Loopt blaaskanker in families?

Overzicht

Er zijn verschillende soorten kanker die de blaas kunnen beïnvloeden. Het is ongebruikelijk voor blaaskanker om in families te rennen, maar sommige typen kunnen een erfelijke link hebben.

Het hebben van een of meer directe familieleden met blaaskanker betekent niet dat u deze ziekte krijgt. Hoewel genetica een rol kan spelen, zijn andere factoren die van invloed zijn op uw risico, zoals levensstijlkeuzes, onder uw controle.

Oorzaken

Roken verdrievoudigt uw risico op het ontwikkelen van blaaskanker. De helft van alle blaaskanker is gekoppeld aan roken.

Sommige mensen met blaaskanker hebben een zeldzame mutatie in het RB1-gen. Dit gen kan retinoblastoma veroorzaken, een oogkanker. Het kan ook het risico op blaaskanker verhogen. Deze genmutatie kan worden overgeërfd.

Andere erfelijke en zeldzame genetische syndromen kunnen het risico op blaaskanker verhogen. Een daarvan is het syndroom van Cowden, dat meerdere niet-kankerachtige gezwellen veroorzaakt, hamartomen genaamd. Een andere is het Lynch-syndroom, dat nauwer geassocieerd is met een verhoogd risico op darmkanker.

Risicofactoren

Er zijn veel potentiële risicofactoren voor blaaskanker, waaronder de volgende:

Blaasontwikkeling geboorteafwijkingen: Twee zeldzame geboorteafwijkingen kunnen het risico verhogen. De ene is een restant urachus. De urachus verbindt uw navel voor de geboorte met uw blaas. Het verdwijnt meestal voor de geboorte. In zeldzame gevallen kan een deel ervan kanker blijven.

De andere is exstrofie, die optreedt wanneer de blaas en de buikwand ervoor samenvloeien tijdens de ontwikkeling van de foetus. Dat zorgt ervoor dat de blaaswand uitwendig en zichtbaar is. Zelfs na chirurgisch herstel verhoogt dit defect het risico op blaaskanker.

Voorafgaande diagnose van kanker: Een persoonlijk voorgeschiedenis van blaaskanker verhoogt uw risico om de ziekte opnieuw te krijgen. Het hebben van andere soorten kanker, zoals kanker van de urinewegen, kan ook het risico verhogen.

infecties: Chronische blaas- of urineweginfecties kunnen het risico verhogen, inclusief die veroorzaakt door langdurig gebruik van blaaskatheters.

parasieten: Een infectie veroorzaakt door een parasitaire worm, schistosomiasis genaamd, is een risicofactor. Dit gebeurt echter zeer zelden in de Verenigde Staten.

Afkomst: Blanken krijgen hogere blaaskanker dan Afro-Amerikanen, Iberiërs en Aziaten.

Leeftijd: Het risico op blaaskanker neemt toe met de leeftijd. De gemiddelde leeftijd van de diagnose is 73.

Geslacht: Mannen hebben drie tot vier keer meer kans op blaaskanker dan vrouwen, hoewel vrouwen die roken, een groter risico lopen dan mannen die dat niet doen.

Erfelijkheid: Het hebben van een naast familielid met de ziekte kan uw risico verhogen, hoewel erfelijke blaaskanker zeldzaam is. Blaaskanker diagnoses kunnen clusteren in families die consequent worden blootgesteld aan dezelfde omgevingsinvloeden, zoals sigarettenrook of arseen in water. Dit is anders dan het hebben van een erfelijke link.

Roken: Het verband tussen het roken van sigaretten en blaaskanker is aanzienlijk. Huidige rokers lopen een groter risico dan ex-rokers, maar het risico is groter voor beide groepen dan voor mensen die nog nooit gerookt hebben.

Chemische blootstelling: Blootstelling aan toxines zoals arsenicum in vervuild drinkwater verhoogt het risico. Mensen die met textiel, kleurstoffen, verf en drukproducten werken, kunnen worden blootgesteld aan benzidine en andere gevaarlijke chemicaliën die zijn gekoppeld aan blaaskanker. Aanzienlijke blootstelling aan dieseldampen kan ook een factor zijn.

geneesmiddel: Langdurig gebruik van voorgeschreven medicijnen die pioglitazon bevatten, kan het risico verhogen. Deze omvatten verschillende medicijnen die worden gebruikt om type 2 diabetes te behandelen:

• pioglitazon (Actos)
• metformine-pioglitazon (Actoplus Met, Actoplus Met XR)
• glimepiride-pioglitazon (Duetact)

Een ander medicijn dat het risico kan verhogen, is het chemotherapiedrug cyclofosfamide.

Slechte vloeistofinname: Mensen die niet genoeg water drinken, kunnen een verhoogd risico hebben, mogelijk als gevolg van de opbouw van toxine in de blaas.

inval

In de Verenigde Staten krijgt ongeveer 2,4 procent van de mensen op enig moment tijdens hun leven de diagnose blaaskanker.

