Over de hele wereld observeren veel landen de maand Prostate Cancer Awareness Month in september. In tegenstelling tot andere kankers, is er een grote behoefte aan landen en organisaties in de gezondheidszorg om het bewustzijn van deze ziekte te vergroten.
Het is een aandoening waarover zelden wordt gesproken onder familie en vrienden. Het stigma en de angst voor rectale onderzoeken zorgen ervoor dat veel mannen die koste wat kost moeten worden gecontroleerd om het kantoor van de uroloog te vermijden.
Veel lezers denken misschien aan zichzelf, ik hoef hier niets van te weten. Ik ben relatief jong en prostaatkanker is een ziekte die oude mannen treft, en bovendien - ik kon nooit iemand vertellen dat ik een rectaal onderzoek had.?
Maar juist dit soort denken kan een vaak genezen kanker tot een dodelijke kanker maken.
Een belangrijke doodsoorzaak voor mannen
De American Cancer Society (ACS) voorspelt dat alleen al dit jaar bijna 30.000 mannen zullen sterven aan prostaatkanker in de Verenigde Staten. Hoewel het de op een na belangrijkste doodsoorzaak is bij mannen in de Verenigde Staten, is het de belangrijkste kanker gediagnosticeerd bij dezelfde populatie.
Het is ook de meest voorkomende niet-huidkanker die door Amerikanen wordt ontdekt. Meer dan 160.000 nieuwe gevallen worden per jaar gediagnosticeerd, schat de ACS.
Wereldwijd is prostaatkanker ook de tweede meest gediagnosticeerde kanker bij mannen. Nieuwe gevallen nemen toe in alle populaties op het Europese continent.
Interessant is dat het aantal nieuwe gevallen van prostaatkanker over het algemeen hoger is in gebieden met hogere sociaaleconomische ontwikkelingsniveaus. Dit is mogelijk gerelateerd aan de eetgewoonten van personen op die continenten.
Noord-Amerika en Noord-Europa hebben bijvoorbeeld de hoogste percentages, met minder gevallen in Zuid-Europa en Latijns-Amerika. De laagste tarieven zijn in Azië en Afrika.
Wat is de prostaat? De prostaat is een exclusief mannelijk glandulair orgaan, gelegen tussen de urethra en de blaas. Het woord prostaat komt van het Griekse woord dat 'voor' betekent? of? vóór.? Het bestaan van de prostaat was pas in de 16e eeuw bekend, toen een Venetiaanse arts genaamd Niccolo Massa de eerste beschrijving van het orgel detailleerde.
De prostaat heeft een volume van 20 kubieke centimeter (ongeveer de grootte van een walnoot) en produceert een deel van het sperma, dat onder andere spermatozoïden, zink, glycoproteïnen en een stof bevat die essentieel is voor de diagnose van prostaatkanker: prostaatspecifiek antigeen.
Gevaarlijke voeding, genetica en levensstijl
Met betrekking tot voeding en eetgewoonten, suggereren sommige wetenschappelijke studies dat de totale inname van vetten, met name dierlijk vet en rood vlees in het bijzonder, verband houdt met een toename in gevallen van prostaatkanker. Aan de andere kant is het eten van granen, noten en oliehoudende zaden gerelateerd aan een reductie.
Ongeacht het land van herkomst van een persoon, echter, wordt het risico op het ontwikkelen van de kanker vermenigvuldigd voor mannen die migreren naar landen met een vetrijk dieet en een hoge consumptie van rood vlees.
Genetica kan ook een specifieke risicofactor zijn. Onderzoek suggereert bijvoorbeeld dat mannen van Afrikaanse afkomst een hogere kans hebben op het ontwikkelen van prostaatkanker. Evenzo wordt de familiegeschiedenis van prostaatkanker als een grote risicofactor beschouwd.
Het belang van screening vroeg
Prostaatkanker is vaak asymptomatisch, wat betekent dat het geen symptomen vertoont. Dus veel mensen stellen hun screenings uit. En als ze een diagnose krijgen, kan het soms te laat zijn.
Het probleem is dat prostaatkanker zich meestal verspreidt naar de lymfeklieren, de longen en de botten. Wanneer dit gebeurt, betekent dit dat de kanker nu in een vergevorderd stadium is.
