Osteoporose Tests en diagnose / conditie specifiek klinisch

Wat is osteoporose?

Osteoporose is een aandoening die optreedt wanneer een persoon een aanzienlijk verlies van botdichtheid ervaart. Dit zorgt ervoor dat botten kwetsbaarder worden en vatbaar voor breuken. Het woord? Osteoporose? betekent? poreus bot.?

De aandoening treft gewoonlijk oudere volwassenen en kan in de loop van de tijd lengteverlies veroorzaken.

Wat zijn de stappen naar een diagnose van osteoporose?

Diagnose van osteoporose vereist typisch verschillende stappen. Een arts zal uw risico op osteoporose en het risico op fracturen grondig evalueren. Stappen voor het diagnosticeren van osteoporose zijn de volgende:

Een medische geschiedenis opnemen

Een arts zal vragen stellen met betrekking tot osteoporose risicofactoren. Een familiegeschiedenis van osteoporose verhoogt uw risico. Leefstijlfactoren, waaronder dieet, fysieke activiteit, drinkgewoonten en rookgewoonten kunnen ook van invloed zijn op uw risico. Een arts zal ook de medische aandoeningen die u heeft en de medicijnen die u heeft genomen, beoordelen. Symptomen van osteoporose waarvan uw arts u waarschijnlijk zal vragen, zijn onder meer eventuele botbreuken die zijn opgetreden, een persoonlijke geschiedenis van rugpijn, een verlies van lengte na verloop van tijd of een gebogen houding.

Een lichamelijk onderzoek uitvoeren

Een arts zal iemands lengte meten en dit vergelijken met eerdere metingen. Hoogteverlies kan wijzen op osteoporose. Uw arts kan vragen of u moeite heeft om vanuit een zittende positie op te staan zonder uw armen te gebruiken om uzelf op te duwen. Ze kunnen ook bloedtesten uitvoeren om uw vitamine D-spiegels te evalueren, evenals enkele andere bloedonderzoeken om de algehele metabolische activiteit van uw botten te bepalen. Metabolische activiteit kan worden verhoogd in het geval van osteoporose.

Een botdichtheidstest ondergaan

Als een arts bepaalt dat u risico loopt op osteoporose, kunt u een botdichtheidstest ondergaan. Een gebruikelijk voorbeeld is een dubbele energie-röntgenstraalabsorptiometrie (DEXA) -scan. Deze pijnloze, snelle test maakt gebruik van röntgenfoto's om de botdichtheid en het fractuurrisico te meten.

Bloed- en urinetests uitvoeren

Medische aandoeningen kunnen botverlies veroorzaken. Deze omvatten onderbroken schildklier en schildklier. Een arts kan bloed- en urinetests uitvoeren om dit uit te sluiten. Testen kunnen calciumwaarden, schildklierfunctie en testosteronniveaus bij mannen dekken.

Hoe werkt een botmineraaldichtheidstest?

Volgens de Radiological Society of North America (RSNA) is een DEXA-scan de standaard voor het meten van de dichtheid van iemands botten en hun risico op osteoporose. Deze pijnloze test gebruikt röntgenstralen om de botdichtheid te meten.

Een stralingstechnoloog voert een DEXA-scan uit met behulp van een centraal of perifeer apparaat. Een centraal apparaat wordt vaker gebruikt in een ziekenhuis of dokterspraktijk. De persoon ligt op een tafel terwijl een scanner wordt gebruikt om de botdichtheid van de heup en de wervelkolom te meten.

Een randapparaat wordt vaker gebruikt op mobiele gezondheidsbeurzen of apotheken. Artsen noemen perifere tests screeningtesten. Het apparaat is kleiner en doosvormig. U kunt een voet of arm in de scanner plaatsen om de botmassa te meten.

Volgens de RSNA duurt de test tussen de 10 en 30 minuten om te presteren. Artsen kunnen ook een aanvullende test uitvoeren die bekend staat als een laterale vertebrale beoordeling (LVA). Aangezien rugpijn zowel een frequent symptoom is van wervelfracturen door osteoporose als een algemeen symptoom in het algemeen, is LVA beoordeeld om te bepalen of het artsen kan helpen bij het differentiëren van osteoporose van niet-specifieke rugpijn. Deze test maakt gebruik van DEXA-machines om te bepalen of iemand al wervelfracturen heeft. De algehele klinische bruikbaarheid van deze test bij de diagnose en het beheer van osteoporose blijft controversieel.

DEXA-beeldvormingsresultaten omvatten twee scores: een T-score en een Z-score. De T-score vergelijkt de botmassa van een persoon met die van een jongvolwassene van hetzelfde geslacht. Volgens de National Osteoporosis Foundation vallen de scores in de volgende categorieën:

groter dan -1: normaal
-1 tot -2.5: lage botmassa (osteopenie genoemd, een potentiële precursorvoorwaarde voor osteoporose)
minder dan -2,5: duidt typisch op osteoporose

Een Z-score vergelijkt de botmineraaldichtheid van een persoon met die van mensen van dezelfde leeftijd, hetzelfde geslacht en hetzelfde lichaamstype. Als uw Z-score lager is dan -2, kan iets anders dan normale veroudering verantwoordelijk zijn voor uw dalende botmineraaldichtheid. Verder testen kan gerechtvaardigd zijn.

Deze diagnostische tests betekenen niet dat u zeker osteoporose of een botbreuk zult ervaren. In plaats daarvan helpen ze uw arts bij het beoordelen van uw risico. Ze geven ook aan een arts dat verdere behandeling nodig kan zijn en moet worden besproken.

Wat zijn de risico's van diagnostische tests voor osteoporose?

Een DEXA-scan zal naar verwachting geen pijn veroorzaken. Er is echter sprake van een kleine blootstelling aan straling. Volgens de RSNA is de belichting een tiende van die van een traditionele röntgenfoto.

Vrouwen die mogelijk zwanger kunnen zijn, kunnen de test afraden. Als er bij een zwangere vrouw aanwijzingen zijn voor een hoog risico op osteoporose, kan ze overwegen om de voor- en nadelen van DEXA-testen te bespreken met haar arts.

Hoe bereid ik me voor op diagnostische diagnostiek voor osteoporose?

U hoeft geen speciaal dieet te volgen of niet te eten voor een DEXA-test. Een arts kan echter aanbevelen om elke dag voor de test af te zien van het gebruik van calciumsupplementen.

Een vrouw moet de röntgentechnoloog ook op de hoogte stellen als er een mogelijkheid is dat ze zwanger zou kunnen zijn. Een arts kan de test uitstellen tot nadat de baby is afgeleverd of manieren aanbevelen om blootstelling aan straling te minimaliseren.

Wat is de vooruitzichten na een diagnose van osteoporose?

Artsen gebruiken testresultaten om behandelingsaanbevelingen te doen voor mensen met osteopenie en osteoporose. Sommige mensen moeten hun levensstijl veranderen. Anderen kunnen medicijnen nodig hebben.

Volgens het American College of Rheumatology kunnen mensen met een lage botdichtheidsscore ook een FRAX-score (fracture risk assessment) krijgen. Deze score voorspelt de waarschijnlijkheid dat een persoon in het volgende decennium een botbreuk zal ervaren. Artsen gebruiken FRAX-scores en botmineraaldichtheid (BMD) -testresultaten om behandelingen aan te bevelen.

Deze scores betekenen niet dat u overgaat van osteopenie naar osteoporose of een fractuur ervaart. In plaats daarvan moedigen ze preventiemethoden aan. Voorbeelden zijn: