Overzicht
Het sleutelbeen (clavicula) is een lang, dun bot dat je armen verbindt met je lichaam. Het loopt horizontaal tussen de bovenkant van je borstbeen (sternum) en schouderbladen (schouderblad).
Gebroken sleutelbeenderen (ook claviculafracturen genoemd) komen redelijk vaak voor, wat ongeveer 5 procent van alle volwassen fracturen vertegenwoordigt. Sleutelbeenfracturen komen zelfs vaker voor bij kinderen, die tussen 8 en 15 procent van alle kinderfracturen vertegenwoordigen.
Een Zweedse studie uit 2016 heeft aangetoond dat 68 procent van de sleutelbeenbreuken optrad bij mannen. De 15 - tot 24-jarigen vertegenwoordigden de grootste leeftijdsgroep onder mannen, op 21 procent. Maar bij mensen ouder dan 65 hadden meer vrouwen dan mannen sleutelbeenderen gebroken.
Elke breuk is anders, maar 80 procent daarvan komt voor in het middelste deel van het sleutelbeen, dat niet sterk wordt vastgemaakt door ligamenten en spieren.
Sportblessures, vallen en verkeersongevallen zijn de meest voorkomende oorzaken van gebroken sleutelbeenderen.
Gebroken sleutelbeenborden
Wanneer u uw sleutelbeen breekt, zult u waarschijnlijk veel pijn hebben en moeite hebben om uw arm te bewegen zonder meer pijn te veroorzaken. Je hebt misschien ook:
- zwelling
- stijfheid
- onvermogen om je schouder te bewegen
- tederheid
- blauwe plekken
- een hobbel of verhoogd gebied tijdens de pauze
- knarsend of knettergeluid als je je arm beweegt
- naar voren verzakken van je schouder
Gebroken sleutelbeen veroorzaakt
De meest voorkomende oorzaak van gebroken sleutelbeenderen is een directe slag op de schouder die het bot breekt of breekt. Dit kan gebeuren in een neerwaartse val landing op je schouder, of vallen op een uitgestrekte arm. Het kan ook gebeuren bij een auto-botsing.
Sportblessures zijn een veel voorkomende oorzaak van gebroken sleutelbeenderen, vooral bij jongere mensen. Het sleutelbeen verhardt niet volledig tot je ongeveer 20 bent.
Contact sporten zoals voetbal en hockey kunnen leiden tot schouderblessures, net als andere sporten waarbij een val meestal gebeurt bij hoge snelheden of op een neerwaartse baan, zoals skiën of skateboarden.
zuigelingen
Pasgeborenen kunnen hun sleutelbeen laten breken tijdens de bevalling. Het is belangrijk dat ouders opmerken dat uw baby een van de symptomen van een gebroken sleutelbeen heeft, zoals huilen wanneer u de schouder aanraakt.
Diagnose
Uw arts zal u vragen naar uw symptomen en hoe het letsel is opgetreden. Ze onderzoeken ook je schouder en vragen je waarschijnlijk om je arm, hand en vingers te bewegen.
Soms is de locatie van de pauze duidelijk, omdat je bot onder je huid omhoog zal duwen. Afhankelijk van het type pauze, wil de arts mogelijk controleren of de zenuwen of bloedvaten ook beschadigd zijn.
De arts zal röntgenfoto's op de schouder bestellen om de exacte locatie van de pauze te laten zien, hoeveel de botuiteinden zijn verplaatst en of andere botten zijn gebroken. Soms bestellen ze ook een CT-scan om de pauze of pauzes gedetailleerder te bekijken.
Gebroken sleutelbeenfoto's
Behandeling met gebroken sleutelbeen
De behandeling van een gebroken sleutelbeen is afhankelijk van het type en de ernst van uw fractuur. Er zijn risico's en voordelen voor zowel niet-chirurgische als chirurgische behandelingen. Het is het beste om uw behandelingsopties volledig met uw arts te bespreken.
In het verleden werd gedacht dat niet-chirurgische behandeling voor een pauze in het middengedeelte van het sleutelbeen het beste was. Maar in de afgelopen jaren, meldde een onderzoek uit 2016, was de chirurgische behandeling de overhand.
Een meta-analyse uit 2015 van chirurgische en niet-chirurgische behandeling wees uit dat de complicatiegraad 25 procent was, ongeacht welke behandeling werd gekozen. Beide studies riepen op tot meer onderzoek om te bepalen welke soorten pauzes het meest gebaat zijn bij chirurgie.
Conservatieve, niet-chirurgische behandeling
Met een niet-chirurgische behandeling, hier is wat u kunt verwachten:
- Armondersteuning. Uw gewonde arm zal worden geïmmobiliseerd in een slinger of wikkel om het bot op zijn plaats te houden. Het is belangrijk om beweging te beperken totdat je bot is genezen.
