Wat is alektorofobie?
Alektorofobie is een zeldzame aandoening die wordt gekenmerkt door een intense angst voor kippen. Het woord komt van de Griekse woorden? Alektor ,? wat betekent haan en? phobos? wat angst betekent.
Het wordt beschouwd als een specifieke fobie. Dit verwijst naar een irrationele angst voor een specifiek object, een bepaalde plaats of een specifieke situatie. Mensen met fobieën begrijpen meestal dat hun angst irrationeel is, maar ze zijn niet in staat om hun intense fysieke of psychologische reactie te beheersen.
Wat zijn de symptomen?
De symptomen van specifieke fobieën variëren van persoon tot persoon. Bij sommige mensen kan een fobie lichte angst of ongemak veroorzaken. Voor anderen kan het gaan om slopende paniekaanvallen. Afhankelijk van waar u woont en werkt, kan alektorofobie invloed hebben op uw dagelijks leven en aanzienlijke stress veroorzaken.
Alektorofobieverschijnselen doen zich voor wanneer ze worden blootgesteld aan kippen of wanneer ze er gewoon aan denken. Symptomen zijn onder meer:
- onmiddellijke, intense angst
- hevige angst
- zweten
- snelle hartslag
- beklemming op de borst
- moeite met ademhalen
- duizeligheid
- trillen of beven
Kinderen met alektorofobie kunnen last hebben van:
- driftbuien
- huilen
- klampen zich vast aan ouder
Wie snapt het?
Bepaalde dingen maken sommige mensen meer geneigd om deze fobie te ontwikkelen. Risicofactoren zijn:
- Waar u momenteel woont of bent opgegroeid. Als je in een meer landelijk gebied met veel kippen woont of bent opgegroeid, heb je een grotere kans om een angst voor hen te ontwikkelen.
- Jouw leeftijd. Specifieke fobieën verschijnen meestal op de leeftijd van 10, maar kunnen later in het leven voorkomen.
- Een beangstigende ervaring. Mensen die een traumatische gebeurtenis met kippen hebben meegemaakt of waargenomen, hebben meer kans op alektorofobie.
- Je familiegeschiedenis. Als iemand in uw familie deze fobie heeft, hebt u ook meer kans om het te hebben.
Wat veroorzaakt het?
Artsen zijn nog steeds niet zeker over de exacte oorzaken van specifieke fobieën. Bovendien kunnen veel mensen met specifieke fobieën zich niet herinneren hoe, wanneer of waarom hun fobieën zich ontwikkelden. Het volgende kan echter in sommige gevallen tot alektorofobie leiden:
- Negatieve ervaring. Veel diergerelateerde fobieën komen voort uit een negatieve ervaring met dat dier, zelfs als je de ervaring niet kunt herinneren. Je bent bijvoorbeeld als zeer jong kind een agressieve kip tegengekomen en bent het vergeten.
- Genetica en omgeving. Jonge kinderen leren veel gedrag van hun ouders, inclusief die met betrekking tot angst en angst. Als je ouders zich angstig voelen om kippen heen, heb je misschien hun gedrag opgepikt toen je jong was en een soortgelijke reactie ontwikkeld.
Hoe wordt het gediagnosticeerd?
Om een formele diagnose te stellen, kan uw arts de nieuwe editie van de diagnostische en statistische handleiding voor psychische stoornissen (DSM-5) gebruiken. De DSM-5 heeft criteria die fobieën onderscheiden van typische angsten en andere angstgerelateerde aandoeningen. Voor alektorofobie omvat deze lijst:
- een onmiddellijk gevoel van intense angst, paniek en angst bijna elke keer als je een kip ziet of denkt aan kippen
- gevoelens van angst die erger worden als je weet dat je een kip tegenkomt
- alles in het werk stellen om te vermijden kippen te zien of erover na te denken
- een gevoel van angst voelen dat niet in verhouding staat tot de werkelijke dreiging die kippen voor jou vormen
- symptomen die interfereren met uw normale dagelijkse functioneren thuis of op het werk
- gevoelens van angst en angst van ten minste 6 maanden of het vermijden van kippen gedurende ten minste 6 maanden
- een gevoel van angst en angst dat niet kan worden gekoppeld aan een andere geestelijke gezondheidstoestand, zoals posttraumatische stressstoornis of obsessief-compulsieve stoornis
Hoe wordt het behandeld?
Het behandelen van specifieke fobieën omvat vaak een combinatie van behandelingsopties. Het doel van de behandeling is om de kwaliteit van je leven te verbeteren en te voorkomen dat je kippenangst je dagelijkse leven verstoort.
Exposure-therapie
Blootstellingstherapie is de belangrijkste behandelingsoptie voor specifieke fobieën. Het doel is om jezelf ongevoelig te maken voor kippen.
Je werkt om geleidelijk kippen in je leven te introduceren door erover na te denken, foto's te bekijken of video's te bekijken. Virtual Reality-technologie wordt ook een steeds populairder hulpmiddel voor exposure-therapie.
Terwijl je leert om je angst en angsten onder controle te houden, ga je geleidelijk over naar fysieke blootstelling aan echte kippen.
Cognitieve gedragstherapie
Cognitieve gedragstherapie is een vorm van gedragstherapie die angst kan verminderen. Het gaat om het werken met een therapeut om te leren hoe je je eigen irrationeel angstige gedachten kunt identificeren en ze kunt vervangen door meer rationele gedachten. Het wordt vaak gedaan samen met exposure-therapie.
geneesmiddel
Specifieke fobieën vereisen zelden medicatie op lange termijn tenzij ze gepaard gaan met andere aandoeningen, zoals gegeneraliseerde angst of depressie. Medicatie kan ook nuttig zijn voor mensen die moeite hebben met blootstellingstherapie.
Veel gebruikte medicijnen zijn:
- Anti-angst medicijnen. Benzodiazepines, zoals alprazolam (Xanax) en diazepam (Valium), kunnen angstniveaus verminderen en paniekaanvallen voorkomen.
- Bètablokkers. Deze medicijnen blokkeren de effecten van adrenaline, die je systeem overbelast wanneer je angstig bent, waardoor je hart bonst en je handen trillen.
Volgende stappen
Kippen zijn een vrij veel voorkomende dier- en voedselbron, waardoor het moeilijk is om ze te beheersen. Als u denkt dat u alektorofobie heeft, probeer dan een arts te vinden die ervaring heeft met het werken met fobieën. Ze kunnen u helpen de juiste mix van therapie of medicatie te vinden om uw symptomen te verminderen en uw kwaliteit van leven te herstellen.
