Een bekende scène
Digitale apparaten zijn groter dan die van Jenny thuis op de middelbare school. Jenny, haar man en hun twee kinderen - Josie, 14 en Nathan, 16 - hebben elk een smartphone en een laptop.
Op een willekeurige dag kan haar 16-jarige zoon een onderbreking van de universiteit aanvragen door een TED-toespraak te houden.
? Hij leert zoveel [online] ,? Jenny zegt.
Haar 14-jarige dochter gebruikt haar iPhone voor groepschats in de klas. Ze vraagt,? Kan iemand me helpen met probleem zeven over het wiskundehuiswerk?
Jenny's man werkt voor een telecommunicatiebedrijf, dus hun kinderen zijn opgegroeid met het zien dat hun ouders thuis technologie gebruiken. Op een willekeurige avond, zegt Jenny, kan haar man in een keer bellen, werken op zijn laptop en tv kijken met zijn tablet naast hem.
Jenny volgt na het avondeten ook een van technologie afhankelijke hybride werk-vrijetijdsbesteding:? Ik zet mijn [TV] -programma's op, schrijf e-mails op mijn laptop en rangpapier elke nacht? ze zegt. De kinderen gebruiken hun apparaten constant vanaf het moment dat ze hun huiswerk maken tot het naar bed gaan.
Het is een routine waar Jenny en haar man heel comfortabel mee zijn, omdat het de realiteit is om alle taken op een dag gedaan te krijgen en omdat het digitale gebruik van haar kinderen stichtend of op zijn minst verantwoordelijk is. Beide gebruiken Instagram en Snapchat, maar niet Facebook (ze zijn niet toegestaan, maar ook, welk tieners preferent sociaal platform is Facebook tegenwoordig?).
Deze constant verbonden levensstijl is de norm geworden voor families als deze overal. De vraag of het gezond is of niet, blijft echter een beetje een raadsel, waarbij ouders, leraren en deskundigen overal ter wereld worden buitengesloten.
Is het nog steeds mogelijk om een gezond evenwicht te vinden tussen ons leven op en offline, of is een constant contact onderdeel van onze nieuwe realiteit? En hoe kunnen ouders ervoor zorgen dat kinderen die in dit nieuwe rijk van technologie leven veilig online blijven? Hier is een blik op waar de zaken vandaag staan.
Onze nieuwe realiteit: het leven in het digitale tijdperk
Beide kinderen van Jenny kregen een smartphone toen ze 11 jaar oud waren toen ze naar de middelbare school gingen. Dit is een mijlpaal in de ontwikkeling geworden voor tieners en schermen: de gemiddelde leeftijd voor kinderen die hun eerste smartphone krijgen is 10 jaar oud, volgens een onderzoek naar digitale trends uit 2016.
? We hielden stand met mijn dochter. Ze was de laatste in haar groep die een telefoon kreeg. Ze zouden deze groepchats doen en ze was niet betrokken ,? Jenny zegt. ? Ik had het gevoel dat ze sociale interacties misliep door geen telefoon te hebben.?
Jenny schat de verdeling van het smartphonegebruik van haar kinderen op ongeveer 70 procent schoolwerk en 30 procent entertainment en niet-academische informatie. Zij en haar man beschouwen zichzelf als mooie handen als het gaat om het monitoren van wat hun kinderen online doen.
? Ik heb vrienden die programma's hebben ingesteld op hun telefoon om alle sms-berichten en Snapchats van hun kind te ontvangen, maar ik heb het gevoel dat mijn kind dit niet zou moeten gebruiken als ik daar bezorgd over ben.?
Zo nu en dan, zal Jenny of haar man een willekeurige controle doen -? Hey, laat me zien wat er aan de hand is in deze groepschat? - maar ze houden niet veel toezicht op elk kind.
? We hebben veel gesproken over online pesten en cyberveiligheid, en op een gegeven moment moet je erop vertrouwen dat je kind goede beslissingen gaat nemen.?
De #strijd voor balans is echt
Als het gaat om ons digitale gebruik, zijn niet alle experts het eens met de volledig hands-off, constant verbonden aanpak.
De sleutel tot het beheren van de digitale gewoonten van kinderen is dat het gaat om het evenwicht tussen het leven, zegt Corinn Cross, MD, co-auteur van de nieuwste beleidsverklaring van de American Academy of Pediatrics over digitale media. Cross hielp bij het maken van het gezinsmediaplan van de AAP voor jongere kinderen en merkt op dat niet alle mediagebruik gelijk is gemaakt.
Ze stelt voor om jezelf de vraag te stellen: is mijn kind iets aan het maken of gebruikt het gewoon passief media? Zijn ze sociaal of geïsoleerd?
Ze erkent de talloze manieren waarop apps onze functionaliteit verbeteren en dat het niet moeilijk is om je telefoon rond te leiden. Maar de enige regel die ze probeert te volgen, is apparaten aan de eettafel vermijden.
Cross en haar man hebben toegezegd om hun telefoons in een la te stoppen tussen het avondeten en het naar bed gaan voor hun kinderen. Als Cross wel op een professionele vraag moet reageren tijdens haar kinderen, kiest ze voor een specifieke aanpak.
? Ik erken dat het onbeleefd is, verontschuldig me, stap weg en keer terug als ik klaar ben. Ik geef toe dat het lijkt een goede manier om mijn kinderen te laten zien.
Monkey see, monkey do: een goed rolmodel zijn
Cross raakt op een goed punt. Ouders die een bedachtzaam gebruik van digitale media modelleren, zijn cruciaal, onderstreept Laura Markham, PhD, van Aha Parenting, wiens 21-jarige dochter het ermee eens is:? Het zijn de ouders !?
Markham zegt: "Ik ben altijd verbluft om te zien dat ouders de straat oversteken terwijl ze de hand van hun kind vasthouden en naar hun telefoon kijken. Wanneer het kind zijn telefoon op 11 krijgt, is dat wat ze gaan doen. Alles wat je nu doet, zullen je kinderen doen.?
Zelfs voor ouders van oudere kinderen raadt Markham aan om uw telefoon opzij te leggen wanneer mogelijk wanneer u bij uw kinderen bent:? Leg het op een laadstation, uit het zicht. Dit is je tijd om je opnieuw te verbinden met je kind. Als je een baan hebt waarvoor je de hele tijd aanwezig moet zijn, probeer dan het controleren van je telefoon tot elk half uur te verminderen.?
Als je het gebalanceerde telefoon- en tabletgebruik voor je kinderen modeleert wanneer ze jonger zijn, wanneer het tijd wordt dat ze de leiding hebben over hun eigen apparaten, zullen ze dat evenwicht al hebben geïnternaliseerd, zegt Markham.
Gezonde gewoonten ontwikkelen
Praten over een gezond digitaal burgerschap met uw kinderen is de sleutel tot hun ontwikkeling, zegt Markham. Het is gemakkelijk om digitaal gebruik te demoniseren voor alle manieren waarop het mensen, en kinderen specifiek, minder verbonden maakt. Maar de realiteit is dat voor de meesten van ons het opvoeden van kinderen in een digitale wereld onvermijdelijk is - en de risico-batenanalyse van de schermtijd is niet zwart-wit.
Hoewel er veel goede redenen zijn om de schermtijd te beperken voor jongere kinderen, tieners en tieners, is het probleem gecompliceerd omdat veel aspecten van ons leven ook beter functioneren, misschien door technologie. Denk aan nieuws, aanwijzingen en onderzoeksvriendelijkheid voor schoolwerk, om er maar een paar te noemen! En voor zo veel tieners gebeurt communicatie voornamelijk via sms en apps, dus het is minder een kwestie van als en meer van hoe die patronen zullen zich ontwikkelen.
In het begin van het digitale leven van je kind moet je super aanwezig zijn, zegt Markham. ? Net zoals wanneer je onbenullig bent en je kind heel erg betrokken bent bij hun badkamergewoonten, ben je erg betrokken bij hun digitale leven wanneer ze voor het eerst een telefoon krijgen.?
Specifiek, adviseert zij dat u een digitaal contract met uw kind opmaakt. Leer uw kind geschikte manieren om een telefoon te gebruiken. Praat er in het begin elke avond over, met vragen zoals:
- Wat voor soort teksten heb je gekregen?
- Welke telefoontjes heb je gekregen?
- Hoe voelde je je daarbij?
- Heeft het je afgeleid van je huiswerk?
Leef niet - je gaat niet uit van het ergste - maar begin een dialoog. Kinderen ontwikkelen een oordeel als ze reflecteren op ervaring.
Gerelateerd lezen: Hoeveel media mogen kinderen bekijken? "
Wanneer dingen online fout gaan
Natuurlijk is het belangrijk om uw kinderen te vertrouwen om goede beslissingen te nemen, maar pas op dat als het gaat om online gebruik, dit op een dwaalspoor kan gaan.