- Pijnstillers. Een arts kan medicijnen zonder recept, zoals ibuprofen of paracetamol, voorschrijven.
- Ijs. Een arts kan ijspakketten aanbevelen om de eerste paar dagen pijn te helpen.
- Fysiotherapie. Een arts of een fysiotherapeut kan je zachte oefeningen laten zien om stijfheid te voorkomen terwijl je botten genezen. Als uw botten zijn genezen, kan uw arts een revalidatieprogramma aanbevelen om uw arm krachtiger en flexibeler te maken.
Een complicatie van een conservatieve behandeling is dat het bot uit de aanpassing kan glijden. Dit wordt malunion genoemd. Mogelijk moet u verdere behandeling ondergaan, afhankelijk van de invloed van malunion op uw armfunctie.
In sommige gevallen kunt u boven de pauze een hobbel op uw huid hebben. De hobbel wordt meestal kleiner in de tijd.
Chirurgie
Als uw gebroken sleutelbeen gefragmenteerd is, op meer dan één plaats is gebroken of slecht is uitgelijnd, kan een operatie worden aanbevolen. Doorgaans behandelen complexe onderbrekingen:
- herpositionering van uw sleutelbeen
- het plaatsen van metalen schroeven en een metalen plaat of pennen en schroeven alleen om het bot op zijn plaats te houden zodat het op de juiste manier geneest
- het dragen van een mitella na een operatie om de arm enkele weken te immobiliseren
- pijnstillers nemen zoals voorgeschreven na een operatie
- het hebben van röntgenfoto's om de genezing te volgen
Pinnen en schroeven worden verwijderd zodra het bot is genezen. Metalen platen worden meestal niet verwijderd, tenzij er sprake is van irritatie van de onderliggende huid.
Er kunnen chirurgische complicaties optreden, zoals problemen met de botgenezing, irritatie door de ingebrachte hardware, infectie of letsel aan uw longen.
Artsen onderzoeken momenteel minimaal invasieve arthroscopische chirurgie voor gebroken sleutelbeenderen.
Gebroken sleutelbeen bij kinderen | Behandeling voor kinderen
Gebroken sleutelbeenderen bij kinderen genezen meestal zonder operaties. Er zijn weinig meldingen van complicaties in de medische literatuur.
Gebroken sleutelbeenherstel
Gebroken sleutelbeenderen hebben meestal zes tot acht weken nodig om te genezen voor volwassenen en drie tot zes weken bij jonge kinderen. De helende tijden variëren afhankelijk van de individuele fractuur.
In de eerste vier tot zes weken mag u niets zwaarder dan vijf pond optillen of uw arm boven schouderhoogte omhoog brengen.
Als het bot is genezen, zal fysiotherapie om uw arm en schouder weer normaal te krijgen waarschijnlijk nog een paar weken in beslag nemen. Over het algemeen kunnen mensen binnen drie maanden teruggaan naar reguliere activiteiten.
Slapen
Slapen met een gebroken sleutelbeen kan ongemakkelijk zijn. Verwijder de slinger 's nachts en gebruik extra kussens om jezelf te ondersteunen.
Pijnbeheersing
Gebruik zelfzorg pijnstillers om pijn te bestrijden. Ice-packs kunnen ook helpen.
Fysiotherapie
Houd vast aan een zachte fysiotherapieroutine om te voorkomen dat uw arm stijver wordt tijdens de heling. Dit kan onder meer een massage van zacht weefsel zijn, een bal in je hand knijpen en isometrische rotatie. U kunt uw elleboog, handen en vingers bewegen wanneer dit comfortabel wordt.
Als de pauze is genezen, kan uw arts of fysiotherapeut u oefeningen geven om uw schouder en arm te versterken. Deze kunnen bewegingsoefeningen en gegradueerde gewichtheffen omvatten.
Uw arts zal beoordelen wanneer u teruggaat naar uw normale activiteiten. Ze zullen u ook adviseren wanneer u een specifieke training voor een terugkeer naar sport kunt beginnen. Voor kinderen kan dit binnen zes weken zijn voor contactloze sporten en acht tot twaalf weken voor contactsporten.
Resultaat
Gebroken sleutelbeenderen komen redelijk vaak voor en genezen meestal zonder complicaties. Elk geval is uniek. Bespreek met uw arts of een chirurgische of niet-chirurgische behandeling het beste bij u past.
Het is belangrijk om een fysiotherapieroutine te volgen om volledig gebruik te kunnen maken van je arm en schouder.
