Hector Andres Poveda Morales nam acht prachtige, gevoelige afbeeldingen van geestesziekten. Als je je ooit hebt afgevraagd hoe depressie en angst eruit zien, is dit het volgende :? The Art of Depression.?
Het eerste zelfportret dat Hector Andres Poveda Morales nam om anderen te helpen visualiseren dat zijn depressie in de bossen bij zijn universiteit lag. Hij stond met de flitsklok van de camera, omringd door bomen, en activeerde verschillende gekleurde rookgranaten toen er iets in hem ging op de automatische piloot.
De foto van Morales staande omringd door levendige blauwe rook met de helft van zijn gezicht verduisterd is getiteld? Verstikking.? ? [Voor] de meeste foto's, ik wist niet dat ik ze zo wilde hebben. Ik besefte dat ze waren wat ik wilde toen ik ze zag? hij zegt. Het arresteert niet alleen vanwege de kleuren - of het feit dat hij een pak in het bos draagt - maar vanwege de grimmigheid van de achtergrond en de uitdrukking op zijn gezicht.
Wat gebeurt er wanneer je methoden voor het omgaan met depressies niet meer werken? Je innerlijke demonen (slechte en donkere gedachten) komen uit de schaduwen van je geest en beginnen je te achtervolgen.Zinken in depressie
Tijdens het tweede jaar van de universiteit van Morales, zakte hij weg in een depressie waar hij zichzelf niet uit kon tillen.
? Ik had zeer slechte angstaanvallen. Ik kon niet eten, ik kon niet opstaan in de ochtend. Ik zou veel slapen of ik zou helemaal niet slapen. Het werd heel erg slecht ,? hij legt uit. ? Toen kwam het op het punt, waar, nou ja, ik vond het nuttig om gewoon met vreemden te praten over wat ik doormaakte. Ik dacht dat ik net zo goed die last van mijn rug kon lossen. En maak het gewoon openbaar.?
Wanneer angst opkomt, gaat het licht in je hoofd uit en begin je veel gedachten tegelijk te hebben. Je hoofd begint te draaien en je verliest de controle.Morales, 21, zat op dat moment ingeschreven in een inleidende fotografiecursus. Hij besloot om foto's van zijn depressie te maken en een manier te vinden om met zijn vrienden en familie te communiceren hoe hij zich voelde. De resulterende serie, bekend als? The Art of Depression,? is acht prachtige, gevoelige afbeeldingen van psychische aandoeningen.
Je probeert te ademen onder die dichte witte vloeistof. Je voelt hoe het voelt in je longen terwijl ze je vertellen: "Alles komt goed."We spraken met Morales over zijn werk, de emoties die hij probeerde over te brengen en wat zijn plannen zijn voor zijn toekomst.
Waarom heb je besloten om van dit een visueel project te maken?
Ik volgde een fotografiecursus op mijn vroegere universiteit. Gedurende de hele cursus zou mijn professor zeggen: "Uw foto's zijn erg krachtig en ze zijn erg verdrietig." Ze zou me vragen of alles in orde was. Dus ik dacht: laten we iets zinvols doen met mijn laatste project. Maar ik wilde geen mensen bellen en gewoon portretten maken. Dus begon ik verschillende afdrukken te onderzoeken die andere mensen hadden gedaan en begon ik specifieke woorden te schrijven die beschreven wat ik voelde.
Wat zijn de symptomen van depressie? "
Hoe heb je besloten over deze acht specifieke emoties?
Voordat ik aan dit project begon, had ik een dagboek over hoe ik me elke dag voelde. In zekere zin was het als een maand van onderzoek en voorbereiding.
Ik schreef ook een lijst van 20 tot 30 woorden. Angst. Depressie. Zelfmoord. Toen begon ik deze woorden te matchen met mijn dagboek.
