huis.
