Het begon met een verhaal over Myspace over een jonge vrouw die hulp nodig had. Nu is het een organisatie die mensen over de hele wereld helpt omgaan met depressie, verslaving, zelfverwonding en zelfmoord. Met een toegewijde staf van ongeveer 25 laat To Write Love on Her Arms mensen weten - door bemoediging en behandeling - dat ze niet alleen zijn.
We zijn met de oprichter, Jamie Tworkowski, gaan zitten om te praten over de Wereld Suïcide Preventiedag en hun laatste campagne.
Dit interview is bewerkt voor duidelijkheid en beknoptheid.
Wat is de boodschap die To Love Love on Her Arms wil dat de gemeenschap hoort, vooral vandaag?
Elk jaar, gedurende de laatste paar jaar, hebben we een campagne rond een verklaring opgebouwd, dus de verklaring van dit jaar zou waarschijnlijk het beste antwoord op je vraag zijn:? Blijf. Vind waar je voor bent gemaakt.? Blijf nadenken over een groter verhaal en waarvoor je bent gemaakt. En zelfs als het een heel moeilijk moment, een seizoen of hoofdstuk in je verhaal is, kun je in leven blijven om dingen te zien veranderen.
Vanzelfsprekend als je nadenkt over zelfmoord en als je denkt dat iemand zich zo moeilijk kan of zou moeten blijven voelen, zou het grootste ding dat we tegen die persoon willen zeggen, zijn om te blijven.
We nodigen mensen graag uit om ook daarover na te denken. Wij geloven in hoop, en genezing, en verlossing, en verbaast ons. Dus niet alleen blijven lijden. Niet alleen blijven om te strijden, maar blijven nadenken over je dromen en wat je hoopt dat dit leven kan worden.
Hoe is de Stay-campagne tot stand gekomen?
Elk jaar als het tijd is om een verklaring te kiezen, schoppen we een handvol opties. Dit kwam uit een uittreksel van een boek genaamd? When Hope Speaks.? Het is eigenlijk geschreven door een voormalige stagiair van ons, een meisje genaamd Jessica Morris, die in Australië woont. We hebben een fragment op onze blog gedeeld en dat was slechts een uitspraak die had geresoneerd.
Over uw organisatie gesproken, hoe begon de visie en hoe is deze geëvolueerd?
Ons begin was absoluut een verrassende. Het was niet de bedoeling om in 2006 een goed doel te worden.
Ik werd voorgesteld aan een meisje genaamd Renee Yohe. Toen ik haar ontmoette, worstelde ze met de problemen die we vandaag als organisatie hebben. Toen ik haar ontmoette, had ze te maken met drugsverslaving, depressie, zelfverwonding. Later hoorden we dat ze eerder zelfmoord had gepoogd. En ik had het voorrecht om een deel van haar verhaal te delen in een geschreven verhaal dat de titel kreeg: "Schrijf liefde op haar armen." En in wezen ging dat verhaal viraal.
2006 was het begin van het normaal worden van sociale media. Het was een soort begin van het Myspace-tijdperk en daarom gaf ik het verhaal een thuis op Myspace. Daarna begonnen we T-shirts te verkopen als een manier om [te] betalen voor de behandeling van Renee.
Het verhaal kreeg een eigen leven en de T-shirts deden hetzelfde. Een paar maanden later stopte ik met mijn baan en besloot ik om voltijds aan de slag te gaan. Het voelde als iets te speciaal om vanaf te lopen.
Dat is ons begin. Nu zijn 16 van ons fulltime personeel, met stagiairs en freelancers die ons naar een team van 25 brengen. Er zijn altijd nog zeven of acht stagiairs die vanuit de hele wereld naar ons toe komen. We blijven praten over deze problemen. Blijf mensen laten weten dat als ze worstelen ze niet alleen zijn. We blijven mensen laten weten dat het goed is om eerlijk te zijn.
En meer dan wat dan ook, om mensen te laten weten dat het goed is om om hulp te vragen. En daarmee kunnen we geld geven voor behandeling en counseling, en we doen ons best om mensen met middelen te verbinden.
Is er een moment in de afgelopen paar maanden, of een jaar, dat echt opvalt in je gedachten, waar je tegen jezelf zei: 'Wauw! Ik ben zo blij dat ik mijn andere baan heb opgezegd en dit pad heb gekozen '?
Eerlijk gezegd, het is hetzelfde moment dat zo nu en dan gebeurt - gewoon iemand ontmoeten die zegt dat ze nog steeds leven vanwege To Write Love on Her Arms. Misschien is dat een tweet of een reactie op Instagram. Misschien is het een gesprek van aangezicht tot aangezicht tijdens een universiteitsevenement.
