Alles over Antiphospholipid Syndrome (Hughes-syndroom) / conditie specifiek klinisch

Overzicht

Hughes-syndroom, ook bekend als? Sticky blood syndrome? of antiphospholipid syndrome (APS), is een auto-immuunziekte die invloed heeft op de manier waarop uw bloedcellen aan elkaar binden of stollen. Het Hughes-syndroom wordt als zeldzaam beschouwd.

Vrouwen met terugkerende miskramen en mensen met een beroerte van voor de leeftijd van 50 ontdekken soms dat het Hughes-syndroom een onderliggende oorzaak was. Naar schatting treft het Hughes-syndroom drie tot vijf keer zoveel vrouwen als mannen.

Hoewel de oorzaak van het Hughes-syndroom onduidelijk is, denken onderzoekers dat voeding, levensstijl en genetica allemaal van invloed kunnen zijn op de ontwikkeling van de aandoening.

Symptomen van het Hughes-syndroom

De symptomen van het Hughes-syndroom zijn moeilijk te herkennen, omdat bloedstolsels niet iets zijn dat u gemakkelijk kunt identificeren zonder andere gezondheidsproblemen of complicaties. Soms veroorzaakt het Hughes-syndroom een lacy rode uitslag of een bloeding uit je neus en tandvlees.

Andere tekenen dat u mogelijk het Hughes-syndroom heeft, zijn onder andere:

terugkerende miskraam of doodgeboorte
bloedstolsels in je benen
tijdelijke ischemische aanval (TIA) (vergelijkbaar met een beroerte, maar zonder permanente neurologische effecten)
beroerte, vooral als u jonger bent dan 50 jaar
laag aantal bloedplaatjes
hartaanval

Mensen met lupus hebben mogelijk meer kans op het Hughes-syndroom.

In zeldzame gevallen kan het onbehandelde Hughes-syndroom escaleren als u gelijktijdige stollingsincidenten door het hele lichaam hebt. Dit wordt catastrofaal antifosfolipide syndroom genoemd en kan ernstige schade aan uw organen en de dood veroorzaken.

Oorzaken van het Hughes-syndroom

Onderzoekers zijn nog steeds bezig om de oorzaken van het Hughes-syndroom te begrijpen. Maar ze hebben vastgesteld dat er een genetische factor in het spel is.

Het Hughes-syndroom wordt niet rechtstreeks doorgegeven door een ouder, zoals andere bloedaandoeningen, zoals hemofilie, kunnen zijn. Maar als u een familielid met het Hughes-syndroom heeft, is de kans groter dat u de aandoening ontwikkelt.

Het is mogelijk dat een gen dat is verbonden met andere auto-immuunziekten ook het Hughes-syndroom triggert. Dat zou verklaren waarom mensen met deze aandoening vaak andere auto-immuunziekten hebben.

Bepaalde virale of bacteriële infecties, zoals E coli of het parvovirus, kan het Hughes-syndroom activeren om zich te ontwikkelen nadat de infectie is verdwenen. Medicatie om epilepsie te beheersen, evenals orale anticonceptiva, kunnen ook een rol spelen bij het teweegbrengen van de aandoening.

Deze omgevingsfactoren kunnen ook interageren met leefstijlfactoren - zoals onvoldoende beweging krijgen en een dieet met veel cholesterol eten - en het Hughes-syndroom activeren.

Maar kinderen en volwassenen zonder een van deze infecties, leefstijlfactoren of medicatiegebruik kunnen op elk moment het Hughes-syndroom krijgen.

Meer studies zijn nodig om de oorzaken van het Hughes-syndroom op te lossen.

Diagnose van het Hughes-syndroom

Hughes-syndroom wordt gediagnosticeerd door een reeks bloedtesten. Deze bloedtesten analyseren de antistoffen die uw immuuncellen maken om te zien of ze zich normaal gedragen of andere gezonde cellen aanvallen.

Een gebruikelijke bloedtest die het Hughes-syndroom identificeert, wordt een antilichaam-immunotest genoemd. Het is mogelijk dat u meerdere van deze taken moet uitvoeren om andere voorwaarden uit te sluiten.

Hughes-syndroom kan verkeerd worden gediagnosticeerd als multiple sclerose omdat de twee aandoeningen vergelijkbare symptomen hebben. Grondige tests bepalen de juiste diagnose, maar het kan even duren.

Behandeling van het Hughes-syndroom

Het Hughes-syndroom kan worden behandeld met bloedverdunners (medicijnen die het risico op bloedstolsels verminderen).

Sommige mensen met het Hughes-syndroom vertonen de symptomen van bloedstolsels niet en zullen geen behandeling nodig hebben die verder gaat dan aspirine, om het risico van ontwikkeling van stolsels te voorkomen.

Anticoagulantia zoals warfarine (Coumadin) kunnen worden voorgeschreven, vooral als u een voorgeschiedenis van diepe veneuze trombose heeft.

Als u een zwangerschap probeert te verdragen en het Hughes-syndroom hebt, kunt u een lage dosis aspirine of een dagelijkse dosis van de bloedverdunnende heparine krijgen voorgeschreven.

Vrouwen met het Hughes-syndroom hebben 80 procent meer kans om een baby op termijn te dragen als ze worden gediagnosticeerd en een eenvoudige behandeling te starten.

Dieet en lichaamsbeweging voor het Hughes-syndroom

Als je de diagnose Hughes syndroom hebt, kan een gezond dieet je risico op mogelijke complicaties, zoals een beroerte, verminderen.

Het eten van een dieet dat rijk is aan fruit en groenten en arm aan transvetten en suikers zal je een gezonder cardiovasculair systeem geven, waardoor bloedstolsels minder waarschijnlijk worden.

Als u het Hughes-syndroom behandelt met warfarine (Coumadin), adviseert de Mayo Clinic om consistent te zijn met hoeveel vitamine K u binnenkrijgt.

Hoewel kleine hoeveelheden vitamine K uw behandeling niet kunnen beïnvloeden, kan het regelmatig variëren van uw vitamine K-inname ervoor zorgen dat de werkzaamheid van uw medicijn gevaarlijk verandert. Broccoli, spruitjes, garbanzo-bonen en avocado zijn enkele van de voedingsmiddelen met veel vitamine K.

Regelmatige lichaamsbeweging kan ook een onderdeel zijn van het beheer van uw aandoening. Vermijd roken en behoud een gezond gewicht voor uw lichaamstype om uw hart en aders sterk en beter bestand tegen beschadiging te houden.

De vooruitzichten

Voor de meeste mensen met het Hughes-syndroom kunnen de tekens en symptomen worden beheerd met bloedverdunners en anticoagulantia.

In sommige gevallen zijn deze behandelingen niet effectief en moeten andere methoden worden gebruikt om te voorkomen dat uw bloed stolt.

Als het Hughes-syndroom onbehandeld blijft, kan het uw cardiovasculaire systeem beschadigen en uw risico op andere aandoeningen, zoals een miskraam en een beroerte, vergroten. Behandeling van het Hughes-syndroom is levenslang, omdat er geen remedie is voor deze aandoening.

Als u een van de volgende symptomen heeft gehad, praat dan met uw arts over het testen op het Hughes-syndroom: