Mijn geschiedenis met eetstoornissen begon toen ik pas 12 was. Ik was een cheerleader op de middelbare school. Ik was altijd kleiner dan mijn klasgenoten - korter, magerder en petite. In de zevende klas begon ik echter te ontwikkelen. Ik kreeg centimeters en ponden over mijn nieuwe lichaam. En ik had niet bepaald een gemakkelijk moment om met deze veranderingen om te gaan terwijl ik een korte rok voor de hele school droeg tijdens pep-demonstraties.
Mijn stoornis begon met het beperken van mijn voedselinname. Ik zou proberen het ontbijt over te slaan en nauwelijks lunchen. Mijn maag zou de hele dag door rollen en grommen. Ik herinner me dat ik me schaamde als het klaslokaal rustig genoeg was voor anderen om het gerommel te horen. Het was onvermijdelijk dat ik 's middags thuiskwam nadat de cheerleading absoluut razend was. Ik zou graag doen wat ik kon vinden. Koekjes, snoep, chips en alle andere soorten junkfood.
Doe boulimia binnen
Deze afleveringen van binging raakten steeds meer uit de hand. Ik bleef gedurende de dag minder eten en deed het dan meer dan goedmaken 's avonds. Verscheidene jaren gingen voorbij en mijn eetgewoonten fluctueerden. Ik had nooit overwogen om over te geven totdat ik een Lifetime-film zag over een meisje met boulimia. Het proces leek zo eenvoudig. Ik kon eten wat ik wilde en hoe graag ik ook wilde, en het dan gewoon kwijtraken met een simpele spoeling van het toilet.
De eerste keer dat ik purged was toen ik in de 10e klas zat na het eten van de helft van een bak chocolaatjesijs. Dat is niet verwonderlijk, omdat de meeste gevallen van boulimie beginnen bij vrouwen van eind twintig tot begin twintig. Het was niet eens moeilijk om te doen. Nadat ik de beledigende calorieën kwijt was, voelde ik me lichter. Ik bedoel dat niet alleen in de fysieke zin van het woord.
Zie je, boulimia werd een soort van coping-mechanisme voor mij. Uiteindelijk ging het niet zozeer om eten als wel om controle. Ik had later op de middelbare school te maken met veel stress. Ik was begonnen met het trainen van colleges, ik nam de SAT's en ik had een vriend die me bedroog. Er waren veel dingen in mijn leven die ik gewoon niet kon beheren. Ik zou binge en een haast krijgen van het eten van zoveel eten. Dan zou ik een nog grotere, betere rush krijgen na het wegwerken van alles.
Voorbij gewichtscontrole
Niemand leek mijn boulimia op te merken. Of als ze dat deden, zeiden ze niets. Op een gegeven moment tijdens mijn laatste jaar van de middelbare school, zakte ik naar slechts 102 pond op mijn bijna 5'7 frame. Tegen de tijd dat ik de universiteit bereikte, bing en waste ik dagelijks. Er waren zoveel veranderingen die gepaard gingen met het weggaan van huis, het volgen van college-cursussen en het voor het eerst in mijn eentje omgaan met het leven.
Soms voltooide ik de binge-purge-cyclus meerdere keren per dag. Ik herinner me dat ik met een paar vrienden op reis ging naar New York City en wanhopig op zoek was naar een badkamer nadat ik te veel pizza had gegeten. Ik herinner me dat ik in mijn slaapzaal was na het eten van een doos koekjes en wachtend op de meisjes in de hal om te stoppen met primping in de badkamer, zodat ik kon spoelen. Het kwam op het punt waarop ik ook niet echt zou flapperen. Ik zou zuiveren na het eten van normale maaltijden en zelfs snacks.
Ik zou door goede periodes en slechte periodes gaan. Soms gingen er weken of zelfs enkele maanden voorbij als ik amper zuiverde. En dan zouden er andere tijden zijn - meestal als ik stress had toegevoegd, zoals tijdens de finale - wanneer boulimia zijn lelijke kop zou opheffen. Ik herinner me dat ik na het ontbijt was gereinigd voor mijn afstuderen. Ik herinner me dat ik een heel slechte periode van zuiveren doormaakte toen ik op zoek was naar mijn eerste professionele baan.
Nogmaals, het ging vaak om controle. Omgaan. Ik kon niet alles in mijn leven controleren, maar ik kon dit ene aspect beheersen.
Een decennium geleden
Hoewel de langetermijneffecten van boulimia niet volledig bekend zijn, kunnen complicaties alles omvatten, van uitdroging en onregelmatige menstruatie tot depressie en tandbederf. U kunt hartproblemen krijgen, zoals een onregelmatige hartslag of zelfs hartfalen. Ik herinner me dat ik tijdens mijn slechte perioden van boulimie vrijuit ging tijdens het staan. Achteraf gezien lijkt het ongelooflijk gevaarlijk. In die tijd kon ik mezelf niet stoppen, ondanks dat ik bang was voor wat het mijn lichaam aan het doen was.
Uiteindelijk vertrouwde ik mijn nu-echtgenoot in over mijn eetproblemen. Hij moedigde me aan om met een arts te praten, wat ik maar kort deed. Mijn eigen weg naar herstel was lang, omdat ik er in mijn eentje veel van probeerde te doen. Het zijn uiteindelijk twee stappen vooruit, één stap terug.
Het was een traag proces voor mij, maar de laatste keer dat ik zuiverde, was toen ik 25 was. Ja. Dat is 10 jaar van mijn leven letterlijk in de put. De afleveringen waren toen zeldzaam en ik had wat vaardigheden geleerd om me te helpen beter met stress om te gaan. Ik rijd bijvoorbeeld nu regelmatig. Ik merk dat het mijn humeur opvoert en me helpt dingen te verwerken die me dwars zitten. Ik doe ook yoga en heb een voorliefde ontwikkeld voor het koken van gezond voedsel.
Het probleem is dat de complicaties van boulimie verder gaan dan het fysieke. Ik kan het decennium niet terughalen of zo heb ik in de greep van boulimia doorgebracht. Gedurende die tijd werden mijn gedachten verteerd door binging en purgeing. Zoveel belangrijke momenten in mijn leven, zoals mijn prom, mijn eerste dag college en mijn trouwdag, zijn besmet met herinneringen aan zuivering.
Afhaalmaaltijd: maak mijn fout niet
Als je te maken hebt met een eetstoornis, moedig ik je aan om hulp te zoeken. Je hoeft niet te wachten. Je kunt het vandaag doen. Laat u niet met een eetstoornis leven voor nog een week, maand of jaar. Eetstoornissen zoals boulimia zijn vaak niet alleen over het verliezen van gewicht. Ze draaien ook rond kwesties van controle of negatieve gedachten, zoals het hebben van een slecht zelfbeeld. Het leren van gezonde coping-mechanismen kan helpen.
De eerste stap is om aan jezelf toe te geven dat je een probleem hebt en dat je de cyclus wilt doorbreken. Van daaruit kan een vertrouwde vriend of arts u helpen om op weg te gaan naar herstel. Het is niet makkelijk.Misschien voel je je beschaamd. Je bent er misschien van overtuigd dat je het alleen kunt doen. Blijf sterk en zoek hulp. Maak niet mijn fout en vul je geheugenboek met herinneringen aan je eetstoornis in plaats van de echt belangrijke momenten in je leven.
Zoek hulp
Hier zijn enkele bronnen voor hulp bij een eetstoornis:
- De National Eating Disorders Association
- Academie voor eetstoornissen