Dat is iets dat voor mij echt nooit oud wordt. Het is moeilijk je iets bijzonders of meer vernederend voor te stellen, om iemand te ontmoeten die voor je staat (en ze zullen zeggen dat ze misschien niet voor je staan als het niet om het schrijven van Love on Her Arms was).
En afhankelijk van de tijd die we hebben, kunnen mensen hun ervaring uitdiepen dat ze eindelijk hulp krijgen, of zich openstellen voor een vriend of een familielid - maar dat zijn de momenten die me eraan herinneren en ons team eraan herinneren wat er op het spel staat en waarom dit hele ding is zo'n voorrecht.
Dat is echt geweldig. Met betrekking tot het onderwerp geestelijke gezondheid kwamen we ook een rapport tegen dat laat zien dat er op dit moment meer Amerikanen met angst, depressie en stress leven. Wat zou er volgens jou aan bijdragen?
Ik denk dat er veel redenen zijn [die tot het rapport leiden]. Uiteraard is er veel onzekerheid. Je kijkt naar onze president. Je kijkt naar het gesprek in Noord-Korea. Klimaatverandering. Het idee of we er morgen allemaal nog zijn. Het is zeker een die angst kan veroorzaken. En voeg dat toe aan de dagelijkse uitdagingen van de mensen en de nadruk op werk en het voorzien in een gezin.
Ik denk wel dat we in een unieke tijd leven, zeker op dit moment politiek. We worden elke dag bijna elke dag gewekt door nieuwe uitdagingen en moeilijke koppen, en dus is het logisch als je iemand bent die dingen voelt die je zwaar zal aanvoelen.
Vanuit het perspectief van een insider, hoe denk je dat we de kloof kunnen overbruggen, zodat meer mensen begrijpen hoe het leven met depressie, angstgevoelens, gevoelens van hopeloosheid is?
Over het algemeen is iets waar we graag op wijzen (en dit is zelfs niet een idee dat ik bedacht heb) dat de hersenen deel uitmaken van het lichaam.Geestelijke gezondheid moet niet anders worden behandeld dan lichamelijke gezondheid.
Omdat als je erover nadenkt, bijna elke aandoening, ziekte of gebroken bot onzichtbaar is, tenzij iemand je een röntgenfoto laat zien. Als iemand ziek is of als er intern iets aan de hand is, vragen we niet om bewijs.
Ik ben iemand die worstelt met depressie. En ik denk dat het de neiging heeft om ons leven op veel verschillende manieren te beïnvloeden. Depressie en angst kunnen van invloed zijn op eetgewoonten en slaapgewoonten waardoor u zich kunt isoleren. Je kunt iemand meenemen die vroeger heel sociaal of extrovert was en wanneer ze zich in een seizoen van depressie bevinden, kan dit ervoor zorgen dat ze gewoon alleen willen zijn. Geestelijke gezondheid kan het gedrag drastisch veranderen.
Rechts.
We dromen dus van een dag waarop de geestelijke gezondheid geen sterretje heeft, wanneer het als behandelbaar kan worden beschouwd als iets dat zo eenvoudig is als de griep of zoiets verschrikkelijks als kanker - het komt erop neer dat als iemand hulp nodig heeft, ze in staat zouden zijn krijg de hulp die ze nodig hebben.
Onlangs had een vrouw een briefje aan haar kantoor geschreven waarin stond dat ze vrijaf had genomen voor haar geestelijke gezondheid. Haar baas antwoordde: 'Dit is geweldig. Meer mensen zouden dit moeten doen. ' Wat denk je daarvan?
Ik heb dat verhaal eigenlijk niet gezien, maar ik vind het geweldig. Dat doe ik absoluut. Als iemand verkouden of griep zou verkeren, zou iedereen die persoon die thuis blijft begrijpen totdat ze gezond waren. Dus ik hou van het idee van dagen met geestelijke gezondheid of van mensen op werkplekken die voorrang geven aan geestelijke gezondheid.
We zijn samengesteld uit een staf en soms is het een hele leuke uitdaging voor ons om onze boodschap te leven. We hebben mensen (inclusief ikzelf) die één keer per week het kantoor verlaten om naar het consult te gaan, misschien midden op de dag. Dat vieren we graag. Het kan ongemakkelijk zijn voor de werkdag of voor bepaalde vergaderingen of projecten, maar we zeggen dat dit een prioriteit verdient.
