Het is zeven jaar geleden, maar ik herinner me nog steeds dat ik mijn diagnose van borstkanker ontving, zoals het gisteren was. Ik was in de trein op weg naar huis toen ik het telefoontje kreeg van het kantoor van mijn eerste hulp. Alleen was mijn arts van 10 jaar op vakantie, dus een andere arts die ik nooit had ontmoet, maakte in plaats daarvan het telefoongesprek.
? Het spijt me om u te informeren, u hebt borstkanker. Maar het is de goede vorm van borstkanker. U moet contact opnemen met een chirurg om de tumor te laten verwijderen ,? hij zei.
Na twee maanden testen en biopsieën raakte het nog steeds als een bakstenen muur om die gevreesde vier woorden te horen: 'U hebt borstkanker.' En de goed soort? Ernstig? Wie zegt dat?
Ik wist niet dat ik binnenkort heel diep in een wereld van testen, genetica, receptoren, diagnose en behandelingen zou zijn. Die dokter had goede bedoelingen toen hij zei: de goede soort ,? en er zit een kleine waarheid in die verklaring - maar het is niet waar iemand aan denkt als ze een diagnose krijgen.
Alleen de woorden invasief en niet-invasief kunnen alles veranderen
Volgens Dr. David Weintritt, board-gecertificeerd borstchirurg en oprichter van de National Breast Centre Foundation, zijn er twee primaire soorten borstkanker: ductaal carcinoom in situ (DCIS) en invasief ductaal carcinoom (IDC).
Nieuwere studies hebben aangetoond dat sommige mensen met DCIS beter kunnen worden gevolgd in plaats van behandeld, wat hoop biedt aan diegenen die deze diagnose krijgen. Ongeveer 20 procent van de borstkankers is DCIS, of niet-invasief. Dat is 20 procent van de mensen die wat gemakkelijker ademen bij het horen van hun diagnose.
En de andere 80 procent?
Ze zijn invasief.
En zelfs met een invasieve diagnose van borstkanker, is de behandeling en ervaring niet one-size-fits-all.
Sommige worden vroeg gevonden, sommige groeien langzaam, andere zijn goedaardig en andere dodelijk. Maar waar we ons allemaal mee kunnen verhouden, is de angst, stress en spanning die samenhangen met de diagnose. We bereikten verschillende vrouwen * en vroegen naar hun ervaringen en verhalen. �
* De vier geïnterviewde vrouwen kwamen overeen hun voornamen te gebruiken. Ze wilden dat lezers wisten dat ze echte overlevenden waren en hoop wilden geven aan de volgende generatie vrouwen die een diagnose kreeg.
'Mijn chirurg heeft me bang gemaakt.' - Jenna, gediagnosticeerd op 37
Jenna ontving een gematigd onderscheiden IDC-diagnose. Ze droeg ook een genetische mutatie en had kankercellen die sneller verdeeld waren. Jenna's chirurg was eigenlijk heel bot over hoe agressief haar drievoudige positieve borstkanker was.
Gelukkig was haar oncoloog optimistisch en gaf haar de beste manier van handelen voor de behandeling. Het omvatte elke drie weken zes chemorondes (Taxotere, Herceptin en Carboplatin), Herceptin voor een jaar en een dubbele borstamputatie. Jenna is bezig met de afronding van een vijf jaar durende behandeling met Tamoxifen.
Voordat de behandeling van Jenna begon, bevroor ze haar eieren om haar de mogelijkheid te geven om kinderen te krijgen. Vanwege de genmutatie heeft Jenna ook een verhoogd risico op eierstokkanker. Ze bespreekt momenteel met haar arts de optie om haar eierstokken te verwijderen.
Jenna is nu meer dan drie jaar kankervrij.
