Het eerste teken dat er iets gebeurt, is Angelina's handen. Terwijl ze in het Italiaans met de verpleegster praat, begint ze te zwaaien, te prikken, te kneden en met haar vingers de lucht rond te cirkelen. Naarmate de minuten verstrijken en Angelina steeds geanimeerder wordt, merk ik een muzikaliteit aan haar stem op waarvan ik zeker ben dat die er eerder niet was. De lijnen in haar voorhoofd lijken te verzachten en het nastreven en strekken van haar lippen en het rimpelen van haar ogen vertellen me evenveel over haar mentale toestand als elke tolk.
Angelina komt tot leven, precies zoals mijn lichaam begint te sluiten. Het is 2 uur 's nachts en we zitten in de goedverlichte keuken van een Milanese psychiatrische afdeling, die spaghetti eet. Er is een doffe pijn achter mijn ogen en ik blijf uitzwemmen, maar Angelina zal nog zeker 17 uur niet naar bed gaan, dus ik ben mezelf aan het strijken voor een lange nacht. Als ik aan haar besluit twijfelde, trok Angelina haar bril weg, keek me recht aan en gebruikte haar duimen en wijsvingers om de gerimpelde, grijs getinte huid rond haar ogen open te trekken. ? Occhi aperti ,? ze zegt. Ogen open.
Dit is de tweede nacht in drie dat Angelina opzettelijk beroofd is van slaap. Voor een persoon met een bipolaire stoornis die de afgelopen twee jaar in een diepe en verlammende depressie heeft doorgebracht, kan het klinken als het laatste wat ze nodig heeft, maar Angelina - en de artsen die haar behandelen - hopen dat het haar redding zal zijn. Twee decennia lang heeft Francesco Benedetti, hoofd van de afdeling psychiatrie en klinische psychobiologie in het San Raffaele-ziekenhuis in Milaan, onderzoek gedaan naar zogenaamde wake-therapie, in combinatie met blootstelling aan licht en lithium, als middel om depressies te behandelen waarbij drugs vaak voorkomen mislukt. Als gevolg hiervan beginnen psychiaters in de VS, het VK en andere Europese landen opmerkzaam te worden door variaties ervan in hun eigen klinieken te lanceren. Deze 'chronotherapieën' lijken te werken door een trage biologische klok op gang te brengen; daarbij werpen ze ook nieuw licht op de onderliggende pathologie van depressie en op de functie van slaap in het algemeen.
? Slaaptekort heeft echt tegenovergestelde effecten bij gezonde mensen en mensen met een depressie ,? zegt Benedetti. Als je gezond bent en niet slaapt, voel je je in een slecht humeur. Maar als u depressief bent, kan dit een onmiddellijke verbetering van de stemming en van uw cognitieve vaardigheden veroorzaken. Maar, voegt Benedetti eraan toe, er zit een addertje onder het gras: als je eenmaal gaat slapen en die gemiste uren slaap hebt ingehaald, heb je 95 procent kans op een terugval.
Het antidepressieve effect van slaapgebrek werd voor het eerst gepubliceerd in een rapport in Duitsland in 1959. Dit sprak tot de verbeelding van een jonge onderzoeker van T? Bingen in Duitsland, Burkhard Pflug, die het effect onderzocht in zijn proefschrift en in latere onderzoeken tijdens de jaren 70 . Door depressieve mensen systematisch de slaap te ontzeggen, bevestigde hij dat een enkele nacht wakker zijn hen uit een depressie kon schokken.
Benedetti raakte begin jaren negentig geïnteresseerd in dit idee als jonge psychiater. Prozac was slechts een paar jaar eerder geïntroduceerd, en riep een revolutie op in de behandeling van depressie. Maar dergelijke medicijnen werden zelden getest bij mensen met een bipolaire stoornis. Bittere ervaring heeft Benedetti sindsdien geleerd dat antidepressiva hoe dan ook grotendeels onwerkzaam zijn voor mensen met een bipolaire depressie.
Zijn patiënten hadden dringend behoefte aan een alternatief en zijn supervisor, Enrico Smeraldi, had een idee in petto. Nadat hij enkele van de eerste artikelen over ontwaaktherapie had gelezen, testte hij hun theorieën over zijn eigen patiënten, met positieve resultaten. ? We wisten dat het werkte? zegt Benedetti. ? Patiënten met deze vreselijke geschiedenissen werden onmiddellijk beter. Mijn taak was het vinden van een manier om ze goed te laten blijven.?
