Net als de rest van het land ben ik bedroefd over de schietpartij in Las Vegas. Er zijn veel geldige reacties op - zorg voor anderen, opluchting dat je vrienden veilig zijn en woede bij de schutter. Eén ding dat ik echter zie, betreft mij.
Toen ik wakker werd met de drukte rond Jimmy Kimmel's maandagavondmonoloog, besloot ik ernaar te kijken. Maar in plaats van het uitstorten van steun voor slachtoffers en rechtvaardige woede op systemen die het mogelijk maken dat wapens nog dodelijker worden, was wat ik hoorde discriminatie.
Meer in het bijzonder, heel wat goedwillende retoriek.
Ableism is discriminatie van mensen met een handicap of chronische ziekten. Dit kan verschillende dingen omvatten - van het niet kunnen bieden van toegankelijkheid, of het gebruiken van kwetsende taal, tot het maken van aannames over handicaps.
Ondanks aanvankelijk aannemelijke veronderstellingen, is van de schutter Stephen Paddock geen enkele mentale ziekte vastgesteld. Dat is niet gestopt mensen zoals Kimmel insinueren dat Paddock moet zijn geestelijk ziek geweest, omdat dit niet normaal is? mensen handelen.
Verwijzend naar Paddock als een 'erg ziek persoon'? Kimmel zegt: "Al deze verwoeste families die nu voor altijd met deze pijn moeten leven omdat een persoon met een gewelddadige en krankzinnige stem in zijn hoofd erin geslaagd is om een verzameling krachtige geweren op voorraad te hebben en ze te gebruiken om mensen neer te schieten."
? Weet je, in februari ondertekende [president Donald Trump] ook een wet die het voor mensen met een ernstige psychiatrische stoornis gemakkelijker maakte om geweren legaal te kopen? zegt hij, later verwijzend naar wetgeving die het gemakkelijker maakt om geweren te benaderen zonder achtergrondcontroles.
Hij maakt deze opmerkingen tijdens de Week van de Ziekte van de Ziekten, een week waarin diegenen onder ons die leven met een geestesziekte proberen barrières te doorbreken, stigma's te vernietigen en een gesprek rond geestelijke gezondheid aan te moedigen. In plaats daarvan zien we dat onze stemmen worden overstemd door mensen die het kwaad dat ze doen niet begrijpen.
Als iemand die geestelijk ziek is, ben ik het beu dat mensen hun toevlucht nemen tot de eeuwenoude misvatting dat psychische aandoeningen de oorzaak zijn van al het kwaad. Geestesziek zijn betekent niet dat ik een gevaarlijk persoon ben of dat ik anderen kwaad doe.
Sterker nog, statistieken geven een heel ander beeld voor onze gemeenschap. De overgrote meerderheid van gewelddaden - meer dan 95 procent - houdt geen geestelijke ziekte in. In feite schat het ministerie van Volksgezondheid en Human Services van de Verenigde Staten dat mensen met een psychische aandoening tot 10 keer meer kans hebben om het slachtoffer te worden van een gewelddadige misdaad dan dat we er een plegen.
We moeten aanpakken wat de oorzaak is van een psychische aandoening
Naar schatting woont tot 20 procent van de Amerikaanse volwassenen met een psychische aandoening. Maar terwijl de samenleving de geestelijke gezondheid consequent de schuld wil geven van de acties van individuele mensen, weigert ze vaak om veel van de dingen aan te pakken die in de eerste plaats kunnen bijdragen aan het ontstaan van een psychische aandoening.
Toen ik opgroeide in een beledigend, door armoede geteisterd huis, kreeg ik mijn eigen PTSS. Maar er wordt nooit heel veel gezegd over hoe ongunstige ervaringen uit de kindertijd, sociaaleconomische status of het leven met een lichamelijke chronische ziekte kunnen leiden tot depressie, posttraumatische stressstoornis (PTSS) en andere aandoeningen. Of over hoe mensen binnen de LGBT + -gemeenschap meer dan twee keer zoveel kans hebben op een psychische aandoening, zelfmoordpoging en discriminatie, terwijl ze op zoek zijn naar geestelijke gezondheidszorg. Zelfs ras kan een rol spelen.
Onze identiteiten - of beter gezegd, hoe ze door de samenleving worden behandeld - kunnen ook een bijdrage leveren. Discriminatie, toegang, verzekering, armoede, transport, stigmatisering en taalbarrières kunnen allemaal bijdragen aan een gebrek aan behandeling of zelfs een diagnose.
Het zijn dergelijke feiten die Kimmel en anderen die psychische aandoeningen de schuld geven voor gewelddadige acties niet begrijpen. In plaats daarvan blijven ze stigma's bestendigen die voorkomen dat mensen worden behandeld.
Dit is niets nieuws. Ableïsme blijft onze samenleving doordringen, van het beperken van de rechten van geesteszieken en het vertellen van 'grappen' over handicaps tot slechte vertegenwoordiging in de media. Ik hoopte dat de recente acties van gehandicapte demonstranten die tegen de Graham-Cassidy-wet zouden vechten, tot enige bewustwording zouden leiden. Helaas is dat niet zo.
Er zijn mensen die vreselijke daden begaan zonder dat er geestesziekte in het spel komt. Soms komt dit door een gebrek aan empathie en compassie voor anderen. Andere keren is het willekeurig. Het nadeel van een andere persoon is geen symptoom van een psychische aandoening. Er zijn vreselijke menselijke wezens, ongeacht hun mentale of fysieke toestand.
Wees onze bondgenoten
Dit zou de enige week moeten zijn waarin we openlijk kunnen praten over de stigma's waarmee we geconfronteerd worden als mensen met een psychische aandoening. Geconfronteerd worden met wijdverbreide discriminatie en demonisering is angstaanjagend. Woorden zijn van belang, en dit soort woorden kan bijdragen aan emotionele pijn maar ook aan fysieke aanvallen op ons.
Wat onze gemeenschap nodig heeft, zijn bondgenoten, niet meer kwaad. Als u iemand bent die niet heeft nagedacht over de woorden die u gebruikt rond dit soort al te bekende evenementen, is het tijd om aandacht te besteden aan uw taal. Geef je mentaal zieke mensen de schuld van daden die niet van ons zijn? Ben je ons aan het 'overbengen' door zinnen te gebruiken die je vrienden met een psychische aandoening ongemakkelijk maken? Ben je actief aan het vechten tegen deze stigma's om misverstanden over psychische aandoeningen te verwijderen?
Stop op zijn minst dat psychische aandoeningen altijd gebonden zijn aan terreur. Stop met schade toebrengen aan onze gemeenschappen, omdat je ongeduldig bent om te leren wat iemand drijft om vreselijke daden te plegen. Alles wat je doet als je opmerkingen maakt zoals Kimmel, maakt het voor ons moeilijker om een vol leven te leiden. Je bestendigt geweld tegen ons als je ideeën over een goed doel propageert.
Alsjeblieft, stop gewoon.
Kirsten Schultz is een schrijver uit Wisconsin die seksuele en gendernormen op de proef stelt.Door haar werk als chronische ziekte- en handicapactivist, heeft ze de reputatie barrières te doorbreken terwijl ze met aandacht constructieve problemen veroorzaakt. Onlangs heeft ze Chronische Sex opgericht, die openlijk bespreekt hoe ziekte en handicap onze relaties met onszelf en anderen beïnvloeden, inclusief - je raadt het al - seks! Je kunt meer over Kirsten leren op chronicsex.org en volg haar op tjilpen.