En het idee is dat als je een medewerker ondersteunt om gezond te zijn, ze over het algemeen beter werk voor je zullen doen. Het is een overwinning voor iedereen. Dus zelfs als u een werkgever bent en de geestelijke gezondheid niet echt begrijpt, kunt u het op zijn minst begrijpen: ik wil dat mijn werknemers gezond genoeg zijn om te produceren.
En hoe kun je jezelf helpen als je op een dag angst of depressie ervaart, of een periode doormaakt?
Ik gebruik al verschillende jaren antidepressiva. Dat is iets dat elke dag gebeurt. Hoe ik me ook voel, ik neem iets voordat ik ga slapen.
Ik verwijs ernaar als seizoenen. Ik heb verschillende seizoenen gehad om naar counseling te gaan, en meestal is dat een keer per week gedurende een uur per week. Dat is iets dat een beetje meer omstandigheid is, maar als ik het moeilijk heb, heb ik geleerd dat waarschijnlijk het beste wat ik aan mijn depressie kan geven, is dat ik één keer per week bij een counselor zit en tijd heb om te verwerken dingen en praat over hoe ik me voel.
En verder dan dat, heb ik de waarde van zelfzorg geleerd, en sommige daarvan zijn buitengewoon eenvoudig. 'S Nachts voldoende slapen. Oefenen. Dingen doen die me doen glimlachen, en die dingen zijn duidelijk verschillend voor iedereen. Voor mij is het misschien surfen of spelen met mijn neven.
En misschien zouden nog andere dingen relaties zijn. Wij geloven dat mensen andere mensen nodig hebben, en dat betekent voor mij dat ik eerlijke gesprekken heb met vrienden en familieleden in het algemeen, maar vooral als ik het moeilijk heb.
Bedankt dat je dat deelt. Zoveel mensen zullen uw advies waardevol vinden. Wat is het grootste dat een gemeenschap voor geestelijke gezondheidszorg en mensen in het algemeen kan doen om uw organisatie en anderen te helpen?
Er zijn een aantal manieren om dat te beantwoorden. Zeker, we zijn fans van het verbreken van de stilte, omdat er zo'n stigma is dat de mentale gezondheid omringt en er zo'n stigma is dat dit gesprek niet doorgang vindt.
We hopen dat de Stay-campagne en deze dag [Wereldmoord-zelfmoordpreventie) mensen aan het praten kunnen krijgen, maar daarnaast proberen we geld in te zamelen voor mensen om de hulp te krijgen die ze nodig hebben.
We hebben dit doel gesteld: het bijeenbrengen van $ 100.000 die beurdollars gaat worden voor mensen die advies nodig hebben of een behandeling nodig hebben, maar die het niet kunnen betalen. Er is absoluut waarde in praten en communiceren, maar we houden ervan dat we ook gaan investeren om ervoor te zorgen dat mensen hulp krijgen.
Onze website bevat veel informatie over onze campagne en het fondsenwervingsaspect rond Wereld zelfmoordpreventie. We verkopen pakketten met een T-shirt, stickers en een poster? echt alles wat we iemand kunnen geven om deze campagne en conversatie naar zijn community te brengen.
Deze dag is veel groter dan alleen onze organisatie. We werken heel hard aan onze campagne, maar we zijn ons er ook van bewust dat zoveel mensen die werken op het gebied van geestelijke gezondheid en zelfmoordpreventie, hun bijdrage leveren aan het erkennen van 10 september en ook hier, in Amerika, de Nationale Suïcide Preventie Week.
Nou, heel erg bedankt, Jamie. We stellen het zeer op prijs dat u de tijd neemt om met ons te praten en we zijn erg verheugd om uw verhaal te delen met de Healthline-community.
Ik ben daar super vereerd en super dankbaar voor. Heel erg bedankt.
Neem deel aan het gesprek op sociale media met behulp van de hashtag #IWasMadeFor. U kunt ook meer leren over de campagne door te bezoeken Om liefde op haar armen te schrijven of door de onderstaande video te bekijken:
Zelfmoordpreventie:
Als u denkt dat iemand direct risico loopt op zelfbeschadiging of een ander persoon pijn doet:
- Bel 911 of uw lokale alarmnummer.
- Blijf bij de persoon tot hulp arriveert.
- Verwijder alle geweren, messen, medicijnen of andere dingen die schade kunnen veroorzaken.
- Luister, maar oordeel, betuig, bedreig of schreeuw niet.
Als u denkt dat iemand overweegt zelfmoord te plegen, vraag dan hulp bij een hotline voor crises of zelfmoordpreventie. Probeer de National Suicide Prevention Lifeline op 800-273-8255.
