Definitie
Scrofula is een aandoening waarbij de bacteriën die tuberculose veroorzaken symptomen buiten de longen veroorzaken. Dit neemt meestal de vorm aan van ontstoken en geïrriteerde lymfeklieren in de nek.
Artsen noemen ook scrofula? Cervicale tuberculeuze lymfadenitis ?:
- Cervicaal verwijst naar de nek.
- Lymfadenitis verwijst naar ontstekingen in de lymfeklieren, die deel uitmaken van het immuunsysteem van het lichaam.
Scrofula is de meest voorkomende vorm van tuberculose-infectie die buiten de longen voorkomt.
In het verleden werd scrofula het 'koningskwaad' genoemd.? Tot de 18e eeuw dachten artsen dat de enige manier om de ziekte te genezen was om aangeraakt te worden door een lid van een koninklijke familie.
Gelukkig weten artsen nu veel meer over het identificeren, diagnosticeren en behandelen van deze aandoening.
Afbeeldingen van scrofula
Wat zijn de symptomen?
Scrofula veroorzaakt meestal zwelling en laesies aan de zijkant van de nek. Dit is meestal een gezwollen lymfeklier of knooppunten die aanvoelen als een kleine ronde knobbel. De knobbel is meestal niet zacht of warm om aan te raken. De laesie kan groter worden en kan zelfs na enkele weken pus of andere vloeistof afvoeren.
Naast deze symptomen kan een persoon met scrofula het volgende ervaren:
- koorts
- malaise of een algemeen gevoel van onwel zijn
- Nacht zweet
- onverklaard gewichtsverlies
Scrofula komt minder vaak voor in geïndustrialiseerde landen waar tuberculose geen gewone infectieziekte is. Scrofula vertegenwoordigt 10 procent van tuberculose gevallen die artsen diagnosticeren in de Verenigde Staten. Tuberculose blijft een groter probleem in niet-geïndustrialiseerde landen.
Wat veroorzaakt dit?
Mycobacterium tuberculosis, een bacterie, is de meest voorkomende oorzaak van klierziekte bij volwassenen. Echter, Mycobacterium avium intracellulare kan in een minderheid van gevallen ook scrofula veroorzaken.
Bij kinderen komen nontuberculosebacteriën vaker voor. Kinderen kunnen de aandoening oplopen door besmette items in hun mond te stoppen.
Risicofactoren
Mensen met een verminderde immuniteit lopen een groter risico op scrofula. Scrofula is goed voor naar schatting een derde van alle gevallen van tuberculose bij immuungecompromiteerde mensen in de Verenigde Staten.
Voor iemand die immuungecompromitteerd is door een onderliggende aandoening of medicatie, heeft hun lichaam niet zoveel immuunsysteemcellen, vooral T-cellen, om infecties te bestrijden. Als gevolg hiervan zijn ze kwetsbaarder om de aandoening te krijgen.
Degenen met HIV die antiretrovirale therapieën gebruiken, hebben de neiging om meer ontstekingsreacties te ervaren op tuberculosebacteriën.
Hoe wordt het gediagnosticeerd?
Als een arts vermoedt dat de tuberculosebacteriën de nekmassa kunnen veroorzaken, voeren ze vaak een test uit die bekend staat als een gezuiverde eiwitderivaattest (PPD). Deze test omvat het injecteren van een kleine hoeveelheid PPD net onder de huid.
Als u tuberculosebacteriën in uw lichaam heeft, ervaart u een verharding (een verhoogd deel van de huid dat enkele millimeters groot is). Omdat andere bacteriën scrofula kunnen veroorzaken, is deze test echter niet 100 procent definitief.
Artsen diagnosticeren gewoonlijk scrofula door een biopsie te nemen van de vloeistof en het weefsel in het ontstoken gebied of gebieden rond de nek. De meest voorkomende benadering is een fijne naaldbiopsie. Dit omvat het zorgvuldig nemen van maatregelen om de bacteriën niet naar de omliggende gebieden te verspreiden.
Een arts kan eerst enkele beeldvormende scans bestellen, zoals een röntgenfoto, om te bepalen hoe betrokken de massa of massa's in de nek zijn en of ze eruitzien als andere scrofula-gevallen. Soms kan een arts aanvankelijk scrofula ten onrechte als een kankerachtige nekmassa identificeren.
Er zijn geen specifieke bloedtesten om scrofula te diagnosticeren. Uw arts kan echter nog altijd bloedonderzoeken laten uitvoeren, zoals kat-krastiters en hiv-tests, om andere aandoeningen uit te sluiten.
Behandelingsopties
Scrofula is een ernstige infectie en kan in de loop van enkele maanden behandeling vereisen. Een arts schrijft meestal zes maanden of langer antibiotica voor. Tijdens de eerste twee maanden van de behandeling nemen mensen vaak meerdere antibiotica, zoals:
- isoniazide
- rifampicine
- ethambutol
Na deze periode nemen ze ongeveer vier maanden extra isoniazide en rifampicine in.
In de loop van de therapie is het niet ongebruikelijk dat de lymfeklieren groter worden of dat er nieuwe ontstoken lymfeklieren verschijnen. Dit staat bekend als een? Paradoxale upgrade-reactie.? Het is belangrijk om bij de behandeling te blijven, ook als dit gebeurt.
Soms kunnen artsen ook orale steroïden voorschrijven, die kunnen helpen ontstekingen in de scrofula-laesies te verminderen.
Een arts kan aanraden om de nekmassa of -massa's chirurgisch te verwijderen na behandeling met antibiotica. De massa wordt echter meestal niet behandeld totdat de bacteriën niet meer aanwezig zijn. Anders kunnen de bacteriën een fistel veroorzaken, wat een getunneld gat is tussen de geïnfecteerde lymfeknoop en het lichaam. Dit effect kan verdere ernstige symptomen veroorzaken.
Mogelijke complicaties
Minder dan de helft van degenen met scrofula hebben ook tuberculose in hun longen. Het is mogelijk dat scrofula zich buiten de nek kan verspreiden en andere delen van het lichaam kan aantasten.
Ook kan een persoon een chronische, drainerende open wond van de nek ervaren. Deze open wond kan andere soorten bacteriën in het lichaam toelaten, wat kan leiden tot verdere ernstige infecties.
Wat zijn de vooruitzichten?
Bij behandeling met antibiotica zijn de genezingspercentages voor scrofula uitstekend, op ongeveer 89 tot 94 procent. Als u vermoedt dat u tuberculose heeft of als u symptomen van klierziekte heeft, raadpleeg dan uw arts voor een huidtest met tuberculose. Deze zijn ook verkrijgbaar bij vele gezondheidsafdelingen in de stad en op de county als een snelle en goedkope manier om tuberculose te diagnosticeren.