Dus hij en zijn collega's wenden zich tot ideeën voor de wetenschappelijke literatuur. Een handvol Amerikaanse onderzoeken had gesuggereerd dat lithium het effect van slaapgebrek zou kunnen verlengen, dus zij hebben dat onderzocht. Ze ontdekten dat 65 procent van de patiënten die lithium gebruikten een aanhoudende respons op slaapgebrek vertoonde na beoordeling na drie maanden, vergeleken met slechts 10 procent van degenen die het medicijn niet gebruikten.
Omdat zelfs een kort dutje de werkzaamheid van de behandeling kon ondermijnen, gingen ze ook op zoek naar nieuwe manieren om patiënten 's nachts wakker te houden en haalden ze inspiratie uit de luchtvaartgeneeskunde, waarbij fel licht werd gebruikt om piloten alert te houden. Dit verlengde ook de effecten van slaapgebrek, in dezelfde mate als lithium.
? We besloten om ze het hele pakket te geven, en het effect was briljant ,? zegt Benedetti. Tegen het einde van de jaren negentig behandelden ze routinematig patiënten met drievoudige chronotherapie: slaapgebrek, lithium en licht. De slaapontdekkingen zouden een week om de andere nacht plaatsvinden en de blootstelling aan helder licht gedurende 30 minuten elke ochtend zou nog eens twee weken worden voortgezet - een protocol dat ze tot op de dag van vandaag blijven gebruiken. ? We kunnen het niet zien als mensen die slaap beroven, maar als het modificeren of vergroten van de periode van de slaap-waakcyclus van 24 naar 48 uur ,? zegt Benedetti. ? Mensen gaan om de twee nachten naar bed, maar wanneer ze naar bed gaan, kunnen ze zo lang slapen als ze willen.?
Het San Raffaele-ziekenhuis introduceerde in 1996 voor het eerst een drievoudige chronotherapie. Sindsdien heeft het bijna duizend patiënten met een bipolaire depressie behandeld - van wie er velen niet op antidepressiva hadden gereageerd. De resultaten spreken voor zich: volgens de meest recente gegevens reageerde 70 procent van de mensen met een medicijnresistente bipolaire depressie binnen de eerste week op drievoudige chronotherapie en 55 procent had een aanhoudende verbetering van hun depressie een maand later.
En waar antidepressiva - als ze werken - een maand kunnen duren om effect te hebben en in de tussentijd het risico op zelfmoord kunnen vergroten, produceert chronotherapie meestal een onmiddellijke en aanhoudende afname van zelfmoordgedachten, zelfs na slechts één nacht slaapgebrek.
?
Angelina werd voor het eerst gediagnosticeerd met een bipolaire stoornis 30 jaar geleden, toen ze achter in de dertig was. De diagnose volgde op een periode van intense stress: haar man werd geconfronteerd met een tribunaal op het werk en ze waren bang dat ze genoeg geld hadden om zichzelf en de kinderen te onderhouden. Angelina raakte in een depressie die bijna drie jaar duurde. Sindsdien is haar humeur gestabiliseerd, maar ze is vaker gevallen dan niet. Ze neemt een arsenaal aan medicijnen - antidepressiva, stemmingsstabilisatoren, angststillers en slaaptabletten - waar ze niet van houdt omdat ze zich als een patiënt voelt, ook al erkent ze dat dit is wat ze is.
Als ik haar drie dagen geleden had leren kennen, zegt ze, is het onwaarschijnlijk dat ik haar zou hebben herkend. Ze wilde niets doen, ze was gestopt haar haar te wassen of make-up te dragen, en ze stonk. Ze voelde zich ook erg pessimistisch over de toekomst. Na haar eerste nacht van slaapgebrek, voelde ze zich energieker, maar dit verminderde grotendeels na haar herstelslaap. Toch voelde ze zich vandaag gemotiveerd genoeg om een kapper te bezoeken in afwachting van mijn bezoek. Ik complimenteer haar uiterlijk en ze klopt op haar geverfde, gouden golven, en bedankt me voor het opmerken.