Er zijn verschillende soorten blaaskanker. De meest voorkomende is urotheelcarcinoom. Deze kanker begint in cellen die de binnenkant van de blaas vormen en is goed voor 90 procent van alle blaaskankers. Minder vaak voorkomende blaaskanker is plaveiselcelcarcinoom en adenocarcinoom.

symptomen

Het meest voorkomende vroege symptoom van blaaskanker is bloed in de urine of hematurie. Als u blaaskanker heeft, kan uw urine roze, felrood of bruin lijken. Het bloed is mogelijk alleen zichtbaar als uw urine onder een microscoop wordt gecontroleerd.

Andere vroege symptomen zijn onder meer:

• rugpijn
• bekkenpijn
• pijn tijdens het plassen
• frequente behoefte om te plassen

Blaaskanker testen

Screening op blaaskanker wordt niet aanbevolen voor mensen met een gemiddeld risico.

Personen met een hoog risico moeten de reguliere screening met hun arts bespreken. Mogelijk loopt u een verhoogd risico als u:

• kom regelmatig in contact met chemicaliën
• werden geboren met een aan de blaas gerelateerde geboorteafwijking
• een persoonlijke geschiedenis van blaaskanker hebben
• zijn een zware roker

Screeningsprocedures

Uw arts kan een urine-analyse gebruiken om bloed in uw urine op te sporen. U moet voor deze test een urinemonster verstrekken. Een urinalyse biedt geen definitieve diagnose van blaaskanker, maar kan wel als eerste stap worden gebruikt.

Andere screeningstesten zijn:

• Urine cytologie: Deze test controleert kankercellen in de urine. Het vereist ook een urinemonster.
• cystoscopie: Tijdens deze test brengt uw arts een smalle buis met een lens in uw urethra om in uw blaas te zien. Het vereist lokale anesthesie.
• Transurethrale resectie van blaastumor (TURBT): Voor Bij deze operatie gebruikt uw arts een stijve cystoscoop met een draadlus aan het uiteinde om abnormaal weefsel of tumoren uit de blaas te verwijderen. Het weefsel wordt vervolgens voor analyse naar een laboratorium gestuurd. Het vereist algemene anesthesie of regionale anesthesie. Deze procedure kan ook worden gebruikt voor het behandelen van blaaskanker in een vroeg stadium.
• Intraveneus pyelogram: In deze procedure injecteert uw arts een kleurstof in uw aderen. Vervolgens gebruiken ze röntgenfoto's om uw nieren, blaas en urineleiders te bekijken.
• CT-scan: Een CT-scan biedt gedetailleerde visuele informatie over uw blaas en urinewegen.

Als u wordt gediagnosticeerd met blaaskanker, hebt u mogelijk aanvullende tests nodig om de fase van uw kanker te bepalen. Deze omvatten röntgenfoto's van de borst, botscan en MRI-scan.

Meer informatie: De stadia van blaaskanker begrijpen "

Behandeling

Het type behandeling dat u nodig heeft, is afhankelijk van het stadium en de soort blaaskanker die u heeft, evenals uw leeftijd en algehele gezondheid. De behandeling kan zijn:

• chirurgische tumorverwijdering, met of zonder een deel van de blaas
• immunotherapie
• blaasverwijderingschirurgie
• chemotherapie
• bestraling

vooruitzicht

Blaaskanker kan met succes worden genezen, vooral wanneer de diagnose wordt gesteld en in een vroeg stadium wordt behandeld. Uw vooruitzichten hangen af ​​van het stadium en uw algehele gezondheid bij de diagnose.

Volgens de American Cancer Society is de 5-jaars relatieve overlevingskans voor fase 1 88 procent. Dat betekent dat uw kans om 5 jaar te overleven 88 procent is als die van iemand zonder blaaskanker.

Voor fase 2 daalt dat aantal tot 63 procent en voor fase 3 46 procent. Voor stadium 4 of gemetastaseerde blaaskanker is de 5-jaars overlevingskans 15 procent.

Het is belangrijk om te begrijpen dat deze aantallen schattingen zijn en uw overlevingskans niet kunnen voorspellen. Als u een van de genoemde symptomen krijgt, raadpleeg dan onmiddellijk uw arts, zodat u indien nodig vroegtijdig kunt worden gediagnosticeerd en behandeld.

Volgende stappen

De beste manier om de meeste soorten blaaskanker te vermijden, is stoppen met roken. Het is ook belangrijk om jezelf waar mogelijk te beschermen tegen toxines in je omgeving. Als u op het werk regelmatig wordt blootgesteld aan gevaarlijke chemicaliën, moet u beschermende kleding dragen, zoals handschoenen en een gezichtsmasker.

Als je je zorgen maakt over een genetische link, praat dan met je familieleden. Vraag ze elk om een ​​gedetailleerde gezondheidsgeschiedenis met levensstijlgewoonten. Zorg ervoor dat u deze informatie met uw arts deelt. Als uw arts bepaalt dat uw risico groot is, vraag hem dan of u regelmatig screeningsexamens zou moeten hebben.