'Mijn brok was klein en agressief.' - Sherree, gediagnosticeerd op 47
Sherree had een kleine maar agressieve tumor. Ze kreeg 12 weken chemo, zes weken bestraling en zeven jaar Tamoxifen. Sherree maakte ook deel uit van een dubbelblinde studie voor het medicijn Avastin, waar ze de afgelopen drie jaar mee bezig was.
Toen Sherree een lumpectomie had laten uitvoeren om de tumor te verwijderen, waren de marges niet? Schoon? wat betekent dat de tumor zich begon te verspreiden. Ze moesten teruggaan en meer verwijderen. Ze koos toen voor een borstamputatie om te zorgen dat alles uit was. Sherree viert haar acht jaar durende overlevende en is de dagen aan het tellen voor de grote # 10 aan het tellen.
'Ik had een dubbele klap.' - Kris, gediagnosticeerd op 41
Kris's eerste diagnose was toen ze 41 jaar oud was. Ze had een borstamputatie op haar linkerborst met reconstructie en was vijf jaar op Tamoxifen. Kris was negen maanden verwijderd van de eerste diagnose toen haar oncoloog een andere knobbel aan haar rechterkant vond.
Daarvoor doorliep Kris zes chemorondes en kreeg ze een borstamputatie aan haar rechterkant. Ze had ook een deel van haar borstwand verwijderd.
Na twee diagnoses en het verliezen van beide borsten, 70 pond en een echtgenoot, heeft Kris een nieuwe kijk op het leven en leeft hij elke dag met geloof en liefde. Ze is al zeven jaar kankervrij en telt.
'Mijn dokter keek me met medelijden aan.' - Mary, gediagnosticeerd op 51
Toen Mary haar diagnose kreeg, keek haar arts haar met medelijden aan en zei: 'We moeten dit zo snel mogelijk doen. Dit is nu behandelbaar vanwege de vooruitgang in de geneeskunde. Maar als dit tien jaar geleden was, zou je een doodvonnis hebben gezien.?
Mary nam zes cycli van chemo en Herceptin. Daarna ging ze door met Herceptin voor een extra jaar. Ze ging door straling, een dubbele borstamputatie en reconstructie. Mary is een twee jaar durende overlevende-thriver en is sindsdien in de ban geweest. Geen medelijden nu!
'Maak je geen zorgen. Het is de goede vorm van borstkanker. ' - Holly, gediagnosticeerd op 39
Wat mij en mijn? Goede soort? van borstkanker, mijn situatie betekende dat ik een langzaam groeiende kanker had. Ik had een lumpectomie aan mijn rechterborst. De tumor was 1,3 cm. Ik had vier chemotherapiebeurten en daarna 36 stralingssessies. Ik ben zes jaar op Tamoxifen en bereid me voor om mijn overlevende van mijn zevende jaar te vieren.
We kunnen verschillende reizen maken, maar je bent niet de enige
Naast de diagnose van borstkanker die ons allemaal als krijgerszussen verbindt, hebben we allemaal één ding gemeen: we hadden een idee. Lang voor de diagnose, de tests, de biopsieën, we wisten. Of we de klomp alleen hebben gevoeld of op het kantoor van de dokter, we wisten.
Het was die kleine stem in ons die ons vertelde dat er iets niet klopte. Als u of een geliefde vermoedt dat er iets mis is, raadpleegt u een arts. Het ontvangen van een diagnose van borstkanker kan eng zijn, maar je bent niet de enige.
• Ongeacht de diagnose is het belangrijk dat alle patiënten een gesprek hebben met hun arts, oncoloog of specialist om een gepersonaliseerde aanpak en een succesvol behandelplan te maken ,? moedigt Dr. Weintritt aan.
We zijn met z'n vijven nog steeds aan het herstellen, zowel binnen als buiten. Het is een levenslange reis, een waarin we allemaal elke dag ten volle leven.
Holly Bertone is een overlevende van borstkanker en leeft met de ziekte van Hashimoto. Ze is ook auteur, blogger en pleitbezorger voor gezond leven. Meer informatie over haar op haar website, Pink Fortitude.
