Invoering
Wanneer u op een etiket met voedsel of een supplement kijkt, is de kans groot dat u ingrediënten ziet waarvan u nog nooit hebt gehoord. Sommige kun je misschien zelfs niet uitspreken. Hoewel een aantal hiervan u misschien aarzelend of achterdochtig maken, zijn anderen veilig en is het alleen maar hun naam die onaangenaam is.
Siliciumdioxide is zo'n ingrediënt. Het is te vinden in veel producten, hoewel het vaak verkeerd wordt begrepen.
Wat is het?
Siliciumdioxide (SiO2), ook bekend als silica, is een natuurlijke verbinding gemaakt van twee van de meest voorkomende materialen op de aarde: silicium (Si) en zuurstof (O2).
Siliciumdioxide wordt meestal herkend in de vorm van kwarts. Het is van nature te vinden in water, planten, dieren en de aarde. De aardkorst is 59 procent silica. Het maakt meer dan 95 procent van de bekende rotsen op de planeet uit. Als je op een strand zit, is het siliciumdioxide in de vorm van zand dat tussen je tenen komt.
Het komt zelfs van nature voor in de weefsels van het menselijk lichaam. Hoewel het onduidelijk is welke rol het speelt, wordt het beschouwd als een essentiële voedingsstof die ons lichaam nodig heeft.
Waarom zit het in voedsel en supplementen?
Siliciumdioxide komt van nature voor in veel planten, zoals:
- groene bladgroenten
- bieten
- paprika
- bruine rijst
- haver
- luzerne
Siliciumdioxide wordt ook aan veel voedingsmiddelen en supplementen toegevoegd. Als een levensmiddelenadditief dient het als een antiklontermiddel om klonteren te voorkomen. In supplementen wordt het gebruikt om te voorkomen dat de verschillende poedervormige ingrediënten aan elkaar plakken.
Zoals met veel levensmiddelenadditieven, zijn consumenten vaak bezorgd over siliciumdioxide als additief. Talrijke studies suggereren echter dat er geen reden is voor deze zorgen.
Wat zegt het onderzoek?
Het feit dat siliciumdioxide wordt gevonden in planten en drinkwater, suggereert dat het veilig is. Onderzoek heeft aangetoond dat het siliciumdioxide dat we via onze voeding consumeren zich niet ophoopt in ons lichaam. In plaats daarvan wordt het gespoeld door onze nieren.
De progressieve, vaak fatale longziekte silicose kan echter optreden door chronische inademing van silicastof. Deze blootstelling en ziekte komt vooral voor bij mensen die werken in:
- mijnbouw
- bouw
- delfstoffen
- de staalindustrie
- zandstralen
Hoewel veel van de studies naar silica op dieren zijn gedaan, hebben onderzoekers geen verband gevonden tussen het voedseladditief siliciumdioxide en een verhoogd risico op kanker, orgaanschade of overlijden. Bovendien hebben studies geen bewijs gevonden dat siliciumdioxide als additief in voedsel reproductieve gezondheid, geboortegewicht of lichaamsgewicht kan beïnvloeden.
De Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) heeft ook siliciumdioxide erkend als een veilig voedingsadditief. In 2018 drong de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid er bij de Europese Unie op aan striktere richtlijnen voor siliciumdioxide op te leggen totdat verder onderzoek kon worden gedaan. Hun zorgen waren gericht op de deeltjes van nanodeeltjes (waarvan sommige kleiner waren dan 100 nm).
Eerder richtlijnen volgden op een paper uit 1974, opgesteld in samenwerking met de Wereldgezondheidsorganisatie. Dit artikel wees uit dat de enige negatieve gezondheidseffecten die verband houden met siliciumdioxide zijn veroorzaakt door siliciumgebrek. Meer lopend onderzoek kan de richtlijnen en aanbevelingen veranderen.
Zijn veilige limieten ingesteld?
Hoewel het onderzoek tot nu toe suggereert dat er niet veel risico's verbonden zijn aan de inname van siliciumdioxide, heeft de FDA de hoogste limieten gesteld aan het gebruik ervan: siliciumdioxide mag niet meer bedragen dan 2 procent van het totale gewicht van een voedingsmiddel. Dit komt vooral omdat hoeveelheden die hoger zijn dan deze ingestelde limieten niet voldoende zijn bestudeerd.
De afhaalmaaltijden
Siliciumdioxide bestaat van nature in de aarde en ons lichaam. Er zijn nog geen aanwijzingen dat het gevaarlijk is om als voedseladditief in te nemen, maar er is meer onderzoek nodig naar de rol die het in het lichaam speelt. Chronische inademing van silicastof kan tot longziekte leiden.
Mensen met ernstige allergieën hebben er alle belang bij te weten welke additieven in het voedsel zitten dat ze eten. Maar zelfs als u dergelijke allergieën niet hebt, is het het beste voorzichtig te zijn met levensmiddelenadditieven. En zelfs kleine veranderingen in niveaus van mineralen kunnen een diepgaand effect hebben op gezond functioneren. Een goede aanpak is om hele voedingsmiddelen te eten en gezonde hoeveelheden siliciumdioxide te krijgen.
