Ik durf te wedden dat de meesten van ons tijdens ons leven in een slechte relatie zitten. Of had op zijn minst een slechte ervaring.
Ik heb van mijn kant drie jaar met een man gezeten waarvan ik wist dat het diep van binnen verkeerd voor me was. Het was een typisch eerste liefdesverhaal. Hij was knap, brutaal en heel romantisch. Hij schreef liedjes voor mij, in godsnaam! (Als volwassene dwingt die gedachte me over te geven, maar in die tijd was het het meest romantische wat ik ooit had meegemaakt.)
Als een verlegen en onzeker meisje was ik gevleid door zijn aandacht.
Hij was in een band, hield van poëzie en zou me verrassen met spontane uitstapjes en geschenken. Toen ik 19 was, dacht ik dat hij een beroemde rockster was geworden en dat we onze tijd doorbrachten met feesten op een tourbus, waarbij ik een bontjas uit de jaren 70 en bloemen in mijn haar droeg. (Ja, ik was en ben nog steeds een grote fan van? Almost Famous.?)
Ik was nog nooit verliefd geweest en de bedwelmende effecten waren verslavend dan welk medicijn dan ook. We waren geobsedeerd door elkaar. Ik dacht dat we voor altijd samen zouden zijn. Dit is het beeld waar ik me aan vastklampte en waar ik me op concentreerde als het slecht ging.
Ik maakte eindeloze excuses voor hem. Wanneer hij dagen achtereen geen contact met mij zou opnemen, was dat omdat hij zijn onafhankelijkheid waardeerde. Toen hij me op onze tweede verjaardag opstelde om op een impulsieve vakantie naar Egypte te gaan, zei ik tegen mezelf dat we geen verjaardagen nodig hadden om onze liefde te bewijzen.
Toen hij me de eerste keer bedroog, zou ik willen zeggen dat ik hem uit mijn leven haalde, een nieuw kapsel kreeg en verder ging met mijn leven (met? Respect? Door Aretha Franklin als de soundtrack).
Helaas, de realiteit is dat ik diepbedroefd was, echt vernietigd. Maar ik nam hem terug na een miezerige twee weken. Slechte romantiek, puur en eenvoudig.
Gekaapt door liefde
Waarom reageerde ik zo? Eenvoudig. Ik was verliefd op mijn hoofd. Mijn brein was er door gekaapt.
Als volwassene (vermoedelijk) zie ik deze kaping de hele tijd gebeuren met zowel jonge meisjes als jongens. Ze blijven vaak met iemand uit gewoonte of angst en accepteren een slechte behandeling omdat ze geloven dat het de prijs van liefde is. Dat is wat de populaire cultuur ons doet geloven. En het is verkeerd.
Als ik hier achter mijn computer typ, kan ik je niet adviseren of de relatie waarin je je bevindt een goede, middelmatige of giftige relatie is. Ik kan echter dingen aanbevelen om op te letten:
- Houden je vrienden en familie niet van ze? De mensen die zich het dichtst bij u bevinden, geven vaak uiting aan een plaats van oprechte bezorgdheid of een bewijs van slechte behandeling. Ze hebben misschien niet altijd gelijk over dingen, maar het is de moeite waard hun zorgen te overwegen.
- Verdrink je meer dan 50 procent van je tijd aan je relatie? Piekeren, overdenken, slapen of vaak huilen zijn geen tekenen van een gezonde relatie.
- Je vertrouwt je partner niet wanneer ze jouw kant verlaten. Relaties zijn gebouwd op vertrouwen.
- Je partner is fysiek of emotioneel beledigend. Als je niet zeker weet of je in een gewelddadige relatie verkeert, zijn er tekenen om op te letten en manieren om hulp te krijgen.
Uitstappen
Het einde van mijn verhaal is zeer positief. Er gebeurde niets dramatisch. Ik had net een gloeilamp moment.
Ik zag hoe de relatie van een van mijn vrienden was en realiseerde me opeens hoe verschillend het was met het mijne. Ze werd gerespecteerd en met zorg behandeld. Dit was iets dat ik ook verdiende, maar het was onwaarschijnlijk dat ik het kreeg van mijn toenmalige vriend.
Ik zal niet zeggen dat het uiteenvallen gemakkelijk was, op dezelfde manier dat het afsnijden van een ledemaat niet gemakkelijk is. (De film? 127 Hours? Maakte dit duidelijk). Er waren tranen, momenten van twijfel en een diepe angst om nooit meer iemand te ontmoeten.
Maar ik deed het. En terugkijkend, het was een van de beste beslissingen die ik ooit heb gemaakt.
Hoe te genezen van een dramatische breuk
1. Blokkeer hun nummer
Of doe wat Dua Lipa doet en pak gewoon de telefoon niet op. Als je je zorgen maakt over het verliezen van zelfbeheersing, geef je je telefoon aan een vertrouwd vriend of familielid. Dit werkte heel goed voor mij - het trok de verleiding weg.
2. Ga een paar dagen weg
Als het mogelijk is, helpt het om weg te komen, zelfs als het gewoon een bezoek aan vrienden of familie is. Streef naar een hele week als je kunt. U hebt tijdens deze eerste fase ondersteuning nodig.
3. Sta jezelf toe te huilen en voel me ellendig
Je bent niet zwak, je bent een mens. Voorraden op comfortartikelen zoals tissues, comfort food en een Netflix-abonnement. Clich? Ik weet het, maar het helpt.
via GIPHY
4. Maak een lijst
Noteer alle rationele redenen waarom je niet samen zou moeten zijn en zet het op een plek waar je het regelmatig zult zien.
5. Blijf afgeleid.
Ik heb mijn slaapkamer opnieuw ingericht toen ik die breuk doormaakte. Mijn hersenen afgeleid houden en mijn handen bezig houden (plus veranderen hoe mijn omgeving eruit zag) was zeer nuttig.
Het leven is te kort om met iemand te zijn die je niet met liefde en respect behandelt. Wees slim, wees dapper en wees aardig voor jezelf.
Claire Eastham is een bekroonde blogger en bestsellerauteur van?We zijn allemaal gek hier.? Bezoek haar website of maak verbinding met tjilpen!
