Colorectale kanker is de op twee na meest voorkomende kanker in de Verenigde Staten voor mannen en vrouwen. Maar in recente jaren, nieuwe ontwikkelingen in vroege opsporing en het behandelen van dikkedarmkanker tonen een veelbelovende toekomst voor patiënten en hun families. Deskundigen geven een overzicht van waar u naar uit kunt kijken op het gebied van de behandeling van colorectale kanker.
Vroegtijdige opsporing
Het sterftecijfer van colorectale kanker daalt al tientallen jaren, volgens de American Cancer Society. Naast nieuwe en verbeterde behandelingen van dikke darmkanker, is vroege opsporing een belangrijke reden hiervoor.
Late stadium gemetastaseerde darmkanker, of kanker die zich heeft verspreid naar andere delen van het lichaam, is veel moeilijker te behandelen en te overleven. Degenen gediagnosticeerd met stadium 4 kanker hebben een relatieve overlevingskans van vijf jaar van ongeveer 11 procent, wat betekent dat 11 van de 100 mensen met darmkanker in stadium 4 nog steeds in leven zijn na 5 jaar.
Ter vergelijking: degenen die gediagnosticeerd zijn met kanker van stadium 1 hebben een relatieve overlevingsgraad van vijf jaar van ongeveer 92 procent.
Er zijn vandaag een aantal tests beschikbaar die kunnen helpen bij het opsporen van vroege tekenen van darmkanker of zelfs een aanleg om deze te ontwikkelen. Waaronder:
Routine screening
Routinematige screeningen inclusief colonoscopieën spelen een sleutelrol bij het opsporen van colonkanker in een vroeg stadium. Over het algemeen wordt aanbevolen dat u uw eerste colonoscopie krijgt op 50-jarige leeftijd en vervolgens elke 10 jaar daarna. Maar als u in het bezit bent van een familiegeschiedenis van darmkanker of andere tekenen die wijzen op een hoger risico, kan uw arts vaker screeningen aanbevelen vanaf een jongere leeftijd.
Screening op darmkanker is belangrijk omdat ze artsen toestaan om in uw dikke darm te kijken om te zien of er iets mis lijkt. Als uw arts bijvoorbeeld poliepen of abnormale gezwellen in uw dikke darm ziet, kunnen ze deze verwijderen en nauwlettend in de gaten houden om er zeker van te zijn dat eventuele poliepen niet kanker zijn. Als het weefsel al kanker heeft, is er een grotere kans om de groei van kanker te stoppen voordat het metastatisch wordt.
Naast een colonoscopie, hebt u misschien nog andere screeningstests nodig, waaronder:
- virtuele colonoscopie
- flexibele sigmoidoscopie
- fecale occulte bloedtest
- fecale immunochemische test
DNA-testen
Ongeveer 5 tot 10 procent van de darmkankergevallen is het gevolg van een genetische mutatie die van de ouders op kinderen is overgegaan. DNA-testen zijn beschikbaar die artsen kunnen helpen te leren of je een hoger risico op het ontwikkelen van darmkanker hebt. Dit testen omvat het nemen van een stukje weefsel uit uw bloed of een poliep of uit een tumor als u al gediagnosticeerd bent met darmkanker.
Minimaal invasieve chirurgie
Chirurgische technieken zijn de laatste decennia blijven evolueren voor behandelingen van darmkanker, omdat chirurgen nieuwe methoden hebben ontwikkeld en meer hebben geleerd over wat ze moeten verwijderen. Onderzoek suggereert bijvoorbeeld dat het verwijderen van voldoende lymfeklieren tijdens colorectale kankeroperaties de kans op een succesvol resultaat verhoogt.
Recente vorderingen bij minimaal invasieve chirurgie om poliepen of kankerweefsel te verwijderen, betekenen dat patiënten minder pijn en een kortere herstelperiode ervaren, terwijl chirurgen meer precisie genieten. Laparoscopische chirurgie is een voorbeeld: uw chirurg maakt een paar kleine incisies in uw buik waardoor zij een kleine camera en chirurgische instrumenten inbrengen.
Tegenwoordig wordt robotchirurgie zelfs gebruikt voor de behandeling van colorectale kanker. Het omvat het gebruik van robotarmen om de operatie uit te voeren. Deze nieuwe techniek wordt nog steeds bestudeerd vanwege zijn werkzaamheid.
? Veel patiënten gaan nu naar huis in één of twee dagen, vergeleken met vijf tot tien dagen 20 jaar geleden [met minimaal invasieve chirurgie]? dus het is enorm anders ,? zegt dr. Conor Delaney, voorzitter van het Instituut voor spijsverteringsziekten en -chirurgie in Cleveland Clinic. Er zijn geen nadelen, maar deze minimaal invasieve operatie vereist een deskundige chirurg en een goed opgeleid chirurgisch team.
Gerichte therapie
In de afgelopen jaren is gerichte therapie gebruikt in combinatie met of in plaats van chemotherapie. In tegenstelling tot chemo-geneesmiddelen die niet alleen kankerweefsel vernietigen, maar ook gezond omringend weefsel, behandelen gerichte therapiegeneesmiddelen alleen kankercellen. Bovendien zijn ze meestal gereserveerd voor mensen met vergevorderde darmkanker.
Onderzoekers bestuderen nog steeds de voordelen van gerichte therapieën, omdat ze niet goed werken voor iedereen. Ze kunnen ook erg duur zijn en hun eigen reeks bijwerkingen veroorzaken. Uw kankerteam moet met u spreken over de mogelijke voor- en nadelen van het gebruik van gerichte therapiedrugs. De meest gebruikte vandaag zijn:
- bevacizumab (Avastin)
- cetuximab (Erbitux)
- panitumumab (Vectibix)
- ramucirumab (Cyramza)
- regorafenib (Stivarga)
- ziv-aflibercept (Zaltrap)
immunotherapie
Misschien is de meest recente innovatie in de behandeling van darmkanker immunotherapie, waarbij het immuunsysteem van uw lichaam wordt gebruikt om kanker te bestrijden. Er wordt bijvoorbeeld een vaccin tegen dikkedarmkanker ontwikkeld om de reactie van het immuunsysteem op kanker te stimuleren. Maar de meeste immunotherapieën voor darmkanker zijn nog steeds in klinische proeven.
En wat betreft de volgende stap in de behandeling van darmkanker, Dr Michael Kane, medisch directeur van Community Oncology for Atlantic Health System en oprichter van Atlantic Medical Oncology, zegt dat er nog veel werk aan de winkel is, maar de toekomst ziet er veelbelovend uit.
? De sequentiebepaling van het menselijk genoom begint veelbelovend te worden bij eerdere diagnoses en meer gerichte behandeling van vele soorten maligniteiten, waaronder darmkanker.
? Germline-genetische testen in geselecteerde populaties, die een overerfbare predispositie voor de ontwikkeling van colon- en rectumkanker kunnen identificeren, heeft een groot potentieel om de curve naar een veel vroeger stadium bij de diagnose te verplaatsen en daardoor de genezingspercentages te verbeteren.
? De volgende generatie sequencing van colon- en rectumtumoren belooft het vermogen om een individuele patiënt te matchen met een specifieke 'cocktail' van behandeling die kan leiden tot verbeterde effectiviteit en het minimaliseren van ongewenste toxiciteiten. De ontwikkeling van meer complementaire geneesmiddelenonderzoeken om onze behandelmethoden uit te breiden, moet worden aangemoedigd.?