Voor Sonya, een conformiteitsfunctionaris in Jacksonville, Florida bij een wereldwijde bank, werd het een voltijdse taak om de activiteiten van een 15-jarige dochter op sociale media een paar maanden terug te volgen. De tiener tekende een digitaal contract toen ze op haar tiende haar eerste telefoon kreeg. Vorig jaar vond Sonya echter een pornografische Tumblr en een Instagram-bericht dat geweld bedreigde tegen een leraar (gekscherend, hield de dochter vol), die allebei het contract schonden.
? [Het was] volledig pornografisch. Alle berichten van internet. Alle 'vrienden' waren tienerjongens of medio-jaren 'twintig zelfbenoemde seksueel vrije vrouwen, die eigenlijk genderstereotypen bestendigen ,? Zei ze van de Tumblr-pagina.
Sonya was geschokt. Ze dwong haar dochter om het account te verwijderen en had een lang gesprek met haar, waarbij ze herhaalde dat alle seksuele inhoud die haar werd doorgegeven of ontvangen onwettig was vanwege haar leeftijd.
Waar was het digitale leven van haar dochter verdwenen ?, vroeg Sonya zich af. Ze sloeg zichzelf er een tijdje mee op en zocht toen steun van andere moeders.
? Ik besefte dat mijn dochter precies zo reageert als ik op haar leeftijd zou doen als ik dezelfde toegang tot informatie zou hebben. Het is een hele nieuwe wereld ,? ze zei.
Sonya reageerde snel. Ze bracht haar dochter naar Planned Parenthood voor een gesprek over anticonceptie en veilige seksuele gewoonten in het algemeen.
Ze worstelt nog steeds met het digitale gebruik van haar dochter - de tiener wisselt regelmatig Twitter, Snapchat, Tumblr, Vimeo, WhatsApp en anderen af - maar blijft haar er regelmatig over uitzoeken.
Raising Digital Natives, de blog van Devorah Heitner, PhD, biedt advies voor ouderschapskinderen die al vanaf de geboorte digitale burgers zijn. Ze behandelt moeilijke situaties zoals die van Sonya en andere lastige gebieden, zoals het bespreken van digitale gewoontes met andere ouders.
Natuurlijk is het internet zelf een bron van informatie over veilig gebruik, met sites als NetSmartz, Internet Matters en Cyber Safe. Maar de meeste experts zijn het erover eens dat echte discussies die evolueren naarmate je kinderen ouder worden fundamenteel zijn.
Zie het als geschreven in pen, niet in potlood
Lauren, een New Yorkse kabouternieuwsexec, heeft moeite gehad om dat evenwicht te vinden voor zichzelf, haar man en hun twee dochters in de leeftijd van 8 en 13 jaar. Net als Cross is een regel die ze afdwingen geen telefoons aan de tafel.
? Mijn man en ik werken allebei fulltime en zijn altijd op onze apparaten voor werk. Dus aan de eettafel, is dat de enige plek waar iedereen gewoon niet op hun telefoon moet zijn? ze zegt.
Ze probeert met alle apparaten 's nachts thuis te komen en besluit ze niet op te halen tot na het slapengaan van de kinderen. ?Ik word beter? Ik liep het huis binnen terwijl ik op mijn telefoon sprak.?
Lauren's oudste dochter, Zoe, kreeg haar eerste telefoon op 11-jarige leeftijd toen ze naar de middelbare school ging. Het was een flip-telefoon. Haar ouders hebben het haar verteld, omdat je in de vijfde klas zit, op de middelbare school. Dit is als je ons nodig hebt. Dit is voor noodgevallen. Dit is niet voor de lol, dit is geen speelgoed.? Toen Zoe 6e klas begon, erfde ze een van haar moeders oude iPhones. En dit jaar kreeg ze voor het 7de leerjaar een nieuwe iPhone.
Ze maakt regelmatig gebruik van sms, Instagram en Snapchat, zonder tijdslimieten. Maar het gezin heeft gesproken over wat wel en niet gepast is, zoals praten over de klas van een leraar. Lauren heeft haar gezegd: 'Als je niet naar de lunchroom zou gaan om het uit te schreeuwen, stop het dan niet in een tekst. Die tekst kan worden doorgestuurd, op het scherm worden gepakt, gedeeld met iemand anders.?
