Overzicht
Leverfibrose treedt op wanneer het gezonde weefsel van uw lever littekens krijgt en daarom niet zo goed kan werken. Fibrose is het eerste stadium van leverlittekens. Later, als meer van de lever littekens krijgt, staat het bekend als levercirrose.
Hoewel sommige dierstudies hebben aangetoond dat de lever zichzelf kan regenereren of genezen, wordt de lever gewoonlijk niet genezen als de lever eenmaal is beschadigd. Medicijnen en veranderingen in levensstijl kunnen echter helpen om te voorkomen dat fibrose verergert.
Wat zijn de stadia van leverfibrose?
Er zijn verschillende schalen van leverfibrose, waarbij een arts de mate van leverschade bepaalt. Aangezien de enscenering subjectief kan zijn, heeft elke schaal zijn eigen beperkingen. Een arts kan denken dat een lever iets meer littekens heeft dan een andere. Artsen zullen echter gewoonlijk een fase toewijzen aan leverfibrose omdat het de patiënt en andere artsen helpt de mate te begrijpen waarin de lever van een persoon wordt beïnvloed.
Een van de populairdere scoresystemen is het METAVIR-scoringssysteem. Dit systeem kent een score toe voor? Activiteit? of de voorspelling van de voortgang van fibrose en van het fibrose-niveau zelf. Artsen kunnen deze score meestal alleen toewijzen na het nemen van een biopsie of weefselmonster van een stuk van de lever. De activiteitsgraden variëren van A0 tot A3:
- A0: geen activiteit
- A1: milde activiteit
- A2: matige activiteit
- A3: ernstige activiteit
De fibrosefasen variëren van F0 tot F4:
- F0: geen fibrose
- F1: poortfibrose zonder septa
- F2: portale fibrose met enkele septa
- F3: talrijke septa zonder cirrose
- F4: cirrose
Daarom zou een persoon met de meest ernstige ziektevorm een A3, F4 METAVIR-score hebben.
Een ander scoresysteem is Batts en Ludwig, dat fibrose beoordeelt op een schaal van graad 1 tot graad 4, waarbij graad 4 de ernstigste is. De International Association of the Study of the Liver (IASL) heeft ook een scoresysteem met vier categorieën die variëren van minimale chronische hepatitis tot ernstige chronische hepatitis.
Wat zijn de symptomen van leverfibrose?
Artsen stellen in hun milde tot matige stadia niet vaak leverfibrose vast. Dit komt omdat leverfibrose meestal geen symptomen veroorzaakt totdat meer van de lever is beschadigd.
Wanneer een persoon vooruitgang boekt in zijn leverziekte, kunnen ze symptomen ervaren die omvatten:
- verlies van eetlust
- Moeilijk denken helder
- vochtophoping in de benen of maag
- geelzucht (waarbij de huid en ogen geel lijken)
- misselijkheid
- onverklaard gewichtsverlies
- zwakheid
Volgens een onderzoek heeft naar schatting 6 tot 7 procent van de wereldbevolking leverfibrose en weet het niet omdat ze geen symptomen hebben.
Wat zijn de oorzaken van leverfibrose?
Leverfibrose treedt op nadat een persoon letsel of een ontsteking in de lever heeft ervaren. De cellen van de lever stimuleren de wondgenezing. Tijdens deze wondgenezing hopen overtollige eiwitten zoals collageen en glycoproteïnen zich op in de lever. Uiteindelijk, na vele keren repareren, kunnen de levercellen (bekend als hepatocyten) zichzelf niet meer herstellen. De overtollige eiwitten vormen littekenweefsel of fibrose.
Er zijn verschillende soorten leverziekten die fibrose kunnen veroorzaken. Waaronder:
- auto-immune hepatitis
- galwegobstructie
- ijzerstapeling
- niet-alcoholische vette leverziekte, waaronder niet-alcoholische leververvetting (NAFL) en niet-alcoholische steatohepatitis (NASH)
- virale hepatitis B en C
- alcoholische leverziekte
Volgens The Lancet is de meest voorkomende oorzaak van leverfibrose niet-alcoholische vette leverziekte (NAFLD), terwijl de tweede is alcoholische leverziekte als gevolg van langdurige excessen van alcoholgebruik.
Behandelingsopties
Behandelingsopties voor leverfibrose zijn meestal afhankelijk van de onderliggende oorzaak van de fibrose. Een arts zal de onderliggende ziekte behandelen, indien mogelijk, om de effecten van een leveraandoening te verminderen. Als een persoon bijvoorbeeld te veel alcohol drinkt, kan een arts een behandelingsprogramma aanbevelen om te stoppen met drinken. Als een persoon NAFLD heeft, kan een arts aanbevelen om veranderingen in het voedingspatroon aan te brengen om gewicht te verliezen en medicijnen te gebruiken om een betere controle van de bloedsuikerspiegel te bevorderen. Trainen en afvallen kan ook helpen de progressie van de ziekte te verminderen.
