Overzicht
Olifantiasis is ook bekend als lymfatische filariasis. Het wordt veroorzaakt door parasitaire wormen en kan zich van persoon tot persoon verspreiden door middel van muggen. Olifantiasis veroorzaakt zwelling van het scrotum, de benen of de borsten.
Elephantiasis wordt beschouwd als een verwaarloosde tropische ziekte (NTD). Het komt vaker voor in tropische en subtropische gebieden van de wereld, waaronder Afrika en Zuidoost-Azië. Naar schatting hebben 120 miljoen mensen een olifantenziekte.
Wat zijn de symptomen van Elephantiasis?
Het meest voorkomende symptoom van elefantiasis is zwelling van lichaamsdelen. De zwelling heeft de neiging om te gebeuren in de:
- benen
- geslachtsdelen
- borsten
- armen
De benen zijn het meest getroffen gebied. De zwelling en vergroting van lichaamsdelen kan pijn en mobiliteitsproblemen veroorzaken.
De huid wordt ook beïnvloed en kan zijn:
- droog
- dik
- zweren
- donkerder dan normaal
- ontpit
Sommige mensen ervaren extra symptomen, zoals koorts en koude rillingen.
Elephantiasis beïnvloedt het immuunsysteem. Mensen met deze aandoening lopen ook een verhoogd risico op een secundaire infectie.
Wat veroorzaakt elefantiasis?
Elephantiasis wordt veroorzaakt door parasitaire wormen die worden verspreid door muggen. Er zijn drie soorten wormen bij betrokken:
- Wuchereria bancrofti
- Brugia malayi
- Brugia timori
De wormen beïnvloeden het lymfestelsel in het lichaam. Het lymfestelsel is verantwoordelijk voor het verwijderen van afval en toxines. Als het geblokkeerd raakt, wordt afval niet correct verwijderd. Dit leidt tot een back-up van lymfevocht, wat zwelling veroorzaakt.
Risicofactoren voor elephantiasis
Elephantiasis kan mensen van elke leeftijd treffen. Het verschijnt in zowel vrouwen als mannen. Het komt vaker voor in tropische en subtropische delen van de wereld, zoals:
- Afrika
- Zuid-Oost Azië
- Indië
- Zuid-Amerika
Gemeenschappelijke risicofactoren voor olifantenziekte zijn onder andere:
- leven lang in tropische en subtropische gebieden
- met een hoge blootstelling aan muggen
- leven in onhygiënische omstandigheden
Diagnose van elephantiasis
Uw arts zal vragen stellen over uw medische geschiedenis en symptomen en een lichamelijk onderzoek doen. Mogelijk hebt u ook bloedonderzoeken nodig om uw arts te helpen een diagnose te stellen. Nadat je een monster van je bloed hebt genomen, wordt het naar een laboratorium gestuurd waar het wordt onderzocht op de aanwezigheid van de parasieten.
Mogelijk hebt u röntgenfoto's en echografieën om te voorkomen dat andere problemen dezelfde symptomen veroorzaken.
Hoe wordt elefantiasis behandeld?
Behandeling voor elephantiasis omvat:
- antiparasitaire geneesmiddelen, zoals diethylcarbamazine (DEC), mectizan en albendazol (Albenza)
- goede hygiëne gebruiken om de getroffen gebieden te reinigen
- het verheffen van de getroffen gebieden
- zorg voor wonden in de getroffen gebieden
- oefenen op basis van de aanwijzingen van een arts
- chirurgie in extreme gevallen, die reconstructieve chirurgie voor de getroffen gebieden kan omvatten of chirurgie om aangetast lymfatisch weefsel te verwijderen
De behandeling kan ook emotionele en psychologische ondersteuning omvatten.
Complicaties van de aandoening
De meest voorkomende complicatie van elefantiasis is invaliditeit veroorzaakt door extreme zwelling en vergroting van lichaamsdelen. De pijn en zwelling kunnen het moeilijk maken om dagelijkse taken of werk te voltooien. Bovendien zijn secundaire infecties een veelvoorkomende zorg bij elefantiasis.
Wat zijn de vooruitzichten?
Elephantiasis is een ziekte die wordt verspreid door muggen. Preventie is mogelijk door:
- het vermijden van muggen of het nemen van voorzorgsmaatregelen om uw risico op muggenbeten te verminderen
- het wegwerken van muggen broedgebieden
- muskietennetten gebruiken
- insectenwerende middelen dragen
- het dragen van shirts en broeken met lange mouwen in gebieden met veel muggen
- het nemen van diethylcarbamazine (DEC), albendazol en ivermectine als een preventieve behandeling voor het reizen naar gebieden die vatbaar zijn voor infectie
Als u op korte termijn naar tropische of subtropische gebieden reist, is uw risico op het krijgen van olifantiais laag. Langdurig in deze gebieden wonen kan uw risico vergroten.