Er is een moment op de dag dat alles gewoon te veel is en je denkt dat je die slechte gedachten en gevoelens in je hoofd wilt stoppen. Je blijft gewoon doorgaan omdat je geloof hebt dat alles snel voorbij zal zijn.Wat zijn de moeilijke emoties die ik elke dag heb of die ik de afgelopen zes maanden elke dag heb gehad? En die acht woorden kwamen naar voren.
Was je je bewust hoe duidelijk deze emoties de kijker zouden overkomen?
Dat was ik niet. Dat besefte ik op de dag dat ik ze publiceerde. Een van mijn vrienden kwam naar mijn studentenhuis rennen. Hij was erg bezorgd om mij en zei dat hij wist wat ik doormaakte.
Dit is wanneer je weet dat je hulp nodig hebt. Niets helpt echter. Je wilt ontsnappen, maar je kunt het niet alleen.Toen besefte ik dat de beelden ook voor iemand anders iets betekenden. Ik had nooit echt verwacht dat mijn project zoveel mensen zou raken. Ik praatte alleen. Ik probeerde alleen iets te zeggen dat ik niet met woorden zei. Ik was in staat om op een heel intiem niveau contact te maken met veel mensen op een manier die ik voorheen niet kon. Of op een manier die ik niet met woorden kan doen.
Wat is het verschil tussen verdriet en depressie? "
Wist je altijd dat je de afbeeldingen ging publiceren?
Nee. In het begin was het gewoon iets dat ik voor mezelf deed. Maar vorig jaar, in mei, verkeerde ik op een erg slechte plaats. Ik ging door een erg moeilijke periode op de universiteit en ik besloot het te posten. Het kostte me anderhalve maand om het project te doen en toen heb ik het net gepubliceerd.
Soms treffen depressie en angst je als een wolk. Dit is hoe elke ochtend voor mij aanvoelt. Ik verlaat mijn huis en de mist begint te naderen.Hoe heeft u omgegaan met het feit dat publiceren mogelijk heeft veranderd hoe andere mensen u zien?
Nou, het antwoord is heel erg goed geweest en ik ben nog steeds dezelfde persoon. Het heeft me echter op een andere manier veranderd. Voor het eerst in mijn leven kan ik over mijn depressie praten zonder me voor mezelf te hoeven schamen.
Waarom denk je dat dat is?
Ik denk dat het komt omdat het er al is. Vroeger was het een onderwerp waarover ik niet echt wilde praten. Zelfs toen ik voor de eerste keer naar de counselor ging, was ik erg op mijn hoede om echt over mijn gevoelens te praten en ik zou medelijden hebben met mijn depressie. Ik wilde niet echt hulp zoeken.
Dat is nu veranderd.
Ik kan niet zeggen dat ik trots ben dat ik een depressie heb, maar ik kan wel zeggen dat ik depressief ben.Ik zie het onder ogen, het is gewoon een ziekte zoals alles.
Ik moet ermee omgaan. Maar ik wil mensen helpen.
Aan het einde van de dag, na zoveel mentale worsteling en gevechten, is je geest gecrasht. Je moet het gewoon uitslapen en je klaarmaken voor een nieuwe dag van interne strijd en valse glimlachen.Als ik het heb over mijn proces en mijn gevoelens en wat ik heb meegemaakt, kan iemand anders helpen, dat brengt me echt wat vreugde. Vooral omdat waar ik vandaan kom in Colombia - en in Colombia als geheel - depressie en geestelijke gezondheidsproblemen zo'n taboe zijn. En dit geeft mensen een manier om te begrijpen wat ik doormaak.
Dit interview is bewerkt voor beknoptheid en duidelijkheid. Je kunt Morales volgen op Facebook @HectorProvedaPhotography en op Instagram @ hectorpoved.
Blijf lezen: effecten van depressie op het lichaam "
Mariya Karimjee is een freelance schrijver gevestigd in New York City. Ze werkt momenteel aan een memoires met Spiegel en Grau.
