Ik ben een zwarte vrouw. En vaak merk ik dat er van mij wordt verwacht dat ik onbeperkte kracht en veerkracht bezit. Deze verwachting legt immense druk op mij om de? Strong Black Woman? (SBWM) persona die je vaak ziet afgebeeld in de popcultuur.
De SBWM is de overtuiging dat zwarte vrouwen alles aankunnen wat op hun weg komt zonder dat het een emotionele impact op hen heeft. De SBWM voorkomt dat zwarte vrouwen kwetsbaarheid tonen en zegt ons dat te doen? en? Maak het klaar? ongeacht de mentale en fysieke inspanning.
Tot voor kort is het veilig om te zeggen dat de maatschappij weinig aandacht heeft besteed aan de behoeften aan geestelijke gezondheid van Afro-Amerikanen. Maar zowel zwarte gemeenschappen als niet-zwarte gemeenschappen hebben aan het probleem bijgedragen.
Recent onderzoek suggereert dat deze groep 10 procent meer kans heeft om te worstelen met ernstige psychische problemen dan niet-Spaanse blanken. Naast een hoger potentieel voor problemen, melden zwarte Amerikanen ook enkele van de laagste niveaus van behandeling voor geestelijke gezondheidszorg. Culturele componenten zoals stigma, systemische componenten zoals inkomensongelijkheid, en stereotypen zoals de SBWM spelen allemaal een rol bij de lage behandeling van zwarte Amerikanen.
Zwarte vrouwen hebben te maken met vele unieke maatschappelijke factoren die van invloed kunnen zijn op de geestelijke gezondheid. Als een zwarte vrouw die zich bezighoudt met angst en depressie, voel ik me vaak? Zwak? vanwege mijn emotionele kwetsbaarheid. Maar naarmate ik meer groei in mijn begrip van de geestelijke gezondheid, realiseerde ik me dat mijn strijd mijn kracht niet ontkracht.
En, nog belangrijker, dat ik niet altijd sterk moet zijn. Het uiten van kwetsbaarheid vereist kracht. Ik accepteer dit vandaag, maar het is een lange reis geweest om hier te komen.
'Zwarte mensen worden niet depressief'
Ik wist dat ik al vroeg uniek was. Ik ben altijd creatief geweest en ben altijd constant op zoek geweest naar kennis. Jammer genoeg ben ik, net als veel andere creatievelingen in de geschiedenis, vaak bezig met depressieve spreuken. Sinds mijn kindertijd ben ik altijd gevoelig geweest voor extreme droefheid. In tegenstelling tot andere kinderen, zou dit verdriet vaak plotseling en niet-uitgelokte voorkomen.
Op die leeftijd had ik geen idee van depressie, maar ik wist dat het abnormaal was om plotseling over te schakelen van extreem extreem extravert naar geïsoleerd te gaan. Ik hoorde het woord 'depressie' niet voor het eerst totdat ik veel ouder was.
Het duurde niet lang voordat ik me realiseerde dat het geen woord was waarvan ik verwachtte dat het zich zou identificeren.
Nadat ik me realiseerde dat ik depressief was, kreeg ik een nieuwe worsteling: acceptatie. Iedereen om me heen heeft zijn best gedaan om te voorkomen dat ik me er mee identificeer.
En het werd meestal gevolgd door aanwijzingen om de Bijbel te lezen. Ik heb het gehoord? De Heer zou ons niet meer geven om mee om te gaan dan we kunnen verdragen? meer tijden dan iemand zou moeten hopen. In de Black-community, als je je te lang kwaad voelt, krijg je te horen dat je harder moet werken om voor je te bidden. Dus ik heb gebeden.
Maar toen de zaken niet verbeterden, werd ik geconfronteerd met nog meer negatieve gevoelens. Het ideaal waar zwarte vrouwen niet universeel tegen vechten menselijk emoties bestendigen het idee dat we ondoordringbaar zijn.
En doen alsof we bovenmenselijk zijn vermoord ons, redeneert Josie Pickens in haar artikel: Depressie en het Black Superwoman Syndrome.? Terwijl ik ernaar streefde om aan dit ideaal te voldoen, merkte ik dat ik - opnieuw - werd gedefinieerd door het stereotype van wat het doet en niet Black betekent.
