Op 37-jarige leeftijd kreeg ik de diagnose multiple sclerose (MS). Het was 2006 en ik ging ongewild de achthoek in om het hoofd te bieden aan de vijf stadia van verdriet. Dave tegen DABDA. Spoiler: Het was niet mooi. Dat is het nooit.
DABDA = Ontkenning. Anger. Afdingen. Depressie. Aanvaarding. De vijf stadia van verdriet.
Ontkenning heeft een paar dagen wonderen gedaan totdat het vrij duidelijk werd dat ik geen beknelde zenuw of de ziekte van Lyme had (en je dacht dat je de enige was). Woede gooide me een armstang en liet me binnen een week tikken. Onderhandelen? Ik had geen chips om mee te onderhandelen. Depressie had me een razende partij bezorgd. Maar toen ontdekte ik dat maar weinig mensen graag naar medelijden gingen omdat ze grote buzz-moorden waren. Dat heeft me alleen maar geaccepteerd.
Maar hoe kon ik de diagnose accepteren van een ziekte die elke actieve passie waarvan ik genoot dreigde te wissen? Ik speelde tennis, basketbal, honkbal en voetbal. Ik was een snowboarder, fietser, wandelaar en frisbee-golfer (OK, ik geef toe dat ik niet zo goed was op regulier golfen). Maar een MSer-an actief MSer? Me?
Tien jaar geleden was het MS-landschap op internet een deprimerend kluwen van wee-is-mij-blogs en nare voorspellingen. Hoe meer ik onderzocht, hoe meer ik niet leuk vond wat ik vond. De robuuste en gevarieerde ondersteuningsnetwerken die momenteel beschikbaar zijn in de MS-gemeenschap stonden in de kinderschoenen of waren simpelweg nog niet beschikbaar.
Dus, het zette me aan het denken: waarom zou ik niet die actieve MSER kunnen zijn? En als ik problemen had om dit nieuwe normaal te verwerken, redeneerde ik dat andere gelijkgestemde, actieve buitenbeentjes die met MS leven, misschien ook worstelen. Dus de week dat ik officieel werd gediagnosticeerd, startte ik ook ActiveMSers.org, een website om anderen met MS te helpen en te motiveren om actief te blijven - fysiek, intellectueel en sociaal - ongeacht handicap.
Sindsdien heb ik het mijn doel gemaakt om te oefenen wat ik predik. Ik oefen de meeste dagen trouw met stretch-, cardio- en krachttraining.
Ongeveer 1 op 20 MSers hebben een agressieve vorm van de ziekte en ik won die ongelukkige loterij. Ik begon drie jaar nadat ik werd gediagnosticeerd met een rollator en vandaag heb ik een heleboel hulpmiddelen in huis om me te verplaatsen. Dus hoe kan ik in vredesnaam een website gebruiken om MS-fitness te promoten, en nog minder hard werken? Het komt erop aan om de vijf ongecompliceerde stadia van bewegingsverlichting te volgen: mijn MS-oefeningenhacks. Ik heb deze in de loop der jaren ontwikkeld met de hulp van MS-fysiotherapeuten, professionele atleten, collega-actieve MSers en een gezonde dosis experiment.
5 stadia van oefening verlichting
1. Zoek uw oefenmojo
Ik weet dat het er is. Je weet dat het er is. Die gecharmeerde kracht binnenin je die fit wil worden. Geen enkel oefeningsprogramma zal op lange termijn slagen, tenzij je die mojo vindt. Hoewel ik meer dan 100 MS-oefeningenstudies heb verzameld voor je leesplezier op de forums van ActiveMSers, ga ik je niet vertellen hoe geweldig oefening is voor MS, omdat je dat al weet. Ik ga je ook niet schuldig maken aan sporten. Nee, je moet het willen. Je moet het doen. Als je eenmaal je inspiratie hebt gevonden om te oefenen, ben je goed op weg naar de volgende stap.
