Overzicht
Herpes simplex-virus type 2 (HSV2) is een van de twee soorten herpes-virus en wordt zelden oraal overgedragen. Dat betekent echter niet dat het onmogelijk is. Mensen met een gecompromitteerd immuunsysteem in het bijzonder kunnen een verhoogd risico lopen.
HSV2 is een seksueel overdraagbaar virus dat zweertjes en blaren veroorzaakt, bekend als herpesletsels. Om met HSV2 geïnfecteerd te zijn, moet huid-op-huid contact zijn tussen een geïnfecteerde persoon en een partner. HSV2 wordt niet overgedragen via sperma.
Zodra HSV2 het lichaam binnenkomt, reist het door het zenuwstelsel naar de spinale zenuwen, waar het gewoonlijk tot rust komt in de sacrale ganglia, een cluster van zenuwweefsel dat zich nabij de basis van de wervelkolom bevindt. Na de eerste infectie ligt HSV2 sluimerend in uw zenuwen. Wanneer het wordt geactiveerd, treedt er een proces op dat bekend staat als virale shedding. Virale shedding is wanneer het virus repliceert. Virale shedding kan een herpes-uitbraak en symptomen zoals herpesletsels veroorzaken. Deze komen meestal voor in de geslachtsorganen of het rectum. Het is echter ook mogelijk dat het virus wordt geactiveerd en dat er geen zichtbare symptomen optreden.
HSV2 kan asymptomatisch zijn, wat betekent dat het geen duidelijke symptomen veroorzaakt. Daarom is het belangrijk om bescherming te gebruiken tijdens seksuele activiteiten en om regelmatig door een arts te worden getest als je seksueel actief bent. Je kunt het virus nog altijd naar een partner sturen, ook als je geen duidelijke symptomen hebt.
HSV1 en orale overdracht
De andere gewoonlijk overgedragen stam van het herpes-simplex-virus, HSV1, resulteert typisch in orale herpes of koortsblaasjes rond de mond. Deze vorm van HSV wordt gemakkelijker overgedragen via oraal contact, zoals kussen, dan via genitaal contact. HSV1 kan worden overgedragen via zowel het geven als het ontvangen van orale seks. Het kan zowel mond- als genitale zweren veroorzaken. Je kunt HSV1 ook krijgen via vaginale en anale geslachtsgemeenschap en door het gebruik van seksspeeltjes.
In tegenstelling tot HSV2, dat meestal sluimert tussen uitbraken aan de basis van de wervelkolom, worden de latentieperioden van HSV1 meestal doorgebracht in zenuwuiteinden bij het oor. Dat is de reden waarom het meer waarschijnlijk is om orale herpes te veroorzaken dan genitale herpes.
HSV1 en HSV2 zijn genetisch vergelijkbaar aan elkaar. Om deze reden verkleint het hebben van één vorm van het virus soms het risico van een contract met de andere vorm. Dit komt omdat je lichaam actief antilichamen produceert om het virus te bestrijden als je het eenmaal hebt. Het is echter mogelijk om beide formulieren te contracteren.
Symptomen om op te letten
HSV1 en HSV2 kunnen allebei geen symptomen of zeer milde symptomen hebben die u misschien niet opmerkt. Geen symptomen hebben betekent niet dat u het virus niet hebt.
Als u symptomen van HSV1 heeft, kan dit zijn:
- een tintelend gevoel, jeuk of pijn, overal in het genitale gebied of rond de mond
- een of meer kleine, witte blaren die mogelijk oozig of bloederig worden
- een of meer kleine, rode bultjes of een geïrriteerd ogende huid
Het is belangrijk om een arts te raadplegen als u vermoedt dat u HSV1 of HSV2 hebt gecontracteerd. Er is geen remedie voor herpes, maar antivirale medicijnen kunnen helpen het aantal en de ernst van uw uitbraken te verminderen.
Hoe HSV-overdracht te voorkomen
HSV2 kan vaak worden voorkomen met een aantal proactieve strategieën. Waaronder:
Preventietips
- Gebruik altijd een condoom tijdens elke vorm van seksuele activiteit.
- Vermijd seks tijdens herpesuitbraken, maar houd er rekening mee dat mensen met herpes mogelijk geen symptomen hebben en toch het virus overbrengen.
- Handhaaf een wederzijds monogame relatie met een infectie-vrije persoon.
- Communiceer met je seksuele partner of partners als je HSV hebt, en vraag of ze het zelf hebben.
- Zich onthouden van alle vormen van seksuele activiteit of het verminderen van het aantal seksuele partners dat u heeft, vermindert ook het risico.
