Overzicht
Horner-syndroom is ook bekend als oculosympathische verlamming en Bernard-Horner-syndroom. Het Horner-syndroom is een combinatie van symptomen die worden veroorzaakt wanneer er een verstoring is in het pad van de zenuwen dat van de hersenen naar het gezicht loopt. De meest voorkomende tekenen of symptomen zijn zichtbaar in het oog. Het is een vrij zeldzame aandoening. Het Horner-syndroom kan mensen van elke leeftijd treffen.
Wat zijn de symptomen?
De symptomen van het Horner-syndroom zullen meestal slechts één kant van uw gezicht aantasten. U kunt verschillende symptomen ervaren, waaronder de volgende:
- De pupil van één oog is veel kleiner dan die van het andere oog, en hij blijft kleiner.
- De pupil in het oog die symptomen heeft, verwijdt niet in een verduisterde kamer of is erg langzaam te verwijden. Het kan moeilijk zijn om in het donker te zien.
- Uw bovenste ooglid kan hangen. Dit wordt ptosis genoemd.
- Uw onderste ooglid kan enigszins opgetrokken zijn.
- Misschien heb je aan één kant of een deel van het gezicht een gebrek aan zweet. Dit wordt anhidrose genoemd.
- Baby's kunnen een lichtere iris in het aangetaste oog hebben.
- Kinderen hebben mogelijk geen roodheid of blozen op de aangedane zijde van hun gezicht.
Wat zijn de mogelijke oorzaken?
De algemene oorzaak van het Horner-syndroom is schade aan de zenuwbaan tussen de hersenen en het gezicht in het zogenaamde sympathische zenuwstelsel. Dit zenuwstelsel bestuurt veel dingen, zoals pupilgrootte, hartslag, bloeddruk, zweet en andere. Met dit systeem kan uw lichaam correct reageren op veranderingen in de omgeving om u heen.
Er zijn drie verschillende delen van het pad, neuronen genaamd, die mogelijk beschadigd zijn in het Horner-syndroom. Ze worden eerste orde neuronen, tweede orde neuronen en derde-orde neuronen genoemd. Elk onderdeel heeft een andere reeks mogelijke oorzaken voor de schade.
De neuronenroute van de eerste orde gaat van de basis van de hersenen naar de top van het ruggenmerg. Schade aan dit pad kan worden veroorzaakt door het volgende:
- trauma aan de nek
- beroerte
- tumor
- ziekten zoals multiple sclerose die de beschermende buitenlaag van de neuronen aantasten
- holte van de wervelkolom of cyste
De neuronroute van de tweede orde loopt van de wervelkolom, over het bovenste borstgebied, naar de zijkant van de nek. Schade aan dit pad kan worden veroorzaakt door het volgende:
- borstholte operatie
- schade aan het belangrijkste bloedvat van het hart
- een tumor op de beschermende buitenlaag van de neuronen
- longkanker
- een traumatische verwonding
De derde orde zenuwbanen lopen van de nek naar de huid van het gezicht en de spieren die de iris en oogleden regelen. Schade aan dit pad kan worden veroorzaakt door het volgende:
- letsel of schade aan de halsslagader of halsader aan de zijkant van uw nek
- ernstige hoofdpijn, waaronder migraine en clusterhoofdpijn
- infectie of tumor aan de basis van je schedel
De veel voorkomende oorzaken voor kinderen met het Horner-syndroom zijn onder meer:
- neuroblastoom, een tumor in het hormonale en het zenuwstelsel
- letsel tijdens de geboorte aan hun schouders of nek
- een afwijking van de aorta in het hart waarmee ze worden geboren
Er is ook een zogenaamd idiopathisch Horner-syndroom. Dit betekent dat de oorzaak onbekend is.
Hoe wordt het gediagnosticeerd?
Het Horner-syndroom wordt in verschillende stadia gediagnosticeerd. Het begint met een lichamelijk onderzoek door uw arts. Uw arts zal ook naar uw symptomen kijken. Als het Horner-syndroom wordt vermoed, zal uw arts u doorverwijzen naar een oogarts.
De oogarts zal een oogdruppeltest uitvoeren om de reactie van uw beide leerlingen te vergelijken. Als de resultaten van deze test bepalen dat uw symptomen worden veroorzaakt door zenuwbeschadiging, zullen verdere tests worden uitgevoerd. Deze aanvullende tests worden gebruikt om de onderliggende oorzaak van de schade te achterhalen. Sommige van die aanvullende tests kunnen zijn:
- MRI
- CT-scan
- röntgenstralen
- bloedtesten
- urinetests
Behandelingsopties
Er is geen specifieke behandeling voor het Horner-syndroom. In plaats daarvan wordt de aandoening behandeld die het Horner-syndroom veroorzaakte.
In sommige gevallen is er geen behandeling nodig als de symptomen mild zijn.
Complicaties en bijbehorende voorwaarden
Er zijn enkele ernstige symptomen van het Horner-syndroom waar u op moet letten. Als ze verschijnen, neem dan onmiddellijk contact op met uw arts. Deze ernstige symptomen omvatten:
- duizeligheid
- problemen zien
- nekpijn of hoofdpijn die plotseling en ernstig is
- zwakke spieren of het onvermogen om je spierbewegingen onder controle te houden
Andere aandoeningen kunnen symptomen hebben die vergelijkbaar zijn met het Horner-syndroom. Deze aandoeningen zijn het Adie-syndroom en het Wallenberg-syndroom.
Adie-syndroom
Dit is een zeldzame neurologische aandoening die ook het oog beïnvloedt. Meestal is de pupil groter in het aangedane oog. In sommige gevallen lijkt het echter kleiner en lijkt het op het Horner-syndroom. Als u verder onderzoek doet, kan uw arts dit als uw diagnose bevestigen.
Wallenberg-syndroom
Dit is ook een zeldzame aandoening. Het wordt veroorzaakt door een bloedstolsel. Sommige van de symptomen zullen het Horner-syndroom nabootsen. Bij verdere testen worden echter andere symptomen en oorzaken gevonden die uw arts naar deze diagnose leiden.
Vooruitzichten en prognose
Als u een van de symptomen van het Horner-syndroom ervaart, is het belangrijk dat u een afspraak maakt met een medische professional. Het is belangrijk om een juiste diagnose te stellen en de oorzaak te achterhalen. Zelfs als uw symptomen mild zijn, kan de onderliggende oorzaak iets zijn dat moet worden behandeld.