Om 3 uur 's nachts gaan we naar de lichte kamer en binnenkomen is alsof we naar de middag worden getransporteerd. Fel zonlicht stroomt binnen door de bovenlichten, vallen op vijf fauteuils, die tegen de muur staan opgesteld. Dit is natuurlijk een illusie - de blauwe lucht en de stralende zon zijn niets anders dan gekleurd plastic en een heel helder licht - maar het effect is desondanks opwindend. Ik zou 's middags op een ligstoel kunnen zitten; het enige wat ontbreekt is de hitte.
Toen ik haar zeven uur eerder had geïnterviewd, met de hulp van een tolk, was Angelina's gezicht uitdrukkingsloos gebleven zoals ze had geantwoord. Nu, om 3.20 uur, glimlacht ze en begint ze zelfs een gesprek met mij te beginnen in het Engels, waarvan ze beweerde dat ze niet wilde praten. Tegen het ochtendgloren vertelt Angelina me over de familiegeschiedenis die ze is gaan schrijven, die ze graag zou willen ophalen en die me uitnodigde om bij haar te blijven op Sicilië.
Hoe kan zoiets simpels als wakker blijven een dergelijke transformatie tot stand brengen? Het ontkoppelen van het mechanisme is niet eenvoudig: we begrijpen nog steeds niet volledig de aard van depressie of de functie van slaap, die beide meerdere delen van de hersenen omvatten. Maar recente studies zijn begonnen om wat inzichten op te leveren.
Delen op Pinterest? Eva Bee voor MosaicDe hersenactiviteit van mensen met een depressie ziet er anders uit tijdens slaap en waakzaamheid dan die van gezonde mensen. Gedurende de dag wordt gedacht dat waakbevorderende signalen afkomstig van het circadiane systeem - onze interne 24-uurs biologische klok - ons helpen de slaap te weerstaan, waarbij deze signalen 's nachts worden vervangen door slaapbevorderende. Onze hersencellen werken ook in cycli en worden steeds prikkelbaar als reactie op stimuli tijdens waakzaamheid, met deze prikkelbaarheid die verdwijnt als we slapen. Maar bij mensen met een depressie en een bipolaire stoornis lijken deze schommelingen gedempt of afwezig.
Depressie wordt ook geassocieerd met veranderde dagelijkse ritmes van hormoonsecretie en lichaamstemperatuur, en hoe ernstiger de ziekte, hoe groter de mate van verstoring. Net als de slaapsignalen worden deze ritmen ook aangedreven door het circadiane systeem van het lichaam, dat zelf wordt aangestuurd door een reeks van interactie vertonende eiwitten, gecodeerd door 'klokgenen' die gedurende de dag in een ritmisch patroon worden uitgedrukt. Ze rijden honderden verschillende cellulaire processen, waardoor ze de tijd met elkaar kunnen bijhouden en in- en uitschakelen. Een circadiane klok tikt in elke cel van je lichaam, inclusief je hersencellen, en ze worden gecoördineerd door een deel van de hersenen dat de suprachiasmatische kern wordt genoemd, die reageert op licht.
? Wanneer mensen ernstig depressief zijn, hebben hun circadiane ritmes de neiging heel plat te zijn; ze krijgen niet de gebruikelijke reactie van melatonine die 's avonds stijgt, en de cortisolgehaltes zijn consistent hoog in plaats van vallen in de avond en de nacht ,? zegt Steinn Steingrimsson, een psychiater in Sahlgrenska University Hospital in Gotenburg, Zweden, die op dit moment een proef met wake-therapie uitvoert.
Herstel van depressie gaat gepaard met een normalisatie van deze cycli. ? Ik denk dat depressie een van de gevolgen kan zijn van deze basale afvlakking van circadiane ritmen en homeostase in de hersenen? zegt Benedetti. ? Wanneer we slapen - depressieve mensen de rug toekeren, herstellen we dit cyclische proces.?
Maar hoe komt deze restauratie tot stand? Een mogelijkheid is dat depressieve mensen gewoon slaapdruk nodig hebben om een traag systeem op te starten. Slaapdruk - onze drang om te slapen - wordt verondersteld te ontstaan vanwege de geleidelijke afgifte van adenosine in de hersenen. Het bouwt zich de hele dag op en hecht zich aan adenosine-receptoren op neuronen, waardoor we ons slaperig voelen. Geneesmiddelen die deze receptoren teweegbrengen, hebben hetzelfde effect, terwijl medicijnen die ze blokkeren, zoals cafeïne, ons meer wakker maken.
