Wat betekent het om poliepen in de blaas te hebben?

Wat zijn blaaspoliepen?

Een poliep is een groei die zich vormt op een slijmvlies of ander oppervlak in uw lichaam. Poliepen kunnen zich in veel verschillende organen, waaronder uw blaas, ontwikkelen.

Blaaspoliepen zijn gezwellen in de bekleding van uw blaas. Je blaas is het holle orgaan in je bekken dat urine opslaat. Poliepen kunnen goedaardig of kankerachtig zijn.

Wat veroorzaakt blaaskoliepels?

Poliepen vormen zich wanneer cellen abnormaal beginnen te groeien. Vaak is de oorzaak van deze groei niet bekend.

Soms kunnen de cellen in een poliep snel groeien en zich verspreiden naar andere organen. Deze soorten poliepen zijn kankerachtig.

Blaaskanker kan worden veroorzaakt door:

• Tabaksrook. Ongeveer de helft van alle gevallen van blaaskanker wordt veroorzaakt door roken.
• Blootstelling aan straling of aan giftige chemicaliën, wat op het werk kan gebeuren.
• Irritatie van de blaaswand, zoals van een infectie.

Fibroepitheliale poliepen zijn zeldzame, niet-kankerachtige poliepen die zich vormen in de urineleiders en de bovenkant van de blaas. Soms worden kinderen met dit type poliep geboren. In andere gevallen worden deze poliepen veroorzaakt door infecties, irritatie van de blaas of letsel.

Zelden kunnen poliepen worden gevormd uit collageen dat in de blaas wordt geïnjecteerd om stressincontinentie te behandelen.

Veroorzaken blaaspoliepen symptomen?

Blaaspoliepen veroorzaken vaak geen symptomen. Als u symptomen heeft, kunnen deze de volgende zijn:

• pijn als je plast
• bloed in de urine
• vaker plassen
• een dringende behoefte om te plassen
• pijn in uw zij

Deze symptomen kunnen tekenen zijn van blaaskanker. Ze kunnen ook het gevolg zijn van een andere aandoening, zoals een urineweginfectie of een goedaardige prostaatgroei.

Wat zijn de risicofactoren?

Je hebt meer kans op blaaskolken als je:

• Zijn mannelijk. Mannen lopen meer risico op blaaspoliepen en blaaskanker dan vrouwen.
• Rook. Sigaretten, sigaren en pijpen bevatten giftige chemicaliën die zich in uw urine kunnen opbouwen en uw blaasvoering kunnen beschadigen.
• Zijn ouder dan 40. Het risico op blaaskanker neemt ook toe met de leeftijd.
• Worden blootgesteld aan kankerverwekkende stoffen op het werk. Sommige van de chemicaliën die worden gebruikt om kleurstoffen, leer, rubber, textiel en verf te maken, zijn in verband gebracht met een verhoogd risico op blaaskanker.
• Vaak krijgen infecties. Herhaalde infecties kunnen uw blaas irriteren en uw risico op poliepen en blaaskanker verhogen.

Bijkomende risicofactoren voor blaaskanker zijn onder meer mensen die:

• Heb een lange tijd een katheter in de blaas gehad.
• Heb blaasstenen.
• Had chemotherapie of bestraling in het verleden. Het chemotherapie medicijn cyclofosfamide (Cytoxan) en bestraling van het bekken zijn gekoppeld aan een verhoogd risico op blaaskanker.
• Heb een familiegeschiedenis. Je hebt meer kans op blaaskanker als je ouder, broer of zus of een ander familielid de ziekte heeft gehad.
• Heb humaan papillomavirus (HPV). Sommige studies suggereren dat er een verband kan zijn tussen HPV en het risico op blaaskanker.

Hoe worden blaaspoliepen gediagnosticeerd?

Om blaaspoliepen te diagnosticeren, kunt u een specialist zien die een uroloog wordt genoemd. Uw arts zal eerst naar uw symptomen en uw persoonlijke en familiegeschiedenis van poliepen en blaaskanker vragen.

Tests die worden gebruikt om blaaspoliepen en kanker te diagnosticeren zijn onder meer:

• Urinecultuur. De arts controleert een monster van uw urine op bacteriën die infecties veroorzaken. Ontdek hoe u een schoon vangsturummonster kunt verzamelen.
• Urine cytologie. Een urinemonster wordt getest om kankercellen te zoeken.
• Urine tumormarkertesten. Deze testen zoeken naar stoffen in je urine die blaaskankercellen afgeven.
• Cystoscopie. De arts plaatst een dun voorwerp met een lamp en een camera aan één kant in uw blaas. Deze test kan eventuele gezwellen in de bekleding van uw blaas vertonen.

De arts kan een poliep op kanker controleren door er tijdens een cystoscopie een klein stukje weefsel uit te verwijderen en het naar een lab te sturen om onder een microscoop te worden onderzocht. Deze test wordt een biopsie genoemd.

Hoe worden blaaspoliepen behandeld?

Als een blaaspolieole zonder kanker is en geen symptomen veroorzaakt, is er geen behandeling nodig.

Als een blaaspolie kanker is, of groot genoeg is om symptomen te veroorzaken of uw blaasfunctie beïnvloedt, zal uw arts het verwijderen.

Eén manier om poliepen te verwijderen is met een soort operatie die transurethrale blaasresectie wordt genoemd (TURBT). De arts plaatst eerst een cystoscoop door uw urethra in uw blaas. Vervolgens gebruikt de chirurg een laser, een draadlus of elektriciteit om de groei te verwijderen.

Als de poliep kanker heeft en de kanker zich heeft verspreid, kan uw arts een radicale cystectomie uitvoeren. Deze procedure verwijdert je hele blaas, samen met nabijgelegen organen zoals:

• prostaat (bij mannen)
• urinebuis
• baarmoeder en eierstokken (bij vrouwen)

Wat zijn de vooruitzichten?

Je kijk is afhankelijk van of de poliep kanker is. Zodra een niet-kankerachtige poliep is verwijderd, zou u geen symptomen meer moeten hebben.

De overlevingskansen van blaaskanker zijn afhankelijk van het stadium van de kanker. Stadium wordt bepaald door de grootte van de tumor en of het zich heeft verspreid naar andere organen. Overlevingspercentages voor blaaskanker in een vroeg stadium zijn hoger dan bij kanker in een laat stadium. Uw uroloog zal u vertellen wat u van uw kankerstadium kunt verwachten.

Vraag en Antwoord: Blaaspoliepen en blaaskankerrisico

Q:

Levert het hebben van goedaardige blaaspoliepen mijn toekomstig risico op blaaskanker op?

EEN:

Het antwoord op deze vraag is onduidelijk in het huidige onderzoek. Sommige goedaardige tumoren hebben mogelijk een groter risico om kankerachtige tumoren te ontwikkelen, net zoals verschillende soorten colonpoliepen verschillende risico's met zich meebrengen. De beste manier om uw risico op het ontwikkelen van kanker te verminderen, is door risicofactoren zoals roken of blootstelling aan schadelijke chemicaliën te elimineren.