Mijn psoriasis begon als een klein plekje op mijn linkerarm toen ik op mijn tiende werd gediagnosticeerd. Op dat moment had ik geen idee hoe anders mijn leven zou worden. Ik was jong en optimistisch. Ik had nog nooit gehoord van psoriasis en de effecten die het ooit op iemands lichaam had kunnen hebben.
Maar het duurde niet lang voordat alles veranderde. Die kleine plek groeide om het grootste deel van mijn lichaam te bedekken, en hoewel het mijn huid overnam, nam het ook een groot deel van mijn leven in beslag.
Toen ik jonger was, had ik het heel moeilijk om me aan te passen en worstelde ik om mijn plaats in de wereld te vinden. Een ding waar ik absoluut van hield was voetbal. Ik zal nooit vergeten om bij het voetbalteam van de meiden te zijn toen we de staatskampioenschappen maakten en me zo vrij voelden, alsof ik de beste van de wereld was. Ik herinner me levendig dat ik rondliep en schreeuwde op het voetbalveld om mezelf volledig uit te drukken en al mijn emoties uit te schakelen. Ik had teamgenoten waar ik dol op was, en hoewel ik niet de beste speler was, vond ik het geweldig om deel uit te maken van een team.
Toen ik de diagnose psoriasis kreeg, veranderde dat allemaal. Het ding waar ik ooit van hield, werd een activiteit vol angst en ongemak. Ik ging van zorgeloos zijn in mijn korte mouwen en korte broeken, naar het dragen van lange mouwen en leggings onder mijn kleren terwijl ik rondliep in de hete zomerzon, zodat mensen niet bang zouden worden van de manier waarop ik keek. Het was bruut en hartverscheurend.
Na die ervaring heb ik veel aandacht besteed aan alles wat ik niet kon doen omdat ik psoriasis had. Ik had medelijden met mezelf en was woedend op mensen die alles leken te kunnen doen. In plaats van manieren te vinden om ondanks mijn conditie van het leven te genieten, heb ik mezelf veel tijd gestoken in het isoleren.
Dit zijn de dingen die ik dacht dat ik niet kon doen omdat ik psoriasis had.
1. Wandelen
Ik herinner me de eerste keer dat ik ging wandelen. Ik was onder de indruk van het feit dat ik er doorheen was gekomen en er echt van genoot. Niet alleen maakte mijn psoriasis beweging moeilijk, maar op 19-jarige leeftijd kreeg ik ook de diagnose van artritis psoriatica. De artritis psoriatica zorgde ervoor dat ik mijn lichaam nooit meer wilde bewegen omdat het zo pijnlijk was. Wanneer iemand me vroeg iets te doen dat te maken had met het bewegen van mijn lichaam, zou ik antwoorden met een? Absoluut niet? Een wandeling maken was een epische prestatie voor mij. Ik ging langzaam, maar ik deed het!
2. Daten
Ja, ik was doodsbang om te daten. Ik dacht zeker dat niemand ooit met me zou willen daten omdat mijn lichaam bedekt was met psoriasis. Ik had het daar heel erg mis mee. De meeste mensen gaven er helemaal niets om.
Ik ontdekte ook dat ware intimiteit een uitdaging was voor iedereen - niet alleen voor mij. Ik was bang dat mensen me zouden afwijzen vanwege mijn psoriasis, toen ik weinig wist, was de persoon met wie ik aan het daten was ook bang dat ik iets compleet unieks zou afwijzen.
3. Een baan houden
Ik weet dat dit misschien dramatisch lijkt, maar voor mij was het heel echt. Er waren ongeveer zes jaar van mijn leven waar mijn psoriasis zo slopend was dat ik mijn lichaam nauwelijks kon bewegen. Ik had geen idee hoe ik ooit een baan zou krijgen of zelfs een baan zou krijgen. Uiteindelijk creëerde ik mijn eigen bedrijf, dus ik moest mijn gezondheid nooit laten dicteren of ik wel of niet kon werken.
4. Het dragen van een jurk
Toen mijn psoriasis ernstig was, deed ik er alles aan om het te verbergen. Uiteindelijk bereikte ik een punt om te leren hoe ik de huid waar ik in was echt kon bezitten en mijn schalen en vlekken zou omarmen. Mijn huid was perfect zoals het was, dus ik begon het aan de wereld te laten zien.
Begrijp me niet verkeerd, ik was helemaal doodsbang, maar het werd uiteindelijk ongelooflijk bevrijdend. Ik was waanzinnig trots op mezelf omdat ik perfectie losliet en zo kwetsbaar was.
Leren zeggen? Ja?
Hoewel het in het begin eerst ongemakkelijk was, en ik zeker veel weerstand had, was ik erg toegewijd aan een gelukkiger ervaring voor mezelf.
Elke keer als ik de kans kreeg om een activiteit te proberen of naar een evenement te gaan, was mijn eerste reactie om te zeggen? Nee? of? Ik kan dat niet doen omdat ik ziek ben.? De eerste stap om mijn negatieve houding te veranderen, was door te erkennen wanneer ik die dingen zei en te onderzoeken of het zelfs waar was. Verrassend, het was niet veel van de tijd. Ik had heel veel kansen en avonturen vermeden omdat ik altijd had aangenomen dat ik de meeste dingen niet kon.
Ik begon te ontdekken hoe ongelooflijk het leven zou kunnen zijn als ik begon te zeggen? Ja? meer en of ik begon te vertrouwen dat mijn lichaam sterker was dan waar ik het voor op waarde schatte.
De afhaalmaaltijden
Kun je je hier mee in verband brengen? Vind je jezelf zeggen dat je dingen niet kunt doen vanwege je conditie? Als je er even over nadenkt, besef je misschien dat je beter in staat bent dan je dacht. Probeer het eens. De volgende keer dat u automatisch wilt zeggen? Nee ,? laat je kiezen? Ja? en kijk wat er gebeurt.
Nitika Chopra is een beauty- en lifestyle-expert die zich inzet voor het verspreiden van de kracht van zelfzorg en de boodschap van zelfliefde. Leven met psoriasis, is ze ook de gastheer van de? Naturally Beautiful? talkshow. Maak contact met haar op haar website, tjilpenof Instagram.
