Detail van The Sad Girl (1923) door Sarah Purser | Met dank aan de National Gallery of Ireland / Wikimedia In een Twitter-account genaamd So Sad Today stuurt de Amerikaanse schrijfster Melissa Broder sinds 2012 fragmenten uit haar dagelijks innerlijk leven. Broder schrijft over alledaagse droefheid - 'vandaag wakker worden was een teleurstelling' of 'wat je een zenuwinzinking noemt oeps bellen, per ongeluk de dingen zien zoals ze zijn'- en ze is brutaal eerlijk over haar eigen tekortkomingen ('oeps, mezelf pijn doen in overeenstemming met sociaal geaccepteerde normen van schoonheid waarvan ik weet dat ze onjuist zijn, maar toch gedwongen voelen om in te passen' of 'gewoon gevoeld een flikkering van het gevoel van eigenwaarde en was als wat de fuck is dit ').
Het account is een sensatie geworden, waardoor ze meer dan 675.000 volgers heeft gekregen, en Broder's persoonlijke essay over haar strijd tegen de geestelijke gezondheid, ook genaamdZo verdrietig vandaag, verscheen in 2016.
Het is verrassend dat Broder's ongegeneerde uitdrukking van verdriet - en alle shitty emoties - zo'n lef heeft geslagen in een wereld waarin de profielen van sociale media van mensen onberispelijk samengesteld zijn om hun gelukkigste zelf te laten zien. Maar het is duidelijk dat de groeiende van depressie wereldwijd betekent dat we moeite hebben om gelukkig te zijn. Doen we iets verkeerd? De populariteit van Broder zou ons dwingen om een nieuwe kijk te geven op verdriet en zijn neven en nichten. Misschien moeten we overwegen ons opnieuw te richten op de Romantica, die als groep troost vond in het vrijelijk uiten van emoties in poëzie.
In zijn 'Ode on Melancholy' (1820) schreef John Keats bijvoorbeeld: 'Ay, in de tempel van Delight, heeft Veil'd Melancholy haar sovran-schrijn'. Pijn en vreugde zijn twee kanten van dezelfde medaille - beide zijn noodzakelijk voor een lang leven.
Keats had hier misschien Robert Burton in gedachten, de 17e-eeuwse priester en geleerde wiens forse volume The Anatomy of Melancholy (1621) beschreef hoe verdriet overdrive gaat worden (iets dat we als een klinische depressie zijn gaan begrijpen) en hoe om ermee om te gaan. Of verschillende zelfhulpboeken uit de 16e eeuw, die volgens Tiffany Watt Smith, een onderzoeksmedewerker bij het Centrum voor de Geschiedenis van de Emoties aan de Queen Mary University van Londen, proberen droefheid bij de lezers aan te moedigen door ze te geven redenen om teleurgesteld te zijn ".
Zou het kunnen dat het pad dat leidt naar waar geluk gaat via verdriet?
Recent onderzoek suggereert dat het ervaren van niet-zo-blije gevoelens daadwerkelijk psychologisch welbevinden bevordert. A studie gepubliceerd in het tijdschrift Emotie in 2016 namen 365 Duitse deelnemers van 14 tot 88 jaar deel. Drie weken lang kregen ze een smartphone overhandigd waarmee ze zes dagelijkse quizzen doorhadden over hun emotionele gezondheid. De onderzoekers checkten in op hun gevoelens - of ze nu negatieve of positieve stemmingen hadden - en hoe ze hun fysieke gezondheid op een bepaald moment ervoeren.
Voorafgaand aan deze drie weken waren de deelnemers geïnterviewd over hun emotionele gezondheid (de mate waarin ze zich prikkelbaar of angstig voelden, hoe ze negatieve stemmingen ervoeren), hun fysieke gezondheid en hun gewoonten van sociale integratie (hadden ze een sterke relatie met mensen? in hun leven?) Nadat de smartphonetaak voorbij was, werden ze ondervraagd over hun tevredenheid met hun leven.
Het team ontdekte dat het verband tussen negatieve mentale toestanden en slechte emotionele en fysieke gezondheid zwakker was in personen die negatieve stemmingen als nuttig beschouwden. Inderdaad, negatieve stemmingen correleerden alleen met een lage levenssatisfactie bij mensen die negatieve gevoelens niet als nuttig of prettig ervoeren.
Deze resultaten resoneren met de ervaring van clinici.
? Het is vaak niet het eerste antwoord op een situatie (de primaire emotie) dat problematisch is, maar de reactie daarop (de secundaire emotie) die de moeilijkste is ,? zegt Sophie Lazarus, een psycholoog aan het Wexner Medical Center van de Ohio State University. ? Dit komt omdat we vaak berichten ontvangen dat we geen negatieve emoties mogen voelen, dus mensen zijn zeer geconditioneerd om te willen veranderen of zich te ontdoen van hun emoties, wat leidt tot onderdrukking, herkauwen en / of vermijding.
