Ik had mijn eerste zoen vlak voordat ik aan mijn achtste jaar begon. De kus leidde naar een vrijpartij, die vervolgens veranderde in een vals gerucht dat ik vuist was geworden - ja, je leest dat goed, vuist - op de leeftijd van 13.
Ik heb onlangs Netflix's gekeken? 13 Redenen Waarom? en hoewel ik blij ben dat de show het belangrijke en controversiële gesprek over tiener zelfmoord heeft aangezet, ben ik teleurgesteld dat het niet de katalysator is geweest voor een groter gesprek over een eeuwenoude dubbele standaard: dat jongens alles kunnen doen om te zoeken seksueel genot terwijl meisjes dat niet kunnen.
Het is niet alleen een overdreven gebruik in de literatuur en literatuur van jonge volwassenen, het is nu een weerspiegeling van de maatschappij. In de achtste klas, mijn school? Hannah Baker-ed? ik ook.
Soms vergeten we als volwassenen dat een gerucht kan sneeuwballen. En in een klein stadje verdwijnt een gerucht zoals vuisten niet. Al eeuwen lang betekent een vuist in de lucht iets heel anders dan de overwinning. Ik heb eindeloze kwellingen van zowel jongens als meisjes doorstaan omdat ik de "makkelijke meid" werd genoemd.
Wat is er gebeurd
Die zomer nodigde een jongen die ik leuk vond en die ik in wiskunde had bijgewoond me uit. We keken tv, hij kuste me en we spraken af om verder te gaan. Wat er daarna gebeurde, veel mensen hebben meningen over, maar het enige dat telt is dat alles met elkaar in overeenstemming was.
Een paar weken later, toen ik de menigte naderde die op de eerste dag van school voor de deur stond te wachten, was er iets aan de hand. Letterlijk. Verscheidene jongens hielden hun vingers of potloden in de lucht en zongen? Pop Goes the Weasel ,? behalve dat ze mijn naam hebben ingevoegd en? wezel hebben geruild? voor? kers.? Tegen het einde van de dag voelden veel jongens zich goed in mijn bochten voor de smerige details of om mijn reet te grijpen.
In de loop der jaren veranderde het gerucht enigszins in een tryst met een geit - dat is de creativiteit en wreedheid van landelijk Amerika en tieners.
Ik weet nog steeds niet wie het tweede gerucht heeft verspreid. De betrokken jongen was weggegaan voordat de geruchten begonnen. Achteraf bezien reageerde een van de vrienden die ik vertelde walgend, maar wat maakt het uit? Iedereen wilde geloven dat het sappige verhaal van een goed meisje verdwenen was? zelfs als het niet waar was.
Lachen door de pijn
Ik ben nu 38 en kan lachen om de absurditeit van het hele verhaal. In sommige opzichten lachte ik toen ook, maar mijn lachen had een veel andere reden. Ik was vastbesloten om me niet teleur te stellen door een onwaarheid.
Ik lachte om de schande terug te schuiven die iedereen me wilde laten voelen. Ik heb het ook gelachen omdat het beleefd was om te doen, en zo leren we meisjes zich te gedragen, vooral in het Midwesten. Ook het lachen om de absurditeit van de verhalen heeft me gedeeltelijk geholpen. Ik kon me voorstellen dat mijn toekomst weg was van de belachelijke situatie, en ik heb hard gewerkt om het tot een goed einde te brengen. Ik nam troost en schiep mijn dromen om journalist te zijn.
Een blijvende indruk
Ondanks mijn coping-mechanismen en liefde voor school, kan ik niet zeggen dat het gerucht me niet gevormd heeft. Ik bleef deelnemen aan activiteiten, zoals redacteur worden van mijn middelbare school, maar ik trok me terug uit bepaalde vriendengroepen en stortte mezelf in een ongezonde, isolerende relatie die me jaren kostte om eruit te komen.
Als ik terugkijk, weet ik dat ik moe was van het worstelen met mijn zelfbeeld en de perceptie van anderen over mij. Als ze me als een gevallen persoon zouden zien, dan zou ik een afspraakje hebben met iemand die absoluut niet goed voor me was. Zonder volledig te begrijpen waarom, denk ik dat ik probeerde te bewijzen dat woorden me geen pijn deden.
Een zelfhulpgids voor het omgaan met depressie "
Mijn kracht terugkrijgen
Ik kan garanderen dat ik geen vuist had, maar ik was zover gegaan als wat de Netflix-show weergeeft als? Derde honk.? Dat maakte me geen slecht meisje, net zoals het hem nooit een slechte jongen maakte. Een deel van mij kende altijd deze waarheid, maar het accepteren ervan was een leerproces.