Om te onderzoeken of dit proces de antidepressieve effecten van langdurig wakker worden zou kunnen ondersteunen, hebben onderzoekers van de Tufts University in Massachusetts muizen met depressieve symptomen gebruikt en hoge doses van een stof toegediend die adenosinereceptoren triggert, wat doet denken aan wat er gebeurt tijdens slaapgebrek. Na 12 uur waren de muizen verbeterd, gemeten door hoe lang ze probeerden te ontsnappen wanneer ze gedwongen werden te zwemmen of wanneer ze aan hun staart waren opgehangen.
We weten ook dat slaapgebrek andere dingen doet voor de depressieve hersenen. Het veroorzaakt veranderingen in de balans van neurotransmitters in gebieden die helpen om de stemming te reguleren, en het herstelt de normale activiteit in gebieden waar emoties worden verwerkt, waardoor de onderlinge verbindingen worden versterkt.
En zoals Benedetti en zijn team ontdekten, als wake-therapie een traag circadiaans ritme in gang zet, lijken lithium en lichttherapie te helpen het te behouden. Lithium wordt al jaren gebruikt als een stemmingsstabilisator zonder dat iemand echt begrijpt hoe het werkt, maar we weten dat het de expressie van een eiwit, Per2, verhoogt dat de moleculaire klok in cellen aanstuurt.
Van helder licht is ondertussen bekend dat het de ritmes van de suprachiasmatische kern verandert, en dat het de activiteit in de emotionele behandelingsgebieden van de hersenen directer stimuleert. Inderdaad, de American Psychiatric Association stelt dat lichttherapie net zo effectief is als de meeste antidepressiva bij de behandeling van niet-seizoensgebonden depressies.
?
Delen op Pinterest? Eva Bee voor MosaicOndanks de veelbelovende resultaten tegen een bipolaire stoornis, werd de waaktherapie in andere landen traag aangepakt. ? Je zou cynisch kunnen zijn en zeggen dat het is omdat je het niet kunt patenteren ,? zegt David Veale, een consultant psychiater bij de NHS Foundation Trust in South London en Maudsley.
Zeker, Benedetti heeft nooit farmaceutische financiering gekregen om zijn onderzoeken naar chronotherapie uit te voeren. In plaats daarvan was hij - tot voor kort - afhankelijk van overheidsfinanciering, die vaak schaars is. Zijn huidige onderzoek wordt gefinancierd door de EU. Had hij de conventionele weg gevolgd om geld uit de industrie te accepteren om met zijn patiënten geneesmiddelenonderzoek uit te voeren, dan zou hij waarschijnlijk niet in een appartement met twee slaapkamers en een Honda Civic 1998 rijden.
De voorkeur voor farmaceutische oplossingen heeft chronotherapie voor veel psychiaters onder de radar gehouden. ? Veel mensen weten het gewoon niet ,? zegt Veale.
Het is ook moeilijk om een geschikte placebo te vinden voor slaapgebrek of blootstelling aan licht, wat betekent dat grote, gerandomiseerde, placebo-gecontroleerde onderzoeken naar chronotherapie niet zijn gedaan. Daarom is er enige scepsis over hoe goed het echt werkt. ? Hoewel er toenemende belangstelling is, denk ik niet dat veel behandelingen die op deze benadering zijn gebaseerd, toch routinematig worden gebruikt - het bewijsmateriaal moet beter zijn en er zijn enkele praktische problemen bij het implementeren van dingen zoals slaapgebrek ,? zegt John Geddes, hoogleraar epidemiologische psychiatrie aan de Universiteit van Oxford.
Desondanks begint de belangstelling voor de processen die ten grondslag liggen aan chronotherapie zich te verspreiden. ? Inzichten in de biologie van slaap- en circadiane systemen bieden nu veelbelovende doelen voor de ontwikkeling van behandelingen ,? zegt Geddes. ? Het gaat verder dan geneesmiddelen - het richten van slaap op psychologische behandelingen kan ook helpen of zelfs psychische stoornissen voorkomen.?
In het VK, de VS, Denemarken en Zweden onderzoeken psychiaters chronotherapie als een behandeling voor algemene depressie. ? Veel van de studies die tot nu toe zijn gedaan, waren erg klein ,? zegt Veale, die momenteel een haalbaarheidsstudie plant in het Maudsley Hospital in Londen. ? We moeten aantonen dat het haalbaar is en dat mensen zich eraan kunnen houden.?
