Hoe we de wereld vormen zien wie we willen zijn - en het delen van overtuigende ervaringen kan de manier bepalen waarop we elkaar behandelen, ten goede. Dit is een krachtig perspectief.
? Laat me even ademen ,? Ik fluister terwijl de mond van mijn partner een paar centimeter van de mijne is.
We beginnen allebei samen te ademen, één grote inademing, één uitademing. Ik doe mijn ogen dicht en probeer te ontspannen. De spanning in mijn spieren is zo intens dat het pijnlijk is. Ik zal ze losmaken.
Maar nogmaals, mijn lichaam fungeert als een barricade tijdens seks. Mijn vaginale spieren zijn sterk en vastberaden om te voorkomen dat iets mijn lichaam binnendringt.
Iets in me proberen te krijgen tijdens seks was als een muur slaan, fysiek en vaak emotioneel.
Zo voelde het voor mij gedurende de acht jaar dat ik worstelde met vaginisme.
Nu mijn uitdagingen met vaginisme schijnbaar voorbij zijn, kan ik nu zien dat het mijn hele seksuele identiteit heeft gevormd.
Door met mijn partners te experimenteren op manieren die ik misschien niet had als geslachtsgemeenschap niet pijnlijk was - nieuwe posities, voorspel, penetratie, orale seks - kreeg ik meer vertrouwen in de slaapkamer.
Vaginismus: een snel overzicht
Sommige vrouwen ervaren een onvrijwillige samentrekking van de vaginale spieren, vaginisme genaamd. De bekkenbodemspieren spannen zich zo vast dat een voorwerp moeite heeft om binnen te komen.
Symptomen van vaginisme zijn:
- brandend, stekend en diep pijn bij het proberen te penetreren
- onvermogen om een tampon, vinger of fallisch object in te voegen
- als penetratie mogelijk is, scheuren of diepe pijn achteraf
Uiteindelijk begon mijn lichaam tijdens seks te anticiperen op de pijn van penetratie. Mijn verwachting maakte de ervaring nog erger, mijn lichaam balde voordat geslachtsgemeenschap zelfs werd geprobeerd.
Vrouwen die vaginisme hebben, ervaren vaak stress, angstgevoelens, paniek en depressie, aangezien seks - en geen indringende seks heeft - tot zorgen kan leiden.
Vaginisme verschijnt bij vrouwen op twee manieren:
- Primaire vaginisme is wanneer vaginale penetratie nooit is bereikt.
- Secundair vaginisme is wanneer een trauma, operatie of stressor heeft plaatsgevonden die geslachtsgemeenschap onmogelijk maakt als het eenmaal haalbaar was.
Hoewel emotionele factoren, trauma's en bevallingen in verband zijn gebracht met vaginisme, is daar niet altijd een reden voor. Ik geloof dat ik vanaf jonge leeftijd primair vaginisme had, omdat ik nooit een tampon kan inbrengen, maar ik weet nog steeds niet precies waardoor ik het heb veroorzaakt.
Behandelingen kunnen zijn:
- fysiotherapie voor uw bekkenbodemspieren
- een psycholoog bezoeken als zich trauma of misbruik heeft voorgedaan
- gebruik van dilators, die helpen bij het opnieuw trainen van de bekkenspieren
- yoga, bekken oefeningen en meditatie
Vaginismus is behandelbaar. Als penetrerende seks pijnlijk is of voor u onmogelijk voelt, maak dan een afspraak met uw arts.
Daten wanneer geslachtsgemeenschap geen optie is
Vaginisme beïnvloedt voornamelijk je seksleven en relaties, omdat vaginale geslachtsgemeenschap bijna onmogelijk wordt.
Als jonge seksuele persoon in mijn late tienerjaren voelde ik me verslagen. Toen ik drie jaar geleden voor het eerst over vaginisme begon te schrijven, was ik nog steeds boos op mijn lichaam, op deze niet-gediagnosticeerde aandoening, op deze beperking die me jaren van mijn seksuele jeugd schoor. Ik voelde me beroofd, geïsoleerd en vervreemd.