Chronisch verdriet
Op school gepest worden maakte het nog erger. Ik was bestempeld als de? Andere? op jonge leeftijd. Dezelfde stereotypen die discussies over psychische gezondheid verboden, maakten me tot een outcast.
Ik heb geleerd om ermee om te gaan door me sociaal terug te trekken en grote drukte te vermijden. Maar zelfs jaren nadat het pesten stopte, bleef de angst bestaan en volgde ik naar de universiteit.
Acceptatie in counseling
Mijn universiteit gaf prioriteit aan de geestelijke gezondheid van haar studenten en gaf een ieder van ons 12 gratis counseling-sessies per schooljaar. Omdat geld niet langer een obstakel was, kreeg ik de kans om een hulpverlener zonder zorgen te zien.
Voor het eerst bevond ik me in een omgeving die psychische problemen niet beperkte tot een specifieke groep. En ik gebruikte die gelegenheid om over mijn problemen te praten. Na een paar sessies voelde ik me niet zo? meer. Counseling heeft me geleerd om mijn ervaringen met depressie en angst te normaliseren.
Mijn beslissing om te gaan studeren op de universiteit hielp me te begrijpen dat mijn worsteling met angst en depressie me niet minder maakte dan wie dan ook. Mijn zwartheid stelt me niet vrij van geestelijke gezondheidsproblemen. Voor Afro-Amerikanen neemt blootstelling aan systemisch racisme en vooroordelen onze behoefte aan behandeling toe.
Er is niets mis met mij als een depressieve en angstgevoelige persoon. Nu zie ik mijn geestelijke gezondheidsproblemen als een ander onderdeel dat me uniek maakt. Ik vind de grootste inspiratie in mijn? Down days ,? en mijn? up days? zijn gemakkelijker te waarderen.
Afhalen
Het accepteren van mijn worstelingen betekent niet dat ze niet moeilijk zijn om mee om te gaan in het moment. Als ik echt slechte dagen heb, maak ik een prioriteit om met iemand te praten. Het is belangrijk om te onthouden dat de negatieve dingen die je over jezelf hoort en voelt tijdens depressieve spreuken niet waar zijn. Afro-Amerikanen, in het bijzonder, moeten zich inspannen om hulp te zoeken voor psychische problemen.
Ik heb de keuze gemaakt om mijn symptomen zonder medicatie te behandelen, maar ik weet veel anderen die besloten dat medicatie hen beter zal helpen bij het behandelen van de symptomen. Als u merkt dat u te maken heeft met chronische droefheid of negatieve emoties die u zwaar belasten, praat dan met een hulpverlener in de geestelijke gezondheidszorg om de juiste actie te vinden. Weet dat je dat bent niet de andere? en jij bent niet alleen.
Psychische stoornissen discrimineren niet. Ze beïnvloeden iedereen.Er is moed voor nodig, maar samen kunnen we de stigma's rond psychische stoornissen voor alle groepen mensen doorbreken.
Als u of iemand die u kent tekenen van een depressie ervaart, kunt u hulp vinden. Organisaties zoals de Nationale Alliantie voor Geestesziekten bieden ondersteuningsgroepen, onderwijs en andere middelen om depressie en andere psychische aandoeningen te helpen behandelen. U kunt ook een van de volgende organisaties bellen voor anonieme, vertrouwelijke hulp:
- National Suicide Prevention Lifeline (24/7 geopend): 1-800-273-8255
- Samaritanen 24-Hour Crisis Hotline (24/7 open, bel of sms): 1-877-870-4673
- United Way Crisis Helpline (kan u helpen bij het vinden van een therapeut, gezondheidszorg of basisbehoeften): 2-1-1
Rochaun Meadows-Fernandez is een freelance schrijver die is gespecialiseerd in gezondheid, sociologie en opvoeding. Ze brengt haar tijd door met lezen, houdt van haar familie en bestudeert de maatschappij. Volg haar artikelen over haar schrijver pagina.
