Stem af op 'She's All Fat' - de podcast die bruist van radicale zelfliefde

April en Sophie, de stemmen achter de? She's All Fat? podcast, spreek in levendige tonen die je omhullen in een gesprek met popcultuur en zwaar. Het is alsof je wordt uitgenodigd om lid te worden van de insider's club op de hoek van een feestje dat je voelt weinig te uncool voor.

Terwijl hun gesprekken voortkomen uit Disney's? Lizzie McGuire? (een steunpilaar voor elke tiener uit de jaren 2000) aan Netflix-edelstenen, en echte, onverkorte gesprekken over lichaamsbeeld, dik zijn en feministisch zijn, je zult merken dat je schudt van het lachen - en dan, seconden later, fronsen met intriges.

Dit is wellicht de eerste keer dat u het hoort over radicale eigenliefde, van dikke en feministische vrouwen. En misschien, door de kracht van hun stemmen en hun zweep-slim geklets, zul je ook beter worden in het begrijpen ervan.

Spreken met sass en oprechtheid

Door de kracht van verhalen vertellen April en Sophie de gave van hun verhalen, meningen en onzekerheden. Ze geven licht aan de wereld van dikke vrouwen, op manieren die Instagram, Facebook en andere blogkanalen niet kunnen.

En ze doen het met sass.

?Hoi. Ik ben april. Ik ben zwart, ik ben dik en het is letterlijk alles waar ik het over heb? zegt April K. Quioh, een komische schrijver in Los Angeles, Californië.

? Ik ben Sophie. Ik ben dik. Ik hou van televisie, geschiedenis en trash-tv. Ik ben wit, en ik hou er niet van erover te praten ,? freelance schrijver Sophia Carter-Kahn voegt toe.

In de eerste aflevering,? Fat Narratives ,? April en Sophie zijn openhartig over de missie van hun podcast.

? We hebben 'She's All Fat' gemaakt omdat er geen podcast zoals deze is. We zagen een toename van de zichtbaarheid van het vet (schreeuw het uit naar alle dikke babes op Instagram!), Maar een gebrek aan ruimte voor dikke vrouwen en vrouwen om hun eigen verhalen te vertellen in een gemoedelijke setting. Een plek om letterlijk onze stemmen te horen ,? zegt Sophie.

Onze beide zelfliefde reizen waren sterk geïnspireerd door de beelden die we op Instagram zagen, dus het is belangrijk dat we opmerken dat de werkactivisten op dat platform van essentieel belang zijn. Ons doel was echter om gesprekken uit te breiden voorbij de fysieke beelden van dikke mensen die van het leven in hun lichaam genieten. We wilden een ruimte om onze echte, persoonlijke vetervaringen te delen en om een ​​gemeenschap te creëren die zich toelegt op intersectioneel feminisme en positiviteit van het lichaam ,? April vertelt Healthline.

Deze gesprekken zijn in realtime, in de echte ruimte.

"Er is bewerken, maar er zijn geen filters." Hun doelen - om een ​​ruimte te creëren waar dikke vrouwen worden gerespecteerd, waar ze helemaal van zichzelf houden, zonder te horen dat ze dat zijn - verergering van obesitas ,? waar ze vrouwen van alle grootten respecteren, en waar ze vechten voor de bevrijding van alle gemarginaliseerde lichamen - sissen in elke zin, in elke vraag en elk antwoord.

Ze beschouwen zelfliefde als een vorm van rebellie - en wauw, vechten ze ervoor.

Eigenliefde bloedt over in sterke, krachtige vrouwelijke vriendschap

Healthline heeft onlangs de gezondheidsvoordelen van sterke vrouwelijke vriendschappen aangewreven. In tijden van stress ervaren vrouwen niet alleen vechtpartijen of vluchten? reacties. Integendeel, ze geven oxytocine af, waardoor ze kunnen worden gedwongen? Vriend en vriend? en maak echte, zinvolle verbindingen. Ze reiken uit, in plaats van weg te rennen.

April en Sophie's connectie bloedt over de podcast-luchtwegen, waardoor ik bijna jaloers wordt op de manier waarop ze van elkaar leren - de manier waarop ze elkaar zo duidelijk zien.

Wanneer ze worden gevraagd om elkaar te beschrijven, zeggen ze (in pure poëzie):

? Sophie heeft een vriendelijk gezicht dat je doet denken aan de schoolverpleegkundige die je een maxi-blok geeft als je in de zevende klas door je jeans loopt.

? April is net alsof je de juiste comeback klaar hebt om te gaan en niet stottert als je het zegt.?

April vertelt ook aan Healthline. Sophie's ongelooflijke bereidheid om te luisteren, te leren en zich ongemakkelijk te voelen om te groeien als bondgenoot verrast me voortdurend.

Hun verhalen - zwart en wit, beide dik - vinden manieren om nieuwe, onontdekte paden te kruisen en te betreden. In plaats van te vluchten voor het zware werk van het gesprek, duiken ze meteen in met een ongehoord niveau van moed.

De kracht van zelfcompassie en radicale eigenliefde

Zoals velen van ons zijn april en Sophie geen vreemden voor pesten. Ze leunen erin en vertellen verhalen over het plagen op de basisschool, over onzekerheden uit het verleden, over het feit dat mensen het recht hebben om hen onrecht aan te doen.

Een recente studie vertelt het verhaal van cyberpesten en de effecten ervan op de beleving van school en leren door jonge vrouwen, en ontdekte dat van de 160 vrouwen rond de 12 jaar de meesten negatief beïnvloed werden wanneer ze betrokken waren bij pesten - zelfs als ze zelf de pestkop waren. Jonge mannen hadden niet hetzelfde probleem.

Maar natuurlijk, naast het opbouwen van empathie in de jeugd, is er de hele wereld van pestkoppen om te overwegen.

? Te vaak is de clou: 'is het niet grappig dat iemand ooit van een dik persoon houdt?' En het komt zelden voor dat we echte mensen zijn die interessante, bevredigende levens leiden? April zegt.

? Zodra ik me realiseerde hoeveel van een zegen het voor mij als een klein dik meisje zou zijn geweest om rolmodellen en personages te hebben die van me houden, die niet constant probeerden zichzelf te veranderen, die van zichzelf hielden, ik wist dat ik ze wilde helpen creëren ,? Zegt Sophie.

Maar er is hoop.

Een andere studie vertelde voorheen, op dit moment, en nooit depressieve mensen om hun emoties te reguleren door gewoon een tijdje te wachten, zelfmedeleven met zichzelf te voelen, hun emoties te accepteren of hun situatie opnieuw te evalueren.In alle groepen waren de mensen die zelfcompassie uitriep de minst depressieve van allemaal, zelfs in de mensen die nog nooit een depressie hadden meegemaakt.

Zelfcompassie en empathie kunnen de sleutels zijn tot een betere, vreedzamere en welvarendere toekomst. En april en Sophie die streeft naar radicale eigenliefde is een schatkaart voor ons allemaal.

We verdienen zoveel meer dan de eenzaamheid om te worstelen met onze onzekerheden, onze vreemde, amorfe lichamen en onze fouten in het verleden. April en Sophie zijn stemmen in een duisternis die we onszelf niet hebben toegestaan ​​te zien.

Dit is het moment om beter te worden, of, voor de eerste keer, probeer het.

Allison Krupp is een Amerikaanse schrijver, redacteur en schrijver van ghostwriting. Tussen wilde, multi-continentale avonturen, woont ze in Berlijn, Duitsland. Bekijk haar website hier.