Overzicht
Hechtingen worden door uw arts gebruikt om wonden aan uw huid of andere weefsels te sluiten. Wanneer uw arts een wond hecht, zullen ze een naald gebruiken die is vastgemaakt aan een lengte? om de wond dicht te naaien.
Er zijn verschillende beschikbare materialen die kunnen worden gebruikt voor het hechten. Uw arts zal een materiaal kiezen dat geschikt is voor de wond of procedure.
Soorten hechtingen
De verschillende soorten hechtdraden kunnen op vele manieren worden geclassificeerd.
Ten eerste kan hechtmateriaal worden geclassificeerd als resorbeerbaar of niet-absorbeerbaar.
Absorbeerbare hechtingen vereisen niet dat uw arts ze verwijdert. Dit komt omdat enzymen die in de weefsels van je lichaam worden aangetroffen deze van nature verteren.
Niet-resorbeerbare hechtdraden moeten op een later tijdstip door uw arts worden verwijderd of in sommige gevallen permanent worden achtergelaten.
Ten tweede kan het hechtmateriaal worden geclassificeerd volgens de werkelijke structuur van het materiaal. Monofilament hechtingen bestaan uit een enkele draad. Hierdoor kan de hechtdraad gemakkelijker door weefsels gaan. Gevlochten hechtingen bestaan uit verschillende kleine draden die aan elkaar zijn gevlochten. Dit kan leiden tot een betere beveiliging, maar dit gaat ten koste van een verhoogd besmettingspotentieel.
Ten derde kunnen hechtingen worden geclassificeerd als zijnde gemaakt van natuurlijk of synthetisch materiaal. Aangezien echter alle hechtmateriaal is gesteriliseerd, is dit onderscheid niet bijzonder nuttig.
Typen resorbeerbare hechtdraden
- Darm. Deze natuurlijke monofilamenthechting wordt gebruikt voor het repareren van inwendige wonden of snijwonden in zacht weefsel. Darm dient niet te worden gebruikt voor cardiovasculaire of neurologische procedures. Het lichaam heeft de sterkste reactie op deze hechting en zal vaak littekens achterlaten. Het wordt niet vaak gebruikt buiten de gynaecologische chirurgie.
- Polydioxanone (PDS). Deze synthetische monofilamenthechting kan worden gebruikt voor vele soorten wekedelen in weke delen (zoals abdominale sluitingen) en voor pediatrische cardiale procedures.
- Poliglecaprone (MONOCRYL). Deze synthetische monofilamenthechting wordt gebruikt voor algemeen gebruik bij het repareren van zacht weefsel. Dit materiaal mag niet worden gebruikt voor cardiovasculaire of neurologische procedures. Deze hechting wordt meestal gebruikt om de huid op een onzichtbare manier te sluiten.
- Polyglactin (Vicryl). Deze synthetische gevlochten hechtdraad is goed voor het repareren van scheuren in de hand of in het gezicht. Het mag niet worden gebruikt voor cardiovasculaire of neurologische procedures.
Typen niet-resorbeerbare hechtingen
Hieronder enkele voorbeelden van niet-resorbeerbare hechtdraden. Deze soorten hechtdraden kunnen allemaal in het algemeen worden gebruikt voor herstel van zacht weefsel, inclusief voor zowel cardiovasculaire als neurologische procedures.
- Nylon. Een natuurlijke monofilamenthechting.
- Polypropyleen (Prolene). Een synthetische monofilamenthechting.
- Zijde. Een gevlochten natuurlijke hechtdraad.
- Polyester (Ethibond). Een gevlochten synthetische hechtdraad.
Hechtingen versus steken
U zult vaak zien dat hechtingen en steken door elkaar worden aangeduid. Het is belangrijk om op te merken dat? Hechtdraad? is de naam voor het daadwerkelijke medische hulpmiddel dat wordt gebruikt om de wond te herstellen. Het stiksel is de techniek die door uw arts wordt gebruikt om de wond te sluiten.
Hechtingskeuze en technieken
Hechtmateriaal wordt gesorteerd op basis van de diameter van de hechtdraadstreng. Het beoordelingssysteem gebruikt de letter? O? voorafgegaan door een cijfer om de materiaaldiameter aan te geven. Hoe hoger het getal, hoe kleiner de diameter van de hechtdraadstreng.
