Kun je je een toekomst voorstellen waarin de vraag? Heb je een kopie van je testresultaten meegenomen? wordt helemaal overbodig?
Dat kan gebeuren, maar de methoden die de meeste zorgverleners gebruiken om informatie over de gezondheidszorg uit te wisselen, verschillen nauwelijks van de 5000 jaar geleden, toen artsen die voor dezelfde patiënt zorgden papyrus- en kleitabletten uitwisselden.
Sinds de start van de computertechnologie hebben zorgstelsels en artsen gezocht naar manieren om af te zien van de inefficiëntie en informatie elektronisch te delen.
Een van de bouwstenen voor deze informatiebrug is een uitwisseling van gezondheidsinformatie. Deze uitwisselingen zorgen voor de overdracht van elektronische gezondheidsinformatie, zoals uw medische gegevens, laboratoriumtestresultaten en medicatielijsten, bij ziekenhuizen en zorgaanbieders. Maar ons recente onderzoek heeft aangetoond dat, ondanks duidelijke voordelen van uitwisseling van gezondheidsinformatie, ze niet zo vaak worden gebruikt als ze zouden kunnen zijn.
Hoe de uitwisselingen werken
Beschouw een uitwisseling van gezondheidsinformatie als een schakelbord dat deelnemende ziekenhuizen, spoedeisende hulpafdelingen en artsenpraktijken verbindt met de bedoeling om veilig informatie te delen waarvan de patiënten die zij verzorgen toestemming hebben om te delen.
Ten eerste moet een patiënt toestemming geven aan zijn of haar primaire zorginstelling of arts om informatie te delen via de uitwisseling van gezondheidsinformatie.
Stel dat uw huisarts u naar een specialist heeft doorverwezen. Met een uitwisseling van gezondheidsinformatie hoef je niet om je gegevens of afbeeldingen te vragen, deze te betalen, op ze te wachten en ze op te halen. Het enige dat u hoeft te doen, is uw artsen toestemming geven om uw informatie veilig met elkaar te delen. Uiteindelijk hoeven patiënten geen kopieën van hun medische dossier mee te nemen wanneer ze een nieuwe arts bezoeken.
Er zijn verschillende manieren waarop uitwisseling van gezondheidsinformatie kan worden geïmplementeerd. In het meest voorkomende model wordt de medische patiëntgegevens opgeslagen in de thuisinstelling of de praktijk van de arts waar deze is gemaakt. Wanneer de patiënt wordt opgenomen in een ziekenhuis of spoedeisende hulpafdeling of zelfs een nieuwe arts bezoekt in een andere praktijk die ook deelneemt aan de uitwisseling, kan het nieuwe ziekenhuis of de nieuwe arts gemakkelijk elektronisch verbinding maken met de uitwisseling van gezondheidsinformatie om relevante informatie over de nieuwe patiënt van andere ziekenhuizen en artsen.
Uitwisseling van gezondheidsinformatie varieert in omvang, van nationaal tot regionaal tot lokaal, zoals delen in een stad. Uitwisseling van gezondheidsinformatie kan ook worden ontwikkeld binnen een gezondheidszorgsysteem om verbonden ziekenhuizen en artsen in hun netwerk met elkaar te verbinden. Ongeveer 40 procent van de ziekenhuizen en gezondheidsstelsels heeft gezondheidsinformatie-uitwisselingsmogelijkheden opgenomen in hun technologiestrategie.
Wordt niet ten volle gebruikt
Studies tonen aan dat ongeveer twee op de drie ziekenhuissystemen en ongeveer de helft van de artsenpraktijken gebruikmaken van een standaardoptie? voor het delen van patiëntinformatie via de uitwisseling van gezondheidsinformatie.
Maar zelfs dan betekent participatie in de gezondheidsinformatie niet altijd effectief gebruik ervan voor betere medische zorg en gezondheidsresultaten.
Voorafgaand onderzoek suggereert dat er heel weinig informatie over de uitwisseling van gezondheidsinformatie in gezondheidsstelsels is. Bovendien laat ons recente onderzoek zien dat relatief weinig ziekenhuizen, ongeveer 12 procent, de uitwisseling van gezondheidsinformatie gebruiken als een strategie om vermijdbare ziekenhuisheropnames te verminderen, wat belangrijk is om de kosten te beheersen en de gezondheidsresultaten te verbeteren. Overboekingen kosten Medicare naar schatting US $ 26 miljard per jaar.
Aanbieders die de uitwisseling van gezondheidsinformatie effectief gebruiken als onderdeel van hun praktijk, hebben financiële voordelen uitgedrukt, zoals die voortvloeien uit een gebrek aan herhalingstests, en betere resultaten voor hun patiënten als reden voor deelname. De besparingen door onnodige dubbele beeldvorming en tests helpen patiënten ook. En artsen hebben toegang tot zeer relevante informatie over hun patiënten, zoals lijsten met eerdere diagnoses, vroegere en huidige medicijnen en allergieën, die de zorg kunnen verbeteren.
Er waren ook financiële en klinische voordelen van het gebruik van gezondheidsinformatie-uitwisselingen op de afdeling spoedeisende hulp, waardoor noodartsen potentieel slecht gedrag konden detecteren, zoals het kopen van medicijnen voor pijnstillers.
Complicaties kunnen voorkomen
Zeker, de uitwisseling van gezondheidsinformatie is gecompliceerd.
Er zijn tal van technologische en sociale obstakels te overwinnen. Er zijn bijvoorbeeld verschillende technische standaarden gedefinieerd voor de elektronische uitwisseling van gezondheidsinformatie, maar deze worden vaak op een stilzwijgende manier geïmplementeerd. Of kunnen er verschillende standaarden worden gebruikt aan de verschillende kanten van de uitwisseling, waardoor een soort vertaling nodig is? van het ene systeem naar het andere.
We zijn van mening dat er veel implicaties zijn van onderzoeken naar uitwisseling van gezondheidsinformatie, waaronder ons meest recente onderzoek. Ten eerste moeten ziekenhuisbeheerders en artsenleiders ervoor zorgen dat ze elektronische gezondheidsgegevens actief integreren in gevestigde gezondheidsinformatie-uitwisselingen om zorgcoördinatie te verbeteren, vermijdbare tests te verminderen en gebruik en toegang tot belangrijke patiënteninformatie te optimaliseren.
En patiënten kunnen hun leveranciers vragen naar hun gebruik van deze uitwisselingen. Dus vraag je de volgende keer dat je naar het kantoor van je dokter of naar de eerste hulp gaat om informatie te verzamelen over een recente CT-scan of laboratoriumtest. U kunt uw leverancier informeren over hun vermogen om uw gegevens uit de uitwisseling van gezondheidsinformatie te halen.
Dit artikel is oorspronkelijk verschenen in The Conversation.
Bita A. Kash is een universitair hoofddocent en directeur van Center for Outcomes Research bij Houston Methodist en Texas A & M University. Stephen L.Jones is assistent-professor medische informatica aan de Cornell University.