Een arts kan ook medicijnen voorschrijven die bekend staan als antifibrotica, waarvan is aangetoond dat het de kans op leverbeschadiging vermindert. Het voorgeschreven antifibroticum is meestal afhankelijk van de onderliggende medische toestand. Voorbeelden van deze behandelingen zijn:
- chronische leverziekte: ACE-remmers, zoals benazepril, Lisinopril en ramipril
- hepatitis C-virus: a-Tocoferol of interferon-alfa
- niet-alcoholische steatohepatitis: PPAR-alfa-agonist
Terwijl onderzoekers vele tests uitvoeren om te proberen medicijnen te vinden die de effecten van leverfibrose kunnen omkeren, zijn er momenteel geen medicijnen die dit kunnen bereiken.
Als de leverfibrose van een persoon zich ontwikkelt tot waar zijn lever erg littekens heeft en niet werkt, is de enige behandeling van een persoon vaak een levertransplantatie. De wachtlijst is echter lang voor deze transplantatiesoorten en niet elke persoon is een chirurgische kandidaat.
Diagnose
Leverbiopsie
Traditioneel overwogen artsen om een leverbiopsie de? Gouden standaard te nemen? van testen op leverfibrose. Dit is een chirurgische procedure waarbij een arts een weefselmonster zou nemen. Een specialist die bekend staat als een patholoog zal het weefsel onderzoeken op de aanwezigheid van littekens of fibrose.
Voorbijgaande elastografie
Een andere optie is een beeldvormingstest die bekend staat als tijdelijke elastografie. Dit is een test die meet hoe stijf de lever is. Wanneer een persoon leverfibrose heeft, maken de met littekens bedekte cellen de lever stijver.Deze test gebruikt laagfrequente geluidsgolven om te meten hoe stijf leverweefsel is. Het is echter mogelijk om valse positieven te hebben waarbij het leverweefsel stijf lijkt, maar een biopsie vertoont geen littekens in de lever.
Niet-chirurgische tests
Artsen zijn echter in staat geweest andere tests te gebruiken die geen operatie vereisen om de waarschijnlijkheid te bepalen dat een persoon leverfibrose heeft. Deze bloedonderzoeken zijn meestal gereserveerd voor mensen met bekende chronische hepatitis C-infecties die meer kans hebben op leverfibrose als gevolg van hun ziekte. Voorbeelden omvatten serumhyaluronaat, matrix metalloproteinase-1 (MMP) en weefselinhibitor van matrix metalloproteinase-1 (TIMP-1).
Artsen kunnen ook tests gebruiken die berekeningen vereisen, zoals een aminotransferase-tot-trombocytenratio (APRI) of een bloedtest genaamd FibroSURE die zes verschillende markers van leverfunctie meet en deze in een algoritme plaatst voordat een score wordt toegekend. Een arts kan echter meestal niet het stadium van leverfibrose bepalen op basis van deze testen.
Idealiter zal een arts een persoon met leverfibrose diagnosticeren in een vroeger stadium wanneer de aandoening beter te behandelen is. Omdat de aandoening in een vroeger stadium echter meestal geen symptomen veroorzaakt, stellen artsen de aandoening meestal niet eerder vast.
complicaties
De belangrijkste complicatie van leverfibrose kan levercirrose zijn, of ernstige littekens waardoor de lever zo beschadigd is dat iemand ziek wordt. Meestal duurt dit lang, zoals in de loop van een of twee decennia.
Een persoon heeft zijn lever nodig om te overleven, omdat de lever verantwoordelijk is voor het filteren van schadelijke stoffen in het bloed en het uitvoeren van veel andere taken die belangrijk zijn voor het lichaam. Uiteindelijk, als de fibrose van een persoon vordert tot cirrose en leverfalen, kunnen ze complicaties hebben zoals:
- ascites (ernstige opbouw van vocht in de buik)
- hepatische encefalopathie (opeenhoping van afvalproducten veroorzaakt verwarring)
- hepatorenaal syndroom
- Portale hypertensie
- variceal bloeden
Elk van deze aandoeningen kan dodelijk zijn voor een persoon met een leveraandoening.
vooruitzicht
Volgens The Lancet is levercirrose wereldwijd een van de belangrijkste doodsoorzaken. Daarom is het belangrijk dat een persoon zo vroeg mogelijk wordt gediagnosticeerd en behandeld voor leverfibrose voordat het doorgaat naar levercirrose. Omdat leverfibrose niet altijd symptomen veroorzaakt, is dit moeilijk om te doen. Soms moeten artsen de risicofactoren van een persoon, zoals overgewicht of een zware drinker, overwegen bij het diagnosticeren van fibrose en het aanbevelen van behandelingen.
