Gezondheid en welzijn raken ieder van ons anders. Dit is het verhaal van één persoon.
Als iemand die leeft met een depressie, weet ik uit de eerste hand hoe allesomvattend het kan zijn. Ik weet hoe het elk deel van je leven kan aanraken.
Ik leef ook met andere chronische ziekten, wat moeilijk is. Maar om eerlijk te zijn, zou ik ervoor kiezen om elke dag met mijn chronische pijn te leven met mijn depressie.
In de loop der jaren heb ik manieren gevonden om mijn depressie redelijk goed te beheersen door een combinatie van medicijnen, zelfzorg en heel veel knuffeltijd met mijn cavia's.
Mijn echtgenoot, TJ, ervaart echter nog steeds depressieve episodes. En door hem te zien worstelen, heb ik een hele nieuwe waardering gekregen voor hoe hartverscheurend het voor partners is om vaak omstanders te zijn en niet in staat om te helpen met een ziekte. Op de een of andere manier voelt het slechter om hem depressief te zien dan het zelf te ervaren.
Zie je, ik ben een fixer.
En de depressie van mijn man kan ik niet oplossen.
Ik heb er lang over gedaan om dat echt te leren. We zijn nu al een decennium samen, maar het is pas een jaar of zo geleden dat ik begon te zijn ondersteunende versus alles proberen te repareren. Een mix van therapie, het doorwerken van het probleem met vrienden en verbeterde communicatie hebben me geholpen te analyseren waarom ik dit doe? en hoe je het kunt veranderen.
Oude gewoontes zijn moeilijk af te leren
Voordat ik leerde echt mijn man echt te helpen, behandelde ik hem op de enige manier die ik kende. Ik ben opgegroeid in een beledigend huishouden en heb op jonge leeftijd geleerd dat ik, om schade te voorkomen, alles zou moeten doen om mijn misbruikers blij te houden.
Helaas veranderde dit in een ongezonde gewoonte, die overging op mensen die me niet probeerden te kwetsen, zoals mijn echtgenoot. Ik werd een super-pleaser? een smorener. Maar in een poging om TJ beter te laten voelen, duwde ik hem eigenlijk weg en voelde hij alsof hij zijn depressie niet kon delen.
? Het was behoorlijk vervelend ,? hij bekent, herinnerend aan mijn gedrag. ? Een van de problemen met verstikking is dat het niet voelt alsof ik verdrietig mag zijn. Het is alsof ik me al in de war voel, maar dan mag ik niet in de war raken of verdrietig zijn.?
Na verloop van tijd besefte ik hoezeer ik zijn gevoelens teniet deed door hem altijd op te beuren. Iets waar ik mee bezig was? Houd hem veilig? was eigenlijk schadelijk en zorgde ervoor dat hij zich slechter voelde. Ik heb sindsdien geleerd dat ik oefende? Anti-empathie? - zoals Kate Campbell het noemt seks en relaties, noemt het jarenlang, zonder het te beseffen. Ik ontkende de autonomie van mijn man door positieve gevoelens te eisen.
Ik leerde van mijn eigen depressiebeheer, ik weet dat we allemaal onszelf moeten toestaan om gevoelens van verdriet, woede en alles dat gepaard gaat met depressie te voelen en te verwerken. Wanneer we dat niet doen, zullen deze gevoelens waarschijnlijk op zichzelf een uitlaatklep vinden. Soms kan dit zelfs leiden tot zelfbeschadiging en agressief gedrag. Als ik dit allemaal te weten kreeg, begreep ik dat ik mijn eigen gevoelens stopte en het negatieve weghaalde om altijd een Pollyanna voor anderen te zijn - tenminste aan de buitenkant.
Het was niet gezond voor iemand in mijn leven.
Dat gezegd hebbende, geeft zelfs TJ toe dat het niet allemaal slecht was.