Tot dusverre hebben de onderzoeken die er zijn geweest gemengde resultaten opgeleverd. Klaus Martiny, die onderzoek doet naar niet-medicamenteuze methoden voor de behandeling van depressie aan de universiteit van Kopenhagen in Denemarken, heeft twee onderzoeken gepubliceerd waarin gekeken wordt naar de gevolgen van slaaptekort, samen met dagelijks ochtendlicht en regelmatige bedtijden, over algemene depressie. In het eerste onderzoek kregen 75 patiënten het antidepressivum duloxetine, in combinatie met chronotherapie of dagelijkse lichaamsbeweging. Na de eerste week had 41 procent van de chronotherapie-groep een halvering van hun symptomen ervaren, vergeleken met 13 procent van de oefengroep. En na 29 weken was 62 procent van de patiënten die de wektherapie volgde symptoomvrij, vergeleken met 38 procent van degenen in de oefengroep.
In de tweede studie van Martiny kregen zwaar depressieve ziekenhuispatiënten die niet op antidepressiva hadden gereageerd hetzelfde chronotherapiepakket aangeboden als aanvulling op de medicijnen en psychotherapie die ze ondergingen. Na een week verbeterden die in de chronotherapie groep aanzienlijk meer dan de groep die de standaardbehandeling kreeg, hoewel in de daaropvolgende weken de controlegroep inhaalde.
Niemand heeft de waaktherapie nog vergeleken met andere antidepressiva; het is evenmin getest tegen felle lichttherapie en lithium alleen. Maar zelfs als het alleen effectief is voor een minderheid, vinden veel mensen met een depressie - en inderdaad psychiaters - het idee van een drugsvrije behandeling aantrekkelijk.
? Ik ben een pillenduwer voor de kost, en het spreekt me toch aan om iets te doen dat geen pillen met zich meebrengt? zegt Jonathan Stewart, hoogleraar klinische psychiatrie aan de Columbia University in New York, die momenteel een wake-therapy-trial uitvoert bij het Psychiatric Institute van de staat New York.
In tegenstelling tot Benedetti, houdt Stewart patiënten slechts één nacht wakker:? Ik kon niet zien dat veel mensen het erover eens waren om drie nachten in het ziekenhuis te blijven, en het vereist ook veel verpleging en middelen ,? hij zegt. In plaats daarvan gebruikt hij het zogenaamde slaapfase-voorschot, waarbij op de dagen na een nacht van slaapgebrek, de tijd dat de patiënt gaat slapen en wakker wordt systematisch naar voren wordt gebracht. Tot nu toe heeft Stewart ongeveer 20 patiënten behandeld met dit protocol, en 12 hebben een reactie getoond - de meeste in de eerste week.
Het kan ook als een profylacticum werken: recente studies suggereren dat tieners wiens ouders het ouder wordende - en erin slagen om te handhaven - eerder bedtijden minder risico lopen op depressie en zelfmoordgedachten.Net als lichttherapie en slaapgebrek is het precieze mechanisme onduidelijk, maar onderzoekers vermoeden dat een nauwere aanpassing tussen slaaptijd en de natuurlijke licht-donkercyclus belangrijk is.
Maar slaapfase-vooruitgang is tot nu toe niet geslaagd in de mainstream. En, Stewart accepteert, het is niet voor iedereen. ? Voor degenen voor wie het werkt, het is een wondermiddel. Maar net als Prozac niet iedereen beter maakt wie het neemt, ook niet? hij zegt. ? Mijn probleem is dat ik geen idee heb van tevoren wie het gaat helpen.?
?
Depressie kan iedereen treffen, maar er zijn steeds meer aanwijzingen dat genetische variaties het circadiaanse systeem kunnen verstoren om bepaalde mensen kwetsbaarder te maken. Verschillende variaties in klokgenen zijn geassocieerd met een verhoogd risico op het ontwikkelen van stemmingsstoornissen.
Stress kan dan het probleem samenstellen. Onze reactie hierop wordt grotendeels gemedieerd door het hormoon cortisol, dat onder sterke circadiane controle staat, maar cortisol zelf heeft ook rechtstreeks invloed op de timing van onze circadiane klokken. Dus als je een zwakke klok hebt, kan de extra last van stress genoeg zijn om je systeem over de rand te kantelen.
