Ik heb drie jongens, allemaal ongeveer twee jaar uit elkaar. Vandaag zijn ze 7, 5 en 3 jaar oud. Voordat ik mijn oudste had, was ik nog nooit in de buurt van een baby geweest en had ik geen idee wat ik kon verwachten. Ik wist dat hij ongeveer om de twee uur zou voeden. Ik wist dat hij veel zou poepen en plassen. Anders dan dat, dacht ik dat hij zou slapen. Ze zeggen dat pasgeborenen veel slapen? rechts? Ik dacht dat ik hem gewoon in een schommel zou neerploffen en mijn leven zou doormaken. Misschien zou ik zelfs tijd hebben om wat Pilates-workouts te doen, om mijn lichaam terug te krijgen.?
Dit is niet wat er gebeurde.
6.30 uur in de ochtend.
Ik sta op om de baby te jammeren in de ontboezeming van mijn arm. Ik ben weer in slaap gevallen in de verpleging. Dit is geen probleem, omdat we wisten dat we zouden slapen en ervoor zorgen dat we een veilige slaapslaapomgeving hadden. Baby Blaise is afgevinkt, mijn linker boob heeft geen melk meer. Ik ruk mijn rechterborst eruit, draai hem naar die kant en houd hem vast. Hij begint tevreden te zuigen. We gaan allebei weer slapen.
07:30.
Hetzelfde gebeurt opnieuw! Behalve dat Blaise meestal alleen maar kronkelt en nooit mijn borst in mijn shirt stop. Geen van beiden wordt echt volledig wakker. We doen dit het grootste deel van de nacht. Ik dacht dat baby's niet zouden moeten slapen, maar dit boob-sleeping ding zorgt ervoor dat we allebei een stevige negen uur krijgen.
09:00.
Nu is hij wakker. Ik verzorg hem weer aan de rechterkant om te zien of ik nog een paar minuten slaap uit hem kan wringen, maar hij heeft zijn luier anders nodig. Ik stak beide tieten in mijn hemd en rij hem naar de commode. Dit doet pijn aan mijn steken daar beneden. De kak is overvloedig, plakkerig en veel meer dan ik dacht dat zo'n klein persoon kon produceren. Ik gebruik te veel doekjes omdat ik op geen enkele manier menselijk poep op mijn hand krijg.
9:08 uur
Blaise is wakker, maar hij wil niet worden neergelegd. Ik pak me in de Moby Wrap en steek hem erin, waar hij tevreden zit als ik ontbijt snij, en geen granen op zijn hoofd probeer te morsen. Ik faal. Het is koud. Hij is kaal. Hij jammert. Dus nu sta ik op, stuiterend en zwijgend. Dit is niet hoe ik gewend ben mijn Cheerios te eten.
10:00.
Het duwen en stuiteren is enorm nutteloos. Ik moet hem uit de Moby Wrap halen, mezelf uit de maling nemen, het kussen van Boppy halen, de afstandsbediening van de tv halen en de baby eindelijk vastzetten. Zijn geweeklaag stopt onmiddellijk. Hij verzorgt de ene borst en de andere. Ik kijk naar een hele aflevering van? The X-Files.? Hij valt in slaap. Dit is veel meer geweldig dan ik dacht dat het zou zijn.
11.00 uur.
Het is weer luiertijd. Dit is veel minder geweldig dan ik dacht. En heb ik niet gewoon zijn luier veranderd? Ik ben er niet aan gewend om dit te doen voor de poep van iemand anders. Hij slaapt door de luierwissel. Hij kon slapen door een atoombom als hij in de juiste stemming was.
11:05 uur
Ik stop hem terug in de Moby Wrap en probeer wat huishoudwerk gedaan te krijgen. Hij wordt even wakker en gaat dan weer weg. Sommige kleding is opgevouwen. Een badkamer wordt weggevaagd. Ik zou dit niet moeten doen omdat ik minder dan een week postpartum ben. Maar weet je, bezoekers.
