Invoering
Bipolaire stoornis is een van de meest onderzochte neurologische aandoeningen. Het National Institute of Mental Health (NIMH) schat dat het bijna 4,5 procent van de volwassenen in de Verenigde Staten treft. Van deze heeft bijna 83 procent? Ernstig? gevallen van de aandoening.
Helaas, als gevolg van sociaal stigma, financieringsproblemen en een gebrek aan onderwijs, ontvangt minder dan 40 procent van de mensen met een bipolaire stoornis wat de NIMH noemt "minimaal adequate behandeling." Deze statistieken kunnen u verrassen, gezien de eeuwen van onderzoek die zijn uitgevoerd op deze en soortgelijke geestelijke gezondheidsproblemen.
Mensen hebben geprobeerd de oorzaken van een bipolaire stoornis te ontcijferen en de beste behandelingen ervoor te bepalen sinds de oudheid. Lees verder om meer te weten te komen over de geschiedenis van bipolaire stoornissen, die misschien net zo complex is als de aandoening zelf.
Oud begin
Aretaeus van Cappadocië begon al in de 1ste eeuw in Griekenland met het detailleren van symptomen in het medische veld. Zijn aantekeningen over het verband tussen manie en depressie zijn gedurende vele eeuwen grotendeels onopgemerkt gebleven.
De oude Grieken en Romeinen waren verantwoordelijk voor de termen? Manie? en? melancholia ,? welke zijn nu de moderne tijd? manisch? en? depressief.? Ze ontdekten zelfs dat het gebruik van lithiumzouten in baden manische mensen kalmeerde en de geest van depressieve mensen ophief. Tegenwoordig is lithium een veel voorkomende behandeling voor mensen met een bipolaire stoornis.
De Griekse filosoof Aristoteles erkende niet alleen melancholie als een voorwaarde, maar bedankte hem als de inspiratie voor de grote kunstenaars van zijn tijd.
Het was in deze tijd gebruikelijk dat mensen over de hele wereld werden geëxecuteerd vanwege het hebben van een bipolaire stoornis en andere mentale aandoeningen. Naarmate de studie van de geneeskunde voortschreed, verklaarden streng religieus dogma dat deze mensen bezeten waren door demonen en daarom ter dood gebracht moesten worden.
Bipolaire studies in de 17e eeuw
In de 17e eeuw schreef Robert Burton het boek,?De anatomie van melancholie,? die de kwestie behandelden van het behandelen van melancholie (niet-specifieke depressie) met behulp van muziek en dans. Terwijl het wordt gemengd met medische kennis, dient het vooral als een literaire verzameling van commentaar op depressie, en een gezichtspunt van de volledige effecten van depressie op de samenleving. Het heeft zich echter diep ontwikkeld in de symptomen en behandelingen van wat nu bekend staat als klinische depressie: depressieve stoornis.
Later die eeuw publiceerde Theophilus Bonet een groot werk getiteld?Sepuchretum,? een tekst die voortkwam uit zijn ervaring met het uitvoeren van 3.000 autopsies. Daarin koppelde hij manie en melancholie in een toestand genaamd? Manico-melancolicus.?
Dit was een substantiële stap in het diagnosticeren van de stoornis, omdat manie en depressie meestal als afzonderlijke stoornissen werden beschouwd.
Ontdekkingen uit de 19e en 20e eeuw
Jaren verstreken en weinig nieuwe informatie over bipolaire stoornissen werd ontdekt tot de 19e eeuw.
De 19e eeuw: de bevindingen van Falret
De Franse psychiater Jean-Pierre Falret heeft in 1851 een artikel gepubliceerd waarin hij beschrijft wat hij noemde? La folie circulaire ,? wat zich vertaalt naar circulaire waanzin. Het artikel beschrijft mensen die overstappen op ernstige depressie en manische opwinding en wordt beschouwd als de eerste gedocumenteerde diagnose van een bipolaire stoornis.
Naast het maken van de eerste diagnose, noteerde Falret ook de genetische connectie in bipolaire stoornis, iets wat medische professionals tot op de dag van vandaag nog steeds ondersteunen.
De 20ste eeuw: de classificaties van Kraepelin en Leonhard
De geschiedenis van de bipolaire stoornis veranderde met Emil Kraepelin, een Duitse psychiater die zich afwendde van de theorie van Sigmund Freud dat de samenleving en de onderdrukking van verlangens een grote rol speelden bij geestesziekten. Kraepelin erkende biologische oorzaken van geestesziekten. Hij denkt dat hij de eerste persoon is die geestesziekte serieus bestudeert.
Kraepelin's?Manische Depressieve Krankzinnigheid en Paranoia? in 1921 gedetailleerd het verschil tussen manisch-depressieve en praecox, die nu bekend staat als schizofrenie. Zijn classificatie van psychische stoornissen blijft de basis die vandaag door professionele verenigingen wordt gebruikt.
Een professioneel classificatiesysteem voor psychische stoornissen vindt zijn oorsprong in de jaren vijftig van de Duitse psychiater Karl Leonhard en anderen. Dit systeem was belangrijk om deze omstandigheden beter te begrijpen en te behandelen.
Eind 20e eeuw: de APA en de DSM
De term? Bipolair? betekent? twee polen ,? betekenende de tegenpolen van manie en depressie. De term verscheen voor het eerst in de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) van de American Psychiatric Association (APA) bij de derde herziening in 1980.
Het was die herziening die de term manie opzij schoof om te voorkomen dat patiënten werden opgeroepen door maniakken. Nu, in de vijfde versie (DSM-5), wordt de DSM beschouwd als de leidende handleiding voor professionals in de geestelijke gezondheidszorg. Het bevat diagnostische en behandelingsrichtlijnen die artsen helpen de zorg van veel mensen met een bipolaire stoornis van vandaag te beheren.
Bipolaire stoornis vandaag
Ons begrip van de bipolaire stoornis is zeker geëvolueerd sinds de oudheid. Alleen al in de afgelopen eeuw zijn er grote vorderingen gemaakt op het gebied van onderwijs en behandeling. Tegenwoordig helpen medicatie en therapie veel mensen met een bipolaire stoornis om hun symptomen te beheersen en hun toestand het hoofd te bieden. Toch is er nog veel werk aan de winkel omdat veel anderen niet de behandeling krijgen die ze nodig hebben om een beter leven te leiden.
Gelukkig is er onderzoek gaande om ons te helpen nog meer te begrijpen over deze verwarrende chronische aandoening. Hoe meer we leren over bipolaire stoornissen, hoe meer mensen de zorg kunnen krijgen die ze nodig hebben.