Cross onderstreept een van de belangrijkste zorgen voor tieners online:? Dingen die op internet staan, moet je overwegen geschreven in pen, niet in potlood. Dingen zijn er altijd nog, zelfs als je ze verwijdert.?
Lauren heeft ook een? Geen badpakfoto's ingesteld? regel, een die Zoe te voorzichtig vindt.
? Daar hebben we ruzie over? Zegt Lauren. ? Ze zegt: "Ik schaam me niet voor mijn lichaam, ik wil mijn vakantiefoto's laten zien." En we zeggen: 'Nee, dat is niet gepast.' Deze meiden doen fotosessies waar ze ook gaan - zo drukken ze zichzelf uit.?
Maar Lauren wil geen beelden van het lichaam van haar dochter. Ze wil meer controle over het digitale leven van haar dochter. Om dat te helpen, downloadde ze de app Life360 op de telefoons van haar en haar dochter. Het traceert waar haar dochter is en andere gegevens op haar telefoon. Hoewel technologie het voor kinderen gemakkelijk kan maken om problemen te krijgen, zoals in het geval van Sonya, kunnen apps als deze ook helpen om ze te beveiligen.
? Als ze een lege batterij heeft, kan ik haar bellen en haar vertellen haar telefoon op te laden, zodat ik zeker weet dat ik haar later zal bereiken. Toen we kinderen waren, vertelden we onze ouders waar we naartoe gingen, maar waar waren we dan echt ??
Veilig online: tips voor ouders
Ouders moeten tot ver in hun tienerjaren met hun kinderen over cyberveiligheid praten. Houd de volgende problemen in de gaten:
Cyberpesten: Praat over wat u moet doen als uw kind het bij iemand anders ziet gebeuren en wat te doen als het uw kind overkomt. Ga voor meer informatie naar stopbullying.gov.
Privacy instellingen: Leer instellingen te begrijpen en beheren op de apparaten en apps van uw kind.
Vreemdelingen gevaar: Kruis advies aan kinderen? ? Als u iemand online ontmoet, als iemand belangrijk voor u is, moet u uw ouders over hen vertellen. Zelfs slimme kinderen begrijpen niet dat mensen niet altijd zijn wie ze zeggen dat ze zijn. Het internet heeft de wereld gemakkelijker gemaakt voor roofdieren en er trollen mensen om dit te doen, en je kunt niet vertrouwen wat mensen schrijven.?
Let op bij het doorsturen: Zorg ervoor dat uw kinderen begrijpen dat ze nooit een bericht of afbeelding moeten doorsturen dat iemand ze verzendt zonder eerst hun toestemming te krijgen.
Kort gezegd: u kunt niet? Ongedaan maken? een smartphone
Diana, een beeldend kunstenaar in Princeton, New Jersey, heeft vier kinderen geleid door het digitale tijdperk. Haar oudste kind is nu 23 jaar oud. Haar twee middelste kinderen, 16 en 15 jaar, zitten op een kostschool, waar ze hun eigen digitale leven leiden en vertrouwen op hun iPhones als primaire bron van familiecommunicatie.
Haar jongste, 13, is echter een anomalie. Hij is de enige student in de 7e klas zonder een iPhone. En dat is zijn keuze, zegt Diana. Hij mag een telefoon krijgen, maar alleen als hij voor de helft zelf betaalt, zoals zijn broers en zussen. Hij wil het geld niet uitgeven. Bovendien hebben zijn vrienden en ouders telefoons die hij kan lenen als hij games wil spelen of de nieuwste SNL-sketch wil bekijken.
Hij zegt dat het zijn sociale leven een beetje belemmert, maar op dit punt weet hij niet wat hij mist.
Dit onderstreept een punt dat zijn kunstenaarsmoeder maakt over de schoonheid van een kind dat niet aan zijn apparaat is gebonden:? Hij observeert veel. Misschien zou hij zelfs als hij een telefoon had, ik weet het niet. Maar hij kijkt veel omhoog, kijkt niet naar beneden. Zijn oriëntatie zou moeten veranderen. Als je eenmaal een telefoon hebt, kun je die niet meer verwijderen.
Liz Wallace is een in Brooklyn wonende schrijver en editor die onlangs is gepubliceerd in The Atlantic, Lenny, Domino, Architectural Digest en ManRepeller. Haar clips zijn beschikbaar op elizabethannwallace.wordpress.com.�
