1. Wat zijn B-symptomen?
B-symptomen worden gedefinieerd door het volgende:
- koorts, temperatuur hoger dan 100.4 F (38 C)
- onbedoeld gewichtsverlies van meer dan 10 procent van het lichaamsgewicht in de afgelopen zes maanden
- doordrenkt met nachtelijk zweten
De aanwezigheid van B-symptomen is opgenomen in de prognostische criteria voor klassieke Hodgkin-lymfoom in een vroeg stadium en kan van invloed zijn op behandelbeslissingen.
2. Hoe behandel ik gevorderd Hodgkin-lymfoom?
Optimale behandeling voor gevorderd stadium Hodgkin-lymfoom omvat altijd chemotherapie. Er zijn verschillende opties voor chemotherapie die een combinatie van medicijnen gebruiken. Het meest voorkomende regime in de Verenigde Staten is ABVD (doxorubicine, bleomycine, vinblastine, dacarbazine). Het chemotherapieregime dat uw zorgverlener kiest, is gebaseerd op uw algemene functie, eventuele andere medische problemen en de ernst van de ziekte.
Degenen met een omvangrijke of grote tumorplaats vóór de start van de behandeling, kunnen ook na chemotherapie bestraald worden.
3. Zijn er manieren om een droge / pijnlijke mond te voorkomen tijdens chemo?
Orale veranderingen en ontstekingen tijdens chemotherapie komen vaak voor. Deze kunnen veranderingen in smaakpapillen, verminderde speekselproductie, zweertjes in de mond, bloeden en een droge mond omvatten.
Goede mondverzorging en hygiëne wordt aanbevolen tijdens chemotherapie. Dit omvat het verwijderen van kunstgebitten, het reinigen van uw tanden en tandvlees en het regelmatig spoelen met een oplossing van zout en bakpoeder. Voor een droge mond kunt u vrij verkrijgbare speekselvervangers gebruiken. Breng smeermiddelen aan op droge, gebarsten lippen.
4. Moet ik met een diëtist praten?
Veel kankercentra hebben toegewijde diëtisten op personeel. Misschien vindt u het nuttig om specifieke richtlijnen voor voedsel te ontvangen en suggesties aan te vullen voor gebruik tijdens de behandeling van kanker. Dieetmodificaties moeten vaak worden aangebracht vanwege orale pijn of zweren, verminderde smaakpapillen, droge mond of misselijkheid.
We adviseren u af te zien van het eten van rauwe vis of vlees en het nemen van extra voorzorgsmaatregelen om voedsel goed te wassen en bereiden.
5. Kan ik een tweede stamceltransplantatie krijgen als het Hodgkin-lymfoom terugkomt?
Als u bij de eerste behandeling geen volledige remissie of genezing bereikt, heeft u mogelijk tweedelijnsbehandeling met chemotherapie nodig. Dit wordt vervolgens gevolgd door een autologe stamceltransplantatie (met behulp van uw eigen stamcellen).
Als Hodgkin-lymfoom na de transplantatie terugkeert, kunt u kandidaat worden voor een tweede stamceltransplantatie. Dit is meestal een allogene transplantatie (met behulp van stamcellen van een donor).
Kandidatuur voor beide soorten transplantaties wordt bepaald door vele factoren. Deze omvatten leeftijd, gezondheidsstatus, orgaanfunctie, bloedonderzoek en de respons van het lymfoom op eerdere behandelingen.
6. Wat is gerichte behandeling? Hoe weet ik of gerichte behandeling geschikt is voor mij?
Nieuwe lymfoma-behandelingen zijn ontwikkeld om mechanismen te richten op de groei van Hodgkin-lymfoom. Gerichte behandelingen verschillen van chemotherapie, die veel cellen beïnvloedt.
Er zijn veel verschillende typen en klassen van gerichte therapie. Bespreek deze met uw oncoloog of zorgverlener. Voor degenen die klassiek Hodgkin-lymfoom hebben, worden doelgerichte therapieën in het algemeen gebruikt met recidiverende of refractaire ziekte.
7. Wat is het verschil tussen non-Hodgkin-lymfoom en Hodgkin-lymfoom?
Het verschil tussen deze twee soorten lymfoom heeft betrekking op het uiterlijk van de kankercellen.
Als de kankercellen worden geclassificeerd als Reed-Sternberg-cellen, is de diagnose klassiek Hodgkin-lymfoom. Als de kankercellen worden geclassificeerd als lymfocyt-dominante cellen (ook bekend als popcorn-cellen), is de diagnose nodulair Hodgkin-lymfoom van lymfocyten.
Voor non-Hodgkin-lymfoom zijn er veel subtypes. Deze worden ook bepaald door de kenmerken van de kankercellen.
8. Kan ik iets doen om mijn risico op terugkeer van het Hodgkin-lymfoom te verlagen?
Uw behandelplan is gebaseerd op unieke kenmerken van uw ziekte en is bedoeld om het risico op terugkeer van lymfomen te verminderen. Na afronding van de behandeling zal uw oncoloog of zorgverlener u een surveillanceplan geven. Dit omvat in eerste instantie herhaalde klinische onderzoeken en bezoeken en bloedonderzoek om de paar maanden. Het kan ook periodieke beeldvorming met thoraxfoto's of CT-scans omvatten.
Zorg ervoor dat u de aanbevolen richtlijnen volgt, die bedoeld zijn om een terugval zo vroeg mogelijk te detecteren. Breng uw zorgverlener op de hoogte als zich ook nieuwe symptomen of vergrote lymfeklieren ontwikkelen.
9. Verschilt de stadiëring van Hodgkin-lymfoom van de stadiëring van de meeste andere vormen van kanker?
Staging voor Hodgkin-lymfoom is gebaseerd op het Ann Arbor-systeem. Dit systeem kijkt naar de verdeling van de betrokken lymfeklieren. Het kijkt ook naar de plaatsen van lymfoom buiten de lymfeknopen (zoals betrokkenheid van organen of het beenmerg). Dit is hetzelfde staging-systeem dat wordt gebruikt voor non-Hodgkin-lymfoom.
Andere kankers worden geënsceneerd door verschillende systemen.
10. Wat is het verschil tussen remissie en 'genezen' zijn van Hodgkin-lymfoom?
Een remissie, hetzij gedeeltelijk of volledig, betekent dat het lymfoom in omvang / mate is afgenomen. Een gedeeltelijke remissie betekent dat hoewel er een afname in lymfoomgrootte / -omvang is, er nog steeds aantoonbare ziekte bestaat. Een volledige remissie betekent dat er geen detecteerbaar lymfoom is. Het is echter mogelijk dat er een kleine hoeveelheid lymfoom in het lichaam achterblijft die lager is dan het detectieniveau.
Een remedie betekent dat het lymfoom niet meer terugkomt. Hoe langer je in volledige remissie blijft, hoe groter de kans dat je bent genezen.
Lauren Maeda is een door het board gecertificeerde medische oncoloog / hematoloog, gespecialiseerd in de behandeling van non-Hodgkin- en Hodgkin-lymfomen. Ze heeft een actieve klinische praktijk in haar rol als klinisch assistent-professor aan het Stanford University Medical Center in Stanford, Californië.