2. Pas je aan je beperkingen aan
Ja, ik weet dat je MS hebt, wat het automatisch moeilijker maakt om te oefenen. Misschien is het vermoeidheid, troebele balans, slecht zicht, wankele benen of [vul de spatie in]. Ik snap het. Maar tenzij je volledig bedlegerig bent, zijn er manieren om je lichaam te oefenen met aanpassingen. Ja, je zou er een beetje maf in kunnen uitzien met je armen terwijl je een zittende springer doet - ik weet het wel. Maar je komt er op tijd overheen als je gewoon gefocust kunt blijven op het doel. Je gezondheid is te belangrijk om niet te doen.
3. Channel Beast-modus
Wanneer je oefent, ga dan niet gewoon door de bewegingen. Geef niet alleen de helft van je best. Je hebt waardevolle tijd in je dag uitgehaald om te trainen, dus maximaliseer het. De meest efficiënte manier om daar te komen, is om over te schakelen naar Beast Mode. Beast Mode is niet alleen een grote inspanning, een serieuze training. Het is de ik-durf-jij-te-proberen-en-stoppen-ik-houding die alles kan overwinnen, inclusief MS. Geloof het. Persoonlijk heb ik gemerkt dat luide muziek en vloeken me helpen de pijn te verdrijven, en dat geldt ook voor bewegingsonderzoekers. (Sorry, mam, ik heb het echt niet over jou!)
4. Streef naar consistentie
Laten we dit nu uit de weg ruimen: je zult op een gegeven moment van de oefenwagen vallen. We doen het allemaal. En dat is OK. De kunst is om er weer bovenop te komen. Laat een paar dagen (of een paar weken) van downtime niet de goodwill vernietigen die je met je lichaam hebt opgebouwd. Dit is een levenslange verbintenis, net als deze waardeloze ziekte, zonder een remedie. Begin klein. Ga 10 minuten per dag rekken. Voeg in 5 minuten cardio toe. Dan wat gewichten. Heeft u een terugval van de snelheid geraakt? Herhaal gewoon stap 1 tot 3: herontdek je mojo, maak nieuwe aanpassingen en zet dan de Beast-modus aan. Jij kan zo doe dit.
5. Vier prestaties
Ik heb het niet over het openbreken van een biertje en een zak Cheetos na elke trainingssessie. Maar fit worden is een grote deal als je multiple sclerose hebt. Wees trots op wat je doet en bereikt. Het is geen toeval dat je vermoeidheid aan het afnemen is, of dat je? Kogge mist? is niet zo slecht als het was, of dat je nu je tenen kunt aanraken, ondanks je strakke hamstrings. (Mijn verhaal over die aanzienlijke prestatie hier.) Nee, dit ben jij. Dit ben jij allemaal. Erken dat. Vier dat. Als dat af en toe bier en Cheetos betekent, ben ik daar cool mee.
Bottom line
Ik heb het motto: MS is BS - multiple sclerose is op een dag te verslaan. En wanneer die dag komt, moeten we de gezondste lichamen en geesten mogelijk hebben. Trainen is daar een groot deel van. Ga alsjeblieft met me mee op deze reis. Wees actief, blijf fit en blijf ontdekken!
Dave Bexfield is schrijver en oprichter van www.ActiveMSers.org. Hij richtte in 2006 de website op om mensen met multiple sclerose te helpen, te motiveren en te inspireren om zo actief mogelijk te blijven - fysiek, intellectueel en sociaal - ongeacht fysieke beperkingen. Dave's inspanningen zijn verdedigd door de New York Times, in de Wall Street Journal, en gemarkeerd op de cover van de National MS Society's stuwkracht tijdschrift. Gewapend met houding en een paar onderarmkrukken, reist Dave de wereld rond met zijn vrouw van 24 jaar, Laura. Hij woont in Albuquerque, NM.