Daarom moeten alle mannen vanaf 50-jarige leeftijd over de noodzakelijke screenings beschikken. Als een persoon een van de bovengenoemde risicofactoren presenteert, is het zelfs aan te bevelen dat zij beginnen met jaarlijkse examens vanaf het 45-jarige teken.
Om gescreend te worden, moet je een door de raad gecertificeerde uroloog raadplegen, die vervolgens een bloedtest zal aanvragen met de naam prostaatspecifiek antigeen.
Nu komt de weliswaar ongemakkelijke, en voor sommige mensen zelfs taboe bij het proces: het beruchte rectale onderzoek.
Het is weliswaar opdringerig, zoals de meeste gynaecologische onderzoeken voor vrouwen zijn. Er is echter nog het probleem van de kwetsbaarheid van mannelijkheid of? Machismo? die veel mannen laten zien en de mentale hindernis die ze moeten overwinnen om zichzelf te laten onderzoeken.
Niettemin is het een noodzakelijke test die een integraal onderdeel is van de diagnose van prostaatkanker.
Zowel de antigeentest als het onderzoek moeten in de meeste gevallen jaarlijks worden uitgevoerd. Ik kan je vertellen dat mijn patiënten vaak behoorlijk angstig zijn en zich kwetsbaar voelen over dit deel van hun bezoek. Ze maken zelfs grapjes om hun eigen spanningen te verzachten.
Wat mij betreft, ik probeer mijn patiënten te laten ontspannen door hen eerst het proces in detail uit te leggen en al hun vragen te beantwoorden. Ik liet ze weten dat ik jaarlijks honderden examens uitvoer.
Misschien wel het allerbelangrijkste, ik zorg ervoor dat ze begrijpen dat het rectale examen vanaf vandaag niet kan worden vervangen door een andere test en dus een cruciaal onderdeel vormt van hun bezoek met mij.
Wat gebeurt er nadat je resultaten terugkomen?
Uw uroloog zal uw resultaten met u bespreken, een gedetailleerde klinische geschiedenis doornemen, u onderzoeken en een digitaal rectaal onderzoek uitvoeren.
Indien nodig kunnen ze een aantal aanvullende tests uitvoeren en de beslissing nemen om te wachten en zorgvuldig te kijken of om door te gaan en de behandeling te starten. Het is een beslissing die van geval tot geval moet worden genomen.
Heel recent had ik de onaangename ervaring van het diagnosticeren en behandelen van de vader van een van mijn beste vrienden die prostaatkanker had. Hij was zelf een dokter, een eigenwijze en trotse man.
Helaas wachtte hij te lang om effectief te worden behandeld. En in zijn geval was het terminaal.
Daarom wil ik erop wijzen dat prostaatkanker een ziekte is die dicht bij iedereen ligt. Het kan invloed hebben op de mensen die we kennen en waar we diep voor zorgen, zelfs als het medische professionals zijn.
Zoals ik al eerder zei, prostaatkanker is een stille ziekte - vandaar het belang van regelmatige screening.
In mijn 3 1/2 jaar praktiserende urologie en mijn zes jaar als urologie bewoner en algemene chirurgische bewoner (niet inclusief mijn jaren in de medische school), heb ik veel gevallen gezien - waarvan een groot aantal vanaf het begin volledig te genezen waren dankzij tot vroege detectie en de juiste loop van de behandeling.
Ik heb ook veel geavanceerde gevallen gezien die onmogelijk te behandelen waren, omdat de patiënt te laat een diagnose kreeg, vaak vanwege een misplaatste, macho? manier van denken.
Dus, als je een vriend, vader, broer of oom boven de 50 hebt of iemand kent die in het verleden een voorgeschiedenis heeft van prostaatkanker, is mijn advies het volgende: laat hen weten dat slechts één (zij het onaangenaam) examen per jaar is waard potentieel tientallen jaren meer van leven.
Moedig deze persoon in september aan om naar hun uroloog te gaan. Het zou hun leven misschien kunnen redden.
Marcos Del Rosario, MD, is een Mexicaanse uroloog, gecertificeerd door de Mexicaanse Nationale Raad voor Urologie. Hij woont en werkt in Campeche, Mexico. Hij studeerde af aan de Universiteit An? Huac in Mexico-Stad (Universidad An? Huac M? Xico) en voltooide zijn residentie in urologie in het General Hospital of Mexico (Hospital General de Mexico, HGM), een van de belangrijkste onderzoeks- en onderwijseenheden. ziekenhuizen in het land.