Inderdaad, je kunt depressieve symptomen bij muizen veroorzaken door ze herhaaldelijk bloot te stellen aan een schadelijke prikkel, zoals een elektrische schok, waaraan ze niet kunnen ontsnappen - een fenomeen dat 'aangeleerde hulpeloosheid' wordt genoemd. In het licht van deze voortdurende stress geven de dieren uiteindelijk gewoon op en vertonen ze depressie-achtig gedrag. Toen David Wels, een psychiater aan de Universiteit van Californië, San Diego, de hersenen van muizen met depressieve symptomen analyseerde, ontdekte hij verstoorde circadiane ritmes in twee kritieke gebieden van het beloningscircuit van de hersenen - een systeem dat sterk betrokken is bij depressie.
Delen op Pinterest? Eva Bee voor MosaicMaar Welsh heeft ook aangetoond dat een verstoord circadiaans systeem zelf depressieve symptomen kan veroorzaken. Toen hij gezonde muizen nam en een belangrijk klokgen in de hoofdklok van de hersenen uitschakelde, zagen ze er precies zo uit als de depressieve muizen die hij eerder had bestudeerd. ? Ze hoeven niet te leren om hulpeloos te zijn, ze zijn al hulpeloos? Welsh zegt.
Dus als verstoorde circadiane ritmes een waarschijnlijke oorzaak van depressie zijn, wat kan dan worden gedaan om ze te voorkomen in plaats van te behandelen? Is het mogelijk om uw circadiane klok te versterken om de psychologische veerkracht te vergroten, in plaats van de depressieve symptomen te verhelpen door de slaap te laten vallen?
Martiny denkt van wel. Hij is momenteel aan het testen of het houden van een meer regelmatige dagelijkse planning zou kunnen voorkomen dat zijn depressieve intramurale patiënten terugvallen zodra ze zijn hersteld en worden vrijgelaten van de psychiatrische afdeling. ? Dat is wanneer het probleem meestal komt ,? hij zegt. ? Zodra ze zijn ontslagen, wordt hun depressie weer erger.?
Peter is een 45-jarige hulpverlener uit Kopenhagen die sinds zijn vroege tienerjaren met depressieve gevoelens kampt. Net als Angelina en vele anderen met een depressie, volgde zijn eerste episode een periode van intense stress en ontreddering. Zijn zus, die hem min of meer opvoedde, verliet het huis toen hij 13 was en liet hem achter met een ongeïnteresseerde moeder en een vader die ook leden aan een ernstige depressie. Kort daarna stierf zijn vader aan kanker - nog een schok, omdat hij zijn prognose verborgen hield tot de week voor zijn dood.
Peter's depressie heeft hem zes keer in het ziekenhuis opgenomen, inclusief gedurende een maand in april. ? In sommige opzichten is een opname in het ziekenhuis een opluchting? hij zegt. Hij voelt zich echter schuldig over het effect dat het heeft op zijn zonen, van zeven en negen jaar oud. ? Mijn jongste jongen zei dat hij elke nacht huilde dat ik in het ziekenhuis lag, omdat ik er niet was om hem te knuffelen.?
Dus toen Martiny Peter vertelde over de studie waar hij net aan begon te werven, stemde hij er snel mee in om deel te nemen. Het wordt 'circadian-reinforcement therapy' genoemd, het idee is om het circadiane ritme van mensen te versterken door regelmaat aan te moedigen in hun slaap-, waak-, maaltijd- en lichaamsbewegingstijden, en hen ertoe te bewegen meer tijd buitenshuis door te brengen, blootgesteld aan daglicht.
Vier weken na het verlaten van de psychiatrische afdeling in mei droeg Peter een apparaat dat zijn activiteit en slaap volgde, en hij vulde regelmatig stemmingsvragenlijsten in. Als er enige afwijking in zijn routine was, zou hij een telefoontje krijgen om erachter te komen wat er was gebeurd.
Wanneer ik Peter ontmoet, maken we grapjes over de bruine strepen rond zijn ogen; uiteraard heeft hij het advies serieus genomen. Hij lacht: "Ja, ik ga buiten naar het park, en als het mooi weer is, neem ik mijn kinderen mee naar het strand, om te wandelen of naar de speeltuin, want dan zal ik wat licht krijgen, en dat verbetert mijn humeur. .?