Hechtmateriaal is ook bevestigd aan een naald. De naald kan veel verschillende functies hebben. Het kan van verschillende groottes zijn en ook een scherpe of niet-snijdende rand hebben. Grotere naalden kunnen meer weefsel met elke steek sluiten, terwijl kleinere naalden waarschijnlijker zijn om littekens te verminderen.
Net zoals er veel verschillende soorten hechtingen zijn, zijn er veel verschillende hechttechnieken. Sommige ervan zijn:
Doorlopende hechtingen
Deze techniek omvat een reeks steken die een enkele streng hechtmateriaal gebruiken. Dit type hechtdraad kan snel worden geplaatst en is ook sterk, omdat de spanning gelijkmatig wordt verdeeld over de continue hechtdraadstreng.
Onderbroken hechtingen
Deze hechttechniek maakt gebruik van verschillende strengen hechtmateriaal om de wond te sluiten. Nadat een steek is gemaakt, wordt het materiaal afgeknipt en afgebonden. Deze techniek leidt tot een veilig gesloten wond. Als een van de steken breekt, houdt de rest van de steken de wond nog steeds bij elkaar.
Diepe hechtingen
Dit type hechtdraad wordt onder de lagen weefsel onder (diep) op de huid geplaatst. Ze kunnen continu of onderbroken zijn. Deze steek wordt vaak gebruikt om fasciale lagen te sluiten.
Begraven hechtingen
Dit type hechtdraad wordt zo aangebracht dat de hechtingsknoop zich binnenin bevindt (dat wil zeggen, onder of binnen het gebied dat moet worden afgesloten). Dit type hechtdraad wordt meestal niet verwijderd en is handig wanneer grote hechtingen dieper in het lichaam worden gebruikt.
Portemonnee-string hechtingen
Dit is een soort continue hechtdraad die rond een gebied wordt geplaatst en strak wordt gespannen zoals het trekkoord op een tas. Dit soort hechtdraad zou bijvoorbeeld in uw darmen worden gebruikt om een intestinaal nietapparaat te beveiligen.
Subcutane hechtingen
Deze hechtingen worden in je leder geplaatst, de laag weefsel die onder de bovenste laag van je huid ligt. Korte steken worden geplaatst in een lijn die parallel is aan uw wond. De steken worden vervolgens aan beide uiteinden van de wond verankerd.
Verwijderen van hechtdraad
Wanneer uw hechtingen worden verwijderd, hangt af van waar ze zich op uw lichaam bevinden. Volgens de Amerikaanse huisarts zijn enkele algemene richtlijnen:
- hoofdhuid: 7 tot 10 dagen
- gezicht: 3 tot 5 dagen
- borst of koffer: 10 tot 14 dagen
- armen: 7 tot 10 dagen
- benen: 10 tot 14 dagen
- handen of voeten: 10 tot 14 dagen
- handpalmen of voetzolen: 14 tot 21 dagen
Om uw hechtingen te verwijderen, zal uw arts eerst het gebied steriliseren. Ze pakken het ene uiteinde van je hechtdraad op en snijden het, in een poging zo dicht mogelijk bij je huid te blijven.Daarna trekken ze de hechtdraad voorzichtig uit.
Hechting botten
Misschien heb je het gehoord? Hechtingen? met betrekking tot botten of botten. Dit komt omdat het gebied waar de botten van je schedel elkaar ontmoeten, een hechtdraad wordt genoemd. Je schedel heeft veel van hen. Ze laten de schedel tijdens de ontwikkeling in omvang toenemen en smelten vervolgens samen wanneer de groei is voltooid. Dit is niet gerelateerd aan de hechtingen die een arts of chirurg kan plaatsen om een wond te sluiten.
De afhaalmaaltijden
Hechtingen worden door uw arts gebruikt om gesloten wonden of snijwonden dicht te naaien. Er zijn veel verschillende soorten hechtmateriaal beschikbaar. Bovendien zijn er veel hechttechnieken die kunnen worden gebruikt. Uw arts zal zowel het juiste hechtmateriaal als de juiste techniek voor uw aandoening kiezen. Praat met uw arts over eventuele zorgen die u heeft over hechtingen vóór uw procedure.