Momenteel zie ik vaginisme als het vormgeven van mijn hele identiteit. Dat isolement en vervreemding hebben bijgedragen aan mijn obsessieve onderzoek met alles wat seksueel is. Het opende deuren voor mij in mijn seksualiteit.
Een van de grootste problemen van mensen met vaginisme is - begrijpelijk genoeg - daten. Veel mensen vragen zich af hoe ze een relatie kunnen onderhouden of de stoornis kunnen uitleggen aan een nieuwe partner.
Vanuit mijn ervaring is het ingewikkeld. Maar niet onmogelijk.
Vaginismus heeft mijn seksualiteit op veel manieren positief beïnvloed
Mijn eerste relatie met ernstige vaginisme - wat betekent dat er helemaal niets mee gebeurde - is nog steeds mijn langste relatie met deze dag. We hadden alleen penetrerende seks drie keer over vier jaar.
We improviseerden, experimenteerden met spontaniteit en werden ongelooflijk bekwaam met voorspel en orale seks - zoals je vaak doet als je te maken krijgt met een verlammende seksuele stoornis.
Op dit moment maakte het vaak niet uit dat penetratie geen optie was. Mijn orgasmes van orale seks en stimulatie van de clitoris zorgden er nog steeds voor dat ik sterren zag. En door deze experimenten leerde ik wat mijn lichaam wil en hoe het het wil.
Op een manier, een paar jaar later terugkijkend, kan ik zeggen dat vaginisme mijn seksualiteit positief beïnvloedde en dat ik mezelf als een seksueel persoon beschouw.
Toestemming - meerdere keren tijdens seks - is uiterst belangrijk
Net als bij elke seksuele partner is communicatie cruciaal. Maar als seks onmogelijk of pijnlijk is, komt communicatie op de eerste plaats.
Het is belangrijk om met je partner te communiceren of je pijn hebt of niet.
Maak je geen zorgen over het doden van de gemoedstoestand als je lichaam om hulp schreeuwt. Het is ook belangrijk om een partner te hebben die mondeling en visueel met u inlogt.
Soms werd een gevoel dat ik dacht te verdragen om geslachtsgemeenschap te hebben snel ondraaglijk. En aanvankelijk vond ik dat niet altijd comfortabel.
Toen ik jonger was en leerde omgaan met deze aandoening, zou ik volledig bevroren zijn van de pijn. Ik zou vaak mijn toevlucht nemen tot het blijven stilzwijgen, niet in staat om uit te drukken hoe ondragelijke penetratie was. Het voelde alsof mijn lichaam aan de binnenkant werd opengereten en de brandende sensatie me schokte.
De pijn zou me uiteindelijk dwingen mijn partner te stoppen, hetzij door tranen of door paniek.
Omdat elke lichte beweging mijn comfortniveaus kon veranderen, moest mijn partner tijdens elke ravage in gesprek blijven om verdere pijn te voorkomen en vragen te stellen zoals: voelt dit goed? of? Wat als ik dit doe?
Het ontdekken van andere aspecten van seks kan opwindend zijn
Omdat penetratie voor mij te pijnlijk was, zouden we improviseren. Na een tijdje besefte ik dat? Sex? hoeft niet te betekenen penetrerende seks, of seks dat een fallisch object betreft. Seks is vloeibaar, net als mijn zich ontwikkelende seksualiteit.
Ik was zeer gevoelig voor pijn en genot, en ik verzachtte in welke delen van mijn lichaam ervan genoten werden om gekust te worden en hoe ze het leuk vonden om gekust te worden. Ik realiseerde me dat een half uur zoenen of tepelstimulatie intiem en zeer erotisch kan zijn.
Door mijn lichaam te leren kennen en wat goed voor me was, heb ik mijn zelfvertrouwen en zelfvertrouwen opgebouwd, zelfs door de uitdagingen van het vaginisme. Hoewel het misschien niet mijn ideale manier was om te ontdekken wat ik leuk vond in de slaapkamer, is het een reis die ik moet accepteren.
Door directe communicatie in bed te leren, heb ik controle over mijn plezier
Dit wil niet zeggen dat elke relatie die ik had succesvol was in termen van communiceren over vaginisme, vooral omdat ik mezelf grotendeels heb gecommitteerd aan heteroseksuele cis-mannen.