Dat zijn niet de enige veranderingen die hij heeft aangebracht. Hij staat nu elke ochtend om zes uur op om zijn vrouw te helpen met de kinderen. Zelfs als hij geen honger heeft, eet hij het ontbijt: meestal yoghurt met muesli. Hij neemt geen dutjes en probeert om 22.00 uur in bed te liggen. Als Peter 's nachts wakker wordt, beoefent hij mindfulness - een techniek die hij in het ziekenhuis oppikte.
Martiny haalt Peter's gegevens op zijn computer op. Het bevestigt de verschuiving naar eerdere slaap- en ontwaaktijden en toont een verbetering in de kwaliteit van zijn slaap, die wordt weerspiegeld door zijn humeurscores. Meteen na zijn vrijlating uit het ziekenhuis, waren deze gemiddeld rond de 6. Maar na twee weken waren ze gestegen tot constante 8s of 9s, en op een dag lukte het hem zelfs om een 10. Begin juni keerde hij terug naar zijn baan bij het verzorgingstehuis, waar hij 35 uur per week werkt. ? Het hebben van een routine heeft me echt geholpen? hij zegt.
Delen op Pinterest? Eva Bee voor MosaicTot nu toe heeft Martiny 20 patiënten gerekruteerd voor zijn rechtszaak, maar zijn doel is 120; het is daarom te vroeg om te weten hoeveel mensen op dezelfde manier zullen reageren als Peter, of zelfs, als zijn psychische gezondheid zal worden gehandhaafd. Toch zijn er steeds meer aanwijzingen dat een goede nachtrust ons geestelijk welzijn kan bevorderen. Volgens een studie gepubliceerd in Lancet Psychiatry in september 2017 - de grootste gerandomiseerde trial van een psychologische interventie tot nu toe - bleken insomniacs die een tien weken durende cursus cognitieve gedragstherapie ondergingen om hun slaapproblemen aan te pakken, een aanhoudende vermindering van paranoia en hallucinatoire ervaringen tot gevolg. Ze ervoeren ook verbeteringen in symptomen van depressie en angst, minder nachtmerries, beter psychologisch welbevinden en het dagelijks functioneren, en ze hadden minder kans op een depressieve episode of angststoornis in de loop van het onderzoek.
Slaap, routine en daglicht. Het is een eenvoudige formule en gemakkelijk om als vanzelfsprekend te beschouwen. Maar stel je voor dat het de incidentie van depressie echt zou kunnen verminderen en mensen zou helpen om er sneller van te herstellen. Niet alleen zou het de kwaliteit van talloze levens verbeteren, het zou ook geld voor zorgstelsels besparen.
In het geval van wake-therapie waarschuwt Benedetti dat het niet iets is dat mensen zichzelf thuis moeten proberen toe te dienen. Met name voor iedereen die een bipolaire stoornis heeft, bestaat het risico dat dit een overstap naar manie veroorzaakt - hoewel het risico in zijn ervaring kleiner is dan bij het nemen van antidepressiva. 'S Nachts wakker blijven is ook moeilijk, en sommige patiënten glippen tijdelijk terug in een depressie of komen in een gemengde gemoedstoestand terecht, wat gevaarlijk kan zijn. ? Ik wil er zijn om erover te praten als het gebeurt ,? Zegt Benedetti. Gemengde staten gaan vaak vooraf aan zelfmoordpogingen.
Een week nadat ik de nacht wakker heb doorgebracht met Angelina, bel ik Benedetti om haar voortgang te controleren. Hij vertelt me dat ze na de derde slaapgebrek een volledige remissie ervoer in haar symptomen en met haar man terugkeerde naar Sicilië. Die week zouden ze hun 50e huwelijksverjaardag markeren. Toen ik haar had gevraagd of ze dacht dat haar man een verandering in haar symptomen zou opmerken, had ze gezegd dat ze hoopte dat hij de verandering in haar fysieke uiterlijk zou opmerken.
Hoop. Nadat ze meer dan de helft van haar leven zonder heeft doorgebracht, vermoed ik dat de terugkeer het meest waardevolle gouden verjaardagscadeau van allemaal is.
Dit artikel verscheen voor het eerst op Mosaic en wordt hier opnieuw gepubliceerd onder een Creative Commons-licentie.
