Laten we wel wezen: chronische pijn kan niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk slopend zijn. Je begint er nooit echt aan te wennen elke dag. Sinds ik mijn honden heb geadopteerd, hebben ze me enorm geholpen bij het omgaan met de effecten van mijn reumatoïde artritis (RA).
Ik had nooit gedacht dat het hebben van een huisdier zo'n belangrijk onderdeel van mijn leven zou zijn, maar het hebben van een huisdier heeft een onmetelijke invloed op mijn kwaliteit van leven gehad. Hier zijn slechts enkele manieren waarop mijn honden me hebben geholpen om met mijn RA om te gaan:
1. Ze zijn geweldig in knuffelen
Er is niets leuker dan een hond opgerold naast me te hebben, vooral als ik me midden in een vreselijke aanval bevind. Het hebben van mijn slapende hond naast me verlicht mijn angst wanneer ik ook naar bed ga. Mijn hond slaakt altijd een mooie zucht als hij een goede plek vindt om zich 's nachts te vestigen. Het is het schattigste ding ooit, en het verwarmt mijn hart. Mijn andere hond houdt ervan om 's nachts tegen mijn rug te liggen. Het is alsof ik in een hondensandwich ben.
2. Ze laten me geliefd voelen
De liefde van een hond is onvoorwaardelijk. Wat ik ook voel, hoe ik ook kijk, of dat ik gedoucht heb, mijn honden zullen altijd van me houden. Naar mijn mening is dit soort liefde beter dan wat je van de meeste mensen krijgt. Ik kan altijd op mijn honden vertrouwen. Hun liefde helpt me om me minder op mijn pijn te concentreren - ik word afgeleid door alle kussen van de hond!
3. Ze houden me in beweging
Actief blijven met chronische pijn is buitengewoon moeilijk. Ik weet dat ik liever in de foetushouding ben op mijn bank bedekt met dekens. Maar het hebben van een hond geeft me geen keus. Zelfs op mijn slechtste dagen vind ik mezelf nog steeds bezig met korte wandelingen rond het blok. Wandelen is niet alleen geweldig voor mijn huisdier, maar ook voor mij. Ik realiseer me niet eens dat ik aan het trainen ben. Bovendien is de vreugde die de hond krijgt door buiten te zijn, besmettelijk. Als ik ze blij zie kwispelen, voel ik me ook gelukkig.
Dit is wat een dag met RA eruit ziet als "
4. Ze zijn altijd blij me te zien
Thuiskomen na afspraak met een arts kan emotioneel of mentaal uitputtend zijn. Er gaat niets boven het openen van die keukendeur voor een hond die opgewonden is om mij te zien! Ze gedragen zich alsof ik al jaren weg ben, en de vreugde die ze uitdrukken kan echt de uitkomst van mijn dag veranderen.
5. Ze zijn ook geweldige luisteraars? Nee echt!
Ik merk vaak dat ik een gesprek heb met mijn hond. Hij zit daar gewoon en luistert. Als ik toevallig huil, likt hij de tranen van mijn gezicht. Het lijkt erop dat hij er altijd voor me is, wat er ook gebeurt. Echt mijn beste vriend. Zelfs als ik de woorden niet uitspreek, lijkt hij te weten wanneer ik hem het meest nodig heb.
6. Ze houden me sociaal
Dingen kunnen behoorlijk deprimerend worden als je chronische pijn hebt, vooral als je niet meer kunt werken. Je kunt een kluizenaar worden als je het gevoel hebt dat je je doel bent kwijtgeraakt.
Ik verloor echt mijn identiteit toen ik stopte met het doen van haar en mijn salon verkocht. Maar sinds ik mijn honden heb, ga ik meer uit. Nu merk ik dat ik parken onderzoek met mijn beste vriend. We gaan vaak naar dit hondenpark in de buitenwijken die allemaal omheind zijn. We ontmoeten nieuwe mensen en hebben nieuwe vrienden gemaakt, zelfs enkelen die ook RA hebben.
Ik weet dat ik de neiging heb om in mijn kleine huls te kruipen, maar naar hondenparken gaan en zelfs hondensocialisatiecursussen kan een geweldige manier zijn om nieuwe mensen te ontmoeten en mijn huisdier te socialiseren, zodat we allebei een deel van de wereld houden.
7. Ze maken me aan het lachen
Hond persoonlijkheden kunnen zo gek zijn. Ik kan het gewoon niet laten lachen om enkele dingen die ze dagelijks doen. Een van mijn honden gromt naar de tv als er een beest op zit. De andere gooit graag haar rubberballen steeds opnieuw in de lucht.
Een hond kan je op zoveel verschillende manieren gelukkig maken. Wie kan pijn letten als je zo druk aan het lachen bent?
Wanneer je RA hebt, kun je niet zonder leven? "
8. Ze houden me bezig
Een hond kan een persoon mentaal bezig houden. Als je een metgezel hebt, ben je niet zo gefocust op je ziekte of de pijn.
Ik weet dat mijn geest behoorlijk druk is gebleven sinds ik mijn beide honden heb gekregen. Ze baden, voeden, met ze spelen, tv kijken met hen, en zelfs plaatsen bij ze nemen houdt mijn andere, minder aangename gedachten op afstand. Het is leuk om niet vast te lopen in mijn eigen hoofd.
Het vormen van een nieuwe kijk
Ik voelde me echt verloren toen ik voor de eerste keer werd gediagnosticeerd met RA. Maar toen deze twee vachtbaby's in mijn leven kwamen, werd het voor mij mentaal en fysiek zo veel beter. Ik kijk uit naar onze weekenden op het hondenpark, socializen met andere hondenbezitters en ga naar buiten. Hoewel ik bijna nooit verwachtte één hond in mijn leven te hebben, laat staan twee, kan ik me geen dag zonder hen voorstellen.
Gina Mara werd in 2010 gediagnosticeerd met RA. Ze houdt van hockey en levert een bijdrage aan CreakyJoints. Maak contact met haar op Twitter @ginasabres.
