Over HAART
Kort na de ontdekking van HIV in 1981, werd een verscheidenheid aan therapieën waarbij één medicijn werd gebruikt geïntroduceerd bij mensen die leven met HIV of AIDS. Dit omvatte het medicijn AZT. Ondanks het eerste succes, deze? Monotherapieën? bleek ineffectief te zijn in het vertragen van de progressie van het virus.
Dit falen was het gevolg van het vermogen van HIV om snel resistentie te ontwikkelen tegen deze behandelingen met alleen drugs. Met andere woorden, hiv gemuteerd (veranderd) in een vorm die niet langer reageerde op de individuele medicijnen.
In 1995, een combinatie van medicamenteuze behandeling bekend als de? AIDS-cocktail? werd geïntroduceerd. Dit type therapie staat nu bekend als zeer actieve antiretrovirale therapie (HAART). Het wordt ook wel antiretrovirale combinatietherapie (cART) of gewoon antiretrovirale therapie (ART) genoemd.
Ongeacht de naam heeft HAART geleid tot spectaculaire verbeteringen in mensen die het hebben gebruikt. Mensen hebben verminderde virale ladingen (de hoeveelheid HIV in hun lichaam) en verhoogde aantallen CD4-cellen (immuuncellen die door HIV zijn vernietigd).
Volgens de Centers for Disease Control and Prevention, hebben mensen die antiretrovirale therapie nemen zoals voorgeschreven en een niet-detecteerbare virale lading onderhouden, effectief geen risico? van het doorgeven van HIV aan anderen.
Bovendien zijn hun levensverwachtingen veel dichter bij de typische levensverwachtingen gekomen. Een van de belangrijkste redenen voor het succes van HAART is dat het helpt om resistentie tegen één enkel gebruikt medicijn te voorkomen.
Lees verder voor meer informatie over de levensveranderende behandeling genaamd HAART.
Medicijnen voor combinatie van antiretrovirale combinatietherapie
Een aantal HAART-medicijntherapieën zijn momenteel op recept verkrijgbaar. Elk medicijn dat deel uitmaakt van de combinatietherapie heeft een uniek doel, maar samen werken ze om verschillende belangrijke doelen te bereiken:
- Voorkom dat het virus repliceert en virale belasting verlaagt.
- Help het CD4-aantal en de immuunfunctie te herstellen.
- Verminder complicaties van HIV en verbeter overleving.
- Verminder transmissie van HIV naar anderen.
De huidige klassen van geneesmiddelen die worden opgenomen in antiretrovirale therapieën omvatten:
- Nucleoside reverse transcriptase-remmers (NRTI's). HIV vereist een enzym genaamd reverse transcriptase (RT) om te repliceren. Door foutieve versies van RT aan te bieden aan de virussen, blokkeren NRTI's het replicatievermogen van het virus.
- Niet-nucleoside reverse transcriptie-inhibitoren (NNRTI's). Deze remmers maken een sleutelproteïne onschadelijk dat HIV nodig heeft om te repliceren.
- Proteaseremmers (PI's). Deze remmer schakelt het eiwit protease uit, een andere belangrijke bouwsteen die door HIV wordt vereist om te repliceren.
- Ingangs- of fusieremmers. Deze remmers blokkeren het vermogen van het virus om de CD4-cellen van het lichaam binnen te dringen.
- Integraseremmers (INSTI's). Zodra HIV een CD4-cel is binnengedrongen, voegt het genetisch materiaal in de cellen in met behulp van een eiwit dat integrase wordt genoemd. Deze remmers blokkeren het vermogen van het virus om deze cruciale replicatiestap te voltooien.
Huidige aanbevolen protocollen voor de behandeling van hiv
Volgens de National Institutes of Health omvatten de huidige aanbevelingen voor een eerste HIV-drugregime drie hiv-medicijnen uit twee of meer verschillende geneesmiddelenklassen. Meestal omvat dit:
- twee NRTI's met een INSTI, NNRTI of PI
- ritonavir of cobicistat als booster
Zodra een regime is ingevoerd, zal de zorgverlener van de persoon zorgvuldig toezicht houden op de voortdurende reactie en het succesniveau. Als de persoon ernstige bijwerkingen heeft of als het regime niet werkt, kan de zorgaanbieder wijzigingen aanbrengen in het geneesmiddelregime.
Antiretrovirale behandeling wordt momenteel aanbevolen voor alle mensen met hiv. Bepaalde situaties maken het ontvangen van een behandeling echter dringender. Voorbeelden van deze situaties zijn mensen die:
- zijn momenteel zwanger
- eerder ervaren hiv-gerelateerde dementie, kanker of andere hiv-gerelateerde complicaties zoals infecties of zenuwpijn
- hepatitis B of hepatitis C hebben
- CD4-tellingen onder 200 cellen / mm3 hebben gehad
Zodra een antiretrovirale behandeling is gestart, moet deze op lange termijn worden voortgezet. Dit helpt om een lage viral load en een normaal CD4-aantal te behouden.
De afhaalmaaltijden
De introductie van HAART veranderde alles in de behandeling en preventie van HIV. Het heeft geleid tot hernieuwde hoop op een langere levensduur bij mensen met hiv. Bovendien heeft het de algehele kwaliteit van leven van mensen met hiv aanzienlijk verbeterd.