Inzicht hebben beïnvloed hoe ik vrouwelijke vrienden behandelde toen ze seks met mij bespraken. Ze bedankten me omdat ze zo onbevooroordeeld waren over hun verhalen, omdat ik begreep wat ze wilden weten: we worden niet slecht op basis van de seksuele keuzes die we maken.
Ik was geen slecht meisje vanwege de keuzes die ik die zomer had gemaakt, en ik ben niet slecht voor seksuele keuzes die ik in de toekomst heb gemaakt. Toen ik dat eindelijk begreep, kon ik de leiding nemen over mijn zelfgevoel en de kracht terugwinnen die dit gerucht me te bieden had.
Verlangen en plezier hebben niets te maken met slecht zijn. Ook meisjes hebben het recht om seksueel ondenkbaar te zijn. Naarmate ik ouder werd, heeft de doordringendheid van deze slechte versus goede mentaliteit rond vrouwen me geschokt. Het leeft overal, ook in de media en op de werkplek, waar volwassenen van alle geslachten niet immuun zijn voor roddel en geruchten. Pesten wordt niet alleen uitgedeeld in onze jeugd, en onderliggende psychische problemen kunnen neerwaartse spiraal worden op elke leeftijd. Het is een ouderwetse mythe dat volwassenen betere copingvaardigheden hebben dan tieners.
Hoe we het grotere probleem kunnen oplossen
We moeten praten - in de media en thuis - over gelijkheid en respect rond seks. We moeten het hebben met kinderen van alle geslachten, vroeg en vaak ook. Gooi je regels weg van wat je normaal of gepast vindt, omdat die ideeën bijdragen aan de goede versus slechte mentaliteit en zelfs verkrachtingscultuur kunnen kweken. Een van de beste huidige bronnen is het boek van Peggy Orenstein, Girls & Sex: Navigating the Complicated Landscape.?
Praat over pesten en hoe het nooit gepast is om te roddelen, geruchten te verspreiden of iemand anders lastig te vallen. Als je lastiggevallen wordt, praat dan met iemand die je vertrouwt - een ouder, een leraar, een vertrouwenspersoon of een vertrouwde volwassene die je kunt vinden - en als die persoon faalt, zoek je een andere. Er is geen enkele reden om pesten onder ogen te zien over seks, identiteit, persoonlijke interesses of wat dan ook.Ik had het geluk dat een paar leraren tussenbeide kwamen om te controleren of alles in orde was en ik hoop dat je ook iemand kunt vinden.
Gedachten over zelfmoord beheren "
Verder gaan en vrede sluiten
Onthoud dit: U kent uw waarheid. Deel het. Gebaseerd op het uitgangspunt van de show alleen al? 13 Redenen Waarom? negeert hoe zelfmoord je geen stem geeft. Ondanks haar banden verloor Hannah na de dood de kracht om haar verhaal te beheersen.
Omdat een gerucht misschien nooit zal sterven.
Lang nadat ik was verhuisd en journalist geworden, ging ik terug naar mijn geboortestad om familie te bezoeken. Ik stopte toevallig in een benzinestation waar een voormalige klasgenoot, die ik me nauwelijks herinnerde, de kassier aan het werk was. Ik betaalde voor mijn aankoop, maar terwijl ik de deur uitliep, hield hij zijn vuist omhoog en zei: "Hé, Jenny, mag ik mijn horloge terug?
Ik zou je graag willen vertellen dat ik een snauwende opmerking had als, 'je zult een manier moeten vinden om een andere te kopen met je schamele tankstation.' Maar hij was mijn stem niet waard. Als reactie hield ik mijn eigen vuist omhoog met een vinger in de lucht, wandelde ik terug naar mijn auto en reed de stad uit.
In die stad kan ik altijd zijn? Het meisje dat vuistig werd? Dat gerucht is nu onderdeel van mijn identiteit. Maar ik omarm het, niet als een bron van trots over zo'n absurde actie, maar eerder als een feit dat ik voorbij ben gegaan aan deze onzinnige situatie. Ik ben gegroeid en heb mijn verhaal teruggenomen, want een gerucht is precies dat: een gerucht. En je hoeft het geen enkel stuk van jezelf te geven.
Blijf lezen: hoe ik opende over mijn depressie op het werk "
Jennifer Chesak is een in Nashville gevestigde freelance boekredacteur en schrijfinstructeur. Ze is ook een schrijver op het gebied van avonturenreizen, fitness en gezondheid voor verschillende nationale publicaties. Ze behaalde haar Master of Science in journalistiek van Northwestern's Medill en werkt aan haar eerste fictieroman, die zich afspeelt in haar geboortestaat Noord-Dakota.
