Het is de middag en ik schuif door mijn huis en probeer te focussen. Ik heb mijn lijsten - alle tipboeken voor MS suggereren lijsten te maken. Er is de lijst met te-doen-deze-week, de lijst met te-doen-voor-Kerstmis en de dingen-ik-zou-moeten-doen-in-het-algemeen-lijst. Er is natuurlijk de dingen-ik-moet-probeer-niet-te-vergeten lijst. Maar de lijsten en lijsten helpen me niet om me te concentreren.
Oh, ik weet het: de afwas moet gedaan worden. Ik zal me beter voelen als ik daarmee klaar ben! Dus begin ik met de afwas en realiseer ik me dat ik misschien meer motivatie heb als ik muziek had. Ik droog mijn handen en ga naar de stereo.
Maar dan zie ik mijn computer en probeer ik me te herinneren of ik reageerde op die belangrijke e-mail die ik vanmorgen ontving. Ja, dat zie ik nu wel, maar er zijn nog wat e-mails te lezen. Ik word overweldigd door de hoeveelheid ongewenste e-mails en ketting-e-mails die door mijn account lopen en geef het op, in plaats daarvan besluit ik om FreeCell te spelen. (Hoe gaat het met ons MSers en FreeCell? Elke MSer die ik ken is verslaafd aan FreeCell.)
Mijn medicijnen geven me een vreselijke smaak in mijn mond, dus sta ik op om mijn tanden te poetsen en wat water te drinken. Ik zie dat ik nauwelijks aan de afwas begon en mijn handen nog een keer in de zeepachtige pan dompelde.
Drie borden en vijf minuten later, de 8 oz. van H2O is dwars door me heen gegaan en ik ga naar de badkamer. Hoe moet ik in hemelsnaam nog acht glazen drinken? Ik kan net zo goed naar mijn badkamer gaan.
De mist in mijn hoofd gaat door. Het enige waar ik me op kan concentreren, is mijn gebrek aan focus. Ik ben altijd in deze mistachtige staat. Ik denk aan de film? The Fog ?. Figuren. Laat het aan mij om mijn multiple sclerose gelijk te stellen aan een horrorfilm.
Maar is? The Fog? de juiste horrorfilm? Ik dwaal rond, verdwaal in mijn eigen kleine wereld en voel me niet helemaal gelijk - bijna zombie-achtig. Ja, zombies. Zombies zijn een goede beschrijving. Ik ben zeker een MS-zombie.
Ik blijf waarschijnlijk zo totdat ik in slaap val, waar ik nog minstens 10 uur in leven ben, maar dood voor de wereld. Dan raakt het mij - het is niet? The Fog ,? maar de? Night of the Living Dead.?
Op de een of andere manier brengt het denken aan mijn MS in termen van horrorfilms me troost als ik probeer te onthouden wat het was dat ik moest doen. ?Nacht van de levende doden,? dat is zeker de horrorfilm.
Of is het? Soms wil ik gewoon gillen. Eigenlijk wil ik gewoon veel gillen. Misschien is mijn MS eigenlijk? Schreeuw? Ik ben altijd een fan van Neve Campbell geweest, maar doet de film het? Schreeuw? volledig weerspiegelen wat mijn MS voor mij is?
Het hangt waarschijnlijk af van wat mijn MS op een bepaalde dag doet. Vaak laat het me denken dat ik gek ga worden. Ik denk aan de klassieke regel in? Psycho ?:? Ze wordt soms een beetje boos. We worden allemaal wel eens kwaad.?
Ik herinner me alle hysterische stemmingswisselingen en vreemde symptomen die ik meemaakte voordat ik wist dat ik de ziekte had. Ik herinner me honderden keren dat ik ervan overtuigd was dat ik de griep kreeg vanwege de krankzinnige pijn in het lichaam, alleen om ze te laten verdwijnen, omdat ik geloofde dat ik een hypochonder was. Ik herinner me dat alle mensen in de wereld om mij heen volkomen ongemakkelijk waren, maar alsof ik degene was die het verknald had.
Zoals toen ik verschillende keren in een week naar mijn stomerij moest gaan en erop stond dat ze me de verkeerde broek hadden gegeven:
? Ja, ze passen. Ja, ze hebben dezelfde kleur. Ja, ze hebben hetzelfde modelabel en formaatlabel. Maar deze broek heeft manchetten onderaan de zoom. Mijn broek heeft geen manchetten. Ja, natuurlijk weet ik of ze mijn broek waren of niet. Ik zal ze houden zoals ik een zwarte werkbroek nodig heb, maar op een dag zal er snel iemand binnenkomen die zegt dat ze de verkeerde broek hebben en ik zeg je, ik heb de hunne en zij hebben de mijne. Bel me gerust als dat gebeurt en ik zal ze inwisselen.?
Mijn stomerij en ik had deze kleine tirade keer op keer. Grappig hoe de andere klant zich nooit realiseerde dat ze de verkeerde broek had.
Ja,? Psycho? is de film. Dat is degene die mijn MS het meest beschrijft. En het is gepast, want toen ik een tiener was, had ik eigenlijk tien dagen na het zien van wachten op Anthony Perkins in een snoepwinkel gewacht? Psycho? Voor de eerste keer.
Mijn vriend Heather werkte ook in de winkel en ze was te bang om op hem te wachten, dus het werd aan mij overgelaten. Ik gaf hem een hele halve cent penuche fudge zodat hij zijn mes niet tevoorschijn haalde en begon te slingeren. Ja,? Psycho? voelt goed.
Badkamer opnieuw, maar ik stop om de kiezelsteen in mijn sok te verwijderen. Maar er is geen kiezelsteen. Wat is dat vervelende gevoel? En die, de plotselinge scherpe stoot in mijn linkerarm? En die, het samenknijpen en loslaten van mijn buik alsof mijn maag in een vaas zat? En hier zijn die rare oorgeluiden weer - is mijn lichaam overgenomen door buitenaardse wezens?
Dat is het,? Invasie van de Body Snatchers.? Dat is absoluut de horrorfilm die mijn MS het beste beschrijft. Het is nu allemaal logisch: aliens hebben het overgenomen en veranderden me in een schreeuwende, psychotische zombie die in een diepe mist leefde.
Nadat ik deze serieuze vraag heb beantwoord (en klaar ben met wat waarschijnlijk mijn tiende trip naar de badkamer is), probeer ik opnieuw te onthouden wat ik moest doen. Oh goed, de afwas!
Ik schuifel terug en steek mijn handen in het nu koude water. Terwijl ik dat doe, voel ik me ongemakkelijk en volledig uit de problemen. Ik ben moe en onhandig en knipper van het schijnsel van de ondergaande zon. Grappig hoe beelden van? Het schepsel van de zwarte lagune? begin mijn nevelige, psychotische brein te vertroebelen. Daar gaan we weer?
Als je MS een horrorfilm was, welke horrorfilm zou dat dan zijn?
Er is oorspronkelijk een versie van dit artikel verschenen YvonnedeSousa.com.
Yvonne deSousa leeft met terugval-remitting multiple sclerose en is de auteur van? MS Madness! Een 'Giggle More, Cry Less' verhaal over multiple sclerose.? Bezoek haar website of volg haar op tjilpen.