Toen mijn lichaam gespannen was, namen de spieren toe, veel partners dachten dat dwang zelf deze aandoening zou genezen. Meer kracht betekende meer succes aan hun einde. Maar geweld creëerde meer problemen, meer pijn en meer afstand en een gebrek aan vertrouwen in onze relatie.
Met een paar partners die ik vertrouwde, liet mijn fysieke gevoeligheid me beschrijven wat ik leuk vond en wat ik niet deed.
Mijn pijn gaf me een stem die ik uitlegde wat goed voelde voor mijn lichaam.
Omdat alle lichamen anders zijn, blijft communicatie me goed bedienen - zelfs tijdens mijn pijnvrije seksleven. Maar mijn stem gebruiken was essentieel toen ik te maken kreeg met vaginisme, toen mijn lichaam als het meest verschillende van alles voelde.
? Meer van dat? of? Nee, zoals dit, laat ik het je laten zien? Ik zou zeggen tegen partners die bij mij zouden inchecken. Op de een of andere manier gaf mijn vaginisme me meer controle over mijn seksuele verlangens.
Het is essentieel om een begripvolle partner te hebben wanneer je pijn ervaart tijdens seks. Zonder een geduldige en empatische partner kan vaginisme een ondraaglijk aspect van een relatie zijn.
Communiceren buiten de slaapkamer is ook belangrijk. Ik zou willen voorstellen om je partner literatuur te geven die de ins en outs van het vaginisme uitlegt en open gesprekken hierover heeft.
Langzamer seks voor het leven
Langzamer seks is een andere methode die ik vandaag nog steeds incorporeer in mijn pijnvrije seksleven.
Haast hebben met seks is voor mij niet leuk, maar snel en furieus lijkt een methode te zijn waar veel mensen gebruik van maken.
Door langzamer te vrijen heb ik controle over mijn lichaam en kan ik me aanpassen wanneer iets niet goed voelt.
Door mijn tijd te nemen, kan ik me ook concentreren op alle factoren die hebben gewerkt en blijven werken ten bate van mijn lichaam: smering, aantrekkingskracht, grootte van de penis en hoeveel ik de persoon vertrouwde (d.w.z. situationeel vaginisme).
Toch is vaginisme moeilijk. Het is slopend, heeft bijgedragen aan mijn verlies van libido, maakte me ongelooflijk manisch, en liet me in de war over mijn lichaam.
Seks is een natuurlijke functie. Het is euforisch en zorgt voor een verbinding met je partner. Het niet hebben van het kan het levensonderhoud van een persoon ernstig beïnvloeden. Maar dit betekent niet dat ik niet seksueel was.
Een relatie hebben na mijn vaginisme is verdwenen
Mijn huidige partner heeft me nog nooit pijn ervaren. Hij kent de frustratie die ik jarenlang heb behandeld niet.
Hij ontmoette me nadat ik hard had gewerkt om mezelf te behandelen met dilators, therapie en vastberadenheid. En daarvoor ben ik dankbaar. Met hem ben ik het hoogtepunt van al die jaren waarin ik worstelde en groeide terwijl ik mijn seksualiteit opnieuw definieerde.
Ik voel me meer verbonden met mijn lichaam nu ik weet dat het fragiliteit is, maar ook zijn kracht.
Door jaren van werk, tederheid en leed, ben ik meer in harmonie met mijn seksualiteit en wie ik ben als een seksueel persoon dan ik ooit tevoren was. En ik ben het die nachten van mislukking en grofheid verschuldigd.
Ik voelde al zo lang vreemd in mijn lichaam. De mechanismen ervan waren buiten mijn controle, maar nu heb ik die kracht teruggenomen. Dit lichaam is van mij.
S. Nicole Lane is een seks- en gezondheidsjournalist voor vrouwen uit Chicago. Haar schrijven is verschenen in Playboy, Rewire News, HelloFlo, Broadly, Metro UK en andere delen van het internet. Ze is ook aan het oefenen visuele artiest die met nieuwe media, assemblage en latex werkt. Volg haar maar tjilpen.