12:00 uur
Blaise wordt wakker in de Moby en begint te krijsen, net als ik ga zitten om een paar baby-begaafde koekjes voor de lunch af te schermen. Niemand bracht nuttig voedsel mee, zoals lasagne. Het waren allemaal koekjes en cake. WTF, mensen? Ik verlaat de koekjes om de baby te veranderen, nogmaals, en stap weer uit de Boppy, en ga weer op de bank zitten, zodat ik de baby op beide borsten kan verzorgen. Nog een keer. Ik dacht dat ik die kleverige dingen nodig zou hebben die je aan je bh vastmaakt om je eraan te herinneren in welke borst je het laatst bent begonnen. Nee. De boob die ik moet gebruiken, is opgezwollen als een circusballon. De andere is half leeggelopen. Ik maak me zorgen dat ik er zo uit zal zien voor de duur van mijn verpleegervaring.
13:00.
Ik probeer te douchen, omdat hij wakker en gelukkig is. Ik sprint uit het warme water, blaasluchtbellen vliegen, om een razende baby te troosten. Ik schud hem naakt op de badkamervloer, spoel mijn haar, wieg hem naakt op de badkamervloer, zorg voor conditie en laat hem gillen terwijl ik hem uitspuug. Ik heb het gevoel dat ik een laag vieze huid heb afgeworpen.
13:15 uur
De baby is heel boos. Ik schep hem op en sprint naar de slaapkamer, waar ik me op het bed uitspreid en hem verpleeg. Ik doe geen moeite met een handdoek. Ik weet niet waarom, maar ik ging er altijd vanuit dat het moederschap handdoeken zou zijn.
2:00.
Ik ben nog steeds aan het verplegen. We hebben allebei een dutje nodig na het douchetrauma. Ik drijf weg, ook al weet ik dat ik een haarramp in mijn handen krijg als ik wakker word. Ik ben me volledig bewust dat het niemand meer kan schelen. En te bedenken dat ik vandaag fantaseerde over het aanbrengen van make-up.
4:00 in de middag.
Mijn man, Bear, komt thuis na lesgeven. Hij tilt de baby op en maakt een gezicht, want Blaise pakt duidelijk. En na een volledige dag is dit de zijne.
17.00 uur
Ik ben hongerig, dus Bear maakt me echt eten terwijl ik in de keuken sta (met Blaise in de Moby Wrap) en praat met hem over een dag vol met mensen van wie hij geen verantwoordelijkheid draagt.
17.30 uur
Hij houdt Blaise vast terwijl ik echt voedsel opschep. Het gaat om voedselgroepen en vereist gebruiksvoorwerpen om te eten. Ik houd geen baby vast. Gelukzaligheid.
6: 00-09: 00 uur
Blaise cluster-verpleegsters. Ik zit op de bank en lees terwijl hij eindeloos van de ene boob naar de andere schakelt. Dit is waarschijnlijk het beste, omdat mijn meisjesonderdelen in brand staan. Dit is de tijd dat Bear en ik gewoonlijk uit eten gingen. Dat herinner ik me, en ik begin te huilen. ? Is dit hoe het nu zal zijn ?? Ik eis. ? Ben ik elke avond urenlang en uren en uren aan de bank gebonden? Op dat moment stopt hij en drijft hij in slaap.
9:05 uur
We veranderen voorzichtig zijn luier. Hij blijft slapen. We zetten hem in zijn schommel en zetten hem omhoog naar hoog.Dit zal ons minstens twee uur volwassen worden. We gebruiken het om op de bank te zitten. Wij zijn een week ouders, en we zijn al zwak.
In de twee weken na mijn eerste geboorte was ik constant uitgeput. Ik heb niet genoeg te eten gekregen. Ik had het gevoel dat ik moest opruimen voor bezoekers. Met mijn volgende twee baby's zou ik zeker meer hulp krijgen - of op zijn minst ervoor zorgen dat mijn man meer vaderschapsverlof zou nemen. Ik bleef in bed, waar ik hoorde, en probeerde niets anders te doen dan de baby te verzorgen. Ik raad ten zeerste aan dat elke postpartummoeder precies hetzelfde doet.
Elizabeth woont samen met drie kleine jongens, drie grote honden en een zeer geduldige echtgenoot. Een personeelsschrijver voor Enge mammie, ze heeft geschreven voor tal van ouderschap locaties, waaronder TIME, naast wordt besproken op CNN en NPR. U kunt contact met haar opnemen Facebook of tjilpen.