Volgens Brock Bastian, auteur van 'The Other Side of Happiness: Embracing a More Fearless Approach to Living' (2018) en een psycholoog aan de universiteit van Melbourne in Australië, is het probleem deels 'cultureel': een persoon die in een westers land woont heeft vier tot tien keer meer kans om in een mensenleven een klinische depressie of angst te ervaren dan een persoon die in een oosterse cultuur leeft.
In China en Japan worden zowel negatieve als positieve emoties als een essentieel onderdeel van het leven beschouwd. Verdriet is geen belemmering voor het ervaren van positieve emoties en - in tegenstelling tot in de westerse samenleving - is er geen constante druk om vreugdevol te zijn.
Dit denken kan worden geworteld in religieuze opvoeding.
De Indo-Tibetaans boeddhistische filosofie, die uitgebreid is onderzocht door westerse psychologen zoals Paul Ekman, vraagt bijvoorbeeld om het herkennen van emoties en het omarmen van pijn als onderdeel van de menselijke conditie. Het legt de nadruk op het begrijpen van de aard van pijn en de redenen die ertoe leiden. Veel moderne psychologische praktijken zoals dialectische gedragstherapie maken nu gebruik van deze benadering van het herkennen en benoemen van emoties bij de behandeling van depressie en angst.
In een studie die in 2017 werd gepubliceerd, voerden Bastian en zijn collega's twee experimenten uit om te onderzoeken hoe deze maatschappelijke verwachting om geluk te vinden mensen beïnvloedt, vooral wanneer ze met mislukkingen worden geconfronteerd.
In het eerste onderzoek waren 116 studenten onderverdeeld in drie groepen om een anagramtaak uit te voeren. Veel van de anagrammen waren onmogelijk op te lossen.De test was bedoeld voor iedereen om te falen, maar slechts één van de drie groepen kreeg te horen dat hij falen verwachtte. Een andere groep bevond zich in een 'gelukkige kamer', waarvan de muren waren voorzien van motiverende posters en vrolijke Post-it-notities en die werden voorzien van wellnessliteratuur, terwijl de laatste groep een neutrale kamer kreeg.
Na het voltooien van de taak namen alle deelnemers een zorgprobleem dat hun reacties op het niet halen van de anagramtaak mat, en vulde een vragenlijst in die was ontworpen om te evalueren of de maatschappelijke verwachtingen om gelukkig te zijn, beïnvloedden hoe ze negatieve emoties verwerkten. Ze namen ook een test over hun emotionele toestand op dat moment.
Bastian en zijn team ontdekten dat mensen in de 'gelukkige kamer' zich veel meer zorgen maakten over hun falen dan de mensen in de andere twee kamers. Het idee is dat wanneer mensen zich in een context bevinden (in dit geval een kamer, maar in het algemeen in een culturele context) waar geluk hoog gewaardeerd wordt, creëert het een gevoel van druk dat ze zich zo moeten voelen ,? Bastian heeft het me verteld. Als ze dan falen, denken ze dan waarom ze zich niet voelen zoals ze denken dat ze zich zouden moeten voelen? De herkauwers, zo ontdekten de onderzoekers, verergerden hun gemoedstoestand.
In het tweede experiment vulden 202 mensen online twee vragenlijsten in. De eerste vroeg hoe vaak en hoe intens ze droefheid, angst, depressie en stress ervoeren. De tweede - waarin mensen werden gevraagd om zinnen te beoordelen zoals:? Ik denk dat de maatschappij mensen accepteert die zich depressief of angstig voelen? - gemeten in hoeverre de maatschappelijke verwachtingen om positieve gevoelens te zoeken en negatieve emoties te remmen, hun emotionele toestand beïnvloedden.
Mensen die dachten dat de samenleving van hen verwacht dat ze altijd vrolijk en nooit verdrietig zijn, ervaren vaker negatieve emotionele toestanden van stress, angst, depressie en verdriet.
Pijnlijke tijden hebben andere voordelen die ons op de lange termijn blijer maken. Het is tijdens tegenspoed dat we het meest nauw contact hebben met mensen, benadrukt Bastian. Het ervaren van 'verslaving' bouwt ook veerkracht op. ? Psychologisch gezien kun je niet moeilijk worden als je niet te maken hebt met moeilijke dingen in het leven? hij vertelde mij. Tegelijkertijd waarschuwt hij ervoor dat de recente bevindingen niet verkeerd begrepen mogen worden.
? Het punt is niet dat we moeten proberen en verdrietiger zijn in het leven ,? hij zegt. ? Het punt is dat wanneer we proberen om verdriet te vermijden, het als een probleem zien, en streven naar eindeloos geluk, we in feite niet erg gelukkig zijn en daarom niet kunnen genieten van de voordelen van echt geluk.?
Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd in Aeon en is opnieuw gepubliceerd onder Creative Commons.
Dinsa Sachan is een wetenschaps- en cultuurjournalist in New Delhi. Haar werk is onder meer verschenen in Discover, LancThe Lancet en Playboy.