? Ik weet het, diep van binnen, probeerde je gewoon aardig te zijn en te helpen. Ik bedoel, je kreeg me terug op antidepressiva en nu ben ik niet zo bedroefd ,? hij vertelt mij.
Antidepressiva zijn niet het antwoord voor iedereen, maar ze helpen ons wel. We ervaren echter allebei seksuele bijwerkingen van onze medicijnen. Dit is moeilijk, zoals je je misschien kunt voorstellen.
Baby stapjes
In de loop van de tijd hebben TJ en ik geleerd om duidelijker over depressie te communiceren, iets dat niet altijd gemakkelijk is, omdat hij er niet graag over praat. Toch boeken we vooruitgang.
We sms'en elkaar de hele dag wanneer TJ aan het werk is. Als een van ons een ruige dag heeft, delen we dat voordat we samen aan het eind van de dag zijn. Dit helpt me om mijn pijnniveaus ook te communiceren, waardoor het makkelijker wordt om te vragen wat ik misschien nodig heb als hij thuis is.
In plaats van te smoren en constant in de buurt te zijn, geef ik hem meer ruimte. Hierdoor kan TJ zijn gevoelens verwerken en de vrijheid hebben om zowel negatieve gevoelens te voelen als te uiten. Ik probeer mijn man te vragen of hij gezelschap of ruimte wil voordat hij een kamer binnengaat waarin hij zich bevindt. Ik vraag of hij wil praten over wat hij tegenkomt of dat hij alleen tijd nodig heeft. Het belangrijkste is dat ik hem tenminste 15 minuten alleen probeer te geven als hij thuiskomt van zijn werk om te ontspannen vanaf de dag.
Evenwichtige rollen
Natuurlijk ben ik niet altijd in staat al deze gewoonten te oefenen vanwege mijn eigen gezondheidsproblemen. Soms heb ik meer hulp nodig of heb ik veel pijn en moeten we onze routine aanpassen.
Onze relatie is een delicate evenwichtsoefening tussen verzorger en patiënt. Soms heb ik meer hulp nodig en andere keren dat mijn man dat doet. Er zijn rare tijden waar we het allebei goed doen, maar dat is niet zo vaak als een van ons zou willen. Dit soort dynamiek kan moeilijk zijn voor elke relatie, maar vooral voor iemand zoals wij, waarin we allebei chronische gezondheidsproblemen hebben.
De moeilijkste dagen zijn die wanneer we allebei meer hulp nodig hebben, maar niet in staat zijn om elkaar zoveel te ondersteunen als we nodig hebben of willen. Gelukkig zijn die dagen steeds zeldzamer vanwege de vooruitgang die we de afgelopen jaren hebben geboekt.
Terwijl we samen het leven ervaren, weet ik dat we erbij betrokken zijn voor moeilijke tijden die voor ons liggen. Maar ik kan alleen maar hopen dat onze verhoogde communicatie ons tijdens vloed drijft.
Van onze expert op het gebied van geestelijke gezondheid Zoals elke andere relatie, moeten paren eerlijk met elkaar communiceren. Elk lid van het paar moet zich ook herinneren dat zij de partner van hun geliefde zijn - niet hun therapeut.En hoewel leden van de relatie in moeilijke tijden zeker elkaar kunnen ondersteunen, moeten ze zich herinneren dat het niet hun taak is om dit te verhelpen? de andere. Dergelijke goedbedoelde intenties leiden vaak tot disfunctie.
- Timothy J. Legg, PhD, PsyD, CRNP
Kirsten Schultz is een schrijver uit Wisconsin die seksuele en gendernormen op de proef stelt. Door haar werk als chronische ziekte- en handicapactivist, heeft ze de reputatie barrières te doorbreken terwijl ze met aandacht constructieve problemen veroorzaakt. Kirsten heeft onlangs Chronische Sex opgericht, die openlijk bespreekt hoe ziekte en invaliditeit onze relaties met onszelf en anderen beïnvloeden, inclusief - je raadt het al - seks! Volg haar op Twitter.
